فیلم و سینما از دوران قدیم رابطه‌ی فیزیکی یک طرفه‌ای با مخاطب داشته است. این بدان معناست که کاربر فقط تماشاگر است و محتوا برای او نمایش داده می‌شود. اما در روزگار ما داستان در حال تغییر است و درگیر کردن کاربر با فیلم می‌تواند نسخه 2.0 نمایش رسانه‌ای باشد. با ما همراه باشید تا در مورد سینما و فیلم‌های تعاملی صحبت کنیم.
تماشا کردن فیلم (حداقل در روزگاری که ما در آن قرار داریم) یکی از ساده‌ترین کارهاست که فقط چشم و مغز ما را درگیر می‌کند. در واقع ما فیلم را روی تلویزیون و یا هر صفحه نمایشی که داریم پلی می‌کنیم و آنگاه است که می‌توانیم آسوده در گوشه ای بنشینیم و بدون دخل و تصرفی در محتوای نمایش داده شده از تماشای آن لذت ببریم. اما آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چطور میشد اگر می‌توانستید خودتان در هر لحظه مهم از فیلم، به جای شخصیت اصلی داستان تصمیم‌گیری کرده و داستان را آنطور که می‌خواهید پیش ببرید؟
فیلم و سینما به مفهوم سنتی یعنی ارتباطی یک طرفه بین نویسنده و مخاطب
از چند سال پیش استفاده از رابط کاربری در شبکه‌های نمایش خانگی گسترش پیدا کرده است ولی همواره یک قاعده پایدار بوده که کاربر تعاملی مستقیم با محتوای داستان و فیلم نداشته است. در واقع اینکه شما بخواهید در داستان دست ببرید تا پیش از این تصوری ناممکن بوده است. بارها پیش آمده که در پایان یک سریال، فیلم یا مجموعه از خود پرسیده‌اید که اگر فلان اتفاق به شکل دیگری رقم می‌خورد، عاقبت داستان چه میشد؟
این قاعده تا پیش از این به وفور در بازی‌های کامپیوتری وجود داشته است. فرض کنید در یکی از بازی‌های کامپیوتری شرایطی پیش می‌آید که باید بین دو درب، وارد یکی شوید؛ در اینجا شما محور داستانید و تا زمانی که حرکت نکنید داستان پیش نمی‌رود. پس بنابر القای ذهنی و حس ششم خود یکی از دو درب را انتخاب کرده و وارد آن می‌شوید. اما در دنیای فیلم و تلویزیون همچنین چیزی وجود نداشته است و شما تابع محض تصمیمات نویسنده و کارگردان فیلم در مورد داستان هستید.
شاید دوست داشته باشید برخی فیلم‌ها به نحو دیگری جلو رفته یا پایان یابند!
به عنوان یک مثال می‌توانیم به فیلم The Departed 2006 شاهکار بی‌بدیل مارتین اسکورسیزی اشاره کنیم. در این فیلم بعد از اینکه رئیس تیم کارآگاهان، کاپیتان کوئینان (مارتین شین) که تنها فرد مطلع از عملیات سری پلیس جهت اعزام مأمور مخفی به دستگاه فاسد بزرگترین تبهکار شهر است کشته می‌شود، اگر مأمور مخفی داستان، بیلی کاستیگان (لئوناردو دیکاپریو)، در لحظه‌ای از فیلم به مأمور پلیس فاسد، کالین سالیوان (مت دیمون) اطمینان نمی‌کرد و نام و مشخصات کامل خود در سامانه اطلاعات مخفی نیروهای پلیس را ارائه نمی‌داد، شاید پایان بسیار بهتر و زیباتری برای کل داستان رقم می‌خورد و این شخصیت دوست‌داشتنی می‌توانست به حق خود برسد.
مثال‌های از این دست به وفور یافت می‌شود و حتماً شما نیز نمونه‌هایی از آن را شنیده و یا دیده اید. اما به نظر دنیا در حال تغییر است و در آینده می‌توانیم تصمیمات داخل فیلم را آنطور که می‌خواهیم پیش ببریم.
نت فیلکس با درک این نیاز و خواسته بسیاری از مخاطبین سبک تعامل با داستان را به معنای صحیح توسعه داده است
در سال 2017 کمپانی بزرگ نت فلیکس اعلام کرد که ایده ساخت محتوای با قابلیت تعامل با کاربر را به مرحله عملیاتی رسانده و به زودی شاهد رونمایی از نسخه‌هایی با این قابلیت خواهیم بود. بعد از آن این کمپانی چند فیلم انیمیشنی با قابلیت تعامل با کاربر را به صورت رسمی رونمایی کرد که به کاربر اجازه می‌داد در برخی شرایط به جای شخصیت‌های داستان تصمیم‌گیری کرده و جای آنها صحبت کند.
اما حالا به نقطه اوج ظهور این قابلیت رسیده‌ایم و اولین فیلم مستقل سینمایی با محتوای تعاملی و داستانی که کاملاً با برنامه‌ریزی و تمرکز برای استفاده از این قابلیت تدارک دیده و نوشته شده است روبرو هستیم؛ فیلم Black Mirror: Bandersnatch
همانطور که از نام این فیلم می‌توانید حدس بزنید با نسخه‌ای ویژه و سفارشی از سری فیلم‌های Black Mirror روبرو هستیم که این بار داستانی در همان چارچوب ولی کاملاً متفاوت را رقم می‌زند. قبل از هر چیز دیگری بگوییم که به هیچ عنوان قصد نداریم در این مطلب داستان فیلم را ذره‌ای هم که شده اسپویل کرده و لو بدهیم و به شما دوستان پیشنهاد می‌کنید هر طور که شده حتی برای یک بار تماشای این فیلم را تجربه کنید.
در این فیلم در برخی شرایط به جای پاسخی که شخصیت اصلی داستان به سوال‌هایی که از او می‌شود، تصمیم می‌گیرد چه بگوید و در برخی مواقع نیز کاربر است که مشخص می‌کند شخصیت‌های اصلی داستان چه بازخوردی به وقایع داستان داشته باشند.
فیلم‌های تعاملی می‌توانند بسته به انتخاب‌های شما، چند پایان کاملاً مختلف داشته باشند
همین قابلیت باعث می‌شود کاربر در تعامل مستقیم با فیلم قرار گرفته و شرایطی ایجاد شود که چندین پایان برای یک فیلم وجود داشته باشد. نکته جالب توجه این است که بر خلاف بازی‌های کامپیوتری تصمیماتی که در این فیلم از سوی کاربر برای شخصیت‌ها گرفته می‌شود چندان پیچیده و بغرنج نیستند و هر کدام ظاهر ساده‌ای دارند ولی هر کدام می‌توانند به خودی خود داستان را کاملاً تغییر داده و دگرگون کنند.
آنطور که نت فلیکس اعلام کرده، شما می‌توانید این فیلم را چندین بار تماشا کنید و ببینید که اگر در هر مرحله تصمیم متفاوتی را به جای شخصیت اصلی داستان می‌گرفتید چه اتفاق‌هایی برایتان می‌افتاد و داستان چطور پیش می‌رفت.
اگرچه نت فلیکس در کشور ما به صورت مستقیم در دسترس نیست ولی به مرور پایان‌های متفاوت این فیلم به نمایش درآمده و می‌توانید با چندین بار تماشای آنها و مقایسه با هم تجربه محتوای تعاملی را به صورت غیرمستقیم داشته باشید. به هر حال این سبک جدیدی از دنیای سینما است و مسلماً در آینده عناوین بسیاری بیشتری از این سبک رونمایی و عرضه خواهند شد و می‌توانید با دیدن آنها تجربه خود از تعریف تماشای فیلم و سینما را تغییر دهید.
نظر شما دوستان در مورد محتوای تعاملی فیلم‌ها و سریال‌ها چیست؟ آیا این سبک جدید را می‌پسندید و یا اینکه معتقدید فیلم باید مثل تعریف سنتی خود، نظر بی دخل و تصرف نویسنده داستان باشد؟
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت