لیزا سو، مدیرعامل شرکت AMD، پس از نمایشگاه کامپیوتکس ۲۰۲۴ با نشریه استراتچری مصاحبه‌ای جالب درباره حل مسائل پیچیده در طول دوران فعالیت حرفه‌ای خود انجام داده است. این مصاحبه شامل دوران کاری خانم سو در IBM و همچنین مشارکتش در توسعه پلی‌استیشن می‌شود و حاوی نکات بسیار جالبی است. دکتر سو در این مصاحبه تأکید کرد اگر خوب نگاه کنید، رد پای او را در خلق پلی‌استیشن‌های مختلف می‌بینید و مسئله فقط یک نسل نیست.
احتمالاً شما هم درباره پلی‌استیشن ۳ و دشواری برنامه‌نویسی برای آن به دلیل استفاده از پردازنده IBM PowerPC شنیده باشید، اما احتمالاً نمی‌دانستید که لیزا سو در این پروژه مشارکت موثری داشته است. هرچند جزئیات کمی در این باره وجود دارد، اما دست کم حال می‌دانیم لیزا سو پیش از مدیرعاملی AMD هم در ساخت پلی‌استیشن نقش داشته است.
مصاحبه لیزا سو درباره نقش کلیدی در توسعه کنسول‌های بازی امروزی
به گفته لیزا سو، در آن زمان مدیر محصولات نوظهور در IBM بوده است. وی در این باره گفت: «ما [در IBM] با یک صفحه سفید شروع کردیم و نشستیم تا تصور کنیم پنج سال بعد چه نوع پردازنده‌ای نیاز خواهیم داشت.» تصمیمی که IBM، سونی و توشیبا آن زمان گرفتند، ساخت یک پردازنده با تمرکز بسیار زیاد بر اجرای موازی دستورالعمل‌ها بود.
امروزه رویکرد مزبور از طریق پردازنده‌های چند هسته‌ای رایج، موازی‌سازی (SMT یا Hyper-threading)، و حتی هسته‌های مجزا به‌طور گسترده‌ای فراگیر شده است. با این حال فناوری SMT تا سال ۲۰۰۲ ظهور نکرد و اولین پردازنده‌های چند هسته‌ای رده مصرف‌کننده ساخت AMD و اینتل تا سال ۲۰۰۵ به بازار نیامدند. البته اولین پردازنده چند هسته‌ای توسط IBM برای استفاده در ایستگاه‌های کاری و سرورها در سال ۲۰۰۱ عرضه شد؛ همان سالی که آن‌ها در حال برنامه‌ریزی برای پردازنده پلی‌استیشن ۳ بودند.
خبرنگار اشاره می‌کند که پلی‌استیشن ۳ یکی از ناموفق‌ترین یا به‌طور دقیق‌تر کم‌اقبال‌ترین کنسول‌های بازی ساخت سونی محسوب می‌شود. این ادعا درست است؛ پلی‌استیشن ۳ به طور قابل توجهی آن نسل را به کنسول ارزان نینتندو Wii و ایکس‌باکس ۳۶۰ مایکروسافت که کم‌قدرت‌تر اما ساده‌تر بود، باخت.
پیچیدگی معماری به این معنا بود که بازی‌های چندپلتفرمی همیشه روی پلی‌استیشن ۳ به خوبی رقبا اجرا نمی‌شدند، هرچند با تسلط بیشتر توسعه‌دهندگان، به‌ویژه توسعه‌دهندگان فرست پارتی سونی بر سخت‌افزار، این کنسول به بازی‌هایی با گرافیک خیره‌کننده مانند Uncharted 3 دست یافت که منحصراً متعلق به سونی بودند.
لیزا سو در این باره می‌گوید: «با توجه به نوع موازی‌سازی که می‌خواستیم به بازار ارائه کنیم، پردازنده Cell در آن زمان بسیار بلندپروازانه بود. مجدداً تأکید می‌کنیم از نقطه نظر تجاری، پلی‌استیشن ۳ قطعاً موفق بود.»
خانم سو در پایان تأکید کرد آن زمان توسعه‌دهندگان راحت‌طلب بودند و می‌خواستند بازی‌های خود را بدون زحمت بر روی پردازنده Cell پلی‌استیشن ۳ اجرا کنند.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت