پردازنده‌های لیکفیلد اینتل، چیپست‌هایی با توان مصرفی پایین هستند که در دستگاه‌های ظریفی مثل Samsung Galaxy Book S و Surface Neo مایکروسافت استفاده می‌شوند و به‌دلیل TDP 7 واتی خود، به خنک‌کننده جداگانه نیاز ندارند. این پردازنده‌ها پاسخ معماری x86 اینتل به معماری ARM است و رقیب پردازنده‌هایی مثل Snapdragon 8cx خواهد بود.
از نظر طراحی، این پردازنده به طراحی big.LITTLE پردازنده‌های ARM بسیار نزدیک است، به این‌صورت که در ساخت پردازنده‌های Lakefeild هسته‌های سریع Sunny Cove با هسته‌های کم مصرف Tremont ترکیب شده‌اند.
برای ساخت پردازنده‌ی Core i5-L16G7، اینتل از یک هسته‌ی Sunny Cove با فرکانس بوست 3.0 گیگاهرتز، 4 هسته‌ی Tremont با نهایت سرعت 1.8 گیگاهرتز و یک پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع استفاده کرده است. پردازنده‌ی گرافیکی نیز یک iGPU Ice Lake نسل 11 است که Iris Plus Graphics G7 نام گرفته و دارای 64 واحد اجرایی است. البته بدلیل محدودیت توان، فرکانس این iGPU از مدل استاندارد آن (1100 مگاهرتز) بسیار کمتر بوده و 500 مگاهرتز است پس از نظر عملکرد بیشتر با یک پردازنده گرافیکی مجتمع UHD Graphics 620 استاندارد قابل مقایسه است و با مدل استاندارد خود بسیار فاصله دارد.
برنامه‌هایی مانند GPU-Z این iGPU را با نام Lakefield GT2 یا UHD Graphics می‌شناسند. علاوه بر قسمت پردازشی این پردازنده به ماژول سریع Wi-Fi 6 و مودم LTE اینتل نیز مجهز است.
5 هسته‌ی این CPU از Hyperthreading پشتیبانی نمی‌کنند، پس هر هسته می‌تواند فقط یک رشته‌ی پردازشی را اجرا کند و سیستم عامل توزیع بار پردازشی روی این پردازنده را کنترل می‌کند.
در تست‌های پردازشی نمی‌توان اطلاعات کاملی در مورد جیپ بدست آورد و برنامه‌های در دسترس فقط بار پردازشی CPU و فرکانس هسته‌ها را نشان می‌دهند. جالب اینجاست که در آزمون‌های تک‌هسته‌ای فقط تا فرکانس 2.4 گیگاهرتز بالا می‌رود.
همانطور که می‌بینید در آزمون چندهسته‌ای از تمام توان پردازشی 4 هسته استفاده می‌شود و به فرکانس 1.9 گیگاهرتز می‌رسند، ولی هسته‌ی قویتر فقط از 10 درصد قدرت خود (بین 200 تا 300 مگاهرتز) استفاده می‌کند.
عملکرد پردازنده
در آزمون تک هسته‌ای، چیپست جدید بسیار ضعیف نشان داد و همانطور که مشاهده می‌کنید حتی از Amber Lake دو هسته‌ای m3-8100Y خود اینتل هم امتیاز کمتری گرفته است. این عملکرد ضعیف بیشتر به دلیل سرعت کلاک ضعیف 2.4 گیگاهرتزی است که با 3.0 گاگاهرتزی که اینتل ادعا کرده، بسیار فاصله دارد.
اما خبر مسرت‌بخش این است که در آزمون چندهسته‌ای وضعیت از تک‌هسته‌ای بسیار بهتر است و پردازنده‌ی لیک‌فیلدی جدید توانسته از پردازنده‌ی کم‌مصرف Core i7-8500Y هم پیشی بگیرد.
عملکرد GPU
همانطور که عنوان شد، به علت فرکانس پایین iGPU، عملکرد آن از یک پردازنده‌ی گرفیکی استاندارد Iris Plus Graphics G7 بسیار پایین‌تر است و در آزمون‌ها جایگاهی بین UHD Graphics 615 و UHD Graphics 620 را به خود اختصاص داده است. اما از رقیب خود یعنی، Snapdragon 8cx عملکرد نسبتاً بهتری داشته است.
البته در نظر داشته باشید که عملکرد گیمینگ با عملکرد GPU خالص مقداری تفاوت دارد و در آزمون‌های گیمینگ CPU نیز موثر است. پس آزمون‌های گیمینگ چیپ مورد بحث تحت تاثیر عملکرد ضعیف پردازنده‌ی آن قرار گرفته و از UHD Graphics 615 هم ضعیف‌تر نشان داد.
کلام آخر
اینتل پردازنده‌های هیبرید لیکفیلد را برای رقابت با پردازنده‌های ARM در نظر گرفته است و با توجه به عملکرد گرافیکی قابل قبول علیرغم محدودیت توان، این هدف دست‌یافتنی است. اما از نظر عملکرد خالص CPU هنوز تا ایده‌ال فاصله‌ی زیادی دارد.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت