قشنگ ترین شعرهایی که خوندی!

مردي كه در تنهايي خود ني لبك مي زد

گويي دم از بي اعتباري فلك مي زد

مي سوخت، مي افروخت ، مي فرسود در جانش

خود را به سنگ عاشقي هايش محك مي زد

از يك طرف غربت و از يك سوي تنهايي

بر زخمهاي كهنه اش دائم نمك مي زد

در حسرت چشم خماريني دل شاعر

ديشب براي يك پُك سيگار لك مي زد

حس غريبي مثل رويايي ترين اميد

دزدانه بر اعماق احساسش سرك مي زد

مردي كه روزي از نگاهش عشق جاري بود

مي ماند و در تنهايي غربت كپك مي زد

گر چه زميني بود و پادر گِل هرزگاهي

طبع بلندش طعنه بر مُلك ومَلك مي زد

مي رفت تا در سايه شب گم كند خود را

مردي كه در تنهايي خود ني لبك مي زد

عشقمون زلال و پاكه مي دونم كه خوب مي دوني

يادمه يه روزي گفتي اينو از چشمام مي خوني

تو اگه روي زميني ،هديه اي از آسموني

دوس دارم تا وقت مردن نري و پيشم بموني

دوس دارم دستاي گرمت مرهم غربت من شه

آرزوم اينه كه يك شب دلت هم صحبت من شه

سر بزارم روي زانوت ، تو برام قصه بخوني

بگي تا هميشه هستي نمي ري پيشم مي موني

مگه من از تو چي ميخوام غير مهربوني ،هيچي

با يه لبخند تو مي توني نسخه منو بپيچي

آره من مريض عشقم ، تو طبيبمي مي دونم

بين خوشگلاي دنيا تو حبيبمي مي دونم

مَثَل من وتو مِثل مَثَل تشنه و آبه

من و تو كه خوب مي دونيم درمون تشنگي آبه

وقتي كه من تو رو دارم چه نيازي كََس نميخوام

بخدا وقتي تو باشي حتي من نفس نميخوام

تو برام جون و جهوني ، بسكه خوب و مهربوني

دوس دارم همه بدونن تو برام آروم جوني

مثل محرابه دو ابروت چه مقدسه نگاهت

اي عشق بسوي تو دويدن تا كي؟

هي وعدۀ رفتن ورسيدن تا كي ؟

در حسرت پروانه شدن مانده دلم

هي پيله به دور خود تنيدن تا كي ؟

احساس پلنگي ام به جوش آمده است

اي ماه به سوي تو جهيدن تا كي؟

يك شب بنشين سير تماشا كنمت

اي خوب، تو را خوب نديدن تا كي؟

شيريني محضي و عنايت نكني

آن شهد لبت را نمكيدن تا كي ؟

از پاي فتاده ام به فريادم رس

اي عشق بسوي تو دويدن تا كي ؟

ايكاش تو مرگ مرا آرزو كني

يا دشنه اي در دل تنگم فرو كني

چشمان تو آيه صبح قيامت است

پلكي بزن تا كه مرا زيرو رو كني

مي خواهم از خاك تنم گِل بسازي و

دست مرا دسته دور سبو كني

يك روز مي رسد كه نباشم و تو مرا

در حسرت خاطره ها جستجو كني

خال لبت نقطه اوج خيال هاست

گر بوسه را مثل عسل در گلو كني

قلب من و چشم تو از دست مي روند

اين هر دو را يك شب اگررو به رو كني

گريان نبينمت كه دلم پاره مي شود

با خنده ات بكوش ، دلم را رفو كني

چقدر دل نگران ايستاده اي گل من

هميشه تلخ وگران ايستاده اي گل من

تو هم شبيه مني، از تبار ققنوسي

هزار شعله به جان ايستاده اي گل من

ميان چشم تو غرقند رودهاي جهان

سكوتِ در فوران ايستاده اي گل من

به سرو قامت تو دل سپرده شاعر مست

فقط تويي كه چنان ايستاده اي گل من

سخن زهجرت و پاييز مگو بهار دلم

بمان،هميشه بمان،ايستاده اي گل من

بعد از آن كه دو واژه‌ي عزيز من را نوشت، آماده بودآنچه را نمي تواند بگويد حذف كند. نمي‌خواست بنويسد، دلش براي او تنگ شده، اما مي‌خواست، هر عبارتي را كه بوي رضايت حاصل از نبودن او را داشت حذف كند. ... مي‌خواست بنويسد ( هميشه به تو فكر مي‌كنم) ، اما اين هم از آن چيزهايي بود كه نمي توانست زيرش را امضا كند!!!

:love:
شب بی ستاره بودن
شب دوری از چشاته
شب بی ترانه موندن
شب دور از نفساته
به خدا بدون چشمات
اسمون رنگی نداره
کاش بیای منو ببینی
تو شبای بی ستاره
پرم از حس شکستن
مثل شیشه های خونه
توبیا ستاره ای باش
تو شبای بی نشونه
لحظه لحظه دیدن تو
واسه من یه انتظاره
انتظار تا کی غریبه
وقتی دلا بی قراره
:love:

همنفس گلم سلام ، دیگه یه گوله آتیشم
مضحکه دوستم نداری ، دلم می خواد بیای پیشم
عجیبه ، وقتی نمی خوای من یکی دوونه ترم
منتظرم ناز کنی و فقط بشینم بخرم
یکی می گفت ، که آدما ، بیشترشون اینجورین
بر عکس آرزوهاشوم ، عاشق هم تو دورین
ولی تو چی ، نه دوریو ، نه نزدیکی دلت می خواد
اولش اینجور نبودی ، خوب یادمه ، یادت می یاد؟
باز که مث قبلیا شد ، باز که م یذارمش کنار
چشات چه برقی می زنه ، تو قاب عکست ، رو دیوار
راستی یه چیزی رو بگم ، پشت سرم حرف می زنن
می گن که جادو کردنش ، دوستن اونا یا دشمنن ؟
همش می پرسن اون چی شد ؟ آره دیگه تو رو می گن
یکی می گفت اینجور کسا ، فکر یه آدم دیگن
چیکار کنم ، خودت بیا ، جواب حرفا رو بده
به قول جویا هوا ، بهمنه ، نامساعده
به تو نمی شه راس نگم ، از این خیالا ترسیدم
از تو چه پنهون یه کمی پنهونی از تو رنجیدم
به اونا چیزی نمی گم ، به هیچکی حرفی نزدم
هر چیه من مال توام، این کارا رو خوب بلدم
اما تا کی ؟ باید تا کی این نقشا رو بازی کنم؟
حالا که راضین همه ، باید تو رو راضی کنم ؟
راستی عجب دنیاییه ، کاراش غریب و وارونس
دیوونه کم بود ، خودشم از همه بیشتر دیوونس
ببین گلم ، بهشت من، طاقت شونه هام کمه
عین یاس همسایمون ، شاخه ی آرزوم خمه
زخم زبون آدما هر ثانیه زیادتره
همش می گن کجاس ؟ چی شد ؟ تو رو نمی خواد ببره ؟
مادربزرگ می گفت برو طالعتو یه جا ببین
منم آوردم عکستو ، گفتم تو فالم اینه ، این
همه بهم می خندیدن ، تو هم بودی می خندیدی ؟
کاش خودتو به جای من می ذاشتی و می فهمیدی
خب دیگه دردا خیلی شد ، به درد آوردم سر تو
گفتم شاید دریابی این دیوونه ی پرپر تو
یه سر بزن ، یه کار بکن ، اینجا یه کم آروم بشه
منم اگه دوس نداری ، بگو بذار تموم بشه
یه نامه ی تابستونی ، تو یک شب ابری تیر
تکلیفمو روشن کن و حق دل من و بگیر
دوست دارم تکراریه ، خیلی بهت نیاز دارم
قلبمو با هر چی توشه ، واست ، تو نامت می ذارم
اگه دوسم داشتی که هیچ ، فقط رو نامه دس بکش
اگر نه ، راحت بگوو بدون من نفس بکش
فقط حقیقتو بگو ، هر چی تو قلبت می گذره
به حرف قلبت گوش بده ، اینجوری خیلی بهتره


:1. (21):

:love:
من دلم رو به تو دادم
تو ولی دل به هوس
هم نفس بودم و تو
اما همیشه بی نفس
فکر میکردم که دلت
تموم دنیاست واسه من
دلت اما واسه من
هیچی نبود جز یه قفس

***********
نفرین به تو که سایه دردی
یخ بسته دلت از بس که سردی
تو موندی سر دو راهی اما
یک روز تو پشیمون بر میگردی
نفرین به تو که پر از فریبی
اسمت اشناست اما غریبی
یک روز تو پشیمون می شی اما
از من تا همیشه بی نصیبی
:love:

من از آن روز که در بند توام آزادم