تلاش انسان برای تبدیل شدن به یک گونه بین سیاره ای فقط به این دلیل نیست که ما بیش از حد سری فیلم‌های جنگ ستارگان را تماشا کرده‌ایم. در واقع نظریه پردازان و دانشمندان به دنبال راهی برای قابل سکونت کردن سیارات دیگر هستند و این مهم بدون وجود گیاهان و شرایط آب و هوایی میسر نمی‌شود. اما شاید طرح ساخت جنگل در مریخ یکی از اولین و محتمل‌ترین آنها باشد.
طی سالیان اخیر صحبت‌های زیادی در مورد افزایش جمعیت کره زمین مطرح شده که طرح جایگزین بسیاری از دانشمندان آن است که چرا یک زیستگاه جایگزین برای خودمان تهیه نکنیم؟
نظریه پایه این است که دنیای بی نهایتی پیرامون ما وجود دارد؛ فضایی که میلیاردها مکان برای سکونت ما در آن دست نخورده باقی مانده ولی به ویرایش نیاز دارد. در واقع باید روی برخی از این مکان‌ها تغییرات اکولوژیکی ایجاد کنیم تا بتوان جمعیت را پس از فراهم شدن شرایط، به آنجا منتقل کرد.
کره مریخ نزدیک‌ترین سکونت‌گاهی است که می‌شود به آن اندیشید و با توجه به منابع معدنی غنی که در آن وجود دارد شاید بتوان به عنوان یک ایستگاه حیات جدید به آن اندیشید.
در واقع تفکر استعمار سیارات دیگر طرحی است که شاید نزدیک به یک قرن است که به آن اندیشیده می‌شود ولی انتقال کلونی‌های جمعیت خود مبحث خاصی است که آن نیز نیازمند شرایط مهم و خاصی است. در این میان طرح مطرح شده از سوی دانشمندان آن است که شرایطی نزدیک به زمین را در حباب‌هایی بزرگ شکل دهیم تا بتوان در زیر آنها حیات طبیعی و نزدیک به زمین را شبیه سازی کرد.
بنابر طرحی که پل اسمیت، مهندس عمران از دانشگاه بریستول ارائه نموده می‌توان یک جنگل زمینی را داخل یک حباب روی سطح مریخ و به صورت کاملاً طبیعی، ساخت. اسمیت در مقاله ای که اخیراً در مجله بین المللی International Journal of Astrobiology منتشر شده و توسط Universe Today بازتاب یافته، می نویسد:
اگر رشد جمعیت انسان کنترل نشود، مناطق طبیعی باید قربانی شوند. یک جایگزین، ایجاد زیستگاه بیشتر و شکل دادن به مریخ است.
آیا شرایط اکولوژیک مریخ مناسب پرورش گیاه و ساخت جنگل است؟
از نظر ظاهری و حتی مواد معدنی تشکیل دهنده سطح و زیر، مریخ تفاوت زیادی با زمین دارد؛ مریخ سردتر است، خشک‌تر است و تغییرات دمایی و جوی بسیاری دارد که از نظر انسان‌ها، ناملایمتی محسوب می‌شود. در عین حال یافته‌های اخیر دانشمندان و فرضیات قبلی نشان می‌دهد که در زیر سطح مریخ، آب فراوانی نهفته که قابل بهره‌برداری است.
با فرض اینکه انسان بتواند به آن سطح زیرین دسترسی پیدا کند می‌تواند منبع مهم خود برای پرورش گیاهان را از حیث مواد معدنی تأمین کند و فاز بعد ساخت هوای مناسب است که در این زمینه نیز طرح جذاب مطرح شده استفاده از یک حباب است!
سطح مریخ همچنین غنی از برخی از عناصر مورد نیاز برای کشاورزی زمینی، به ویژه فسفر است. اما شایان ذکر است که از تعدادی ریزمغذی های ضروری و همچنین میکروبیوت های غنی کننده خاک و موجودات مهمی مانند کرم های خاکی کمبود دارد.
نکته مهم این است که اسمیت پیشنهاد نمی کند که انسان ها باید تمام سطح مریخ را به صورت زمینی بسازند. طرح مذکور از حباب‌ها به عنوان مدل‌های مینیاتوری از جنگل‌های زمینی قدیمی یاد می‌کند که به طور موثر به عنوان واحه عمل کرده و شرایط رشد را فراهم می‌کند. جالب این است که این ایده شبیه به پروژه حیوان خانگی بین سیاره ای اولیه ایلان ماسک، قبل از اسپیس ایکس، برای ارسال یک موشک ساده به مریخ است که در آن یک گلخانه کوچک را در این سیاره مستقر می‌کرد. اسمیت در این خصوص می نویسد:
این طرح به عنوان یک ذخیره گاه طبیعی فرازمینی (ETNR)، پناهگاه روانی و باغ گیاه شناسی مفیدی خواهد بود که از گونه های ارزشمند برای استعمارگران مریخ برای متابولیت های ثانویه (ویتامین ها، طعم ها، عطرها، داروها، رنگ ها و تقویت کننده های خلق و خو) حمایت خواهد کرد.
چالش‌های پیش روی توسعه جنگل در مریخ
سطوح تابش فوق‌العاده بالای مریخ احتمالاً بزرگ‌ترین چالش در طرح اسمیت است، همانطور که این سؤال وجود دارد که چگونه میدان مغناطیسی متفاوت همسایه قرمز غبارآلود ما ممکن است بر روی پوشش گیاهی در حال رشد تأثیر بگذارد. باید پاسخی برای این مشکل نیز بیان شود.
به هر حال، سؤالاتی از این دست به طور طبیعی در خصوص قلمروهای بین سیاره‌ای پیش می‌آیند. اگر انسان‌ها روزی زمین را به مقاصدی چون ماه و مریخ و حتی فراتر از آن ترک کرده یا به صورت آزمایشی روی آنها ساکن شوند می‌توان راهکارهایی نیز برای این مشکلات یافت.
صرف نظر از اینکه چه طرحی در نهایت برای سکنی گزیدن و قابل سکونت کردن مریخ یا هر سیاره دیگری مطرح می‌شود، این طرح‌ها شروع بسیار خوبی برای اندیشیدن به رویای بزرگی هستند که شاید روزی تنها راه نجات بشر باشند.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت