ماهواره‌های اسپیس ایکس بلای جان تحقیقات ستاره‌شناسان

ماهواره‌های اسپیس ایکس اگرچه مزایای زیادی برای کاربران جهت ارائه اینترنت به دورترین نقاط کره زمین دارند ولی به بیان ساده، داد اخترشناسان را درآورده‌اند. این ماهواره‌ها به دلیل تعداد زیاد و حرکت در مدارهای پایینی جو، نویز و شرایط بدی را برای رصدهای سماوی ایجاد کرده‌اند که موجب اعتراض گسترده دانشمندان شده‌اند.

پژوهش‌گران از تعداد ماهواره‌هایی که در مدارات پایین زمین قرار دارند خوشنود نیستند. بعضی از آ‌ن‌ها اعتقاد دارند که وجود این ماهواره‌ها که تعداد زیادی از آن‌ها متعلق به شرکت اسپیس‌اکس و استارلینک است می‌تواند در توانایی سیستم‌های شناسایی زودهنگام شهاب‌سنگ‌های قاتل اختلال ایجاد نماید. شهاب‌سنگ‌های قاتل به نوعی از شهاب‌سنگ‌ها اطلاق می‌گردد که بنابر جسه بزرگترشان نسبت به دیگر شهاب‌سنگ‌ها به صورت کامل در جو زمین نمی‌سوزند و هنگام برخورد با زمین می‌توانند منجر به نابودی عظیم و تهدید حیات بشر گردند.

طبق یافته‌های منتشر شده توسط این سازمان، حداقل سه چهارم کارشناسانی که در دسته‌بندی کارشناسان دفاع سیاره‌ای قرار می‌گیرند. اذعان کرده‌اند که از این تعداد ماهواره تجاری در مدارات زمین خوشنود نیستند.ی قرار می‌گیرند.

یکی از 34 کارشناس شرکت کرده در این نظرسنجی خانم کریستینا توماس از دانشگاه آریزونای شمالی معتقد است که رویه‌ی موجود وحشتناک است و این موضوع برای اکتشاف‌گرانی که نیاز به تلسکوپ‌های زمین‌پایه دارند بسیار نگران‌کننده است.

سال‌هاست که ستاره‌شناسان و افرادی که خود را در دسته‌بندی دفاع سیاره‌ای قرار می‌دهند درباره این موضع هشدار داده‌اند که مطالعه اجرام نزدیک به زمین NEOها با وجود ماهواره‌های بیشمار در مدارات پایینی زمین بسیار دشوار است. این نتایج همراه با گزارشی توسط سیاره‌شناسی به نام کری نوجنت از دانشگاه الین ماساچوست منتشر شده که بسیار نگران‌کننده است.

راهکار مشکل ماهواره های اسپیس ایکس برای ستاره شناسان

 یک از راه حل‌های این موضوع استفاده از الگوریتم‌های پردازش تصویر و استفاده از داده‌های موجود از ماهواره‌ها در مدارات پایین است که با الگوریتم‌ هوش مصنوعی و تطبیق این دو با یک‌دیگر می‌توان ماهواره‌هایی که در افق دید تلسکوپ وجود دارند را از تصاویر ذخیره شده حذف نمود.

راه حل بعدی استفاده از تلسکوپ‌های مدارپایه با قابلیت قرار گیری در مدارات بالاتر این ماهواره‌هاست که راه حل اصلی شناسایی NEOها محسوب می‌گردد. در راستای همین ایده ناسا قصد دارد ماهواره شناسایی اجرام نزدیک به زمین را در سال 2028 به مدار بفرستد.

یک کارشناس ناشناس اذعان دارد که اصولا شناسایی زمین پایه ارزش کمی از لحاظ علمی دارد و این ماهواره‌ها مشکلی برای ما ایجاد نمی‌کنند بلکه نیاز است تا تمرکز ما برروی تکنولوژی‌های فضایی و مدارپایه برای شناسایی اجرام آسمانی باشد.

البته تعدادی حل مشکل ماهواره را با ماهواره‌ای دیگر را غیرمنطقی میدانند. اما اکثر کارشناسان این حوزه با این راه‌حل موافقند. زیرا شناسایی زمین پایه دقت مورد نیاز و سرعت مورد نیاز برای اقدام در مقابل این نوع خطرات را به ما نمی‌دهد.