محکوم به لحظه ها و دقایقم
در همه ی زمانهایی که
بی تو !
با یاد تو.....
وبی خبر از توام.
دقایق نمیگذرند و خبری هم از تو
نمیآید...........
مرا باور کن!
مرا در این دلواپسی باور کن....
مرا در این دلواپسی ها باور کن....
که چگونه بی تاب تو ام.
بیا.....
دیشب از صدای تو دلشاد و سرمست
واکنون از فراغ تو بی تاب و سرسخت
بیا....
گرچه ندیدنت مرا این گونه برده است...
ولی بیا و نگاه خالیم را ....
ولی بیا و نگاه خالیم را؟!
نمیدانم،
نمیدانم
کاش .................
Bookmarks