پس از معرفي پردازنده هاي بر پايه معماري Nehalem توسط کمپاني اينتل، مدل هايي که سوکت LGA 1366 را يدک مي کشيدند و با اسم رمز هسته Bloomfield  شناخته مي شدند روانه بازار شدند. اين مدل ها عليرغم اينکه داراي کنترلر حافظه 3 کاناله ( Triple Channel )  تعبيه شده بر روي Die پردازنده بودند اما محدوديت هاي عديده اي براي استفاده از حافظه هاي با فرکانس کاري بالا ( بيش از 2000 Mhz ) در آن ها ديده مي شد.