مشــــــــــــــــــاعره

ترانه ای را که نوشتم لیلا فروهر خوانده است....

او با این شعر غمگینش دل ما را سوزانده است ....


آقا رضا بیش تر از این ادامه نده که کارمون میکشه کارگاه شاعران پی سی نتورک :1. (38):

تو ليلا ديدي و مجنون او را
مکش اين شاعري رو بيش از اين را
:lol:

ای بابا تا ما بیایم بنویسیم یکی داد بیرون

باشه حالا به جای نظامی یه سخن از سعدی میگم:yes:



ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی؟


حالا بی شوخی کجایی پیدات نیست؟:1. (38):

يه روزي تنگ غروب آسمون
ميرم از شهر تو اي نامهربون

(مختصر و مفيد از اندي)

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

:1. (38):

در نهان خانه ي جانم گهي ياد تو درخشيد
عشق صد خاطره پيچيد
باع صد خاطره خنديد
يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم
پر گشوديم در آن خلوت دلخواسته گشتيم

صاحب دلی به مدرسه آمد زخانقاه
بشکست عهد صحبت اهل طریق را

گفتم میان علم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن ، این فریق را؟

گفت: آن، گلیم خویش به در می برد زموج
و این ، جهد میکند که بگیرد غریق را

( --- سعدی --- )

:lol:چه غریب ماندی ای دل

نه به انتظار یاری نه ز یار انتظاری:1. (21)::1. (21):

یک زبان دارم دو تا دندان لق

می زنم تا می توانم حرف حق

شعار هفته نامه گل آقا :1. (38):

قامت بلند تو را
من
در قصیدای
چون قلب سنگ تو
به تصور می کشم