شرکت گوگل از چیپ پردازش کوانتومی خود موسوم به Bristlecone رونمایی کرد. این چیپ درحالی‌که نسبت به نسل قبل خود با افزایش سرعت روبرو شده اما نرخ خطایی برابر دارد.
Bristlecone از سرعت 72 کیوبیتی بهره می‌برد؛ اما بااین‌حال نرخ خطای این چیپست با نرخ خطای چیپست چند نسل قبل که سرعتی 9 کیوبیتی داشت، برابر است. تا چند وقت پیش رکورددار سرعت در میان پردازشگرهای کوانتومی، نماینده شرکت IBM با سرعت 50 کیوبیت بود.
همان‌طور که گوگل چند وقت پیش اعلام کرد، پردازشگرهای کوانتومی می‌توانند ما را به عصر «برتری کوانتومی» نزدیک‌تر کنند. بدین‌صورت که یک پردازشگر کوانتومی معمولی می‌تواند چندین برابر سریع‌تر از بهترین ابرکامپیوترهای فعلی به تجزیه‌وتحلیل مسائل علمی و الگوریتم‌های کامپیوتری بپردازد.
شرکت گوگل در یکی از بیانیه‌های اخیر خود آورده است:
اگر یک پردازشگر کوانتومی بتواند با خطای پایین عملیات پردازش را انجام دهد، قادر خواهد بود تا سریع‌ترین ابرکامپیوترهای کلاسیک فعلی را در حل یک مسئله مطرح‌شده، شکست دهد. ما این دستاورد را «برتری کوانتومی» نام‌گذاری می‌کنیم. جریان‌های تصادفی می‌بایست در هر دو مبحث تعداد کیوبیت‌ها و طول محاسباتی وسعت یابند.
اگرچه تابه‌حال کسی به این موفقیت نرسیده است، ما برآورد می‌کنیم که وقوع این برتری با ساخت یک پردازشگر با 49 کیوبیت، طول جریان محاسباتی در حد 40 و نرخ خطای کمتر از 5 درصد به ازای دو کیوبیت، اثبات خواهد شد. ما باور داریم که اثبات تجربی خارج شدن ابرکامپیوترها با پردازشگرهای کوانتومی، زمینه را برای تغییر تاریخ فراهم کرده و تبدیل به یکی از اهداف همگی ما خواهد شد.
چیزی از این اعلامیه گوگل نگذشته بود که شرکت IBM با عرضه یک پردازشگر 56 کیوبیتی نشان داد که کیوبیت‌های بیشتری برای اثبات برتری کوانتومی لازم است؛ اما به نظر می‌رسد که اکنون گوگل با معرفی پردازشگر 72 کیوبیتی خود قصد داشته تا حتی کوچک‌ترین شک و شبهه‌ها را هم از بین ببرد.
طبق آنچه در این بیانیه خواندیم، بالا بردن تعداد کیوبیت‌ها تنها راه رسیدن به برتری کوانتومی نیست. یک پردازشگر خوب می‌بایست علاوه بر داشتن تعداد بالای کیوبیت، از نرخ خطایی پایینی برای هر کیوبیت برخوردار باشد تا محاسبات دچار آشفتگی پی‌درپی نشوند. نرخ خطای Bristlecone در بازخوانی اطلاعات 1%، در درگاه‌های تک کیوبیتی 0.1% و در درگاه‌های دو کیوبیتی 0.6% است.
خیلی از شرکت‌های فعال درزمینهٔ پردازش کوانتومی نظیر IBM و D-Wave معتقدند یک کامپیوتر ایده آل کوانتومی از یک پردازشگر با صدها میلیون کیوبیت و نرخ خطای کمتر از 0.01% بهره خواهد برد. رسیدن به این هدف ممکن است سال‌ها زمان ببرد، حتی اگر قانونی مانند قانون مور برای این‌گونه پردازشگرها به وجود آوریم.
هم‌چنین مطمئناً قبل از به تکامل رسیدن این پردازشگرها تا چند سال آینده، شاهد برنامه‌های کاربردی مبتنی بر پردازش کوانتومی خواهیم بود. به‌طور مثال ممکن است تا چند سال آینده یک نرم‌افزار معمولی بتواند با استفاده از قدرت یک پردازشگر کوانتومی، اقدام به بازگشایی و شکستن رمزنگاری‌های فعلی کند.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت