به تازگی گروهی از متخصصان حوزه شبکه توانستهاند یک پروتکل ارتباطی جدید با عنوان On-Off Noise Power Communication را طراحی کنند که میتواند بدون نیاز به هیچگونه سخت افزار خاصی، محدوده پوشش شبکههای Wi-Fi را در حدود 197 فوت یا 60 متر افزایش دهد.
مطمئناً دریافت سیگنالهای Wi-Fi ضعیف میتواند برای هرکاربری سخت و عذاب آور باشد. اگرچه این روزها در بازار محصولات سخت افزاری یافت میشود که میتوانند با افزایش محدوده پوشش این ارتباط، بخشی از این مشکلات را برطرف کنند، اما بدون شک بهترین راهحل برای رفع آن، بهبود محدوده پوشش ارتباط اولیه است. گروهی از محققان به تازگی توانستهاند پروتکل ارتباطی جدیدی را طراحی کنند که میتواند به میزان قابل توجهی محدوده پوشش این ارتباط را افزایش دهد. این پروتکل که On-Off Noise Power Communication نام دارد و به اختصار ONPC نامیده میشود بدون نیاز به هیچگونه قطعه سخت افزاری خاصی، سبب میشود محدوده پوشش ارتباط Wi-Fi در حدود 60 متر افزایش پیدا کند.
این تحقیقات که توسط گروهی از متخصصانِ دانشگاه یوتا، واشنگتن و Brigham Young صورت گرفته است، منجر به طراحی یک نرم افزار جالب شده است که میتواند بر روی پروتکلهای ارتباط Wi-Fi اجرا شود و محدوده دریافت سیگنال آن را تا 60 متر افزایش دهد. در تستهای صورت گرفته، این نرم افزار که Stayin' Alive نام دارد قادر است با استفاده از پروتکل On-Off Noise Power Communication، محدوده سیگنال دریافتی توسط یک دستگاهها را به میزان 67 متر افزایش دهد. این افزایش نسبت به پوشش پروتکلهای استاندارد ارتباط Wi-Fi اندازهگیری شده است.
تیم طراح این پروتکل اعلام کرده است که یکی از مهمترین امتیازات این روش، تنها استفاده از یک سیستم نرم افزاری است. از سوی دیگر میتوان آن را بر روی تمامی دستگاههایی که از ارتباط Wi-Fi بهره میبرند پیاده سازی کرد. نکته قابل توجه دیگر این است که این نرم افزار حتی میتواند به منظور افزایش پوشش ارتباطهای مخابراتی (Cellular) و بلوتوث نیز مورد استفاده کاربران قرار بگیرد.
براساس اطلاعات منتشر شده، پروتکل On-Off Noise Power Communication، به گونهای طراحی شده است که حتی بتواند با دریافت 1 بیت از اطلاعات در هر ثانیه، سیگنال خود را حفظ کند. در مقام مقایسه، نسخه استاندارد از ارتباط Wi-Fi، در هر ثانیه به حداقل یک مگابیت اطلاعات نیاز دارد تا سیگنال دریافتی را نگه دارد. در این پروتکل جدید سنسور ارتباط Wi-Fi به گونهای برنامه ریزی میشود که بتواند با شناسایی الگوهای روشن و خاموش بودن سیگنال، به روتر در شناسایی نویز محیط اطراف خود کمک کند.
تیم طراح این پروتکل معتقد است که انبوهی از وسایل مجهز به ارتباط Wi-Fi، نظیر سنسورهای قابل نصب بر روی درب گاراژها، سنسورهای موجود بر روی سیستمهای شناسایی وضعیت آب و هوا و حتی سیستمهای آبدهی گیاهان میتوانند از مزایای آن بسیار استفاده کنند؛ چرا که تنها یک بیت از اطلاعات نیز برای قرار دادن آنها در وضعیت خاموش یا روشن کافی است.
پروتکل ONPC به گونهای طراحی شده است که به عنوان یک مکمل برای ارتباط Wi-Fi مورد استفاده قرار بگیرد و قرار نیست که جایگزین آن شود؛ چرا که برنامه Stayin' Alive برای اینکه بتواند محدوده دریافت سیگنال را افزایش دهد به این ارتباط نیاز دارد.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت