مشــــــــــــــــــاعره

يوسف گم گشته باز آيد به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزي گلستان غم مخور

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

نيست در شهر نگاري که دل ما ببرد
بختم ار يار شود رختم از اين جا ببرد

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را


تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

امشب شب مهتابه حبيبم رو مي خوام
حبيبم اگر خوابه طبيبم رو مي خوام

مشک آن است که خود ببوید نه انکه عطار بگوید :whistle:

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
ای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیال
خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو

وصال او ز عمر جاودان به

خداوندا مرا آن ده که آن به

هم از الطاف همايون تو خواهم يارب
در بلاياي تو توفيق‌ه رضا و تسليم

مرا مي‌بيني و هر دم زيادت مي‌کني دردم
تو را مي‌بينم و ميلم زيادت مي‌شود هر دم
سال‌ها پيروي مذهب رندان کردم
تا به فتوي خرد حرص به زندان کردم