چرا مایکروسافت به دنبال استقرار دیتاسنترهای خودش در اعماق اقیانوس است؟

مایکروسافت در چند سال گذشته آزمایش‌های مختلفی را برای بررسی امکان قراردادن دیتاسنتر‌های خودش در اعماق اقیانوس‌ها انجام داده است و هم‌اکنون آن‌ها فاز دوم پروژه‌ی خود را با مخزن بزرگی از سرور‌های جدید، شروع کرده‌اند.

هفته‌ی گذشته بود که مایکروسافت فاز دوم پروژه‌ی Natick خود را شروع کرد. این پروژه به منظور آزمایش امکان نگهداری حجم وسیعی از دیتاسنترها در اعماق اقیانوس‌ها و بررسی فواید و ضرر‌های آن ایجاد شده است و در همین راستا و در هفته‌ی گذشته، این کمپانی، تانک بزرگی از دیتاسنتر‌های آزمایشی خود را در مناطق پیرامونی جزایر Orkney درون آب غرق کرده و تصمیم دارند که آن‌ها را برای چندین سال در آن جا نگه دارند.  اما هدف از انجام این کار چیست؟

بخش زیادی از مردم کره‌ی زمین در فاصله‌ی ۲۰۰ کیلومتری اقیانوس‌های زندگی می‌کنند و ساحل‌های منتهی به این مناطق هم از ظرفیت بالایی برای تولید انرژی‌های تجدید پذیر از جمله انرژی‌های بادی و جزر و مدی بهرمند هستند. به همین خاطر دورنمای برنامه‌های ابری مایکروسافت(منظور پروژه‌های مرتبط با سرور‌های کلاد و آژور این کمپانی است) به دنبال استقرار دیتاسنتر‌های خودش در نزدیکی این مناطق است تا بتواند با استفاده از اقیانوس و ظرفیت‌های آن، مسئله مهم خنک‌سازی این تجهیزات سخت‌افزاری را برطرف کرده و از هزینه‌های سرسام‌آور این مسئله بکاهد.

در سال ۲۰۱۳ بود که در فاز اول این پروژه، مخزن کوچکی شامل چندین سرور به درون آب‌های اقیانوس آرام انداخته شد و متاسفانه و یا خوشبختانه نتایج آن بسیار مفید بود. آن‌ها اعلام کردند که دمای آب اطراف مخزن آن‌ها بیشتر از یک هزارم درجه‌ی سلسیوس بیشتر گرم نشده بود و این نشان از سازگاری این پروژه با وضعیت طبیعی محیط است. آن‌ها همچنین در مورد نویز تولیدی هم اعلام کردند که این مسئله قابل چشم‌پوشی است، چرا که پس از چند متر دور شدن از مخزن، صدای تولیدی صرفاً در حد صدای تولید یک میگوی آبزی شدت داشت که این مسئله موضوع کاملاً رایجی در فضای اقیانوس است.

اما برای فاز دوم پروژه، آن‌ها به دنبال انجام این مسئله در مقیاس بزرگ‌تری در سواحل اسکاتلند هستند و می‌خواهند انرژي مورد نیاز خودشان را هم از مرکز انرژي‌ مارین واقع در اروپا که یک منبع تامین انرژی تجدیدپذیر است، تامین کنند.

جدای از این که دورنمای این پروژه مشکلات زیادی از جمله عدم امکان دسترسی به سرور‌ها برای تعمیر قطعات معیوب را پیش روی خود دارد، اما مهم‌ترین نکته در این میان، تاثیر این پروژ بر طبیعت است، چرا که در مقیاس واقعی و تجاری، وسعت حرارت و نویز تولیدی بسیار بیشتر است و بد نیست بدانید که صرفاً  گرمای تولیدی دیتاسنتر استکهلم می‌تواند ۱۰ هزار خانه را گرم کند که وقتی آن را در کنار دیتاسنتر‌های کمپانی‌های بزرگی همانند مایکروسافت قرار می‌دهیم، گرمای نهایی تولید شده بسیار نگران کننده خواهد بود.

نظر شما در رابطه با پروژه تحقیقاتی مایکروسافت چیست؟