حافظه‌های ذخیره سازی پتابایتی احتمالاً با شیشه سر و کار دارند

یکی از موادی که توجه تولیدکنندگان ادوات ذخیره‌  سازی را به خود جلب کرده، شیشه است. شیشه ممکن است پاسخ اشتهای سیری ناپذیر بشر به ذخیره‌سازی اطلاعات باشد. هرچند این متریال هنوز نمی‌تواند یک پاسخگوی همه جانبه به نیازهای بشر باشد؛ اما کسی از آینده خبر ندارد.

با توجه به رشد روزافزون محتواهای ویدیویی با کیفیت بالا و شبکه‌های اینترنت اشیا، پیش‌بینی می‌شود در سال 2025 چیزی در حدود 175 زتابایت اطلاعات تولید شود؛ رقمی معادل شش برابر سال 2018. هر زتابایت برابر است با یک میلیارد ترابایت و با توجه به سرعت پیشرفت علم، هیچ بعید نیست که در انتهای این دهه میلادی، شاهد رسیدن نرخ تولید اطلاعات به عدد حیرت‌انگیز یک تریلیون ترابایت باشیم.

اولین بار که فناوری ذخیره‌ سازی اپتیکال مورد توجه قرار گرفت، مربوط به دوره‌ای است که مایکروسافت پروژه سیلیکا را کلید زد. دانشمندان مایکروسافت در آن سال توانستند 75.6 ترابایت اطلاعات را در یک ابزار ذخیره سازی جدید جای دهند. این ذخیره ساز از یک شبکه سیلیکایی ساخته شده بود و ابعادی در حدود 10 سانتی‌متر مربع داشت.

در مقام مقایسه، بد نیست بدانید که ذخیره‌ سازهای فعلی مبتنی بر فناوری HDD در حال حاضر می‌توانند حد اکثر 20 ترابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند. نکته دیگر این است که ابعاد این نوع ذخیره ساز حدود 13 سانتی‌متر است که نشان می‌دهد نسبت به نمونه سیلیکایی تقریباً 30 درصد فضای بیشتری نیز اشغال می‌کنند.

جان موریس، از مدیران ارشد شرکت مطرح Seagate تایید کرده است که شرکت متبوعش در حال کار بر روی ذخیره سازهای مبتنی بر شیشه و فناوری اپتیکال است:

چالش پیش روی ما، توسعه سیستمی است که توان عملیاتی قابل قبولی در خواندن و نوشتن اطلاعات داشته باشد.

این‌طور که پیدا است، رقبای این شرکت اعم از توشیبا، سامسونگ و وسترن دیجیتال نیز در حال کار بر روی این فناوری هستند.

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها پیش روی استفاده گسترده از این فناوری این است که در حال حاضر این نوع ذخیره سازی تنها برای استفاده به صورت WORM کاربرد دارد. عبارت WORM از سرواژه‌های Write-Once, Read-Many به وجود آمده است و به این معنا است که این نوع ذخیره ساز قابلیت بازنویسی ندارد. در واقع، استفاده از سیلیکا در حال حاضر تنها برای حافظه‌های Read Only کاربرد دارد.

از آن‌جا که می‌دانیم ظرف دهه آینده احتمالاً خبری از اینترنت ترابیتی نخواهد بود، استفاده از فناوری ذخیره سازی اپتیکال به عنوان یک ذخیره ساز ابری می‌تواند تضمین دهد که برای مدت‌ها خبری از تمام شدن فضای ابری نخواهد بود.

نظر شما در ارتباط با این فناوری چیست؟