این روزهای یکی از آسان‌ترین و موثرترین راه‌ها برای ساکت نگه داشتن و سرگرم کردن کودکان استفاده از گوشی و تبلت است. اما آیا تا به حال به پیامدهای این روش اندیشیده‌اید؟ نتایج یک تحقیق در امریکا نشان می‌دهد که این مورد می‌تواند ساختار مغز کودکان را تغییر دهد و شاید این تغییر پیامدهای مناسبی برای آینده کودک نداشته باشد.
اگر بخواهیم با خودمان روراست باشیم باید بگوییم که ما در دورانی زندگی می‌کنیم که والدین کمتر برای کودکان خودوقت می‌گذارند؛ یکی از دلایل این امر استرس و میزان فشارهای بالای هزینه‌های زندگی است که آنها را مجبور می‌کند وقت بیشتری را به کار کردن بپردازند و در مقابل زمان کمتری برای گذراندن با خانواده خواهند داشت.
در مقابل وقتی به دلیل همین مشکلات عصبی و روانی که همه ما کم و بیش با آنها روبرو هستیم نیز بسیاری از والدین نیز برای سرگرم کردن کودکان خود در اوقات استراحت، صرف وعده غذایی و یا در میهمانی‌ها و بسیاری موارد دیگر یک راه ساده و مؤثر را پیش می‌گیرند؛ سرگرم کردن کودکان با بازی و کارتون از طریق گوشی و تبلت. اما شاید این بهترین راه برای برخورد با کودک نباشد.
به گزارش بلومبرگ، به تازگی گروهی از انستیتوی ملی سلامتی امریکا یک پروژه تحقیقاتی در خصوص تأثیرات وارده توسط تماشای بیش از حد به صفحات نمایشگر روی مغز کودکان انجام داده‌اند که نتایج بسیار قابل تأملی را ارائه داده است. در این تحقیقات تعداد 4500 کودک با سن 9 تا 10 سال که روزانه حداقل 7 ساعت به نمایشگر یک دستگاه نگاه می‌کردند مورد بررسی‌های ساختاری مغزی قرار گرفته‌اند. نتایج این تحقیقات نشان داده که غشای خارجی کورتکس مغز این کودکان به صورت قابل توجهی نازک‌تر شده است؛ این غشاء خارجی‌ترین لایه مغز است که به پردازش اطلاعات دریافتی از محیط فیزیکی پیرامون اثر می‌گذارد.
اما آیا این یک اتفاق خطرناک است و باید نگران آن بود؟ خانم دکتر گایاتری داولینگ، مدیر تحقیقاتی انستیتور سلامت ملی در پاسخ به این سوال بیان نموده که فعلاً نمی‌توانیم به صورت قطعی در مورد آن نظر بدهیم. خانم داولینگ چند روز پیش با حضور در برنامه مشاوره‌ای در شبکه CBS امریکا در خصوص نتایج این پروژه اعلام نموده‌اند که:
ما نمی‌دانیم که تغییرات ایجاد شده در مغز این کودکان وابسته به زمان خیره شدن به نمایشگر داشته باشد و این را هم نمی‌دانیم که آیا این اتفاق بد است یا خوب و نباید تا زمان پایان تحقیقات به صورت کامل در مورد آن نظر داد؛ چرا که ما نیاز به بررسی این کودکان در بازه زمانی بیشتری داریم و باید ببینیم که با وجود تغییرات ایجاد شده در ساختار مغزی این کودکان، آیا می‌توان گفت که به مغز آنها آسیب وارد شده است یا خیر.
با توجه به صحبت‌های خانم داولینگ باید بگوییم که این یک تحقیقات دراز مدت است و در مورد مضرات احتمالی آن نمی‌توان به صورت دقیق صحبت کرد؛ اما موردی که واضح و مبرهن است تغییر ساختار داخلی مغز است که مسلماً می‌تواند روند رشد مغزی کودک را دستخوش انحراف از معیار استاندارد رشد بدن کند. با این اوصاف شرط عقل اقتضا می‌کند که این زمان را برای کودکان خود تا حد ممکن کاهش دهیم؛ چرا که علاوه بر آسیب‌های احتمالی به سبب تغییرات ساختاری مغز، خیره شدن به نمایشگر باعث وارد شدن آسیب‌های جدی به ستون فقرات، انگشتان، چشم و عضلات دست، گردن و پشت کودکان می‌شود و آنها را با مشکلات بسیاری روبرو می‌کند که اگر واقع بین باشیم دود آنها اول از همه در چشم خود والدین می‌رود.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت