شاید باورکردنی نباشد، اما پردازنده‌ای که پنجاه سال پیش پای AMD را به بازار CPU باز کرد، یک کپی یک به یک از پردازنده Intel 8080 بود. این محصول که تولید آن تنها ۵۰ سنت هزینه داشت اما به مشتریان تا ۷۰۰ دلار فروخته می‌شد، نه تنها سودآوری فوق‌العاده‌ای برای AMD به ارمغان آورد، بلکه این شرکت را به یک بازیگر جدی در سیلیکون ولی تبدیل کرد.
پنجاه سال پیش تراشه‌ای به خط تولید انبوه راه یافت که نه تنها بقای یک شرکت نوپا به نام AMD را تضمین کرد، بلکه مسیر تاریخ صنعت نیمه‌هادی‌ها را برای همیشه تغییر داد. پردازنده Am9080، که سنگ بنای موفقیت‌های آینده AMD شد، در حقیقت یک کپی مهندسی معکوس شده و بدون مجوز از پردازنده محبوب Intel 8080 بود. با این حال، نیازمندی‌های بازار و امضای یک توافقنامه با اینتل، این حرکت جسورانه را به یکی از مهم‌ترین فصل‌های تاریخ فناوری تبدیل کرد.
داستان تولد Am9080 بیشتر شبیه به یک فیلم جاسوسی صنعتی است. در تابستان ۱۹۷۳، سه مهندس به نام‌های آشاونا هیلی، کیم هیلی و جی کومار، در آخرین روز کاری خود در شرکت زیراکس، از یک نمونه پیش‌تولید پردازنده Intel 8080 عکس‌های بسیار دقیقی گرفتند. آن‌ها با استفاده از حدود ۴۰۰ تصویر، موفق به ترسیم دیاگرام‌های منطقی و شماتیک کامل این پردازنده شدند و طرح‌های خود را برای فروش به شرکت‌های مختلف در سیلیکون ولی ارائه کردند.
این AMD بود که به این پیشنهاد پاسخ مثبت داد. این شرکت که به تازگی فرآیند تولید تراشه با فناوری N-channel MOS را توسعه داده بود، این طرح‌ها را فرصتی ایده‌آل برای ورود به بازار پردازنده‌ها دید. اگرچه اینتل پردازنده 8080 را در سال ۱۹۷۴ به صورت تجاری عرضه کرد، اما AMD تولید انبوه و بازاریابی نسخه کپی خود، یعنی Am9080 را از سال ۱۹۷۵ آغاز کرد.
هزینه تولید ۵۰ سنتی برای پردازنده ۷۰۰ دلاری
یکی از شگفت‌انگیزترین جنبه‌های این داستان، حاشیه سود باورنکردنی Am9080 برای AMD بود. منابع مختلف نشان می‌دهند که هزینه تولید هر تراشه برای این شرکت تنها ۵۰ سنت بود، در حالی که قیمت فروش آن به مشتریان خاص به ویژه در بخش نظامی، به ۷۰۰ دلار می‌رسید. این درآمدزایی فوق‌العاده، سرمایه لازم برای تحقیق و توسعه و رشد سریع AMD را فراهم آورد و این شرکت را از یک بازیگر کوچک به یک رقیب جدی تبدیل کرد.
توافق با اینتل: از رقابت تا همکاری اجباری
در سال ۱۹۷۶، فرصتی طلایی برای AMD فراهم شد تا فعالیت خود را قانونی کند. به جای درگیر شدن در یک نبرد حقوقی طولانی و پرهزینه، AMD از فرصت استفاده کرد و یک قرارداد لایسنس دوجانبه با اینتل امضا کرد. این قرارداد البته از سر خیرخواهی اینتل نبود. بسیاری از قراردادهای بزرگ دولتی و نظامی در آن زمان نیازمند وجود حداقل دو «تأمین‌کننده دوم» برای قطعات کلیدی بودند تا ریسک توقف تولید کاهش یابد.
بر اساس این توافق، AMD با پرداخت ۲۵ هزار دلار اولیه و ۷۵ هزار دلار سالانه، حق تولید قانونی پردازنده‌های مبتنی بر معماری اینتل را به دست آورد. این قرارداد نه تنها به فعالیت‌های گذشته AMD مشروعیت بخشید، بلکه سنگ بنای توافقات آتی، از جمله قرارداد مهم سال ۱۹۸۲ شد که به AMD اجازه داد پردازنده‌های خانواده x86 خود را تولید کند.
در همین رابطه بخوانید:
- بهترین پردازنده (CPU) در بازار ایران
- هر آنچه باید در مورد انواع تراشه‌های پردازنده بدانیم
جالب اینجاست که نسخه کپی AMD در برخی موارد حتی از نسخه اصلی اینتل بهتر عمل می‌کرد. به لطف فرآیند ساخت پیشرفته‌تر N-channel MOS، تراشه‌های Am9080 ابعاد کوچک‌تری نسبت به Intel 8080 داشتند. این فرآیند پیشرفته‌تر همچنین به AMD اجازه داد تا نسخه‌هایی با فرکانس بالاتر تولید کند. در حالی که سریع‌ترین نسخه Intel 8080 با فرکانس ۳.۱۲۵ مگاهرتز کار می‌کرد، برخی از مدل‌های Am9080 به فرکانس ۴.۰ مگاهرتز نیز دست یافتند.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت