Printable View
حالا تو فكر كن كهمن هر روز دلم برايت تنگ مي شود..
تو فكر كن كه تمام روز ها را برايتشعر مي گويم و شبها دلم مي گيرد...
تو فكر كن تنهايي من بي تو هرگز پرنمي شود...
و من هم فكر مي كنم كه تو شايد گاهي دلت برايم تنگشود .. و گاهي...تنها شايد گاهي ياد من باشي ..
و من هم فكر مي كنم كه اين هم مي گذرد و تمام دلخوشي هاي منطقي ام را برايخود تكرار مي كنم...
گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگي
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا
تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید
گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش
عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید
گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن
در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید
امير كشور دلهاست عباس
به يكتايي قسم يكتاست عباس
اگر چه زاده ي ام البنين است
وليكن مادرش زهراست عباس
چه ها بياين تماشا
بابا رفته سمت نخلا
خم شدو يه چيزي برداشت
داره ميبوسه با اشكاش
چيه تو دست بابا ؟مگه قران خداست؟
الهي من بميرم دستاي عمو جداست
پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است؟
گفتا خموش که ماه محرم است
گفتم محرم است چرا چنین خموش؟
گفتا مگر عزای حسین ماتمی کم است ...
داني كه چرا خون خدا خون حسين (ع) است ؟
چون عالم و آدم همه مجنون حسين (ع) است
(( حسینیه عرش ))
از عــــرش ... از میــــــــان حسینـیـه خــــدا
آمـــد صــــدای نالـــه (( حـی علــی العـزاء ))
جمــــع ملائکـه همـــه گریــــان شـدند و بعد
گفـتنـد تسـلـیــت همـــه بر ســـــاحت خــدا
جبریل بال خـــدمت خـــود را گشـــود و گفت
یارب اجــــازه هست شــوم فرش این عــزا ؟
آدم زجنـــت آمــــــد و نالـــه کنــــان نشست
در بـزم استـجــــــابـت بـــی قـیـد هــر دعـــا
او کـه هــزار بــار به گــــــریــه نشستـــه بود
یک (( یا حسین)) گفت و همان لحظه شد به پا
آری تمــــــام رحمــت خـــود را خــدا گرفت...
گستــــرد بر محـــــرم این اشـک و گریـــه ها
آنگاه گفت : روضـــه بخـــوان (( ایها الرسول ))
جــــانـم فــــدای تشنـــــه لب دشــــت کربلا
***********
روضـــه تمـــام گشــت ولی مـــادری هنـــوز
آیــد صــدای گریـــه اش از بین روضــــــــه ها
دستهایم را تا ابرها بالا برده ای
و ابرها را تا چشمهایم پایین
عشق را در کجای دلم .....
پنهان کرده ای که :
هیچ دستی به آن نمیرسد !
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] سلام به همه عاشقان امام حسین (ع) برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]
دلخوشم من چون گداي اين درم
هم گداي فاطمه هم حيدرم
سوي اين در هست دائم دست من
نيست حاجت بر سراي ديگرم
آبرويم از در اين خانه است
زين سبب از خلق عالم برترم
تا که آيد نام زيباي حسين (ع)
اشک آيد از دو چشمان ترم
روضه‌هايش چون به گوشم مي‌رسد
مي‌زند بر سينه و دل آزرم
کاش مي‌شد کربلا باشم شبي
تا به برگيرم مزار دلبرم
ياد دارم کودکي بودم ولي
شور عشقي بود دائم در سرم
تا که آيام محرم مي‌رسيد
مي‌نمودم رخت ماتم در برم
ياد دارم مانده در گوشم هنوز
گريه‌هاي بي صداي مادرم
اينچنين مي‌گفت با صد شور و شين
من فداي کام عطشان حسين (ع)
بوي بهشت مي وزد از كربلاي تو
اي گشته بادجان دو عالم فداي تو
برخيز و باز بر سر ني آيه اي بخوان
اي من فداي آن سر از تن جداي تو
اندر منا ذبيح يكي بود و زنده رفت
اي صد ذبيح كشته شده در مناي تو
رفتي بپاس حرمت كعبه بكربلا
شد كعبه ي حقيقي دل، كربلاي تو
اجر هزارعمره وحج درطواف تست
اي مروه و صفا بفداي صفاي تو
با گفتن رضاً بِقَضائِك به قتلگاه
شد متحد رضاي خدا با رضاي تو
تو هرچه داشتي بخدا دادي اي حسين
فردا خداست جلّ جلالُه جزاي تو
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] (یا حسین ع) برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]