معرفی کامل پروژه Windows Core OS؛ آینده زیبای دنیای مایکروسافت

پیگیری و در جریان تغییرات پروژه‌ی داخلی مایکروسافت به نام Windows Core OS یا به اختصار، WCOS بودن کار آسانی نیست. حتی به خاطر سپردن اسامی، برنامه‌ها و تغییراتی که به این پروژه روی ویندوز اتفاق می‌افتد هم دشوار است. به همین دلیل، این راهنمای جامع در مورد سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، CShell و هر چیزی بین این مفاهیم نوشته شده تا اطلاعات گسترده در مورد آن‌ها یک جا نگهداری شده و در اختیار شما قرار گیرد.

دو سه سالی هست که در مورد Windows Core OS صحبت می‌شود اما این پروژه ریشه‌ی عمیق‌تری در طول زمان دارد. سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز را می‌توان آینده‌ی ویندوزهای مایکروسافت دانست که از کد مشترک OneCore برای ساخت یک سیستم‌عامل امروزی و جدید استفاده می‌کند. Windows Core OS به همراه CShell به مایکروسافت اجازه می‌دهد نسخه‌های جدیدی از ویندوز 10 را با سرعت بیشتری بسازد و اجزاء معمول و ویژگی‌های آن را به سادگی و سرعت بالا، بین دستگاه‌ها و نسخه‌های مختلف WCOS به اشتراگ بگذارد. حالا قدری در بخش‌های مهم‌تر، عمیق‌تر می‌شویم.

برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید توضیح دهیم که سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، چه چیزی نیست. امروزه نام ویندوز 10 تعدادی از سیستم‌عامل‌های مختلفی را شامل می‌شود که روی دستگاه‌های مختلف عرضه شده و اجرا می‌شود.

رابط کاربری و تجربه کاربری انشعابات ویندوز 10 را شکل می‌دهند

ویندوز 10 برای دسکتاپ، ویندوز 10 برای هولولنز، ویندوز 10 برای دستگاه‌های اینترنت اشیاء، ویندوز 10 برای ایکس‌باکس، ویندوز 10 برای سرفیس هاب و حتی تا مدتی پیش، ویندوز 10 برای گوشی‌ها هم وجود داشت. اگرچه تمام این موارد، ویندوز 10 هستند، از لحاظ فنی آن‌ها را سیستم‌عامل‌های متفاوتی می‌دانیم که به خوبی نمی‌توانند روی دستگاه‌هایی که برای آن طراحی نشده‌اند اجرا شوند. برای مثال استفاده از ویندوز 10 دسکتاپ روی یک گوشی موبایل یا برعکس، تجربه‌ی بسیار بدی خواهد بود.

همه‌ی این نسخه‌های ویندوز 10 عناصر عمومی مشترکی دارند، مثل OneCore و OneCoreUAP که لایه‌هایی از سیستم‌عامل هستند که می‌توانید آن‌ها را روی تمامی نسخه‌های ویندوز 10 که از پلتفرم ویندوز یکپارچه یا همان UWP استفاده می‌کنند پیدا کنید. اما تمام اجزای دیگری که در این سیستم‌عامل‌ها دیده می‌شوند، مخصوص همان نسخه‌ی خاص هستند. نمی‌توان از این اجزاء روی نسخه‌ی دیگری استفاده کرد و برای استفاده از آن‌ها روی سایر نسخه‌ها، باید تیمی که روی آن کار می‌کند، برنامه را یک بار دیگر بازنویسی کند.

یک مثال خوب برای این موضوع، بخش منوی استارت و Action Center در ویندوز 10 دسکتاپ و ویندوز 10 موبایل است. در حالی که مایکروسافت تلاش سختی کرده تا تجربه‌ی کار با این قسمت‌ها در دو نسخه‌ی متفاوت سیستم‌عامل، شبیه به هم باشد، باز هم پشت پرده این قسمت‌ها بسیار متفاوت هستند.

کاربران ریزبین معمولاً متوجه تفاوت ویژگی‌ها بین تجربه‌ی کار با این دو قسمت Start می‌شوند و دلیل آن هم این است که به منظور فراهم کردن یک ویژگی روی دو پلتفرم، این ویژگی باید دو بار به صورت مجزا ساخته شود. پوشه‌های مربوط به کاشی‌های زنده به عنوان یکی از ویژگی‌هایی که ابتدا روی موبایل دیده شد و چند سالی طول کشید تا وارد نسخه‌ی دسکتاپ شود یکی از نمونه‌های عالی در این زمینه است.

Windows Core OS آینده‌ی پروژه‌ی ویندوز است

در حال حاضر، مایکروسافت هر بار برای ساخت یک نسخه‌ی جدید از ویندوز 10 برای یک دستگاه جدید مثل گوشی و تبلت‌های تا شدنی، باید حجم زیادی از کار و زمان صرف کند. هیچ کدام از نسخه‌های ویندوز 10 که امروزه در بازار موجود هستند به خوبی برای یک کامپیوتر تا شدنی مناسب نیستند و در حالی که مایکروسافت باید نسخه‌ی جدیدی از ویندوز را برای این بخش بسازد، بسیاری از ویژگی‌های موجود روی نسخه‌های دیگر را نیز باید بازسازی کند تا به خوبی روی این پلتفرم جدید عمل کنند. این کار باعث هدر رفتن منابع بسیار زیادی می‌شود.

اینجاست که سیستم‌عامل هسته‌ی ویدوز وارد عمل می‌شود. با هسته‌ی ویندوز، مایکروسافت یک پایه‌ی عمومی برای ویندوز می‌سازد که می‌تواند برای تمامی دستگاه‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. به جای نیاز به توسعه‌ی نسخه‌ی جدیدی از ویندوز برای هر دستگاه جدید، مایکروسافت می‌تواند به سادگی از سیستم‌عامل Windows Core استفاده کرده، ویژگی‌ها و عملکردهای موجود را به آن اضافه کند و با سربار و صرف هزینه‌ی بسیار کمتری، یک سیستم‌عامل جدید برای دستگاه جدید تولید کند.

سیستم‌عامل هسته ویندوز؛ پلتفرمی در دل ویندوز مادر
Windows Core OS ویندوز را به یک پایه‌ی حداقلی کاهش می‌دهد. این سیستم‌عامل از برنامه‌های قدیمی Win32 پشتیبانی نمی‌کند، هیچ واسط کاربری برای پوسته‌ی قدیمی در خود ندارد و از UWP که سبک‌تر و در حال حاضر هم عمومی‌تر است به عنوان هسته‌ی سیستم‌عامل استفاده می‌کند.

ویندوز CoreOS از Win32 پشتیبانی نمی‌کند ولی نگران اتفاقات ناگوار نباشید!

از اینجا به بعد، مایکروسافت می‌تواند سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز را با اجزاء و ویژگی‌های مختلفی که برای دستگاه هدف ضروری هستند، بازسازی کند. اما با این روش، این اجزاء و ویژگی‌ها می‌توانند بین تمامی دستگاه‌هایی که از Windows Core OS استفاده می‌کنند به طور مشترک مورد استفاده قرار گیرند.

WCOS یک پلتفرم ماژولار است. هر ویژگی یا عملکردی که مایکروسافت برای آن می‌سازد می‌تواند به تمام سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز برای همه‌ی دستگاه‌ها اضافه شود. برای مثال، فرض کنید مایکروسافت پشتیبانی از برنامه‌های Win32 را به عنوان یک جزء جدید برای سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز برای دسکتاپ و لپ‌تاپ‌ها تولید کند. زمانی که این کار انجام شود، مایکروسافت می‌تواند این ویژگی جدید را روی هولولنز 2 یا سرفیس هاب 2ایکس که از WCOS استفاده می‌کنند فعال و قابل استفاده کند.

نقطه‌ی قوت جذاب سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز برای مایکروسافت این است که افرادی که روی ویندوز کار می‌کنند دیگر زمان و منابع بسیار کمتری را صرف ساخت تجربه‌های قبلی ویندوز خواهند کرد.

اگر مایکروسافت یا یکی از شرکایش بخواهند دستگاهی با طراحی جدید و سیستم‌عامل ویندوز بسازند، دیگر نیاز به این نخواهند داشت که بخش چند سال صبر کنند تا ویندوز مایکروسافت نسخه‌ای جدید از ویندوز 10 را برای آن دستگاه تولید کند. با استفاده از سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، می‌توانیم در کسری از زمان انتظار قبل و با بهره‌وری بسیار بالاتر، تجربه‌ای جدید از ویندوز داشته باشیم.

برای مثال تمام ویژگی‌های مربوط به پوسته مثل مرکز عملیات، منوی شروع یا نوار وظیفه پس از این می‌توانند بدون نیاز به بازنویسی برای استفاده در دستگاه‌های مختلف، روی تمام ابزارهایی که از CShell بهره می‌برند مورد استفاده قرار گیرند.

یک مثال خوب از این ویژگی حدود دو سال قبل و پیش از تصمیم مایکروسافت برای پایان تلاش در بازار گوشی‌های هوشمند دیده شد. مایکروسافت در آن زمان روی CShell کار می‌کرد که شباهت زیادی به پوسته‌ی حاضر ویندوز 10 داشت، به جز اینکه کاملاً امروزی و یکپارچه بود. بنابراین وقتی CShell را روی گوشی‌های ویندوز فون اجرا می‌کردیم، می‌توانستیم بسیاری از تجارب موجود در دسکتاپ‌های امروزی مثل منوهای محتوا در بخش Start یا قسمت مرکز عملیات را در گوشی هم مشاهده کنیم.

یک رایانه‌ی گیمینگ را تصور کنید که با اتصال یک دسته‌ی ایکس‌باکس، تبدیل به یک Xbox در حالت «Game Mode» می‌شود

بنابراین مایکروسافت می‌تواند پوسته‌های متفاوتی را با CShell تولید کرده و عناصری را بدون نیاز به بازنویسی، روی آن‌ها به اشتراک گذارد. می‌تواند یک CShell کاملاً مخصوص استفاده در دسکتاپ و یک CShell عالی برای حالت موبایل ساخته و اجزاء آن‌ها را بین این دو به اشتراک بگذارد. در بعضی موارد مایکروسافت می‌تواند حتی چند تجربه از CShell را روی یک دستگاه ترکیب کند و در زمان مناسب برای هر کدام، یکی از این پوسته‌ها را نمایش دهد.

بیایید فرض کنیم مایکروسافت بالاخره تصمیم گرفته یک سرفیس فون با سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز بسازد. این دستگاه ابتدا باید تجربه‌ی کار در حالت موبایل را داشته باشد اما وقتی آن را به داک Continuum متصل کنید، مایکروسافت می‌تواند تجربه‌ی کار با دسکتاپ واقعی را که با استفاده از CShell ساخته شده، در اختیار شما قرار دهد. بنابراین به جای دیدن یک دسکتاپ تقلبی، همان طور که در ویندوز 10 موبایل می‌دیدید، می‌توانید روی یک دستکتاپ واقعی، یک تجربه‌ی درست از پوسته‌ی نسخه‌ی دسکتاپ ویندوز را داشته باشید. جالب نیست؟

متأسفانه به نظر می‌رسد که مایکروسافت دیگر تلاش برای ساخت گوشی‌های موبایل را به کلی متوقت کرده است، بنابراین ایده‌ی پاراگراف قبل را باید روی یک دستگاه محتمل‌تر تصور کنیم: تبلت‌ها! مایکروسافت می‌تواند دو حالت اختصاصی برای دسکتاپ و تبلت را با استفاده از CShell بسازد و آن را روی دستگاه‌های دوگانه مثل سرفیس پرو مورد استفاده قرار دهد. بنابراین وقتی کاربر وارد حالت تبلت می‌شود، به جای دریافت یک تجربه‌ی معمولی، می‌تواند وارد حالت اختصاصی تبلت که با CShell ساخته شده شود. روی بعضی دستگاه‌ها، حالت تبلت می‌تواند تنها تجربه‌ی موجود باشد و روی بعضی دیگر، بیش از یک حالت را داشته باشیم.

یک رایانه‌ی مخصوص بازی را تصور کنید، که وقتی با اتصال ماوس و کیبرد مورد استفاده قرار می‌گیرد، از یک رابط کاربری دسکتاپ معمولی با نوار وظیفه و منوی شروع بهره می‌برد. زمانی که یک دسته‌ی ایکس‌باکس به آن متصل شود، این رایانه می‌تواند وارد حالت «Game Mode» شده و پوسته‌ای شبیه به رابط کاربری ایکس‌باکس که روی این کنسول دیده می‌شود را نمایش دهد. تنها تفاوت این است که این پوسته روی رایانه‌ی شما اجرا شده و باید بازی‌های موجود در آن را اجرا کند. این ایده هم جالب خواهد بود و با کمک CShell و سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، بسیار محتمل هم به نظر می‌رسد.

انواع مختلف سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز
حالا ما همه چیز را در مورد سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز و اینکه این سیستم‌عامل چیست می‌دانیم. از اینجا به بعد در مورد انواع و پیکربندی‌های مختلف WCOS که تاکنون شناخته شده‌اند صحبت کنیم. به طور رسمی مایکروسافت تا حالا دو دستگاه سرفیس هاب 2ایکس و هولولنز 2 را با سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز معرفی کرده است. درحالی که شرکت هنوز صحبتی در مورد خود سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز نکرده، اما در زمان معرفی دستگاه‌ها، دموهایی از آن‌ها را نیز نمایش داده است.

اسامی و کلمات متعددی هستند که برای نسخه‌های مختلف WCOS مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ما در اینجا سعی کرده‌ایم تمام نام‌هایی که مایکروسافت برای این نسخه‌ها مورد استفاده قرار داده را پوشش دهیم.

تا امروز، سه نسخه‌ی شناخته شده وجود دارند که توسعه‌ی آن‌ها در داخل مایکروسافت در جریان است. تصاویر استفاده شده برای هر نسخه، مدل‌هایی ساخته شده توسط Windows Central هستند و تلاش شده کاربرد مشخص شده برای آن نسخه را نمایش دهند. البته طبق طبیعت نرم‌افزارها در حالت پیش‌انتشار، ممکن است تغییرات زیادی در ظاهر و عملکرد آن‌ها تا زمان انتشار رسمی ایجاد شود.

سانتورینی که با نام‌های «ویندوز لایت» یا «مدرن پی‌سی» هم شناخته می‌شود نوعی از WCOS است که قرار است برای چند نوع دستگاه مختلف منتشر شود. به همین دلیل سانتورینی چند نام کوچک دیگر نیز دارد که مایکروسافت از آن‌ها برای تشریح پوسته‌های مختلفش و چیزی که با توجه به نوع دستگاه مورد استفاده مشاهده می‌کنید استفاده می‌کند.

مایکروسافت نسخه‌ی سانتورینی را به عنوان سیستم‌عاملی که روی رایانه‌های تاشدنی معمولی یا آموزشی، لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌های 2 در 1 اجرا می‌شود می‌سازد. ممکن است این نسخه را ناگهان روی دستگاه مرموز آندرومدای مایکروسافت هم مشاهده کنیم.

این نسخه تعریف جدیدی از ویندوز ارائه خواهد کرد که بیشتر شبیه سیستم‌عامل کروم بوده و شباهت کمتری به ویندوزهای قدیمی دارد. سانتورینی پیوستگی بالایی با تجربه‌های تحت وب داشته و اپلیکیشن‌های یکپارچه‌ی ویندوز در قسمت‌های مختلف آن دیده می‌شود. هدف نهایی، داشتن و اجرای هر چیزی که در Microsoft Store موجود است روی سانتورینی است.

در سانتورینی یک نوار وظیفه‌ی مرکزی شبیه آن چه در Surface Hub 2X نمایش داده شد وجود دارد. یک راه‌انداز برنامه‌ی ساده نیز هست که از کاشی‌های زنده استفاده نمی‌کند و برنامه‌های نصب شده از فروشگاه مایکروسافت یا وب‌سایت‌های نشانه‌گذاری‌شده توسط کاربر را نمایش می‌دهد. گفته می‌شود که قابلیت Windows Sets نیز نقش محوری در سانتورینی دارد و برنامه‌ها و وب‌سایت‌های در حال اجرا در حالت زبانه‌ای پنجره‌ها می‌توانند در نوار وظیفه گروه‌بندی شوند.

فعلاً در سانتورینی به عنوان دکمه‌ی Start، از لوگوی ویندوز استفاده نشده و به جای آن، لوگوی مایکروسافت قرار گرفته است، موضوعی که می‌توان از آن نتیجه گرفت این نسخه از سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز دیگر یک محصول «ویندوز» شناخته نمی‌شود. این هم ایده‌ی جالبی است زیرا مایکروسافت می‌تواند سانتورینی را به عنوان یک پروژه‌ی جدید و بدون نیاز به برآورده کردن انتظارات سنتی از ویندوز، توسعه دهد.

Centaurus و Pegasus

Centaurus یا قنطورس اسم رمزی است که مایکروسافت برای سانتورینی روی رایانه‌های تاشدنی مورد استفاده قرار می‌دهد. این رایانه‌ها می‌توانند دستگاه‌های مختلفی از تبلت یا لپ‌تاپ‌های دارای یک یا دو نمایشگر و برای مثال، نمونه‌ی TigerRapids ارائه شده توسط اینتل را شامل شوند. پوسته‌ی سانتورینی می‌تواند در حالت‌های مختلف موجود در دستگاه‌های تاشدنی مثل حالت تبلت، حالت لپ‌تاپ یا چیزی بین این‌ها مقداری متفاوت باشد.

پگاسوس اسم رمز چیزی است که ما معتقدیم باید سانتورینی برای دستگاه‌های با طراحی سنتی‌تر مثل لپ‌تاپ‌ها یا هیبریدیهای شامل کیبرد فیزیکی باشد. این دستگاه‌ها قابلیت تا شدن ندارند و این نسخه از سانتورینی تجربه‌ای شبیه‌تر به تجربه‌ی رایانه‌های شخصی اما با همان جنبه‌های طراحی موجود در قنطورس را به نمایش خواهد گذاشت.

این نسخه از سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز به نظر شبیه به نسخه‌ی پرچمداری می‌رسد که مایکروسافت تمام برتری‌ها را در آن قرار داده است. این نسخه‌ای است که اکثر مردم عادی با آن سر و کار خواهند داشت و روی رایانه‌های مصرفی در دسترس خواهد بود. هدف اصلی این نسخه، شکست دادن سیستم‌عامل کروم در بازارهای آموزشی بوده اما به مرور زمان، می‌تواند به عنوان نسل جدید ویندوز برای اکثر افراد مورد استفاده قرار گیرد.

آروبا که با نام HubOS نیز شناخته می‌شود نوعی از WCOS است که روی سرفیس هاب 2ایکس اجرا می‌شود. این نسخه قبلاً در Ignite 2018 هم به نمایش گذاشته شده است. این نسخه یک تجربه‌ی کاملاً جدید از ویندوز برای استفاده‌های مشترک و نمایشی در محیط کار را ارائه می‌کند. در آروبا یک دسکتاپ مشترک وجود دارد که به چندین کاربر با حساب‌های جداگانه به طور همزمان اجازه می‌دهد روی یک دستگاه، به تعامل و به اشتراک گذاری فایل‌ها بپردازند. کاربران می‌توانند مستقیماً روی صفحه‌ی قفل هم یادداشت‌هایی بگذارند که برای کل جلسه‌ای که در آن سهیم هستند، در همان بخش باقی بماند.

آروبا یک ویژگی دیگر به نام «dynamic rotation» نیز دارد که نمایشی عالی از روانی CShell را نشان می‌دهد. وقتی نمایشگر می‌چرخد، بسیاری از عناصر پوسته دقیقاً در سر جای خود می‌مانند و قسمت‌هایی که نیاز به چرخیدن دارند هم بسیار روان حرکت می‌کنند. در سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، روی کاغذدیواری‌های زنده هم کار شده و در آروبا حضور خواهند داشت. البته در نمایشگاه Ignite 2018 این ویژگی روی سرفیس هاب 2ایکس دیده نمی‌شد، احتمالاً به این دلیل که هنوز به پایداری کافی نرسیده است.

سرفیس هاب 2ایکس اولین دستگاهی است که از سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز استفاده می‌کند و مایکروسافت آن را به نمایش گذاشته است. جای تعجب ندارد اگر اولین سرفیس هاب 2اس بدون این سیستم‌عامل وارد بازار شود و احتمالاً در سال 2020 هاب 2ایکس به همراه چند ارتقاء سخت‌افزاری، عرضه شود. هنوز مشخص نیست که این نسخه از سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز همان چیزی باشد که مایکروسافت مجوز استفاده از آن را به شرکایی مثل دل یا اچ‌پی برای استفاده از نمایشگرهای اشتراکی‌شان داده است. سیستم‌عامل نسخه‌ی اصلی سرفیس هاب به شرکای مایکروسافت داده نشده بود، بنابراین بسیار محتمل است که برای WCOS هم همین اتفاق رخ دهد.

آروبا احتمالاً یکی از نسخه‌های کم‌یاب‌تر سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز باشد زیرا تنها روی تعداد محدودی از دستگاه‌های گران نصب خواهد شد و فقط برای استفاده‌های تجاری ساخته شده است.

Oasis نوعی از Windows Core OS است که برای تجارب واقعیت ترکیبی مثل هولولنز 2 ساخته می‌شود. هولولنز 2 اولین محصول مایکروسافت خواهد بود که با سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز عرضه می‌شود. این نسخه به نام «هولوگرافیک ویندوز» نیز شناخته می‌شود و بسیار به سیستم‌عامل استفاده شده در هولولنز 1 شبیه است. از دید قابلیت استفاده، هولولنز 2 به کمک توانایی لمس و تعامل با تصاویر سه‌بعدی، یک جهش نسلی بزرگ در خود خواهد داشت. امکان نزدیک شدن به عناصر و ساخت اشیاء سه‌بعدی با دست قابلیت‌های تعیین‌کننده‌ای خواهند بود. انسان به طور غریزی علاقه دارد در مواجهه با هرچیز، به سمت آن رفته و لمسش کند که این قابلیت در هولولنز 2 وجود خواهد داشت.

برای دسترسی به منوی شروع، دکمه‌ی Start ویندوز روی مچ دست شما دیده می‌شود. کافی است با دست دیگر روی آن ضربه بزنید تا منوی شروع بالا بیاید. از اینجا به بعد می‌توانید روی هر عنصری در این منو ضربه بزنید تا به جایی که می‌خواهید بروید. تجربه‌ی اسکرول کردن در این سیستم‌عامل هم کاملاً جدید است و دو راه برای آن وجود دارد. می‌توانید این کار را با استفاده از لمس، همان طور که انتظار می‌رود، انجام دهید.

به چیزی که می‌خواهید اشاره کنید و انگشتتان را همانطور که روی تبلت می‌کشید، حرکت دهید. اما امکان ردگیری با چشم هم در هولولنز 2 وجود دارد و در بخش‌های خاصی، از این روش برای اسکرول کردن هم می‌توان استفاده کرد. اگر به پایین یک پنجره برسید و محتوای بیشتری در انتهای آن وجود داشته باشد، به طرز اسرارآمیزی می‌توانید آن محتوا را بالا آورده و مشاهده کنید.

یکی دیگر از چیزهایی که در هولولنز 2 وجود دارد اما در نشست‌های خبری نمایش داده نشد، کیبورد هولوگرافیک جدید است. به این دلیل که کاربر حالا می‌تواند تصاویر سه‌بعدی ایجاد شده را لمس کند، مایکروسافت کیبورد هولولنز را مجدداً طراحی کرده است.

بر همین اساس یک صفحه کلید بزرگ‌تر با کلیدهایی گِرد خواهیم داشت. حالا دیگر این صفحه کلید مثل حالتی که روی یک تبلت تایپ می‌کنید عمل می‌کند، کافی است خود را به صفحه کلید رسانده و نقاطی را که دکمه‌های مورد نظر را نمایش می‌دهد فشار دهید. این صفحه کلید هنوز آنقدرها دقیق نیست اما برای رفع نیاز و نوشتن چند جمله‌ی کوتاه کاربردی است.

برنامه‌های هولوگرافیک حالا می‌توانند به کمک توانایی‌های ردگیری با چشم، بسیار پیشرفته‌تر باشند. در یکی از دموها، یک پرنده‌ی مجازی در حال پرواز در اطراف اتاق است و اگر دست‌هایتان را بالا نگه دارید، هرجا که باشید پرنده به سمت شما پرواز خواهد کرد.

در مورد به‌روزرسانی‌ها، هولولنز 2 یک دستگاه با سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز است بنابراین این دستگاه از روی جدیدتر و بهتر به‌روزرسانی‌های ویندوز که در آن کمتر از یک دقیقه برای راه‌اندازی مجدد سیستم پس از نصب به‌روزرسانی زمان می‌برد بهره خواهد برد.

یکی از بخش‌های مهمی که مایکروسافت در طول دوره‌ی توسعه‌ی سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز همیشه روی آن کار می‌کرد، یک سیستم به‌روزرسانی بهبودیافته است که بتواند به‌روزرسانی‌ها را در پس‌زمینه نصب کند و مدت زمان کمتری برای راه‌اندازی مجدد دستگاه و استفاده از موارد نصب‌شده‌ی جدید صرف شود.

روش کار این سیستم بسیار شبیه به روش به‌روزرسانی‌های اندروید و سیستم‌عامل کروم است. در این پلتفرم‌ها، سیستم‌عامل در دو پارتیشن مشابه اجرا می‌شود و زمانی که یک به‌روزرسانی آماده‌ی نصب شود، دریافت و نصب آن در پارتیشن آفلاین که در حال استفاده نیست انجام می‌شود.

پس از این کار، سیستم‌عامل از شما درخواست می‌کند دستگاه را مجدداً راه‌اندازی کنید و در حالی که به نظر می‌رسد دستگاه فقط reboot شده باشد، در واقع شما در حال بالا آوردن دستگاه از پارتیشن ثانویه هستید که شاید دستگاه حدود 25 دقیقه مشغول نصب به‌روزرسانی‌ها در پس‌زمینه روی آن بوده است.

در نتیجه دستگاه مثل حالت عادی و بدون مکث بالا می‌آید زیرا عملیات نصب قبلاً در حالی که شما مشغول کار روی پارتیشن اصلی بوده‌اید انجام شده است. در ادامه، شما روی پارتیشن دوم کار می‌کنید و پارتیشنی که قبلاً اصلی بوده، حالا به عنوان پارتیشن آفلاین و برای نصب به‌روزرسانی‌های جدیدتر در نظر گرفته می‌شود.

این کار می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ویندوز در مورد به‌روزرسانی‌ها را حل کند. به‌روزرسانی‌ها معمولاً می‌توانند بین 5 تا 30 دقیقه یا حتی بیشتر روی دستگاه‌های قدیمی‌تر وقت کاربر را تلف کند. سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز این مشکل را به نحوی حل می‌کند که کاربر تنها حدود یک دقیقه به خاطر به‌روزرسانی‌ها منتظر بماند و با یک راه‌اندازی مجدد معمولی، به وضعیت عادی بازگردد.

تکلیف برنامه‌های Win32 چه می‌شود؟
در گام اولیه و اصلی سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز، پشتیبانی از برنامه‌های Win32 ترسیم نشده است. اما به هر حال مایکروسافت می‌داند اگر هسته‌ی ویندوز بخواهد شانسی برای موفقیت داشته باشد، نیازمند اجرا کردن برنامه‌های Win32 خواهد بود. مایکروسافت در حال بررسی روش‌های مختلف مثل اجرای مجازی از طریق شبیه‌سازهای راه دور یا اجرای محلی به کمک چیزی که در داخل شرکت آن را Win32usermode می‌نامند برای امکان پشتیبانی از برنامه‌های قدیمی در سیستم‌عامل جدید خود است.

Win32usermode هر جایی که به نظر برسد حضورش مفید خواهد بود، مثلاً در سانتورینی یا آروبا، می‌تواند در دسترس باشد. ایجاد امکان پشتیبانی از برنامه‌های قدیمی در WCOS به عنوان یک جزء جداگانه به این معنی است که تداخلی در ایجاد یک هسته‌ی مدرن برای سیستم‌عامل به وجود نمی‌آید و سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز با وجود پشتیبانی از برنامه‌های Win32، باز هم بسیار تمیز و سبک خواهد بود.

احتمال زیادی وجود دارد که این پشتیبانی به برنامه‌های دسکتاپی موجود در فروشگاه مایکروسافت محدود شود یا در کنار آن امکان استفاده از بسته‌های APPX یا MSIX مهیا شود. اینکه بتوانید هر فایل خام و شناخته نشده‌ی .exe را اجرا کنید چندان محتمل نیست.

ویندوز 10 کنونی چه سرانجامی خواهد داشت؟
بیعتاً رفته رفته باید به این فکر کنیم که تمام این تعریف‌ها، چه معنایی برای کاربران حاضر ویندوز 10 خواهد داشت. آیا رایانه‌هایی که الآن از ویندوز 10 استفاده می‌کنند به‌روزرسانی برای ارتقاء به سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز خواهند داشت؟ احتمالاً خیر. فعلاً می‌توانیم بگوییم WCOS تنها برای دستگاه‌های جدید ارائه می‌شود. ویندوز 10 سنتی که در داخل مایکروسافت به عنوان ویندوز کلاسیک شناخته می‌شود و از تمام ویژگی‌های سنتی و قابلیت پشتیبانی از نسخه‌های قبل خود بهره می‌برد همچنان به عنوان گزینه‌ی کاربران پیشرفته به کار خود ادامه خواهد داد.

هنوز روشن نیست که امکان نصب Windows Core OS روی دستگاه‌های موجود وجود داشته باشد. فعلاً می‌توان حدس زد که در ابتدا مشکلاتی در زمینه‌ی درایورها را تجربه خواهیم کرد. در واقع تا جایی که ما می‌دانید، مایکروسافت به دنبال راهی برای استفاده از روش بازیابی .FFU برای نصب سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز روی دستگاه‌هاست زیرا این روش بسیار سریع‌تر از نصب سیستم‌عامل از روی یک ISO خواهد بود.

بنابراین برای ویندوز 10 اتفاق خاصی نخواهد افتاد و همچنان بسیاری از کابران جدی از آن استفاده خواهند کرد. هسته‌ی ویندوز برای دستگاه‌های جدید و افرادی که نیاز به تمام قابلیت‌های امروزی ویندوز 10 ندارند مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این سیستم‌عامل می‌تواند تجربه‌ای ساده‌تر برای افرادی که به دنبال چیزی شبیه iOS یا سیستم‌عامل کروم هستند و از پیچیدگی‌ها و گستردگی‌های ویندوز 10 فراری هستند آماده کند.

احتمالاً به مرور زمان خواهید فهمید که ویندوز 10ی که امروزه می‌شناسیم، گزینه‌ی اصلی کاربران حرفه‌ای، شرکت‌ها و بازی‌خورها خواهد بود و نسخه‌ی جدید برای سایرین مورد استفاده قرار می‌گیرد. شبیه به کاری که اپل انجام می‌دهد و macOS را گزینه‌ی کاربران حرفه‌ای و iOS را برای سایر افراد قرار داده است.

ویندوز کلاسیک همچنان با ویژگی‌های همچنان به‌روز خواهد شد و ویژگی‌های جدید را تا جایی که با OneCore مرتبط باشد، به همراه Windows Core OS دریافت خواهد کرد اما احتمالاً مشغولیت مایکروسافت نسبت به امروز، کمتر معطوف به ویندوز 10 باشد. مایکروسافت می‌داند که کاربران ویندوز 10 علاقه‌ای به تغییر ندارند و تنها می‌خواهند رایانه‌شان به درستی کار کند. هر ایده‌ی ناب یا نوآوری که چیزها را در جهتی بزرگ تغییر دهد، به جای ویندوز 10، برای هسته‌ی ویندوز ارائه خواهد شد.

سیستم‌عامل آندرومدا و پلاریس

اگر پیش از این هم اخبار مربوط به سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز را مطالعه کرده باشید، احتمالاً مطالبی را در مورد سیستم‌عامل آندرومدا و پلاریس شنیده باشید. این دو، دو نسخه‌ی اولیه از WCOS بودند اما دلیل اینکه به این نسخه‌ها در این مقاله اشاره نشده این است که از جایی به بعد، مایکروسافت آن‌ها را به نوعی متوقف کرده و تصمیم گرفته سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز را به جای طراحی برای دستگاه‌های موجود، برای دستگاه‌های جدید توسعه دهد.

