گوگل هفته گذشته به صورت رسمی اعلام کرد که دیگر به پروژه ARA ادامه نخواهد داد و این پروژه رسماً به فعالیت خود در مجموعه گوگل به پایان خط رسیده است. پروژه ای که توسط آن می‌شد اسمارت فونی داشت که همه قطعات آن تغییر کند. اما در این مطلب قصد داریم بررسی کنیم که چرا گوگل چنین تصمیم گرفته است.
شاید شما هم با من موافق باشید که اعلام کنسل شدن و رسیدن به پایان خط برای پروژه ARA کمی غیر منتظره بود. همین سه ماه پیش بود که توسط گوگل اعلام شد که گوشی هایی با قابلیت مدولار بودن قطعات که توسط تیم این پروژه تولید شده اند تا انتهای سال 2016 در بسته های مخصوص توسعه دهندگان تولید خواهند شد و اولین نمونه های تجاری آنها در سال 2017 روانه بازار خواهد شد. اما این خبر که اولین بار توسط خبرگزاری رویترز اعلام شد در واقع اقدامی از گوگل بوده که در راستای تحقق اهداف بلند مدت تولید محصولات سخت افزاری شرکت اتخاذ شده است.
تأخیر پشت تأخیر
اما اگر به دوره حیات این پروژه نگاه کنید متوجه می‌شوید که تاریخ هایی برای رونمایی از فازهای مختلف این پروژه تعیین می‌شدند، به کرات با تعویق های کوتاه و بلند روبرو می‌شدند. برای مثال قرار بود اولین نمونه های توسعه دهندگان این گوشی ها سال گذشته در پورتوریکو عرضه شوند که این رونمایی با مشکل مواجه شد و به دنبال آن رسیدن به فازهای نهایی پروژه گاه و بیگاه با چالش های بسیاری روبروی می‌شد و خبرهای آن به بیرون درز می‌کرد. البته این مورد را هم حتماً باید یادآور شویم که سال گذشته آقای پاول اِرمنکو که از اوایل تولد این پروژه در موتورولا در تیم حضور داشته و بعد ها مدیریت پروژه ARA را بر عهده داشتند نیز سال گذشته از سمت خود کناره گیری کردند تا به سیلیکون ولی بروند و در آنجا و در دفتر شرکت ایر باس مشغول به کار شوند و همین اتفاق ضربه بزرگی به پیکره نیمه جان پروژه ARA زد.
آیا گوشی مدولار واقعاً می‌تواند مفید باشد؟
اما آیا واقعاً عرضه چنین اسمارت فونی که بتوان همه قطعات آن را کم و بیش از هم جدا کرد می‌توانست در عمل و در بلند مدت هم به مانند حالتی که در ذهن داریم به همین میزان مفید و رویایی باشد. به عبارت دیگر آیا تا به حال از خود پرسیده اید که آیا می‌توان چنین گوشی را در زندگی روزمره خود داشت و از آن استفاده کرد و کارآیی آن مانند گوشی های معمولی بازار باشد؟
در ادامه گزارشاتی که در مورد این گوشی ها رسیده بود، دو مورد و مشکل اساسی در ساختار پروژه دستگاه های مدولار همراه دیده می‌شد. اولین مورد این بود که به دلیل ساختار قطعات جداپذیر این گوشی ها، میزان مقاومت و استقامت آن ها در برابر ضربه و افتادن و به صورت کلی مسائل چالش برانگیز مقاومت فیزیکی آنها به نسبت دیگر دستگاه ها بسیار پایین خواهد بود. به زبان ساده تر اگر شما دو گوشی، یکی با ساختار معمول و دیگری به صورت مدولار را از ارتفاع پرت کنید، احتمال اینکه گوشی مدولار آسیب بیشتری ببینید بسیار بیشتر از گوشی معمولی خواهد بود.
مورد دوم در این زمینه مصرف انرژی دستگاه است. به دلیل همان ساختار مدولار، برای ارتباط مدول های مختلف با درگاه های با راه های ارتباطی محدود با بستر و بُرد اصلی اصولاً به توان الکتریکی بیشتری نیاز است. در این حالت مسیرهای انتقال جریان از باتری و برد اصلی به مدول ها نیز طولانی تر خواهد شد و میزان هزینه ها در هر دو زمینه (نیاز به باتری بزرگتر و نیاز به بستر های حجیم تر و با برد های بزرگتر) افزایش خواهد یافت که این مورد دقیقاً در برابر ارزش خرید دستگاه ها قرار می‌گیرد.
مدیریت نیز پروژه را ترک می‌کند
کنسل شدن پروژه ARA و رسیدن آن به ته خط در واقع مطرح کننده بسیاری از سوالات پیرامون وضعیت گروه Advanced Technology and Projects یا به اختصار ATAP است که توسعه دهنده پروژه ARA بودند. گروهی که ابتدا در موتورولا تأسیس شد و پس از انتقال آن به گوگل، تحت نظر این شرکت به فعالیت خود ادامه داد. نکته جالب دیگر در مورد این گروه این است که خانم رجینا دوگان که در موتورولا این گروه را تأسیس کرده بودند و بعد از آن در گوگل به فعالیت خود ادامه می‌دادند تنها چند هفته قبل از عرضه اولین نمونه های اولیه این گوشی، شرکت را به مقصد فیسبوک ترک کرد.
در توضیح فعالیت های ATAP باید بگوییم که این شرکت شاید نمونه ای ما بین آزمایشگاه نیمه مخفی و معروف Google X یا همان Moonshot Factory و یک زیر مجموعه عادی از توسعه محصولات خاص بود که تحت مدیریت خانم دوگان پیشرفت های بسیاری کرد ولی همگی آنها در هنگام فروش به گوگل توسط موتورولا به حالت نیمه تعطیل کشیدند. در مورد Google X هم مطالب بسیاری می‌توان گفت، خروجی هایی مانند خودروهای خود ران، پروژه Google Glass و بالن های ارائه دهنده اینترنت Loon و بسیاری از طرح هایی که ما هیچ اطلاعاتی از آنها نداریم در این آزمایشگاه در حال توسعه هستند تا به قول گوگل بتوانند زندگی را برای ما بهتر کنند.
بحث مالی و فروش در بازار را هم در نظر بگیرید
اما موردی که اخیراً توسط نیویورک تایمز اعلام شده است تا حد زیادی می‌تواند در کنار دلایل فنی که بالاتر به آنها شاره کردیم ما را به پاسخ اصلی سوال‌مان برساند. بر اساس این گزارش با ایجاد هلدینگ آلفابت، چندی پیش پروژه هایی که در داخل مرکز X در حال کار بودند باید همگی به سمتی بروند که بتوان از آنها خروجی قابل فروش در بازار های عمومی را نتیجه گرفت. با بررسی هایی هم که تیم فنی و امکان سنجی تجاری شدن این پروژه داشته اند به نظر رسیدن به این مرحله برای پروژه ARA به همین زودی ها اتفاق نمی‌افتاده است و شاید یکی از دلایل برهم چیدن اساس ARA همین باشد.
البته اگر بخواهیم کمی کلی تر در مورد ARA صحبت کنیم، شاید بتوانیم آن را به پروژه Glass نیز تشبیه کنیم. پروژه ای که با سر و صدای بسیار زیاد رونمایی شد و حتی نمونه های تجاری آن هم به بازار آمد. ولی موردی که درباره Glass وجود داشت همین مقرون به صرفه بودن آن برای شرکت و قابل فروش بودن آن بود. بر اساس گزارشات رسیده از میزان فروش گلس، این عینک هوشمند آنقدر در بازار ضعیف عمل کرد که گوگل فقط در دو فصل مالی اقدام به تولید آن نمود و از سال 2013 تا به امروز این محصول در هیچ دوره ای نتوانست به موفقیت در فروش برسد.
در هر حال ما در این نقطه ایستاده ایم و پروژه ARA در گوگل به پایان رسیده است. البته بعضی شرکت ها و تیم ها هنوز هستند که روی ایده گوشی های مدولار در حال کار هستند و یا حتی بعضی نمونه های تجاری را تا به امروز دیده ایم که روانه بازار شده اند و این به معنای آن است که پروژه گوشی های مدولار هنوز به صورت کامل از بین نرفته است ولی این مورد که در داخل مجموعه گوگل دیگر نباید منتظر چنین گوشی هایی باشیم دیگر اعلام شده و باید از این به بعد لا اقل از غول بزرگ دنیای اینترنت و موبایل چنین انتظاری نداشته باشیم.
منبع: Fortune
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت