شش ماهواره کوچک قرار است مشکل بزرگ سفر به فضا را حل کنند

با پیشرفت علم، امروزه ماهواره‌ها و کاوشگران انسانی یا روباتیک بیشتری به فضا فرستاده می‌شوند؛ اما هنوز یک مشکل ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. سؤال اینجاست که چگونه باید با آب و هوای فضایی مقابله کرد؟

خورشید مقادیر زیادی تشعشع از خود ساطع می‌کند و گاهی اوقات فعالیت آن در رویدادهایی مانند فوران‌های خورشیدی و پرتاب جرم از تاج خورشید که ذرات باردار را در فضا به بیرون می‌فرستند، به اوج خود می‌رسد. این تشعشعات می‌تواند با وسایل الکترونیکی تداخل داشته و برای سلامتی انسان مضر باشد.

هنگامی که تشعشات خورشیدی با جو اطراف زمین برخورد می‌کند، آن را آب و هوای فضایی می‌نامیم.

اکنون، ناسا قصد دارد تا با استفاده از شش ماهواره کوچک به طور مجتمع در پروژه‌ای به نام Sunrise، رویدادهای خطرناک آب و هوای فضایی را با جزئیات بیشتر از قبل مورد مطالعه قرار دهد.

هرچند ابعاد هر یک از آن‌ها به اندازه یک توستر است اما با هماهنگی بین ماهواره‌ها، آن‌ها می‌توانند مانند یک تلسکوپ با عرض حدود 10 کیلومتر کار کرده و اطلاعات دقیق‌تری در مورد آب و هوای فضا نسبت به آنچه تاکنون می‌شد دریافت کرد، به دست آورند. اولین ماهواره از شش ماهواره SunRISE به تازگی تکمیل شده و این پروژه قرار است در سال 2024 شروع به کار کند.

Jim Lux، مدیر پروژه SunRISE، در آزمایشگاه Jet Propulsion Laboratory ناسا طی بیانیه‌ای در این باره گفته است:

دیدن وسایل نقلیه فضایی در کنار هم واقعاً هیجان‌انگیز است. طی چند سال آینده، این ماهواره‌ها تلسکوپ فضایی وسیعی را تشکیل می‌دهند که خورشید را به شیوه‌ای که از سطح زمین غیرممکن است رصد کند.

برنامه دانشمندان این است که شش ماهواره در یک ساختار به دور زمین بچرخند تا یک تلسکوپ مجازی ایجاد کنند که در فاصله حدود 35405 کیلومتری در مدار قرار می‌گیرد.

این کار شبیه به تعداد تلسکوپ‌های کوچکتر روی زمین است که در آرایه‌های قدرتمندی مرتب شده‌اند؛ آن‌ها انفجار امواج رادیویی را از تاج خورشید تشخیص داده و این اطلاعات را به زمین منتقل می‌کنند. بعدتر می‌توان از اطلاعات بدست آمده برای تهیه نقشه‌های سه‌بعدی دقیق از تشعشعات منتشر شده از خورشید استفاده کرد.

جاستین کسپر، محقق اصلی SunRISE در دانشگاه میشیگان نیز اذعان دارد:

هدف نهایی این مأموریت کمک به دانشمندان برای درک بهتر مکانیسم‌های محرک این رویدادهای انفجاری آب و هوای فضایی است.

به گفته او این ذرات خورشیدی با انرژی بالا می‌توانند سلامت فضانوردان و فناوری‌های محافظت نشده را به خطر بیندازند. با ردیابی انفجارهای رادیویی مرتبط با این رویدادها، می‌توان آمادگی و آگاهی بیشتری داشت.