پلاریس در واقع یک تقلید از ویندوز 10 اِس معمولی بود که روی هسته‌ی ویندوز بنا شده بود، به این معنی که بخش‌های سنتی ویندوز را در خود نداشت. سیستم‌عامل آندرومدا هم نسخه‌ها به خصوص برای گوشی‌های دارای دو نمایشگر بود که تمرکز زیادی برای استفاده‌ی خبرنگاران داشت، که حالا می‌شود گفت سانتورینی جای آن را گرفته است.

هر دو سیستم‌عاملی که در موردشان صحبت می‌کنیم، شباهت ظاهری زیادی به ویندوز 10 داشتند اما مایکروسافت حالا به این نتیجه رسیده که در هسته‌ی ویندوز نیازی به تقلید از ظاهر ویندوز 10 ندارد. در عوض، این نسخه‌ی جدید برای تجربه‌های جدیدتر ساخته می‌شود. بنابراین در حال حاضر می‌شود سیستم‌عامل آندرومدا و پلاریس را «مرده» به حساب آورد. سانتورینی برای جایگزینی هر دو مورد مناسب خواهد بود.

چه زمانی Windows Core OS منتشر می‌شود؟

مایکروسافت هنوز بیانیه‌ای رسمی در مورد زمان معرفی سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز منتشر نکرده، هرچند دو محصولی را معرفی کرده که با این سیستم‌عامل در طول سال آینده عرضه خواهند شد. منابعی می‌گویند در درون مایکروسافت بحث در مورد نحوه‌ی معرفی سیستم‌عامل جدید وجود دارد. ضمن اینکه در Computex 2019 اولین اشاره‌ی رسمی مایکروسافت به «سیستم‌عامل مدرن» صورت گرفت.

به نام این سیستم‌عامل مدرن اشاره‌ای نشده است اما بعضی نقاط کلیدی که مایکروسافت روی آن‌ها تمرکز کرده مثل به‌روزرسانی بهبودیافته که در بالا ذکر شد، کاربری چندگانه و چابکی در هماهنگی با فرم فکتورهای مختلف که مربوط به CShell است و چند مورد دیگر اعلام شده‌اند. این اولین تأیید رسمی مایکروسافت است که نشان می‌دهد در حال کار روی یک سیستم‌عامل جدید هستند اما واقعاً جزئیاتی در مورد اینکه این سیستم‌عامل چیست، چه زمانی عرضه می‌شود و بازار هدف آن چه کسانی هستند رسماً بیان نشده‌اند.

در مورد زمان انتشار، ما می‌دانیم سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز روی هولولنز 2 که انتظار می‌رود در پاییز آینده عرضه‌ی آن آغاز شود حضور خواهد داشت. شایعاتی نیز شنیده می‌شود که مایکروسافت در ماه اکتبر سال جاری و احتمالاً در یک رویداد سخت‌افزاری اختصاصی که در آن محصولات سرفیس جدیدی شامل یک دستگاه با ویندوز لایت معرفی می‌شوند، بیشتر در مورد این سیستم‌عامل صحبت کند. همه‌ی این اطلاعات در حال حاضر تأییدنشده هستند و ممکن است تغییر کنند. انواع به خصوص سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز مثل ویندوز لایت احتمالاً تا زمانی در سال 2020 وارد بازار نشوند.

خلاصه‌ی خیلی کوتاه
به طور خیلی خیلی مختصر، می‌توانیم گزاره‌های زیر را در مورد سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز بیان کنیم:

• یک پایه‌ی عمومی و یکپارچه برای محصولات ویندوز است.
• به مایکروسافت اجازه می‌دهد نسخه‌های جدید ویندوز برای دستگاه‌های مختلف را با سرعت بیشتر و بهره‌وری بالاتر تولید کند.
• در مواقع لزوم، اجزاء و ویژگی‌هایی را به اشتراک می‌گذارد.
• از به‌روزرسانی سریع‌تر بهره می‌برد.
• آینده‌ی ویندوز روی دستگاه‌های جدید و خاص خواهد بود.
• جانشینی برای ویندوز 10 سنتی نیست.

سیستم‌عامل Windows Core اتفاق مهمی در دنیای تکنولوژی خواهد بود. آینده‌ی ویندوز، این سیستم‌عامل است و مایکروسافت مدت‌هاست روی آن کار می‌کند. در حالی که سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز به سرعت همه‌گیر نمی‌شود، در 10-15 سال، همه چیز متفاوت خواهد بود. در آن زمان سیستم‌عامل هسته‌ی ویندوز می‌تواند پلتفرم اصلی ویندوز باشد و می‌تواند رشد کند تا به این جایگاه برسد.