اکنون بیش از 35 سال از فاجعه در نیروگاه هسته ای چرنوبیل میگذرد اما احتمال بروز یک فاجعهی دیگر هنوز کاملاً از میان نرفته است. منتظر چه چیزی باشیم؟!
به تازگی مهندسان ساخت منطقهی امن New Safe Confinement (NSC)را به پایان رساندهاند. این ساختمان قراراست سایت هستهای چرنوبیل را که هنوز پر از رادیواکتیو و مواد پرتوزاست، پایدار کند.
با این حال اخیراض برخی سیگنالهای نگران کننده از پوشش دهندهی راکتور واحد چهار پدید آمده است که نشان میدهد بقایای موجود هنوز هم گرم میشوند و دوباره اشعه به محیط اطراف نشت میکند.
یک تجزیه و تحلیل از سازمان ملل میگوید که فقط حدود 50 نفر در اثر فروپاشی اولیهی نیروگاه در سال 1986 جان خود را از دست دادند؛ اتفاقی که در اثر از دست رفتن برق در طی یک آزمایش ایمنی مهم رخ داد.
اما انفجارهای ناشی از آن باعث ایجاد رادیواکتیو در جو اروپا شد که بعدتر سازمان ملل تخمین زد در نتیجهی قرار گرفتن در معرض اشعههای چرنوبیل، حدود 4000 نفر جان خود را از دست دادند.
سازمان ISPNPP در حال حاضر مسئول امنیت چرنوبیل است. این سازمان ساخت NSC عظیم قوسی شکل را در سال 2010 (تصویر زیر) با هدف پایدار نگه داشتن باقیماندهی موجود در راکتور برای تجزیه نهایی و همچنین خشک نگه داشتن سایت آغاز کرد.
از زمان فروگداخت هستهای و پاکسازی اولیه، مهندسان نگران بودند که نشت آب باران به داخل ساختمان باعث یک فاجعهی هستهای دیگر شود. اما همانطور که به نظر میرسد، خشک نگه داشتن آن ممکن است حتی بدتر باشد.
فاجعههایی مانند حوادث چرنوبیل و فوکوشیما ژاپن نتیجه یک واکنش فرّار زنجیره ای است. همانطور که هستههای سوخت اورانیوم از هم جدا میشوند، آنها نوترونهایی را که با دیگر اتمهای اورانیوم برخورد میکنند آزاد کرده و باعث تقسیم آنها میشوند.
حالا ISPNPP وظیفهی کنترل سطح نوترون را در ساختمان ویران شده واحد چهار که هنوز هم حاوی مذاب گداخته شده از میلههای سوخت اورانیوم، روکش زیرکونیوم، میله های کنترل گرافیت و ماسه ذوب شده است، بر عهده دارد.
اما اتاق زیر راکتور واحد چهار که قبلاً با نام 30.5.2 شناخته میشد، اکنون یک دیگ حاوی تعداد زیادی از این ماده هستهای نیمه مایع است. تیم ISPNPP تخمین میزند که نیمی از سوخت اصلی راکتور هنوز در این اتاق قفل شده باشد. بنابراین خبر خوبی نیست که بدانیم میزان نوترون در چهار سال گذشته دو برابر شده است.
هیچ کس مطمئن نیست که مکانیسم این تشدید فعالیت هستهای چه میتواند باشد. از این گذشته، این مایع شکافت پذیر قبلاً وجود نداشته است و بنابراین درک درستی نیز از آن وجود ندارد.
دانشمندان ISPNPP حدس میزنند که برخی از خصوصیات این مایع مخلوط باعث میشود که با کمبود آب، نوترون بیشتری تولید کند. از این رو با گذشت زمان این میتواند خطر یک واکنش هستهای خود-پایدار را افزایش دهد. خطری که می تواند حتی امنیت NSC را نیز نقض کند و مجدداً تشعشعات را در سراسر منطقه گسترش دهد.
ISPNPP معتقد است که خطر شکست فاجعه بار حلقهی امن چرنوبیل در کوتاه مدت کم است اما این مسئله را نمیتوان نادیده گرفت. این تیم در حال بررسی امکان استقرار یک ربات برای مقابله با تشعشعات رادیواکتیو و مطالعه مواد موجود در اتاق 305.2 است.
این ربات همچنین ممکن است قادر به استقرار سیلندرهای بور باشد که مانند میلههای کنترلگر کار میکنند. هدف نهایی، خارج کردن کل سوخت هستهای و ذخیره آن در یک مخزن زمین شناسی است. ISPNPP در حال همکاری با یک بانک اروپایی برای بازسازی و توسعه برای نهایی کردن برنامهی انجام این کار است.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت