همانطور که میدانید طبق نظریهی فرگشت (تکامل)، اکثر حیوانات به دلیل توانایی خود در وفق و تطبیق یافتن با محیط اطراف از خطر انقراض گریختهاند. هر چند تاکنون پیشرفتهای بسیاری را در حوزهی رباتیک و هوش مصنوعی شاهد بودهایم، اما هنوز رباتی با سطح هوش انسان که قدرت تولید مثل داشته باشید، ساخته نشده است؛ پس آیا در آینده تکنولوژی و رباتها هم میتوانند وارد مسیر تکامل و تولید مثل شوند؟
از کف اقیانوسها و اعماق زمین گرفته تا اوج آسمان، اثر تکامل طبیعی در تمام گونههای جانوری مشاهده میشود و تاکنون حدود 8 میلیون گونهی مختلف در راستای بقا، با محیط اطراف خود وفق یافتهاند. هر چند هماکنون حدود 100 سال از تعریف واژهی «ربات» (Robot) به دست کارل کاپک میگذرد، اما هنوز هم عملکرد بسیاری از گونههای جانوری از رباتهای ساخته دست انسان بهتر است.
بر اساس نظریهی تکامل، امکان تکثیر و توانایی تولید مثل در تمام ارگانیسمهای زنده به عنوان یکی از مهمترین راههای بقا و حفظ حیات محسوب میشود. اخیراً تیمی از پژوهشگران انگلیسی و هلندی یک تکنولوژی کاملاً خودکار را طراحی کردهاند که به رباتها امکان تولید مثل میدهد و با این فناوری رباتها میتوانند برای تطبیق با محیط، کد ژنتیکی مصنوعی خود را تکامل بدهند. این تکنولوژی جدید میتواند پایهگذار «تکامل مصنوعی» باشد.
طبق این پژوهش، ربات فرزند توسط مخلوط شدن DNA دیجیتال رباتها والد خود در یک کامپیوتر ساخته میشود. این طراحی در ابتدا به یک پرینتر سهبعدی ارسال میشود تا بدن ربات تولید شود. سپس مغز این ربات که از نرم افزار کنترلی موروثی از رباتهای والد تشکیل میشود، به همراه قطعات دیگری که در فرآیند تکامل انتخاب شدهاند مانند انواع سنسورها، چرخ و مفصلهای جدید روی آن سوار میشود. افزون بر این، یک نسخهی دیجیتال از هر ربات جدید نیز در یک شبیهسازی کامپیوتری تولید میشود.
این امر نوع مدرنی از تکامل را به ارمغان میآورد؛ نسل جدید رباتها را میتوان با ترکیب بهترین صفات یک «مادر مجازی» و یک «پدر فیزیکی» تولید کرد. پس رباتهای جدید بهترین ویژگیهای هر نسل قبلتر از خود را به ارث خواهند برد.
همچنین هرچند این چرخهی تکنولوژی نیازی به وجود انسان ندارد، اما حضور یک انسان «پرورشدهنده» میتواند فرآیند را بهبود بخشد. شاید حتی در ادامه مزارع پرورش ربات برای دستیابی به یک هدف خاص مانند کاهش ردپای کربنی یا بهبود عملکرد باتریها شروع به کار کنند.
البته جالب است بدانید ایدهی تکامل دیجیتال اصلاً راهکار تازه و جدیدی نیست، بلکه ظهور این ایده با دههی 1960 بازمیگردد که مهندسین آلمانی از آن در برنامهریزی یک کامپیوتر برای یک پروژهی بهینهسازی استفاده کردند. از آن پس «الگوریتمهای تکاملی» به دنیای برنامهنویسی و کامپیوترها راه یافتند و برای طراحی انواع ابزار و تحلیل بسیاری از مسائل استفاده میشوند.
شاید بتوان گفت بشر هماکنون در یک لحظهی تاریخی بهسر میبرد؛ هرچند پژوهشگران از فواید و مزایای تکامل دیجیتال اطمینان دارند، اما نکتهی مهم اینجاست که آیا تکامل دیجیتال هم میتواند همانند تکامل طبیعی نوآوریها و خلاقیتهای زیستی را به همراه داشته باشد؟ به عنوان مثالی برای نوآوری در تکامل طبیعی باید دانست ماهیهایی که در دریای منجمد جنوب زندگی میکنند، پروتئینهای «ضد انجماد» را تولید کردهاند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند.
در این رابطه بخوانید:
- ویدیویی متفاوت از ربات های بوستون داینامیکس ؛ پیشرفت فناوری رباتیک، اما نه به آن سمتی که فکر میکنید!
- تماشا کنید: حضور ربات هوشمند به عنوان بازیگر فیلم علمی تخیلی برای اولین بار در تاریخ سینما
- این مقاله توسط هوش مصنوعی نوشته شده است: من به دنبال نابودی نسل بشر نیستم!
- تکنولوژی هوش مصنوعی جدید سونی به جای شما بازی می کند!
- فناوری هوش مصنوعی اولین بازی ویدئویی خود را تولید کرد
اما باید گفت خلاقیت در تکامل دیجیتال هم وجود دارد و این امر حالا به عرصهی هنر و موسیقی هم راه یافته است؛ چندی پیش در دانشگاه وایومینگ یک مسابقهی هنر برگزار شد و تصویر ساخته شده توسط یک الگوریتم کامپیوتری توانست جایزهی این رویداد را از آن خود کند؛ پس با وجود اینکه تکامل دیجیتال هنوز راه طولانی پیشرو دارد، اما نمیتوان گفت این روند بدون خلاقیت و نوآوری پیش میرود.
در نهایت نیز باید در نظر داشت همانطور که برخورد دهندهی هادرونی بزرگ (Large Hadron Collider) پیچیدگیهای حاضر در فیزیک ذرات را در معرض مطالعهی انسان قرار میدهد، شاید تکامل دیجیتال و سیستم تولید مثل رباتها هم بتواند سوالات اساسی انسان در مورد حیات را پاسخ دهد.
نظر شما در مورد تکثیر و تولید مثل رباتها چیست، آیا مزایا و فواید این فناوری بر خطرهای و مضرات آن برتری دارند یا فکر میکنید پیشرفت بیش از حد هوش مصنوعی ادامهی حیات انسان را به خطر میاندازد؟
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت