براستی در پشت پرده ادغام دو بخش پردازنده های قابل حمل و کامپیوتری اینتل چه می گذرد؟

چندی پیش در خبرها داشتیم که اینتل قصد دارد به زودی بخش های تولید پردازنده های قابل حمل و کامپیوتر خود را با یکدیگر ادغام کند و مدیریت هر دوی این بخش ها را به Kirk Skaugen که هم اکنون یکی از مدیران ارشد این شرکت است بسپارد. اینتل این تصمیم را درست پس از اینکه چیزی حدود 6 میلیارد دلار از بخش تولید محصولات قابل حمل خود متضرر شد، اتخاذ کرد. بخش عظیمی از این زیان به دلیل پرداخت یارانه به شرکت های استفاده کننده از چیپست Atom ایجاد شده است.

اینتل امیدوار بود که پس از افزایش فروش این محصولات می تواند علاوه بر پایان دادن به پرداخت این یارانه ها، قیمت این محصولات را هم افزایش دهد. این استراتژی درست سیاستی است که هم اکنون اینتل در عرضه کروم بوک ها در پیش گرفته است. این شرکت بعد از یک بازاریابی و تبلیغ گسترده در مورد کروم بوک های 300 دلاری که از پردازنده های Celeron با معماری Haswell برخوردار بودند از فروش مناسب آنها اطمینان پیدا کرد. سپس با استفاده از پردازنده های Celeron ای که بر پایه معماری Atom طراحی شده بودند توانست تا علاوه بر حذف یارانه پرداختی خود به سود بسیار مناسبی هم دست پیدا کند.

این استراتژی سبب شد تا مشتریان به این باور برسند که کروم بوک های با پردازنده اینتل سریعتر از کروم بوک های برخوردار از پردازنده های ARM عمل می کند. این باور برای پردازنده های بر پایه معماری Haswell درست بود اما اینتل بعد ها با استفاده از پردازنده های Atom به زحمت به سرعت پردازنده های ARM دست پیدا کرد. هم اکنون این شرکت به دلیل پرداخت یارانه سنگین پردازنده های Atom، در هر سه ماه حدود 1 میلیارد دلار خسارت پرداخت می کند تا دلیلی محکم برای پایان دادن به این استراتژی ناموفق داشته باشد.

اما براستی این بار در پشت پرده این تصمیم جدید برای ادغام دو بخش پردازنده های قابل حمل و کامپیوتری چه می گذرد؟ به نظر می رسد که حداقل یکی از این سه تئوری پاسخی مناسب برای این مسئله باشند.

پنهان کردن شکست های احتمالی در بخش پردازنده های قابل حمل

تاکتیکی که مایکروسافت به خوبی از آن استفاده کرده است. با ترکیب و ادغام درآمد کسب شده از حق امتیازهای موجود در بین تولید کنندگان محصولات اندرویدی، مایکروسافت توانست تا شکست های ویندوزفون را پنهان کند. بخش کامپیوترهای خانگی اینتل همچنان با قدرت به کار خود ادامه می دهد تا جایی که در سه ماهه گذشته به سود 4 میلیارد دلار دست یافته است. با ادغام بخش های قابل حمل و کامپیوتر، اینتل می تواند تمام زیان های مربوط به بخش محصولات قابل حمل را در پشت محصولات کامپیوتری خود بپوشاند. همچنین این استراتژی می تواند یک فرصت چند ساله را برای تلاش هر چه بیشتر یک کمپانی برای کسب موفقیت مهیا کند و اینتل با استفاده از این استراتژی دیگر نیازی به گزارش ضررهای مربوط به این بخش را ندارد.

تولیدی مشترک

تئوری دیگری که می تواند در این زمینه صادق باشد دست یابی اینتل به یک تولید مشترک در ساخت چیپ های مختلف است. با استفاده از این راهکار اینتل در آینده ای نزدیک می تواند خط تولید پردازند های Atom را به خط تولید دیگری تبدیل کند. به عنوان مثال می توان پردازنده های 10 نانومتری Atom را همزمان با نسل جدیدی از  پردازنده ها (مثل Skylake) تولید کرد.

