چرا پردازنده‌ ۱۲۸ بیتی وجود ندارد؟

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا پردازنده های 128 بیتی وجود ندارند؟ علت این امر این است که علی‌رغم وجود تئوری این پردازشگرها، در دنیای واقعی هیچ تولیدکننده‌ای سراغ ساخت آنها نمی‌رود. اما علت اینکه پردازنده 128 بیتی ساخته نشده و مورد استفاده قرار نمی‌گیرد چیست؟ در این مطلب به بررسی سی پی یو 128 بیتی خواهیم پرداخت.

فهرست مطالب این مقاله:

- مقدمه
- تعریف پردازنده و مفهوم بیت
- پردازنده‌های 16 بیتی و 32 بیتی و 64 بیتی: تاریخچه، مشخصات و کاربردها
- پردازنده های 128 بیتی: فواید و چالش‌ها
- چشم انداز پردازنده های 128 بیتی
- جمع‌بندی
- پاسخ به سوالات پرتکرار

مقدمه

پردازنده یکی از مهم‌ترین قطعات یک رایانه است که بدون آن هیچ عملیاتی انجام نمی‌شود. پردازنده با استفاده از سیگنال‌های الکتریکی عملیات‌های محاسباتی و منطقی را انجام می‌دهد. این عملیات‌ها بر اساس دستورالعمل‌هایی هستند که در حافظه رایانه ذخیره شده‌اند. این دستورالعمل‌ها به زبان ماشین یا مجموعه‌ای از 0 و 1 نوشته شده‌اند. هر 0 یا 1 را یک بیت می‌نامیم؛ یک واحد اطلاعاتی است که می‌تواند دو حالت داشته باشد. اندازه بیت یک پردازنده و اینکه می‌گوییم فلان پردازنده (مثلاً ) 32 یا 64 بیتی است، نشان‌دهنده تعداد بیت‌هایی است که آن پردازنده می‌تواند در یک زمان مورد پردازش قرار دهد. پس طبیعی است اینطور برداشت کنیم که هر چه اندازه بیت در مشخصه یک پردازنده بیشتر باشد، بتواند عملیات‌های پیچیده‌تر و سریع‌تری را انجام دهد و به حافظه‌های بزرگ‌تری دسترسی داشته باشد .

پردازنده‌ها در طول تاریخ رایانه‌ها تکامل زیادی داشته‌اند. از پردازنده‌های یک بیتی که فقط می‌توانستند یک عملیات ساده را انجام دهند، تا پردازنده‌های 16 بیتی و 32 بیتی و 64 بیتی که قدرت پردازش و حافظه بالایی دارند. اما چرا پردازنده‌های 128 بیتی وجود ندارند؟ آیا ساخت این پردازنده‌ها امکان‌پذیر است؟ آیا نیاز و تقاضا برای پردازنده های 128 بیتی وجود دارد؟ و در نهایت اینکه آیا موانع و چالش‌های خاصی برای ساخت و رواج دادن استفاده از این پردازنده‌ها وجود دارد؟ در این مقاله تلاش می‌کنیم به این سوالات پاسخ داده و به بررسی پردازنده‌های 128 بیتی بپردازیم.

تعریف پردازنده و مفهوم بیت

پردازنده یک قطعه الکترونیکی است که از میلیون‌ها ترانزیستور تشکیل شده است. ترانزیستورهای داخل پردازنده اصولاً در نقش سوئیچ‌های (کلیدهای) الکتریکی کار می‌کنند که می‌توانند جریان عبوری از خود را قطع و وصل کنند. عملیات قطع و وصل یا روشن و خاموش شدن همان تداعی حالت صفر و یکی هستند که در موردشان با هم صحبت کردیم. در نهایت با ترکیب ترانزیستور‌ها می‌توان مدارهای منطقی را ساخت که می‌توانند عملیات‌های ساده‌ای مانند جمع، تفریق، ضرب، تقسیم، مقایسه و شیفت را انجام دهند. با ترکیب مدارهای منطقی نیز می‌توان واحدهای پردازشی را ساخت که قادر به انجام عملیات‌ پیچیده‌تری خواهند بود. پردازنده از چندین واحد پردازشی تشکیل شده است که هر کدام وظیفه‌ای خاص را بر عهده دارند. برخی از این واحدها عبارتند از:

• واحد کنترل: واحدی است که دستورالعمل‌های ذخیره شده در حافظه را خوانده و تفسیر می‌کند. این واحد مشخص می‌کند که چه عملیاتی باید انجام شود و چه داده‌ای باید استفاده شود. این واحد همچنین مسئول هماهنگی بین واحدهای دیگر پردازنده است.
• واحد حساب و منطق: واحدی است که عملیات‌های محاسباتی و منطقی را انجام می‌دهد. این واحد می‌تواند عملیات‌های جبری، هندسی، مقایسه‌ای و شرطی را انجام دهد. این واحد از چندین مدار منطقی تشکیل شده است که هر کدام یک عملیات خاص را انجام می‌دهند.
• واحد حافظه موقت: واحدی است که داده‌ها و دستورالعمل‌هایی را که برای اجرا نیاز هستند را ذخیره می‌کند. این واحد از چندین رجیستر تشکیل شده است که هر کدام یک مقدار بیت را نگهداری می‌کنند. رجیستر‌ها سریع‌ترین نوع حافظه هستند و دسترسی به آنها آسان‌تر از حافظه‌های دیگر است.

پردازنده با استفاده از این واحدها و واحدهای دیگری مانند واحد محاسبات شناور، واحد ورودی و خروجی و واحد مدیریت حافظه، عملیات‌های مختلفی را انجام می‌دهد. این عملیات‌ها با استفاده از یک چرخه کاری به نام چرخه FETCH-DECODE-EXECUTE انجام می‌شوند. در این چرخه، پردازنده به ترتیب یک دستورالعمل را از حافظه وارد کرده، آن را تفسیر می‌کند و در نهایت آن را اجرا می‌کند. این چرخه تا زمانی که پردازنده روشن باشد یا یک دستورالعمل توقف را بخواند، ادامه می‌یابد.

 

چرا اندازه بیت پردازنده مهم است؟

اندازه بیت یک پردازنده تاثیر زیادی بر قدرت و کارایی آن دارد. اندازه بیت مشخص می‌کند که پردازنده چه مقدار داده را می‌تواند در یک زمان پردازش کند. هر چه اندازه بیت بیشتر باشد، پردازنده می‌تواند داده‌های بزرگ‌تر و دقیق‌تری را پردازش کند. برای مثال، یک پردازنده 16 بیتی می‌تواند اعداد صحیح بین 0 تا 65،535 را پردازش کند، اما یک پردازنده 32 بیتی می‌تواند اعداد صحیح بین 0 تا 4،294،967،295 را پردازش کند. این امر به پردازنده امکان می‌دهد که عملیات‌های ریاضی را با دقت بیشتری انجام داده و خطاها را کاهش دهد. دقت داشته باشید که در اینجا از داده‌های صحیح یا Integer استفاده می‌شود؛ داده‌هایی که ممیز اعشاری نداشته و با فرمول 2 به توان x (تعداد بیت) می‌توان حداکثر حالت‌های آن‌ها را محاسبه کرد.

در همین رابطه بخوانید:

- مقایسه پردازنده های پنتیوم (Pentium) و سلرون (Celeron)؛ کدامیک برای من بهتر است؟
- مقایسه i7 ،Core i9 و i5 ؛ کدام پردازنده اینتل برای شما مناسب است؟

اندازه بیت همچنین مشخص می‌کند که پردازنده می‌تواند چه حجمی از فضای حافظه را مدیریت کند. حافظه یک فضای ذخیره‌سازی است که داده‌ها و دستورالعمل‌هایی را که برای اجرا نیاز هستند را نگهداری می‌کند. پردازنده برای دسترسی به حافظه از یک آدرس حافظه استفاده می‌کند؛ این آدرس در واقع یک عدد مشخص است که مکان داده یا دستورالعمل را شاخص‌گذاری می‌کند. هر چه اندازه بیت بیشتر باشد، پردازنده می‌تواند آدرس‌های بزرگ‌تری را تولید کند و به حافظه‌های بزرگ‌تری دسترسی داشته باشد. برای مثال، یک پردازنده 16 بیتی می‌تواند به حافظه‌هایی با ظرفیت حداکثر 64 کیلوبایت دسترسی داشته باشد، اما یک پردازنده 32 بیتی می‌تواند به حافظه‌هایی با ظرفیت بیشتر، تا 4 گیگابایت دسترسی داشته باشد. این امر به پردازنده امکان می‌دهد که برنامه‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تری را اجرا کند و سرعت و کارایی را افزایش دهد.

بیت	حداکثر تعداد حالت داده Integer قابل پشتیبانی
1-bit	1
2-bit	3
4-bit	15
8-bit	255
16-bit	65,535
32-bit	4,294,967,295
64-bit	18,446,744,073,709,551,615
128-bit	340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,455

به طور کلی، اندازه تعداد بیت قابل آدرس دهی یا پشتیبانی یک پردازنده می‌تواند تاثیر مستقیمی بر عملکرد و قابلیت‌های سیستم داشته باشد. با این اوصاف، اگرچه محاسبات 128 بیتی ما را قادر می‌سازد تا روی اعداد بسیار بزرگتر از محاسبات 64 بیتی کار کنیم، به دلایل مختلف از آن استفاده نمی‌کنیم.

پردازنده‌های 16 بیتی و 32 بیتی و 64 بیتی: تاریخچه، مشخصات و کاربردها

کاملاً واضح است که چرا CPU‌ها را از نسخه یک بیتی آنها به نسخه‌های 64 بیتی رساندیم؛ در واقع ما می‌خواستیم رایانه‌هایمان قادر به انجام کارهای بیشتر و بزرگتری باشند. در واقع شما نمی‌توانید با یک، دو یا چهار بیت کار خاصی انجام دهید. اما برای اولین بار وقتی مهندسان اقدام به ساخت پردازنده‌ها و ماشین‌های 8 بیتی کردند، ساخت ماشین‌های آرکید، کنسول‌های بازی و رایانه‌های خانگی امکان‌پذیر شد. با گذشت زمان، فرآیندهای ساخت پردازنده‌ها ارزان‌تر و از نظر فیزیکی کوچک‌تر شد. بنابراین افزودن سخت‌افزار لازم برای افزایش تعداد بیت‌هایی که CPU می‌توانست با آنها کار کنند، یک حرکت و روند کاملاً طبیعی بود که در صنعت کامپیوتر به نحو احسن پیموده شد.

در دهه 1980 و پس از آن 1990، ماهیت نمایی بیت‌ها به سرعت در مقایسه کنسول‌های بازی 16 بیتی مانند SNES و سگا جنسیس با نسخه‌های قبلی 8 بیتی خود، به ویژه NES، آشکار شد. برای اینکه تأثیر پردازنده را در این زمینه به شما نشان دهیم می‌شود به بازی Super Mario Bros 3 اشاره کرد که یکی از پیچیده‌ترین بازی‌های کنسول 8 بیتی NES از نظر مکانیک و گرافیک بود. اما به فاصله دو سال پس از آن که نینتندو کنسول SNES را معرفی و امکان لذت بردن از بازی Super Mario World در آن را میسر کرد، همگان به این فکر کردند که چقدر کیفیت با پردازنده‌های 16 بیتی بالاتر می‌رود. البته داخل پرانتز این توضیح را هم داشته باشید که نباید از تأثیرات مثبت پردازش گرافیکی با GPU در این بخش نیز گذشت که توانست تحول بزرگی در پردازش و نمایش داده‌های گرافیکی ایجاد نمود.

هنوز پردازنده های 128 بیتی ساخته نمی‌شوند؛ حتی با وجود اینکه نزدیک به سه دهه از ورود اولین تراشه‌های 64 بیتی به بازار می‌گذرد.

این ارتقا و بهبود فقط در مورد بازی‌های ویدیویی اتفاق نیفتاده ولی باید گفت که تقریباً همه‌چیز در دنیای کامپیوتر با افزایش بیت‌ها بهتر شد. انتقال از 256 عدد در 8 بیت به 65356 عدد در 16 بیت به معنای ردیابی زمان دقیق‌تر، نمایش رنگ‌های بیشتر در نمایشگرها و آدرس‌دهی فایل‌های بزرگتر بود.

حرکت این صنعت از 16 بیت به 32 بیت و در نهایت محاسبات 64 بیتی نیز بسیار سریع اتفاق افتاد و در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 به جریان اصلی پیشرفت حوزه سخت‌افزار تبدیل شد. برخی از مهم‌ترین پردازنده‌های ۶۴ بیتی اولیه در نینتندو ۶۴ و رایانه‌های مجهز به پردازنده‌های Athlon 64 و Opteron AMD اولین بار عرض اندام کردند. در بخش نرم‌افزاری اما، پشتیبانی از پردازش 64 بیتی در اوایل دهه 2000 شروع شد و سیستم‌عامل‌هایی مانند لینوکس و ویندوز به عنوان جلوداران این حوزه، وارد بازی شدند. با‌این‌حال، همه تلاش‌ها در محاسبات 64 بیتی موفقیت‌آمیز نبودند. برای مثال در این زمینه می‌توانیم به پردازنده‌های سرور Itanium اینتل اشاره کنیم که به دلیل پیچیدگی بسیار بالا و عدم توانایی توسعه‌دهندگان برای ساخت کامپایلرهای بی‌نقص برای آنها، با شکست مواجه شده و به یکی از بدترین پردازنده‌های تاریخ تبدیل شدند.

در همین رابطه بخوانید:

- رشته در پردازنده چیست؟ چرا تعداد رشته ها در CPU مهم است؟
- تفاوت پردازنده های تری (Tray) و پردازنده های باکس (Boxed) اینتل

امروزه پردازنده‌های 64 بیتی در همه جا یافت می‌شوند؛ از گوشی‌های هوشمند گرفته تا رایانه‌های شخصی و سرورها. البته باید در نظر داشته باشید که تراشه‌های با بیت‌های کمتر هنوز هم ساخته می‌شوند و می‌توانند برای برنامه‌های خاصی که اعداد و داده‌های بسیار بزرگ را مدیریت نمی‌کنند، مطلوب و بسیار مناسب‌تر باشند. با‌این‌حال همانطور که گفته شد، علی‌رغم نزدیک به سه دهه از ورود اولین پردازنده‌های 64 بیتی به میدان بازی می‌گذرد، هیچ شرکتی سراغ ساخت پردازنده‌های 128 بیتی نمی‌رود.

پردازنده های 128 بیتی: فواید و چالش‌ها

ممکن است فکر کنید 128 بیت به دلیل آنکه ساخت آنها دشوار یا غیرممکن است از سبد محصولات شرکت‌هایی مانند اینتل و AMD خارج شده‌اند؛ اما در واقع اینطور نیست. بسیاری از بخش‌ها در پردازشگرهای مختلف، CPU و غیره، 128 بیتی یا بزرگ‌تر هستند؛ مانند گذرگاه‌های حافظه در پردازنده‌های گرافیکی و SIMD روی پردازنده‌ها که دستورالعمل‌های AVX را فعال می‌کنند. ما به طور خاص در مورد توانایی مدیریت اعداد صحیح 128 بیتی صحبت می‌کنیم و حتی با وجود اینکه نمونه‌های اولیه پردازنده‌های 128 بیتی در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی ساخته شده‌اند، هیچ شرکتی در واقع یک سی‌ پی‌ یو 128 بیتی را به صورت تجاری معرفی و عرضه نکرده است. به صورت خلاصه به شما بگوییم، علت این است که از دید تجربی، ساخت یک پردازنده 128 بیتی چندان مفید فایده و ضروری نیست.

یک CPU 64 بیتی می‌تواند بیش از 18 کوئینتیلیون (18 میلیارد میلیون) عدد منحصر به فرد را مدیریت کند، از 0 تا 18,446,744,073,709,551,615. در مقابل، یک CPU 128 بیت می‌تواند بیش از 340 عدد undecilion (معادل 1 با 36 عدد صفر جلوی آن) را مدیریت کند و من به شما تضمین می‌دهم که در تمام عمرتان حتی "undecilion" را نبینید و سر و کارتان به عددی با این گستردگی نیفتد. یافتن یک کاربرد برای محاسبه اعداد با این تعداد صفر بسیار چالش برانگیز است، حتی اگر از یکی از بیت‌های چنین داده‌ای برای ثبت عدد صحیح استفاده کنید، دامنه چنین عددی از منفی 170 undellion تا مثبت 170 undellion خواهد بود.

در همین رابطه بخوانید:

- تاریخچه پردازنده های کامپیوتر و معرفی تاثیرگذارترین CPU های تاریخ
- مقایسه تعداد هسته با سرعت کلاک پردازنده ؛ کدام یک برای کامپیوتر شما مهم‌تر است؟

تنها موارد استفاده قابل توجه برای اعداد صحیح 128 بیتی آدرس‌های IPv6، شناسه‌های منحصربه‌فرد جهانی (Universal Unique Identifier یا UUID) هستند که برای ایجاد شناسه‌های منحصربه‌فرد برای کاربران استفاده می‌شوند (Minecraft یک مورد استفاده با مشخصات بالا برای UUID) و سیستم‌‌فایل‌های گسترده مانند ZFS (یا Zettabyte File System مربوط به فایل سیستم‌های گسترده برای مدیریت حجم‌های بسیار بزرگ) خواهند بود. نکته مهم در این بخش آن است که حتی با وجود این نیز پردازنده های 128 بیتی برای انجام این وظایف ضروری نیستند، زیرا با اندکی خلاقیت نیز می‌توانیم با چنین داده‌هایی روی سخت افزارهای 64 بیتی کار کنیم. در نهایت، دلیل اصلی نداشتن سی پی یو 128 بیتی این است که هیچ تقاضایی برای اکوسیستم سخت‌افزاری-نرم‌افزاری 128 بیتی وجود ندارد. صنعت تراشه اگر بخواهد مطمئناً می‌تواند یک پردازنده 128 بیتی بسازد، اما حالا مشخص شد که خودش چنین کاری را نمی‌کند و علت آن این است که اصولاً خریداری به دنبال پردازنده 128 بیتی نمی‌آید تا این هزینه گزاف را برای انجام چند تسک ساده بپردازد.

البته در این بخش باید چالش‌های حرارتی و هزینه را نیز مد نظر قرار دهیم که دلایل بیشتری به ما می‌دهند که سراغ ساخت پردازنده‌های 128 بیتی نرویم؛ چالش‌هایی که اگرچه در رتبه‌های پایین‌تری از عدم وجود کاربرد و مشتری وجود دارند ولی باید در صورتی‌که یک روز قصدی برای ساخت پردازنده 128 بیتی داشتیم، آنها را نیز لحاظ کنیم.

چشم انداز پردازنده 128 بیتی

اگرچه سی پی یو 128 بیتی بیتی امروز کاربرد و مطالبه‌گر خاصی ندارد و به نظر می‌رسد هیچ شرکتی به این زودی‌ها آن‌ها را عرضه نکند، اما اجازه بدهید در این مورد اندکی با احتیاط صحبت کنیم و نگوییم که هیچ‌گاه امکان ندارد تا یک پردازنده 128 بیتی در یک مراسم رسمی توسط یک تولیدکننده بزرگ دنیای تراشه روی سن حاضر شود. برای مثال در این زمینه می‌توانیم به ایده پردازنده‌های RISC-V ISA اشاره کنیم که احتمال وجودی یک معماری 128 بیتی را روی میز باقی می‌گذارد. البته تا به امروز جزئیات خاصی از این پردازنده‌ها منتشر نشده و شاید دلیلش آن باشد که احتمالاً تا به امروز دلیلی نیز به اعلام یا انتشار آن وجود نداشته است.

در هنگام نگارش این مقاله به این فکر می‌کردم که اصولاً چه کاربرد عملی را می‌توان برای یک پردازنده 128 بیتی یافت؟ در حالی که بزرگترین عدد قابل نمایش با این پردازنده معادل عدد سیصد و چهل undecillion است، شاید بسیار کوچکتر از کل اتم‌های موجود در جهان هستی باشد و اگر تصور کنیم که روزی بخواهیم یک شبیه‌ساز برای عملکرد کل گیتی داشته باشیم، شاید بهترین راهکار استفاده از یک پردازنده 128 بیتی باشد که به ما امکان ثبت داده‌های بسیار بزرگ را می‌دهد که می‌توانیم با آن جهان را تا سطح اتمی، شبیه‌سازی کنیم!

در همین رابطه بخوانید:

- حافظه کش پردازنده چیست؟ چرا Cache در سی پی یو مهم است؟
- معرفی بهترین پردازنده ها (CPU) برای برنامه نویسی

در نظر داشته باشید که برای مثال تا همین ده سال پیش تصور می‌شد که هیچ کاربردی وجود ندارد که نیاز به 1 ترابایت حافظه رم داشته باشد ولی این روزها به این فکر می‌کنیم که هر چه بیشتر و بیشتر پردازنده‌ها و سیستم‌هایی بسازیم که هم قدرت پردازشی بیشتری داشته باشند و هم بتوانند انبوه حافظه‌ها را آدرس‌دهی کرده تا بتوانیم در عملیات پردازش هوش مصنوعی و یادگیری ماشین از آنها استفاده کنیم. پس ممکن است برای پردازنده 128 بیتی نیز همین اتقاق رقم بخورد!

پیشرفت‌ها در هوش مصنوعی، محاسبات کوانتومی یا سایر فناوری‌هایی که هنوز کشف نشده‌اند ممکن است نیاز به پردازنده‌های قدرتمندتر با اندازه بیت‌های بالاتر را ایجاد کند. آینده فناوری همیشه نامشخص است و آنچه امروز غیر ضروری یا غیرمحتمل به نظر می‌رسد می‌تواند در سال‌های آینده ضروری شود.

جمع‌بندی

در این مطلب به بررسی معنا و مفهوم تعداد بیت پردازنده‌ها از دید پردازشی و داده‌ای پرداختیم و با هم جستاری را دنبال کردیم که نشان دهد اصولاً چرا به پردازنده‌های با تعداد بیت پردازشی بیشتر نیاز داریم. در اواخر قرن گذشته نیاز به پردازنده‌های با تعداد بیت بیشتر در شرایطی مطرح شد که پردازنده‌های 8، 16 یا حتی 32 بیتی جوابگوی نیازهای ما برای نمایش محتوای گرافیکی غنی‌تر، آدرس‌دهی حافظه‌های بیشتر از 4 گیگابایت و بسیاری از چالش‌های دیگر نبودند و در نهایت به پردازنده‌های 64 بیتی رسیدیم که به ما کمک کردند این روزها تقریباً چالش‌های خالصی برای انجام عملیات محاسباتی خود نداشته باشیم.

اما اصولاً اینکه چرا پردازنده 128 بیتی نداریم را می‌توان با یک جمله پاسخ داد و آن این است که ساخت سی پی یو 128 بیتی در شرایط فعلی و با نیازهای فعلی، ضرورت خاصی ندارد و ما فعلاً هیچ نیاز خاصی به پردازنده 128 نداریم. در واقع پردازنده‌های 64 بیتی فعلی به خوبی می‌توانند همه نیازهای ما را مرتفع نموده و به ما امکان آدرس‌دهی تا 18 اگزابایت (میلیون گیگابایت) را می‌دهند ولی از کجا معلوم است که روزی برسد که به میلیون‌ها برابر حافظه بیشتر از این موارد نیاز نداشته باشیم و بخواهیم آنها را آدرس‌دهی کنیم؟

در همین رابطه بخوانید:

- معرفی بهترین CPU های گیمینگ موجود در بازار
- تفاوت پردازنده های لپ تاپ اینتل سری H ،P و U

پاسخ به سوالات پرتکرار

چه پردازنده‌ای برای رایانه شخصی مناسب است؟

پاسخ به این سوال بستگی به نوع و هدف استفاده از رایانه شخصی دارد. اگر رایانه شخصی برای کارهای ساده و روزمره مانند ایمیل، اینترنت، محتوانویسی و فایل‌های اداری استفاده می‌شود، پردازنده‌های 32 بیتی می‌توانند کار را راه بیندازند. اما اگر رایانه شخصی برای کارهای پیچیده و سنگین مانند بازی، گرافیک، ویرایش ویدیو، محاسبات علمی و هوش مصنوعی استفاده می‌شود، پردازنده‌های 64 بیتی می‌توانند عملکرد بهتری داشته باشند. پردازنده‌های 128 بیتی هنوز طراحی و تولید نشده‌اند و برای کاربردهای آینده محفوظ هستند.

چه پردازنده‌ای برای کنسول بازی مناسب است؟

پاسخ به این سوال بستگی به نوع و نسل کنسول بازی دارد. اگر کنسول بازی از نسل قدیمی مانند Nintendo NES، Sega Genesis و PlayStation 1 استفاده می‌شود، پردازنده‌های 16 بیتی می‌توانند کافی باشند. اما اگر کنسول بازی از نسل جدید مانند PlayStation 5، Xbox Series X و Nintendo Switch استفاده می‌شود، پردازنده‌های 64 بیتی می‌توانند عملکرد بهتری داشته باشند. پردازنده‌های 128 بیتی هنوز طراحی و تولید نشده‌اند ولی بدون شک در آینده نزدیک هیچ نیازی به آنها برای بحث ساخت بازی‌های کامپیوتری نخواهیم داشت.

چه پردازنده‌ای برای سیستم تعبیه‌شده مناسب است؟

پاسخ به این سوال بستگی به نوع و کاربرد سیستم تعبیه‌شده دارد. اگر سیستم تعبیه‌شده برای کارهای ساده و کم‌مصرف مانند ساعت، ماشین حساب، ریموت کنترل و اسباب بازی استفاده می‌شود، پردازنده‌های 16 بیتی می‌توانند کافی باشند. اما اگر سیستم تعبیه‌شده برای کارهای پیچیده و بالا مصرف مانند موبایل، تبلت، دوربین، ربات و خودرو استفاده می‌شود، پردازنده‌های 32 بیتی یا 64 بیتی می‌توانند عملکرد بهتری داشته باشند.

آیا کامپیوترهای مدرن 128 بیتی هستند؟

خیر. کلیه پردازنده‌های مدرن امروزی 64 بیتی یا در شرایط کاربردی سبک‌تر 32 بیتی هستند.

چرا هنوز از پردازنده 64 بیتی استفاده می کنیم؟

علت این امر آن است که اصولاً کاربردی که در آن نیاز به پردازش حجم سرسام‌آور ظرفیت پردازش پردازنده‌های 128 بیتی باشد، کشف نشده یا نیاز نیست. در واقع هر نیازی که این روزها برای عملیات پردازشی داشته باشیم به خوبی توسط پردازنده‌های 64 بیتی پشتیبانی می‌شود و نیازی نیست که سراغ پردازنده‌های بزرگتر برویم.