پس از سالها انتظار شرکت اینتل به صورت رسمی اولین معماری تراشههای پردازشی خود با فناوری ساخت زیر 10 نانومتر را معرفی کرد. این معماری قرار است در پردازنده‌های نسل 12 اینتل مورد استفاده قرار گیرد و پس از مدتها، سکون باقی ماندن در پردازندهای 14 نانومتری تیم آبی را با نصف کردن ابعاد هر ترانزیستور، جبران کنند.
چرا نسل 12 پردازنده‌های اینتل تا این حد مهم است؟
AMD به عنوان رقیب شماره یک اینتل در حوزه پردازنده‌های دسکتاپ، سالهاست که از فناوریهای ساخت زیر 14 نانومتر استفاده کرده و طی سالیان گذشته نیز با استفاده بهینه از لیتوگرافی 7 نانومتری توانست در بسیاری موارد، برای تراشههای رقیب خود در تیم آبی، شاخه و شانه کشیده و سهم بسیار بزرگی از بازار اینتل را به تصاحب خود درآورد.
اما همانطور که عنوان شد معماری مورد استفاده در تراشههای نسل 12 اینتل آمده است که این خسران و عقبماندگی چندین ساله را جبران کند. علاوه بر تغییراتی که در فناوری ساخت پردازدندههای دسکتاپ Alder Lake ایجاد شده، این تراشهها با یک الگوگیری صحیح از فناوری بهینه و کاربردی کلاسترهای نامتوازن، قرار است فصل جدیدی را در پردازش دسکتاپ پلتفرم اینتل، ایجاد نماید.
از سالها پیش شرکت ARM با آفرینش تکنیک big.LITTLE توانست مفهومی جالب توجه را با استفاده همزمان از هسته‌های پرقدرت و کم مصرف در کنار هم و درون یک پردازنده مورد استفاده قرار دهد و حالا شرکت اینتل با تغییری متناسب و معرفی تکنیک big.SMALL آن را به حوزه دسکتاپ پردازنده‌های خود وارد کرده است. در نظر داشته باشید که در این معماری هسته‌های پرقدرت یا همان Performance Cores به اختصار P-Core و هسته‌های کم‌مصرف یا همان Efficient Cores، به اختصار E-Core نامیده می‌شوند.
این معماری هیبریدی میتواند محل ایراد قدیمی پردازنده‌های خود که به مصرف عجیب و غریب آنها در مقایسه با رقبایی مانند خانواده ARM و حتی این اواخر محصولات AMD وارد شده را مرتفع نماید.
در کنار موارد فوق پردازنده‌های نسل 12 اینتل از فناوری زمانبندی سختافزاری جدیدی نیز استفاده خواهد کرد که در صورت نصب سیستمعامل ویندوز 11 فعال شده و میتواند عملکرد موثر سیستم را به صورت چشمگیری افزایش دهد.
عملکرد پردازشی متحول شده
اینتل توانسته میزان عملکرد IPC در فرکانس ISO این نسل را تا 19 درصد نسبت به پردازنده‌های نسل 10 افزایش دهد. این ارتقا عملکرد خود را زمانی نشان میدهد که به نتایج اولین بنچمارکهای رسمی در بخش چندرشتهای نگاه کنیم که افزایش 50 درصدی امتیازات کسب شده را به تصویر میکشند.
در معماری Alder Lake مصاف بر قابلیتهای فوق فناوری موسوم به Intel Smart Cache یا مدیریت هوشمند حافظه کش نیز هستیم که حافظه کش L3 را به صورت هوشمند و متناسب با نیاز، بین هسته‌های p و e به اشتراک میگذارد.
اینتل همچنین اسلایدهایی را منتشر کرده که نشان میدهد عملکرد فرکانس ثابت تک رشتهای در این نسل تا 28 درصد افزایش یافته که اگر هسته‌های p را در نظر بگیریم، این عملکرد میتواند با نگاهی به رویکرد چند رشتهای، تا 50 درصد نیز افزایش یابد.
ارتقای قابل توجه و بهینهسازی توان مصرفی
اما نکته بسیار مهم و جالب توجه در مورد نسل 12 آن است که مجموعه ارتقا و بهبودهای فوق با کاهش 9 وات از توان پردازشی در قیاس سر به سر با تراشه پرچمدار Core i9-11900K اندازهگیری شده است. اینتل همچنین یک تغییر جزئی دیگر را نیز در پردازنده‌های الدر لیک ایجاد کرده که به صورت یکسانسازی واحدهای PL1 و PL2 پیاده سازی شده است. این تکنیک به بیان ساده موجب خواهد شد که میزان توان TDP تلف شده در پردازنده پرچمدار و همه فن حریف Core i9 12900K به صورت موثر و پیش فرض به 241 وات برسد.
اینتل از تکنیک ساخت تراشه با هسته‌های جدید E و P استفاده کرده که هدف اصلی از آن کاهش توان مصرفی پردازنده بوده است. همراه کردن این تکنیک با فرایند ساخت 7 نانومتری موجب میشود در زمان کار این پردازندهها، عملکردی با مصرف توان بین 9 تا 125 وات را شاهد باشیم.
نهایت سرعت با DDR5 و PCIe 5.0
در کنار موارد فوق، پردازنده‌های نسل 12 اینتل اولین، تراشههای عرضه شده در بازار خواهند بود که به صورت همزمان از حافظه‌های رم DDR5 و PCIe 5.0 پشتیبانی میکنند.
باید به این نکته اشاره کنیم که پشتیبانی از PCIe 5.0، امکان برقراری ارتباط طی 16 خط با قطعات یا دستگاه جانبی را میسر میکند؛ این درحالی است که PCIe 4.0 ارتباط طی 14 خط را میسر میکرد.
کاهش توان مصرفی به میزان 75 درصد در مقایسه با نسل 11 در عملکرد چندرشتهای
شاید اگر از مدیران اینتل بخواهید که پردازنده‌های نسل 12 را با تنها یک ویژگی خود معرفی کنند، عاملی به جز بهینهسازی حداکثری، مطرح نشود. در بنچمارکهای منتشر شده توسط تیم آبی به صورت نسبی عنوان شده که برای رسیدن به یک MT ثابت در مقایسه با نسل 11، تنها کافیست یک چهارم از توان مصرفی پردازنده‌های Rocket Lake را هزینه کنید.
برای مثال اینتل پردازنده Core i9-11900K را در لیست خود نشان داده و اعلام نموده که توان پردازشی چند رشتهای که با خرج 250 وات در این تراشه حاصل میشود در نسل 12 تنها به 65 وات برای تحقق، نیاز دارد. با دیدی تخصصیتر باید گفت که این جهش بینظیر به لطف استفاده از هسته‌های دگرگون شده و بسیار بهینهتر هسته‌های e حاصل شده است.
قیمت کاملاً رقابتی
یکی دیگر از حرکات قابل توجه اینتل در نسل 12تراشههای پردازنده دسکتاپ شرکت، برخوردی متفاوتی است که در حوزه قیمت و عرضه به مشتریان صورت گرفته است. بنابر اعلام شرکت، پردازنده پرچمدار Core i9 12900K به قیمت 589 دلار در بازار عرضه خواهد شد که میتواند رقابتی جالب با پردازنده AMD Ryzen 5900X با قیمت 550 دلار را رقم بزند.
همچنین این شرکت برای پردازنده Core i7 12700K نیز قیمت 409 دلار را در نظر گرفته و Core i5 12600K را نیز در قیمت 289 دلار در بازار توزیع خواهد کرد. در نظر داشته باشید که نسخه Core i5 تراشههای این نسل، ساختار 10 هستهای خواهند داشت و میتوانند یکی از جذابترین پردازنده‌های دسکتاپ یک سال آینده بازار باشند.
دیگر مشخصات فنی
یکی دیگر از ویژگیهای بسیار خوب معماری Alder Lake، ساخت تراشهها در یک تکنیک کاملاً منعطف است. در واقع از سوکت LGA 1700 بخواهید تا سوکتهای موبایل، همه نیازهای شما گزینهای در پلتفرم جدید دارند.
نکته قابل توجه دیگر در ساخت این تراشهها آن است که اینتل قابلیت هایپرتردینگ را در ساختار 8 هسته P و 8 هسته E، تنها در هسته‌های P قرار داده است که امکان ارتقای آنها تا 24 رشته وجود دارد.
در مورد گرافیک مجتمع تراشه نیز ساختار با 96 واحد توسعه بر مبنای معماری Xe در نظر گرفته شده که شاید چندان هیجانانگیز و ارتقا یافته نسبت به نسل قبل نیست. البته همانطور که گفته شد ارتقای 19 درصدی در IPC برگ برنده پردازنده‌های نسل 12 خواهد بود که میتواند به راحتی بسیاری از رقبای حاضر در تیم AMD را پشت سر بگذارد.
با توجه به استفاده از تکنیک حافظه کش اشتراکی، به خدمت گرفتن 30 مگابایت حافظه کش، میتواند عملکرد تراشههای این نسل را در سطحی متفاوت از قبل قرار دهد.
اینتل همچنین اعلام نموده که پردازنده‌های این نسل از حافظه‌های رم DDR5-4800، LP5-5200 در کنار DDR4-3200 و LP4x-4266 پشتیبانی خواهند کرد. پهنای باند پروتکل ارتباطی PCIe نیز همانطور که عنوان شد به لطف استفاده از نسل پنجم این فناوری میتواند تا نهایتاً 64 گیگابایت بر ثانیه افزایش یابد.
طراحی جدید پردازنده‌های اینتل کاملاً ماژولار بوده و میتواند با توجه به نیاز مشتری، به صورتی منعطف و مقیاس‌پذیر، تغییر کند. اتصالات داخلی قابلیت رسیدن به سرعت 1000 گیگابایت بر ثانیه را داشته و برای بخش ورودی-خروجیها نیز میتوان به سرعتی معادل 64 گیگابایت بر ثانیه رسید.
زیرسیستم بخش حافظه نیز پشتیبانی تا سرعت 204 گیگابایت بر ثانیه را پشتیبانی کرده و میتواند متناسب با نیاز SoC سفارش دادهشده در بخشهای فرکانس حافظه و توان مصرفی آنها، تغییر کند.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت