QLC جدیدترین نسل از فناوری تراشه‌های حافظه NAND است و در مقایسه با تراشه‌های نوع TLC، افزایش ظرفیت و کاهش قیمت را دنبال می‌کند. با این حال از آنجایی که یک فناوری پیشرفته جدید است، هنوز بازده تولید آن به حد مطلوبی نرسیده است و به این زودی‌ها نمی‌تواند بازار را به دست بگیرد.
یکی از مشکلاتی که صنعت نیمه هادی با معرفی فناوری‌های جدید با آن مواجه می‌شود، سهم پایین تراشه‌های سالم از ویفر است. ممکن است بر روی یک ویفر صدها تراشه ساخته شود اما لزوماً همه آنها قابل استفاده نیستند یا کارایی مناسبی ندارند. تا زمانی که سهم تراشه‌های سالم بیشتر از تراشه‌های معیوب بیشتر نباشد، هزینه‌های ساخت بالا می‌ماند و امکان کاهش قیمت‌ها را نمی‌دهد. متأسفانه با هر نسل جدید، طراحی تراشه‌های NAND پیچیده‌تر می‌شود که تولید آنها را بسیار دشوارتر می‌کند و تا زمانی که سهم تراشه‌های سالم به حد ایده آل نرسد، نمی‌توانند بازار را دگرگون کنند.
انواع مختلف NAND در یگ نگاه
بر پایه گزارش جدید منتشر شده از سوی DigiTimes، بازده تراشه‌های TLC از اوایل امسال بهبود یافته و اگر بالغ شدن آن طولانی شود، ممکن است وضعیت برای تراشه‌های QLC بدتر هم باشد. گفته می‌شود بازده تراشه‌های QLC ساخت اینتل-میکرون کمتر از 50 درصد است اما حالا DigiTimes می‌گوید کل صنعت NAND با این مشکل مواجه است و به یک یا چند سازنده محدود نمی‌شود. در صورتی که گزارش منتشر شده درست باشد، QLC به این زودی‌ها قادر به تأمین تقاضای بازار نخواهد بود و فشارها بر تراشه‌های چند لایه TLC تشدید می‌شود که می تواند در فصل اول 2019 به نوسان قیمت ها بیانجامد.
از آنجایی که بازده تولید تراشه های QLC مطلوب نیست، احتمالاً شاهد تراشه های حافظه با کیفیت و دوام پایین باشیم، از این رو شاید بهتر باشد فعلاً دور QLC را خط بکشید.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت