موش‌ها شلیک‌کردن در بازی‌های ویدئویی را یاد گرفتند

چه فکر می‌کنید اگر بدانید حالا موش‌ها پشت صفحه نمایش OLED خمیده می‌نشینند و نه تنها Doom بازی می‌کنند، بلکه حتی به دشمنان هم شلیک می‌کنند؟! این دقیقاً یک آزمایش واقعی است.

تیمی به رهبری ویکتور توت، مهندس علوم اعصاب، نسل دوم سیستم آموزش گیمینگ به موش‌ها در محیط بازی Doom را معرفی کرده که برای نخستین‌بار امکان شلیک به دشمنان را نیز فراهم می‌کند. در نسخه اول این پروژه موش‌ها روی یک توپ چرخان قرار می‌گرفتند و حرکت آن‌ها به جلو، به حرکت در یک مسیر ساده در Doom II ترجمه می‌شد. پاداش نیز به‌صورت آب قند ارائه می‌شد. هرچند این روش کار می‌کرد، اما تعامل واقعی با مکانیک‌های بازی وجود نداشت.

نسخه دوم آموزش بازی به موش‌ها

نسخه جدید این سیستم اما تغییرات اساسی با خود دارد. مهم‌ترین تغییر، استفاده از یک نمایشگر AMOLED خمیده است که میدان دید موش را پوشش می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود حیوان درک بهتری از محیط بازی داشته باشد و رفتارهای دقیق‌تری از خود نشان دهد.

برای انتقال حس برخورد با دیوار یا موانع، سیستم از پاف‌های هوای بسیار ملایم به سمت پوزه موش استفاده می‌کند که بدون آسیب یا نیاز به رابط عصبی مستقیم، بازخورد فیزیکی ایجاد می‌کند.

اما مهم‌ترین تغییر، اضافه شدن یک مکانیزم ماشه فیزیکی است. موش‌ها حالا می‌توانند با انجام یک حرکت مشخص، در بازی شلیک کنند. به این ترتیب آن‌ها دیگر فقط در محیط بازی حرکت نمی‌کنند، بلکه می‌توانند یک عمل مستقل و مشخص (شلیک کردن) را نیز انجام دهند.

با این حال پژوهشگران تأکید می‌کنند که این به معنای درک Doom توسط موش‌ها نیست. این حیوانات کوچک نه هدف بازی را می‌فهمند و نه درکی از دشمن یا مراحل بازی دارند. آنچه اهمیت دارد، توانایی سیستم ابداعی پزوهشگرها در ترجمه رفتارهای فیزیکی به کنترل در بازی و ارزیابی دقیق آن‌هاست.

برخلاف برخی پروژه‌های علوم اعصاب، این سیستم هیچ‌گونه رابط عصبی یا ایمپلنت وابسته به کاشت درون مغز ندارد. همه‌چیز بر پایه حسگرها، ردیابی حرکت و یادگیری مبتنی بر پاداش طراحی شده است. سخت‌افزار مورد استفاده معمولی بوده و در دسترس است و حتی کل پروژه به‌صورت متن‌باز توسعه داده می‌شود.

اگرچه دیدن موش‌هایی که در Doom شلیک می‌کنند هنوز هم عجیب و سرگرم‌کننده است، اما نسخه جدید پروژه نشان می‌دهد این ایده از مرحله شوخی‌های اینترنتی عبور کرده است. حالا محدودیت اصلی نه سخت‌افزار یا نرم‌افزار، بلکه زمان آموزش و طراحی آزمایش‌هاست.