همگان انتظار این را داشتند که چین روزی به بزرگترین اقتصاد دنیا تبدیل شود ولی بر خلاف تصور عمومی که کرونا را عاملی خطرناک و مخل اقتصاد برای همه کشورهای دنیا می‌دانستند، این بیماری موجب شده که چین به جای تنزل، بتواند 5 سال زودتر از همه پیش‌بینی‌ها به جایگاه برتر اقتصادی و رتبه اول در دنیا برسد.
پس از پایان جنگ جهانی دوم رقابت تسلیحاتی کشورها شروع شد و در این میان بلوک شرق و غرب به صورت سرسام‌آوری به تولید سلاح و جدال‌های سرد و سنگین با یکدیگر مشغول شدند. در این میان کشورهای متأثر و نابود شده از جنگ مانند آلمان و ژاپن به توسعه علمی و صنعتی روی آوردند و توانستند در دوره‌ای 30 ساله به پیشرفت‌های شگرفی در صنایع برسند که با وجود بازنده بودن در جنگ، هم‌تراز کشورهایی مانند بریتانیا و ایالات متحده گردند.
در این میان سیاست‌زدگی کمونیسم و مشکلات داخلی موجب عقب‌ماندگی و در نهایت فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی گردید ولی آمریکا به دور از همه حواشی فناوری، به رشد و پیشرفت خود ادامه داد تا بتواند برای مدت‌ها در جایگاه اول اقتصاد دنیا همه کشورهای دنیا را کنار زده و به نوعی جلودار موج پیشرفت در صنایع مختلف باشد.
اما پس از شروع برنامه‌های توسعه جمهوری خلق چین در اواخر دهه 1970 این کشور به چنان رشد اقتصادی رسید که هیچ کشوری پیش از آن در این حجم و مدت وسیع تجربه نکرده بود. به مدت سی سال چینی از یک کشور عقب مانده با جمعیت فراوان و کارگرانی که یا بیکار شده و یا حقوق چندانی دریافت نمی‌کردند به قدرت اقتصادی تبدیل شد که حالا انتظار می‌رساند تا پایان سال 2028 حتی آمریکا را نیز کنار زده و در همه معیارهای پیشرفت و توسعه، شماره یک دنیا شود.
در همین راستا بنابر گزارش اخیر CNBC به نقل از مرکز تحقیقات اقتصادی و تجاری (CEBR) چین می‌تواند پنج سال زودتر از آنچه پیش از همه‌گیری ویروس کرونا پیش‌بینی شده بود از ایالات متحده آمریکا عبور خواهد کرد و به بزرگترین اقتصاد جهان تبدیل گردد.
در بخشی از این گزارش آمده است:
برای اولین بار، موضوع اصلی اقتصاد جهانی به جدال قدرت اقتصادی و قدرت نرم بین ایالات متحده و چین تبدیل شده است. همه‌گیری ویروس کرونا و رکود اقتصادی حاصل از آن باعث شده تا این رقابت به نفع چین تغییر کند.
بنابر عقیده این محققان «مدیریت موفق چین بر پاندمی» به واسطه قرنطینه زودهنگام و ضربه‌ای که پاندمی بر رشد بلند مدت غرب وارد کرده است باعث شده تا عملکرد نسبی اقتصاد چین بهبود پیدا کند.
همچنین پیش‌بینی می‌شود که چین به طور میانگین از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ به صورت تقریبی رشد اقتصادی برابر با ۵/۷ درصد داشته و سپس با کاهش رشد به ۴/۵ درصد برای دوره ۲۰۲۶ تا ۲۰۳۰ برسد.
نکته جالب این است که ایالات متحده احتمالا در سال ۲۰۲۱ یک روند بهبود قدرتمند را برای دوران پس از پاندمی دنبال خواهد کرد اما رشد این کشور در سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴ به 1.9 درصد کاهش یافته و پس از آن نیز تا 1.6 درصد تقلیل خواهد رفت.
وضعیت ژاپن، آلمان، انگلستان و هند چطور خواهد بود؟
ژاپن از لحاظ دلاری تا اوایل دهه ۲۰۳۰ سومین اقتصاد بزرگ جهان باقی خواهد ماند و سپس هند از ژاپن پیشی خواهد گرفت و در نتیجه آلمان نیز از رده چهارم به رده پنجم در اقتصاد‌های بزرگ جهان سقوط خواهد کرد. انگلستان که در حال حاضر پنجمین اقتصاد بزرگ جهان از نگاه CEBR است از سال ۲۰۲۴ به رتبه ششم این رده بندی سقوط خواهد کرد.
با وجود ضربه‌ای که خروج انگلستان از بازار واحد اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۱به این کشور وارد خواهد کرد، تولید ناخالص داخلی این کشور به دلار تا سال ۲۰۳۵ نیز ۲۳ درصد بالاتر از فرانسه خواهد بود. این تفاوت ناشی از پیشروی بریتانیا در حوزه اقتصادی دیجیتال است.
اروپا در سال ۲۰۲۰، ۱۹ درصد از خروجی‌های ۱۰ اقتصاد بزرگ جهان را به خود اختصاص داد اما براساس پیش‌بینی‌ها سهم این قاره تا سال ۲۰۳۵ به ۱۲ درصد کاهش خواهد یافت. اگر جدایی اتحادیه اروپا و بریتانیا با تنش همراه باشد سهم این قاره ممکن است حتی به زیر ۱۲ درصد نیز سقوط کند. به گفته CEBR تاثیر پاندمی در دوران پسا کرونا با افزایش تورم نمود خواهد یافت و شاهد کاهش سرعت رشد نخواهیم بود.
نکته دیگری که در این گزارش به آن اشاره شده این است که در اواسط دهه ۲۰۲۰ شاهد یک چرخه اقتصادی با افزایش نرخ سود خواهیم بود؛ موضوعی که برای دولت‌هایی که در دوران بحران کرونا وام‌های زیادی دریافت کرده‌اند مشکل ساز خواهد شد. اما همینطور که به دهه ۲۰۳۰ نزدیک تر می‌شویم جریان‌های سبزتر (پاکتر) و تکنولوژی محور قدرت خواهند گرفت.
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت