ال‌جی روی لبه تیغ؛ مشکلات پنل‌های OLED بالاخره برای LG دردسر ساز می‌شوند

LG Display برای امسال برنامه‌های بزرگی در سر دارد. این شرکت قصد دارد تولید پنل‌های OLED خود را از مقدار 2.9 میلیون در سال گذشته، به 4 میلیون پنل در سال جدید برساند. البته در کنار این برنامه بزرگ و خوشبینانه، ترس بزرگی تجارت تلویزیون‌های OLED ال‌جی را فرا گرفته است.

ال‌جی همچنان بزرگترین تولیدکننده پنل‌های LCD است. با این حال کاهش قیمت LCD سبب شده این کمپانی در شرایط سختی قرار بگیرد. سود عملیاتی ال‌جی در سال 2018 نسبت به سال قبل کاهشی 96.2 درصدی را تجربه کرد و حتی در سه ماهه نخست سال میلادی جاری وضع از آن هم بدتر شد.

حتی فروش خوب تلویزیون OLED در سال 2019 نیز نتوانسته بر گزارش مالی  این شرکت تاثیر چندانی بگذارد. روند صعود تقاضا برای تلویزیون‌های OLED، بسیار آهسته‌تر از آنچه ال‌جی پیش بینی می‌کرد در حال پیشروی است. این کندی به حدی است که حتی زمزمه‌هایی از کنار گذاشته شدن LG Display از دور رقابت نیز به گوش می‌رسد.

در همین حین، Samsung Electronics، اصلی‌ترین رقیب LG Display، نهایت بهره را از ارزان‌ شدن پنل‌های LCD می‌برد. تلویزیون‌های LCD سامسونگ مجهز به کوانتوم دات که سامسونگ از آن‌ها با نام تجاری "QLED" یاد می‌کند عملکرد بسیار خوبی را در بازار از خود نشان داده‌اند.

این عملکرد موفق با عرضه تلویزیون‌های MicroLED در سال 2018 نیز ادامه پیدا کرد. علت این موفقیت هم عملکرد مشابه تلویزیون‌های MicroLED با OLED در نمایش رنگی مشکی عمیق و یکدست بود. اما تیر خلاص سامسونگ به ال‌جی را می‌توان تایید شدن عرضه تلویزیون‌های OLED سامسونگ مجهز به کوانتوم‌دات خواند. سامسونگ از این تلویزیون‌ها با عنوان “QD-OLED” یاد می‌کند.

تلویزیون‌های OLED ال‌جی بیش از یک دهه است که در حال توسعه و تولید هستند و حدود 7 سالی است که شاهد عرضه آن‌ها در بازارهای جهانی هستیم. بزرگترین ترس کوتاه مدت LG را می‌توان سلطه سامسونگ بر بازار LCDها با تکیه بر سوددهی بالاتر QLEDها خواند. اما ترس بلندمدت LG، که در صورت وقوع به نحوی تحقیر این شرکت نیز محسوب می‌شود، معرفی و رونمایی موفق سامسونگ از QD-OLEDهاست.

7 سال پیش، هنگامی که LG Display تصمیم به توسعه فناوری OLED گرفت، الجی ریسک قماری بزرگ را پذیرفت. حتی در ابتدای کار LG توانست از رقیب اصلی خود (Samsung) پیشی بگیرد. با این وجود شرایط در طی سال‌های اخیر اندکی تغییر کرده و سرمایه‌گذاری سامسونگ روی توسعه فناوری‌های جدید نظیر QLED و MicroLED به کسب موفقیت‌ در بازارهای جهانی انجامید.

قمار ال‌جی روی آینده فناوری OLED
LG Display و LG Electronics در سال 2012 میلادی، هر دو قمار سنگینی را روی "پنل‌های OLED سایز بزرگ‌" انجام دادند. آن‌ها برای از پا درآوردن Samsung Electronics که با شکست Sony در سال 2007 توانسته بود بالاترین آمار فروش تلویزیون‌های LCD را ازآن خود کند، به حرکتی انقلابی احتیاج داشتند.

هنگامی که سامسونگ در سال 2014 استفاده از پنل‌های OLED را کنار گذاشت و برای مدل‌های پرچمدار خود به سمت QD-LCD (همان QLED) کوچ کرد، ال‌جی از اینکه یکه‌تاز بازار تلویزیون‌های OLED شده بود و توانسته بود محدودیت‌های تکنولوژیکی که سامسونگ از پس عبور از آن‌ها برنیامده بود را کنار بزند، بسیار مفتخر بود.

محدودیت‌های تکنولوژیکی بر سر راه فناوری OLED و سوددهی پایین در مقایسه با سایر روش‌ها از جمله دلایل کوچ سامسونگ به سمت QLED بود.

خروج سامسونگ از حوزه پنل‌های OLED سایز بزرگ که در تلویزیون‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، دو علت کلی داشت. یکی مشکلات بر سر راه تلویزیون‌های OLED و محدودیت‌های تکنولوژی آن زمان و دیگری سوددهی و مسائل مالی بود.

از سوی دیگر پیکسل‌های آبی پنل‌های OLED به علت طول موج کوتاه‌تر سبب Permanent Image Retention (حفظ تصویر دائمی) می‌شوند که اکثر ما با عنوان Burn-in یا سوختگی تصویر آن را می‌شناسیم. این مشکل آن‌چنان جدی بود که دستیابی به راه حل آن‌ امری زمان‌بر بود.

به اعتقاد سامسونگ پنل‌های OLED برای استفاده در گوشی‌های هوشمند مناسب‌تر بودند. اسمارت‌فون‌ها علاوه بر اینکه نمایشگر کوچکتری دارند، مصرف انرژی کمتر و طول عمر کوتاه‌تری نیز دارند. بنابراین احتمال وقوع مشکلات رایج تلویزیون‌های OLED در نمایشگرهای OLED اسمارت‌فون‌ها به مراتب کمتر است.

علاوه بر این، بازار LCD که سامسونگ و ال‌جی در طول 20 سال با از پا درآوردن رقبای ژاپنی و تایوانی بنا نهادند، هنوز هم بسیار سودده بود. در نهایت این تصمیم علی‌رغم برخی دشواری‌ها، با جدیت توسط مسئولین سامسونگ اتخاذ شد.

در همین حین، ال‌جی راهبردی متفاوت را در پیش گرفت. بر طرف کردن مشکل پیکسل‌های آبی تقریباً به امری غیرممکن تبدیل شده بود. از همین رو، ال‌جی اقدام به افزودن پیکسل‌های سفید به ترکیب سه‌گانه پیکسل‌های سبز، آبی و قرمز نمود. نتیجه امر معرفی تلویزیون‌های White OLED بود.

هدف اصلی LG از افزودن پیکسل‌های سفید به تلویزیون‌های OLED، جلوگیری از استفاده بی‌رویه از پیکسل‌های آبی و سوختن آن‌ها در گذر زمان بود.

در همین حین سامسونگ با بیان اینکه "پنلی که داری پیکسل‌های سفید رنگ باشد، OLED واقعی نیست" به تمسخر ال‌جی می‌پرداخت. می‌توان این جهت‌گیری سامسونگ را به خاطر تغییر نحوه تولید پنل‌های OLED ال‌جی و استفاده آن‌ها از چهار رنگ به جای 3 رنگ اصلی دانست. البته این حرکت LG Display از حمایت کامل مدیران LG Corp، کمپانی اداره‌کننده ال‌جی، برخوردار بود.

از سوی دیگر اختلاف ال‌جی و سامسونگ در بازار گوشی‌های هوشمند با سرعت و به طرز جدی، در حال افزایش بود و ال‌جی به شدت به یک پیروزی تجاری نیاز داشت. تصمیم به ادامه مسیر پیش روی فناوری OLED، بیشتر از اینکه تصمیمی با دیدگاه بلندمدت باشد، تصمیمی از روی غرور بود. در واقع ال‌جی OLED را آینده خود معنا می‌کرد.

تلویزیون‌های OLED ساخت LG از سال 2015 به بعد، نظر بسیاری از منتقدین را به خود جلب کردند و در بسیاری از نقد و بررسی‌های صورت گرفته توسط وب‌سایت‌های معتبر سربلند بیرون آمدند. نتیجه این امر استقبال گسترده کاربران و کسب رکورد در سوددهی بود. البته رونق بازار تلویزیون‌های LCD نیز، در ثبت این رکورد بی‌تاثیر نبود. در واقع تا پیش از شروع امسال، تنها عایدی ال‌جی از کسب و کار تلویزیون‌های OLED، ضرر بود. با این وجود ال‌جی همچنان میلیون‌ها دلار را صرف توسعه و پیشرفت فناوری ساخت تلویزیون‌های OLED و افزایش ظرفیت خطوط تولید پنل‌های OLED سایز بزرگ می‌کند.

تلویزیون 88 اینچی OLED ال‌جی، نخستین بار در نمایشگاه CES 2018 به نمایش درآمد با این حال تاریخ عرضه رسمی آن در بازار اواخر سال 2019 میلادی اعلام شده است. اگرچه تلویزیون‌های OLED ساخت LG عمیق‌ترین رنگ مشکی را به نمایش در می‌آورند، اما این تلویزیون‌ها همچنان پس از 7 سال از زمان ورود به بازار، از برخی مشکلات فنی رنج می‌برند.

دگرگونی با آغاز دوران چهارمین نسل از مدیران ال‌جی
پس از در گذشت Koo Bon-moo فرد شماره یک و رهبر ال‌جی، در سن 73 سالگی، پسر وی Koo Kwang-mo به عنوان جانشین و چهارمین نسل از مدیران LG Corp، چهارمین کمپانی بزرگ کره جنوبی، انتخاب شد. بسیاری بر این باور بودند که مدیر جوان با تکیه بر تجربه مدیران و مشاورین قدیمی، دورانی بدون ریسک و آرام را در کارنامه خود بدون ثبت خواهد رساند.

تصویری از Koo Bon-moo. وی یکی از عوامل کلیدی تبدیل شدن ال‌جی به شرکتی قدرتمند و سرشناس در سطح جهانی بود.

با این حال، این پیش‌بینی کاملاً غلط از آب درآمد و مدیر جوان Kwon Yong-soo را به عنوان مشاور و مدیرعامل انتخاب و وی را به دومین فرد قدرتمند کمپانی ال‌جی تبدیل کرد.

رزومه کاری Kwon به خوبی بیانگر تیپ شخصیتی و جهت‌گیری‌های اوست. وی بیشتر به عنوان فردی آینده‌نگر، استراتژیستی بسیار باهوش و دارای قدرت ریسک بالا شناخته می‌شود. وی همچنین با ویژگی‌هایی نظیر روحیه رقابت‌طلب و برنامه‌ریزی‌ کم‌نظیر نیز یاد می‌شود.

تصمیمات مدیران ال‌جی در تغییر سیاست و راهبرد بلندمدت ال‌جی (کوچ به سمت پیشرو شدن در زمینه شارژ سریع)، تاثیر محسوسی روی عملکرد هر کدام از زیر شاخه‌های این شرکت، مخصوصاً LG Display گذاشت. در همین حین رشد درآمد و سود خالص Samsung Electronics و برابر شدن آن با LG Display، مسئولین ال‌جی را بیش از هر زمانی نگران کرده است. این نگرانی هنگامی جدی‌تر می‌شود که ال‌جی هیچ “Plan B” یا نقشه جایگزینی برای بخش نمایشگرهای خود ندارد.

تلویزیون‌های QLED سامسونگ در ابتدا چندان جلب توجه نکردند، اما با گذر زمان که پیشرفت فناوری و ارزان شدن قیمت تمام‌شده پنل‌های LCD را برای سامسونگ در پی داشت، تلویزیون‌های QLED به محصولاتی با سوددهی عالی برای سامسونگ تبدیل شدند. همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید، سامسونگ قصد دارد پای تلویزیون‌های مجهز به فناوری کوانتوم دات را با عرضه طیف گسترده‌ای از محصولات که می‌توانند به نیازهای متفاوت کاربران مختلف پاسخ دهند را به تمامی بخش‌های زندگی روزمره ما باز کند.

ورق بازی به نفع سامسونگ بر می‌گردد
اولین نشانه‌های تغییر روال جاری و حاکمیت ال‌جی بر بازار تولیدکنندگان پنل تلویزیون‌ها در سال 2016 و به هنگام عقد اَبَر قرارداد 100 میلیون پنلی سامسونگ و اپل مشاهده شد. در این توافق، سامسونگ با عقد قراردادی سودده تامین‌کننده پنل‌های OLED مورد استفاده در محصولات مختلف شرکت اپل شد.

این قرارداد یک پیروزی نمادین برای سامسونگ بود. چراکه تاییدکننده صحت راهبرد در پیش گرفته شده توسط سامسونگ برای توسعه نمایشگرهای OLED در سایز کوچک (اسمارت‌فون‌ها) بود و نشان داد تصمیم ال‌جی در متمرکز شدن بروی پنل‌های OLED سایز بزرگ، چندان تصمیم درستی نبوده است.

در آن زمان سامسونگ در رقابت بر سر تلویزیون‌ها بازنده رقابت با ال‌جی بود. با وجود این، گذر زمان و اتخاذ تصمیمات و استراتژی‌های صحیح سبب شد تا ورق بازی به نفع سامسونگ برگردد. سال 2017 بود که تلویزیون‌های QD-LCD سامسونگ از SUHD به QLED تغییر نام دادند.

به لطف افزایش رقابت میان تامین کنندگان چینی و افزایش ظرفیت تولید آن‌ها، دقیقاً در همان سال، قیمت تمام شده پنل‌های LCD کاهشی محسوس را تجربه کرد. در این میان سامسونگ پنل‌های ارزان قیمت را خریداری می‌کرد و با تجهیز آن‌ها به فیلترهای کوانتوم‌دات و تبدیل LCD‌ها به آنچه که تحت عنوان QLED می‌شناسیم، آن‌ها را با قیمتی بالا به فروش می‌رساند. در همین حین، ال‌جی از کاهش قیمت پنل‌های LCD ضرری نسبتاً بزرگ را متحمل می‌شد بدون اینکه از طرف OLED حمایت چندانی را دریافت کند.

LCD‌ها حتی به نحوی دیگر نیز به کمک سامسونگ آمده‌اند. حداکثر روشنایی یکی از مزیت‌های همیشگی پنل‌های OLED بر پنل‌های LCD است. علت این امر نیز به تفاوت ساختار آن‌ها باز می‌گردد. از آنجایی که پنل‌های OLED برای انتشار نور تنها به پیکسل‌های خود وابسته‌اند و منبع نور جداگانه ندارند، دستیابی به روشنایی بیشتر در آن‌ها ساده‌تر است. اما در نظر داشته باشید که  برای دستیابی به روشنایی بیشتر به انرژی بیشتری نیز نیاز است.

بیشتر بدانید: همه چیز درباره تلویزیون‌های QLED سامسونگ و فناوری کوانتوم دات (+ مدل‌ها)

نکته قابل توجه در این باره، کوتاه شدن اجتناب ناپذیر عمر دیودها با افزایش انرژی مصرفی است که سرانجام به سوختن پیکسل‌های آبی و Burn-in منجر می‌شود. این مسئله زمانی آزاردهنده‌تر می‌شود که از رزولوشن FHD، به 4k یا 8k می‌رویم. در این حالت مصرف انرژی بیشتر و بیشتر می‌شود و عمر پیکسل‌ها کوتاه‌ و کوتاه‌تر.

در طرف دیگر پنل‌های LCD را داریم که از نظر میزان انرژی مصرفی با محدودیت یا مشکل خاصی مواجه نیستند. از همین رو سامسونگ نهایت روشنایی ممکن را در تلویزیون‌های QLED خود به کار می‌بندد. در نتیجه مراحل توسعه و تولید انبوه تلویزیون QLED 8K سامسونگ در مقایسه با تلویزیون OLED هشتاد و هشت اینچی 8K ال‌جی زودتر تکمیل شد و در حالی که ال‌جی زمستان امسال را به عنوان زمان عرضه این تلویزیون اعلام کرده، تلویزیون QLED 8K سامسونگ چندی پیش، به بازار عرضه شد.

براساس آمار منتشر شده توسط IHS، در سال 2016، سامسونگ سهمی 28 درصدی از کل درآمد حوزه تلویزیون‌ها را در اختیار داشت. این در حالی است که LG و Sony در همان سال سهمی 13.6 درصدی و 8.5 درصدی را از درآمد حاصل از بازار تلویزیون در اختیار داشتند.

در سال 2017 و به هنگام رونمایی سامسونگ از نام تجاری QLED این کمپانی سقوطی کوچک را تجربه کرد و به عدد 26.5 درصد رسید. در همین حین سود ال‌جی و سونی از کل سود بازار تلویزیون‌ها، چیزی در حدود 14.6 درصد و 10.2 درصد بود. با وجود این، سامسونگ مجدداً در سال 2018 توانست سهم خود را افزایش دهد و به 29 درصد برساند. در همین حین ال‌جی و سونی نیز 16.4 درصد و 10.1 درصد از مجموع سود فروش تلویزیون‌ها را به خود اختصاص دادند.

اما در این میان یک نکته جلب توجه می‌کند. آن هم سهم سامسونگ از تعداد تلویزیون‌های فروخته شده است. در سال‌های 2016، 2017 و 2018 سامسونگ به ترتیب سهمی 21.6، 20 و 18.7 درصدی از مجموع کل دستگاه‌های فروخته شده داشته است. در همین بازه زمانی، ال‌جی سهمی 12.2، 12.6 و 12.2 درصدی را از مجموع تلویزیون‌های فروخته شده در بازار داشته است.

با اندکی دقت به این آمار می‌توان دریافت که سامسونگ علی‌رغم تجربه کاهش در فروش و ال‌جی نیز با وجود نداشتن افزایشی در تعداد تلویزیون‌های فروخته شده، هر دو افزایش سوددهی را در بازه زمانی 2016 تا پایان 2018 تجربه کرده‌اند. علت این امر را می‌توان تمرکز و مانور بیشتر هر دو کمپانی روی محصولات رده‌بالا (که منبع اصلی سود آن‌هاست) دانست.

در واقع زمانی که سامسونگ و ال‌جی در حال رقابت با یکدیگر هستند، درحال تلاش برای از میدان به در کردن شرکت‌های چینی نیز هستند؛ دقیقاً همان کاری که طی 20 سال گذشته با شرکت‌های ژاپنی‌ کردند و در انجام آن نیز موفق بودند.

سامسونگ به تازگی از تلویزیونی جدید دارای پنل MicroLED رونمایی کرده است. پیکسل‌های این تلویزیون 75 اینچی، از LEDهایی در مقیاس میکرومتر تشکیل شده‌اند که در مقایسه با مدل قبلی به مراتب کوچک هستند.

QLED، MicroLED و QD-OLED همگی علیه OLED
آینده بازار تلویزیون‌ها و میزان موفقیت پنل‌های مختلف، همواره در هاله‌ای از ابهام بوده است. از همین رو سامسونگ راهبردی انعطاف‌پذیر را در پیش گرفته و به صورت همزمان روی 3 فناوری QLED، MicroLED و QD-OLED، سرمایه گذاری کرده است.

اما این تمام ماجرا نیست؛ سامسونگ حتی پا را از این فراتر گذاشته و با سپردن هرکدام از این فناوری‌ها به قسمت‌های مختلف، رقابتی داخلی را بین بخش‌های مختلف خود آغاز کرده است. در حالی که Samsung Display، مسئولیت توسعه QD-OLED را بر عهده دارد؛ Samsung VD (Visual Display) از جمله زیر شاخه‌های Samsung Electronics مسئولیت توسعه MicroLED را بر عهده گرفته است.

مشابه این استراتژی پیش از این نیز توسط سامسونگ اعمال شده بود. حوالی سال 2000 میلادی بود که هنوز آینده پنل‌های LCD و پلاسما چندان مشخص نبود. از همین رو سامسونگ دو قسمت مختلف را مسئول توسعه هر دو پنل کرد تا هر کدام به صورت جداگانه فعالیت کنند و محصولات خود را به فروش برسانند.

ایجاد رقابت داخلی و فعالیت موازی بخش‌های مختلف یک کمپانی را می‌توان تصمیمی استراتژیک و خردمندانه نامید. چرا که آینده بازار نمایشگرها کاملاً نامعلوم است و به قبل هیچ شباهتی ندارد. گزارش‌های جدید از شروع فعالیت Apple و Foxconn روی توسعه پنل‌های MicroLED در سایز کوچک هستند. در همین مورد Foxconn مسئولیت توسعه پنل‌های MicroLED سایز بزرگ را به Sharp که به تازگی آن را خریداری کرده است، سپرده و قصد دارد با انجام فعالیتی موازی اپل را به خرید پنل‌های خود مجاب کند.

صرف نظر از این شرکت‌ها، BOE، Innolux، HannStar Display، AU Optronic، Japan Display و پاناسونیک نیز هستند که در عرضه تولید پنل‌های مورد استفاده در نمایشگرهای سایز کوچک فعالیت می‌کنند. در حوزه پنل‌های مورد استفاده در تلویزیون‌ها نیز شرکت‌هایی نظیر Sony، Philips، TCL، Skyworth، Hisence، Toshiba، Haier، Changhong، Vizio، Sanyo، Hitachi، Pioneer و Mitsubishi همگی فعال هستند. با این وجود اینکه آینده نمایشگرها به سمت کدام فناوری خواهد رفت، هنوز نامعلوم است.

سوختن نمایشگرهای همچنان ادامه دارد و حتی مدل‌های 2017 و 2018 نیز مستثنی نیستند.

و سوختن همچنان ادامه دارد
Burn-in یا سوختگی تصویر دقیقاً همان قسمت ناخوشایند داستان برای ال‌جی است. براساس آنچه تا کنون می‌دانیم Samsung Display فرایند توسعه و تولید تلویزیون‌های QD-OLED را از سال 2020 آغاز خواهد کرد. همچنین انتظار می‌رود در سال 2021 شاهد معرفی یکی از مدل‌های اولیه به عنوان نمونه‌ای تبلیغاتی توسط سامسونگ باشیم.

بنابراین حتی اگر ال‌جی بتواند تا آن زمان، فروش محصولات OLED خود را افزایش دهد و مشتریان را به خرید تلویزیون‌های OLED ترغیب کند، سامسونگ می‌تواند با ورودی به موقع به این حوزه بخش قابل توجهی از نیاز و تقاضای بازار را در دست بگیرد.

یکی دیگر از موارد آزاردهنده برای ال‌جی می‌تواند عدم وجود مشکل Burn-in علی رغم استفاده از همان پیکسل‌های آبی (حداقل از نظر تئوری) باشد. در واقع سامسونگ نیز همانند روال  گذشته ال‌جی از پیکسل‌های آبی به عنوان منبع نور استفاده خواهد کرد و با استفاده از فیلترهای کوانتوم‌دات به تولید رنگ‌های قرمز و سبز خواهد پرداخت که در تئوری به کاهش احتمال Burn-in منجر می‌شود. اگر پنل‌های QD-OLED سامسونگ بتوانند مشکل Burn-in را با موفقیت پشت سر بگذارند، تبدیل به اولین پنل‌هایی خواهند شد که توانایی نمایش رنگ‌های واقعی را دارند.

یکی از دلایلی که مشکل Burn-in نمایشگرهای ال‌جی را پر رنگ‌تر کرده، استفاده از منابع نور مختلف برای هر کدام از رنگ‌های آبی، قرمز و سبز است. با نمایش تصاویر دارای نقاط ثابت بسیار روشن یا دارای کنتراست بالا پیکسل‌های آبی به سرعت به سوختن نزدیک می‌شوند و با تغییر تصویر در حال پخش، سوختگی کاملاً نمایان می‌شود.

از نظر تئوری چون پنل‌های QD-OLED سامسونگ، تنها از پیکسل‌های آبی به منظور تامین نور مورد نظر استفاده می‌کنند، هیچگونه تفاوتی در عملکرد آن‌ها نخواهد بود. در واقع یا همگی پیکسل‌ها باهم به طور صحیح کار می‌کنند یا همگی آن‌ها از کار می‌افتند.

اما سامسونگ برای اینکار اصلاً نیاز به عجله ندارد و میزان و نحوه سرمایه‌گذاری در QD-OLED برای این کمپانی بسیار انعطاف‌پذیر خواهد بود. در حال حاضر تلویزیون‌های QLED به مراتب بهتر از آن‌چه سامسونگ پیش‌بینی‌ آن را می‌کرد، هستند و هم از نظر کیفیت تصویر و هم از نظر فروش، عملکرد بسیار مناسبی را از خود به جای گذاشته‌اند. در همین راستا سامسونگ قصد دارد سری جدید این تلویزیون‌ها را در سال آینده میلادی با بهبودها و تغییراتی گسترده نسبت به مدل‌های پیشین معرفی شده در سال 2018 رونمایی کند.

یکی از مدیران سامسونگ که درخواست داشت هویتش پنهان بماند، طی گفتگویی اعلام کرد:

ما حداقل تا چند سالی قصد ورود به بازار تلویزیون‌های OLED را نداریم. برنامه ما برای سال 2019، تولید 5 میلیون پنل QLED است. از همین رو اگر سامسونگ تصمیم به ورود به بازار تلویزیون‌های OLED را بگیرد، برای حل مشکل Burn-in و دیگر مشکلات موجود بر سر راه تولید انبوه تلویزیون‌های OLED فرصت نسبتاً زیادی خواهد داشت.

از زمان عرضه تلویزیون‌های OLED به بازار و رسیدن آن‌ها به دست مشتریان چیزی در حدود 7 سال می‌گذرد. با این وجود همچنان شاهد سوختن پیکسل‌های آبی و در نتیجه Burn-in، حتی در مدل‌های 2017 و 2018 هستیم. این مسئله بیانگر 2 موضوع کلی است.

موضوع اول اینکه ال‌جی نمی‌تواند از پس رفع مشکل خرابی پیکسل‌‌های آبی بربیاید. موضوع دوم اینکه اگرچه می‌توان با اعمال راهکارهایی از خرابی (سوختن) پیکسل‌های آبی در کوتاه مدت جلوگیری کرد، اما بالاخره رزلوشن بالا و محتوای HDR، دو دلیل عمده مصرف بیشتر انرژی، در درازمدت سبب سوختن پیکسل‌های آبی می‌شوند.

اگر قربانی این مسئله تنها LG Electronics بود، شاید این مشکل چندان جدی محسوب نمی‌شد. اما در نظر داشته باشید که OLED هم‌اکنون به اکوسیستمی بزرگ تبدیل شده است. همکاری LG Display با 15 کمپانی دیگر اتحادی را تشکیل داده که ال‌جی از آن با عنوان “OLED Alliance” یاد می‌کند. این کمپانی‌ها مشتریان عمده پنل‌های OLED ال‌جی هستند.

با اضافه شدن اعضای جدید به OLED Alliance و افزایش مشتریان و تقاضا برای پنل‌های OLED، طبیعتاً مجموع کسانی که Burn-in را تجربه خواهند کرد نیز گسترده‌تر خواهد شد. نارضایتی کاربران در دراز مدت می‌تواند دلیلی شود تا کمپانی‌ها تصمیم  به جایگزین کردن ال‌جی با تامین‌کننده‌ای دیگر بگیرند.

ال‌جی به صورت تمام و کمال، خود را وقف این استراتژی کرده و هیچ راه جایگزین یا نقشه دومی برای خود باقی نگذاشته است. در همین حین، سرمایه‌گذاری سه‌گانه سامسونگ روی توسعه پنل‌های QLED، MicroLED و QD-OLED، انعطاف‌پذیری بسیاری را برای این کمپانی فراهم کرده است.

اگر در توسعه پنل‌های QD-OLED موفقیت چشمگیری بدست آید، سامسونگ می‌تواند آن‌ها را پیش از پنل‌های MicroLED به مشتریان معمولی و شرکت‌ها ارائه کند. از سوی دیگر اگر قیمت مواد اولیه مورد استفاده برای تلویزیون‌های کوانتوم‌دات همین روند نزولی خود را ادامه دهند، سامسونگ می‌تواند به جای استفاده انحصاری از این فناوری در محصولات رده‌بالا و کلاس پرچمدار، پای کوانتوم‌دات را به مانیتورهای بیشتر و حتی محصولات میان‌رده نیز باز کند.

راهبرد ال‌جی در تمرکز روی پنل‌های OLED و در انتخاب نکردن راهکار جایگزین، سبب شده تا این کمپانی برخلاف سامسونگ از کاهش قیمت LCD‌ها به شدت تحت فشار قرار بگیرد. از سوی دیگر مشکل Burn-in پنل‌های OLED نیز، نمکی است بر روی زخم ال‌جی.

براساس اطلاعات منتشر شده از منابع داخلی LG، این شرکت پیش از وخیم‌تر شدن اوضاع، اقدامات ضروری را در راستای کاهش هزینه‌ها آغاز کرده است. اگر ال‌جی نتواند مشکل سوختن پیکسل‌های آبی را حل کند، تاوانی سنگین را برای پیروی از تصمیمی که از روی غرور گرفته شده خواهد پرداخت.