اگرچه این عامل سبب نمی شود که حجم تولیدات اینتل افزایش پیدا کند اما فرصتی را ایجاد می کند تا چیپست های Atom با پردازنده های قدرتمند ARM رقابت نزدیکی را داشته باشند. چرا که تولید مشترک این محصول با دیگر پردازنده ها باعث می شود تا هزینه های تولید کاهش پیدا کند و برای افزایش فروش این محصولات دیگر نیازی به پرداخت یارانه نباشد. در حال حاضر اینتل برای کاهش هزینه های مربوط به تولید این محصولات وادار است با شرکت های نه چندان توسعه یافته ای مثل Rockchip و Spreadtrum همکاری کند که همین امر باعث شده است تا چیپ های Atom با استفاده از فناوری 28 نانومتری شرکت TSMC تولید شوند و کیفیت آنها تا حدود زیادی کاهش یابد تا این چیپ ها دیگر توانایی رقابت با محصولات ARM را نداشته باشند. از طرفی تجربه نشان داده است که رقابت بر سر قیمت تمام شده محصولات مهم تر از فناوری استفاده شده در تولید یک محصول است. به عنوان مثال در سال گذشته پردازنده های Bay Trail Atom با استفاده از فناوری 22 نانومتری FinFET تولید شدند اما در حالی که پیشرفته ترین پردازنده های ARM از فناوری 28 نانومتری استفاده می کردند باز هم کاربران به این پردازنده ها روی خوش نشان ندادند.

کشتن Atom

سومین تئوری این مسئله، تلاش اینتل برای حذف چیپ های قابل حمل و استفاده از یک معماری اختصاصی و مشترک برای همه محصولات از جمله تبلت ها و گوشی های هوشمند است. ممکن است که هدف اصلی اینتل از بین بردن کلیه خط تولید پردازنده Atom نباشد هر چند که سابقه انجام چنین کاری را داشته است. در سال های گذشته اینتل خط تولید پردازنده ای که بر پایه معماری ARM بنا شده بود اما بازده مالی مناسبی نداشت را حذف کرد. از طرفی اینتل همه تمرکز خود را بر روی تولید پردازنده های Core قرار داده است و با تولید پردازنده هایی همچون Core-M و Broadwell-Y قصد دارد تا کاربران دستگاه های قابل حمل را هم به سمت استفاده از این پردازنده ها هدایت کند. اما به نظر می رسد که این پردازنده ها به قدر کافی برای استفاده در این گونه از وسایل مناسب نباشند و نتوانند کارایی مشابه ای با پردازنده های ARM و Atom به نمایش بگذارند. هر چند که شاید یک پردازنده کم مصرف تولید شده با استفاده از فناوری 7 یا 10 نانومتری قابلیت آن را داشته باشد تا در همه دستگاه های قابل حمل به کار برده شوند.

علاوه بر این، فروش پردازنده های Core سود مناسب تری را نسبت به پردازنده های Atom عاید اینتل می کند و به همین دلیل اینتل قصد دارد تا با پایان دادن به تولید این پردازنده کاربران را به سمت خرید گوشی ها و تبلت های برخوردار از پردازنده های Core بکشاند. در روی دیگر این قضیه شاید زمان مورد نیاز برای آماده سازی پردازنده های Core به عنوان تهدیدی برای این پردازنده ها تلقی شود.

اینتل هم همانند مایکروسافت علاقه مند است تا بیشتر، محصولات پیشرفته و قدرتمند خود مثل پردازنده های Core را به فروش برساند. چرا که محصولاتی همچون Windows RT یا پردازنده های Core i5 و Core i7 در مقایسه با محصولاتی مثل Atom یا Windows Phone می توانند سود بسیار بیشتری را برای تولید کنندگان خود به ارمغان بیاورند.

اما تاریخ ثابت کرده است که استفاده از اینگونه محصولات پیشرفته در دنیای دستگاه های قابل حمل نه تنها سبب بدست آمدن سود بیشتری نمی شود بلکه زیان هایی را هم به دنبال دارد. به عنوان مثال مایکروسافت با استفاده از این استراتژی نتوانست سهم زیادی از بازار محصولات قابل حمل را از آن خود کند. به دلیل رقابت های مربوط به قیمت محصولات استفاده از پردازنده های Core در گوشی های هوشمند و یا تبلت ها عاقلانه به نظر نمی رسد. هر چند که در این زمینه استثناهایی هم مثل تبلت های محبوب Surface Pro 3 وجود دارد.

در کل استفاده همزمان و یا مجزای هرکدام از این استراتژی ها نیازمند یک زمان مناسب برای آماده سازی پردازنده های جدید و فایق آمدن بر حجم انبوهی از مشکلات است اما به نظر می رسد که ترغیب کاربران برای خرید محصولات قابل حملی که از پردازنده های گران قیمت Core بهره می برند بیشتر از دیگر موارد زمان گیر باشد. در این مدت اینتل می تواند با رشد و توسعه پردازنده های Atom موقعیت بهتری را در بازار محصولات قابل حمل بدست بیاورد.

منبع: TomsHardware