مشــــــــــــــــــاعره

دلی دارم دلی تنها و بی کس

غمم همسطح اقیانوس اطلس

دگر از عشق حالش را ندارم

بود لبخند تو بر من مقدس

ساربان بار من افتاد خدارا مددي ............که اميد کرمم همره اين محمل کرد

روي خاکي ونم چشم مرا خارمدار............چرخ فيروزه طربخانه ازاين کهگل کرد

آه و فرياد که ازچشم حسود مه چرخ.........در لحد ماه کمان ابروي من منزل کرد

نزدي شاه رخ وفوت شد امکان حافظ........چه کنم بازي ايام مرا غافل کرد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دست از طلب ندارم تا کام من بر آيد

يا تن رسد به جانان يا جان ز تن بر آيد

دوباره یه گوشه می شینمو واسه دلم می خونم
هنوز تو حسرت یه هم زبونم ولی نمشه گفت اینو می دونم

مي رسم آنجا که غير از يار نيست
وز تــجــلـي قـــدرت ديــدار نيست

تو بدان اين را، تنها تو بدان.

تو بيا؛

تو بمان با من، تنها تو بمان.

نازم وفای شمع ، که تا صبح درّ اشک
هر شب نثار کشته ی پروانه می کند
صائب تبریزی

دل میرود زدستم صاحبدلان خدارا دردا که راز پنهان خواهد شد اشکارا

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند ؟ ( آخرش علامت ؟ بید برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] )