تاکنون تصور می‌شد که عمر جهان از زمان نخستین شکل‌گیری آن و واقعه Big Bang، چیزی در حدود 13.7 میلیارد سال است. اما به تازگی گروهی از محققان با ارائه یک مدل جدید عنوان کرده‌اند که عمر جهان دو برابر این مقدار است و به چیزی در حدود 26.7 میلیارد سال می‌رسد. این محققان همچنین در مدل جدید خود برخی از مشکلات مربوط به نظریه‌های قبلی را هم رفع کرده‌اند.
ممکن است جهان دو برابر آنچه پیش از این تصور می‌شد عمر داشته باشد و از آنچه تاکنون گمان می‌رفت پیرتر باشد. براساس مطالعات جدید صورت گرفته توسط محققان دانشگاه اتاوای کانادا به نقل از Eurekalert، احتمال آن وجود دارد که عمر جهان به چیزی در حدود 26.7 میلیارد سال برسد. یعنی چیزی در حدود 2 برابر 13.7 میلیارد سالی که تاکنون دانشمندان به آن اعتقاد داشتند. این محققان همچنین با استفاده از مدل جدید خود توانسته‌اند به بخشی از سوالاتی که تاکنون در مورد خلقت جهان بدون جواب باقی مانده بود پاسخ دهند.
در پژوهشی تازه که از سوی Rajendra Gupta، استادیار فیزیک دانشگاه اتاوای کانادا صورت گرفته است می‌توان مدلی جدید از نحوه شکل‌گیری جهان را مشاهده کرد که تخمین می‌زند عمر آن به چیزی در حدود 26.7 میلیارد سال می‌رسد. برای سال‌ها اخترشناسان و فیزیک‌دانان با مطالعه طول عمر ستارگان و همچنین نور ساطع شده از کهکشان‌های دور میزان عمر جهان را اندازه‌گیری می‌کردند. در سال 2021 با استفاده از فناوری‌های جدید و مدل Lambda-CDM عنوان شد که جهان عمری در حدود 13.797 میلیارد سال دارد.
اما به صورت همزمان بخش دیگری از دانشمندان اعتقاد داشتند که وجود ستاره‌ای همچون Methuselah در این مدل عجیب به نظر می‌رسد و آن را زیر سوال می‌برد. بررسی‌ها نشان می‌داد که این ستاره طول عمری بیشتر از زمین دارد. جدیدترین یافته‌‌های تلسکوپ پیشرفته جیمز وب نیز نشان می‌دهد که کهکشان‌هایی وجود دارد که در مراحل تکاملی بسیار پیشرفته‌ای قرار دارند و طول عمر آن‌ها به چیزی در حدود 300 میلیون سال می‌رسد. این یافته‌ها نشان می‌داد که مراحل تکامل کیهانی به بیش از این مقادیر می‌رسد و طول عمر جهان بیش از این یافته‌ها است.
در همین رابطه بخوانید:
- بزرگ ترین انفجار جهان هستی با درخشش 2 تریلیون برابر خورشید کشف شد
- ثبت انفجار یک ستاره در حال مرگ در فاصله ۷۰ میلیون سال نوری از زمین
- کشف قدیمی ترین نشانه‌های ماده تاریک در کهکشان‌های 12 میلیارد ساله
Rajendra Gupta در مدل جدید خود ایده تکامل " ثابت‌های جفت شده" را که فرضیه آن توسط پل دیراک مطرح شده است مطرح می‌کند. ثابت های جفت شده، ثابت های فیزیکی بنیادی هستند که برهمکنش های بین ذرات را توضیح می‌دهند. به گفته دیراک، این ثابت ها ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند. با فرض تغییر برای تکامل، بازه زمانی شکل‌گیری کهکشان‌های اولیه مشاهده‌شده توسط تلسکوپ جیمز وب در جابه‌جایی‌های قرمز زیاد، می‌تواند از چند صد میلیون سال به چند میلیارد سال افزایش یابد. در این حالت، راحت‌تر می‌توان سطح پیشرفت و اندازه کوچک این کهکشان‌ها را توصیف کرد.
او در مدل جدید خود پیشنهاد می‌کند که تفسیر سنتی «ثابت کیهانی»، که نشان‌دهنده اثر انرژی تاریک بر انبساط جهان است، نیاز به تجدید نظر دارد. او در این مدل ثابتی را پیشنهاد می‌کند که تکامل «ثابت‌های جفت شده» را نشان می‌دهد. این تغییر در مدل کیهان‌شناسی به حل معمای اندازه‌های کوچک کهکشان‌های مشاهده‌شده در کیهان اولیه کمک می‌کند و امکان رصد دقیق‌تر را هم فراهم می‌کند.
نتایج کامل این پژوهش صورت گرفته به صورت مقاله‌ای با عنوان JWST early Universe observations and 𝚲CDM cosmology در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS) به چاپ رسیده است.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت