احتمالاً می دانید دولت روحانی حسابی با کمبود بودجه روبرو است و به هر اقدامی متوسل می‌شود تا بلکه از پس مخارج خود بر آید. یکی از اقدامات جدی دولت برای جبران کسری بودجه، اخذ مالیات تحت عنوان های مختلف است که تازه‌ترین آنها اخذ مالیات از اینفلوئنسرهای فضای مجازی یا همان شاخهای مجازی خودمان است. این موضوع از سوی معاونت درآمدهای مالیاتی سازمان امور مالیاتی کشور عنوان شده است و شوخی یا شایعه نیست. اما دریافت مالیات از شاخهای مجازی چقدر عملی است؟ گزارش اختصاصی آفتاب یزد را در ادامه همین نوشتار بخوانید.
همین روز گذشته معاونت درآمدهای مالیاتی سازمان امور مالیاتی کشور تاکید کرد چهره‌های مشهور در شبکه‌های اجتماعی یا اینفلوئنسرها هم مشمول پرداخت مالیات هستند و گفت: هنرمندان نیز فقط در چارچوب مجوز وزارت ارشاد، معاف از مالیات هستند.
این موضوع در حالی مطرح می‌شود که هنرمندان تلویزیونی از پرداخت مالیات معاف شده‌اند که با انتقاد بخش قابل توجه ای از جامعه روبرو شده است.
حمید مسیحی افزود: برای بحث شبکه‌های اجتماعی هیچ محدودیتی از بابت شمول مالیات نداریم و فعالین فضای مجازی مثل بقیه افرادی که در فضای واقعی فعالیت می‌کنند حتماً مشمول مالیات می‌شوند. در یکی دو سال گذشته نیز برنامه‌ای را برای رسیدگی به فعالان فضای مجازی در دستور کار داشتیم و بخشی را هم مطالبه مالیات کردیم که بخش زیادی از این‌ها نیز به نتیجه رسیده است. بیشتر این افراد پرونده مالیاتی و کد مالیاتی دارند.» وی در پاسخ به این سؤال که آیا با توجه به کاهش درآمدهای نفتی با انسجام بیشتری به مالیات فعالان فضای مجازی ورود خواهید داشت؟ تاکید کرد: «با توجه به توسعه شبکه‌های اجتماعی و افزایش چشمگیر فعالیت مردم در شبکه‌های اجتماعی که منجر به درآمدزایی بالای چهره‌های شناخته شده در شبکه‌های اجتماعی شده است، حتماً برنامه ریزی لازم را برای این بخش خواهیم داشت.
چه کسانی هنرمند محسوب می‌شوند؟
یکی دیگر از مدیران ارشد سازمان امور مالیاتی کشور در این رابطه گفته بود: درآمد هنرمندان و سلبریتی‌ها بر اساس بند لام ماده ۱۳۹ قانون مالیات‌های مستقیم ناشی از مجوز فعالیت وزارت فرهنگ و یا صداوسیما (به صورت نیابتی) معاف از مالیات است، البته مشروط به اینکه اسناد و مدارک را ارائه کنند.» وی افزوده بود: «اما اگر سلبریتی‌ها فراتر از این مجوزی که دارند، فعالیتی داشته باشند، به عنوان مثال تبلیغات محصولی را کنند، در آنجا دیگر معافیتی برایشان متصور نیست و سازمان مالیاتی مالیات مربوطه را اخذ می‌کند، حال این تبلیغ چه در اینستاگرام باشد چه هر محیط دیگری.»
دریافت مالیات از شاخهای مجازی چقدر قانونی است؟
سؤالی که در این بین مطرح می‌شود آیا از لحاظ قانونی دولت مجاز به اخذ مالیات برای اینفلوئنسرها است؟هادی حق شناس، کارشناس اقتصادی در این رابطه به آفتاب یزد گفت:«در این رابطه باید بگویم چه در فضای مجازی، چه در تولید یک کارخانه فولاد و چه در یک واحد خدمات درمانی اگر منشأ اخذ در آمد باشد آن واحد باید مالیات پرداخت کند. در واقع در تمام فضای جغرافیای کشور هر کسی که در آمدی کسب می‌کند مشمول مالیات است، اگر چه عملاً می‌بینیم که چنین نیست، چون در اقتصاد ایران 40 درصد مالیات دریافت می‌شود و 40 در صد معافیت وجود دارد و 20 در صد هم فرار مالیاتی، اما واقعیت این است که اگر ما قرار است اقتصاد بدون نفت داشته باشیم هر کسی که هر نوع در آمدی دارد باید مشمول مالیات شود. اگر یقین حاصل شود که یک شغل یا حرفه هیچ گونه در آمدی برای فرد ندارد مسلماً مشمول مالیات هم نخواهد شد. گذشته از این هر نوع گسترش پایه‌های مالیاتی، یعنی شمولیت بیشتر گروه‌های در آمدی بر اخذ مالیات حتماً نیاز به مجوز دولت دارد و عکس آن هم، هر نوع معافیت مالیاتی نیاز به مجوز مجلس دارد؛ این گونه نیست که سازمان مالیاتی خودش بنشیند و یک‌باره مشاغل جدیدی را مشمول اخذ مالیات کند و یا پایه‌های مالیاتی را گسترش دهد. این موضوع حتماً نیاز یک فرآیند استصوابی دارد.»
آیا دولت قادر به مالیات گرفتن از شاخهای مجازی است؟
او در رابطه با اینکه آیا دولت توانایی اخذ مالیات از اینفلوئنسرها دارد یا خیر، گفت:«من یک مثال می‌زنم، الآن قانون کپی رایت در کشورمان وجود ندارد، بنابراین برخی از نشریات کتاب‌های خارجی را تکثیر می‌کنند، سؤال اینجاست که آیا این‌ها مشمول مالیات می‌شوند؟ باید بگویم بله می‌شوند؛ اما سؤال بعد این است که آیا دولت قادر است چنین کاری انجام دهد؟ اینجا محل ابهام است چون اگر دولت قادر بود ما 20 درصد فرار مالیاتی در اقتصاد کشورمان نداشتیم. یا مثلاً در همه جای دنیا مالیات بر مجموع در آمد است، در یک خانواده وقتی زن و شوهر هر دو کار می‌کنند و حقوقشان زیر 3 میلیون تومان است مشمول مالیات نمی‌شوند اما وقتی درآمد کل آنها می‌شود 6 میلیون تومان آن گاه مشمول مالیات بر مجموع در آمد خواهند شد. این موضوع را دولت در کشورمان اجرا می‌کند. در جواب اینکه به لحاظ قوانین دولت می‌تواند چنین کاری کند باید بگویم بله می‌تواند این کار را انجام دهد اما در رابطه با اینکه آیا توانایی این کار را دارد یا خیر، بحث دیگری است.»
مالیات تا کجا؟
حق شناس در رابطه با این موضوع که آیا اخذ مالیات از اینفلوئنسرها در دنیا مرسوم است؟ گفت: «در دنیا هر نوع در آمدی مشمول مالیات می‌شود. برای برخی از مشاغل این نرخ کم است و برای برخی مشاغل این نرخ زیاد است. تفاوت کشورهای توسعه یافته با سایر کشورها دقیقاً همین است، چون هزینه‌های دولتشان متناسب با مالیاتشان است. اگر مالیات مبنای بودجه کشور ما شود آن گاه ما شاهد این نخواهیم بود که دولت هر روز حجیم‌تر شود یا اینکه هزینه‌های جاری دولت هر روز سیر صعودی به خود بگیرد. چون در اقتصاد ایران تنها یک سوم هزینه‌های دولت ناشی از مالیات است و دو سوم ناشی از سایر منابع، در نتیجه مرتباً شاهد افزایش هزینه‌های جاری یا بزرگ شدن دولت هستیم. در بودجه سال 99 یک چهارم بودجه از منظر منابع عمومی، یعنی 124 هزار میلیارد تومان ناشی از واگذاری دارایی مالی است. تفسیر این جمله این است که سال آینده 25 درصد منابع عمومی باید از محل فروش اوراق مشارکت و اسناد خزانه باشد و 40 هزار میلیارد تومان باید از فروش اموال دولت تأمین شود که مجموع آن می‌شود 124 هزار میلیارد تومان. آیا آینده فروشی خوب است یا پرداخت مالیات در هر شغلی که وجود دارد؟ مسلماً پرداخت مالیات مشاغل مختلف به نفعمان خواهد بود.»
فرق شاخ مجازی با هنرمند؟
این کارشناس اقتصادی در رابطه با معافیت مالیاتی هنرمندان و پرداخت مالیات اینفلوئنسرها گفت: «این موضوع کاملاً در تناقض است. این را باید بدانیم که اگر مالیات بر اقتصاد ملی تفهیم نشود دولت‌ها به سراغ پول پرقدرت و افزایش نقدینگی می‌روند. افزایش نقدینگی که در 8 ماه اخیر به دو میلیون و 120 هزار میلیارد تومان رسیده است و این عاملی شده است که ما حالا تورم 40 درصد را تجربه کنیم، این تورم ناشی از عدم پرداخت مالیات بخشی از اقشار جامعه است، در واقع این اقشار فکر می‌کنند که مالیات پرداخت نمی‌کنند، در اصل 40 درصد نرخ تورم یعنی پرداخت مالیات توسط آنها به دولت بدون اطلاع خودشان. تورم یعنی اخذ مالیات از دهک‌های درآمدی که فرار از مالیات می‌کنند. با این فرق که مردم پرداخت مالیات را می‌بینند و حس می‌کنند اما تورم را نمی‌بینند که از جیبشان به دولت پرداخت می‌شود. تورم نوعی مالیات است که با چنین روندی مردم در سال‌های آینده به دولت پرداخت خواهند کرد.»
اگر قرار بر این است که مالیاتی اخذ شود باید این مالیات از همه مشاغل جامعه اخذ شود. این نمی‌شود که هنرمندان را به طور کلی در یک گروه کم در آمد قرار داد و آنها را معاف از مالیات کرد در حالی که برخی از آنها از درآمدهای میلیاردی برخوردارند، اما در عوض از مشاغل کوچکی مثل اینفلوئنسرها هم مالیات اخذ کرد. چرا ساز و کار مناسبی برای اخذ مالیات‌ها در نظر گرفته نمی‌شود؟
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت