قشنگ ترین شعرهایی که خوندی!

[leila]

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را زبلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پریدو پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان زآغاز به یکدگر نرسیدن بود

[leila]

اگه تو بخوای دوباره پا می شم
نفر اول عاشقا می شم
دوباره برات گل یاس میارم
عزیزم هر چی دلت خواس میارم

[leila]

دنيا به دور شهر تو ديوارْ بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
كى عيد مى‏رسد كه تكانى دهم به خويش؟
هر گوشه از اتاق دلم تار بسته است
شب‏ها به دور شمع كسى چرخ مى‏خورد
پروانه‏اى كه دل به دلِ يار بسته است
از تو هميشه حرف زدن كار مشكلى است
در مى‏زنيم و خانه گفتار بسته است
بايد به دست شعر نمى‏دادم عشق را
حتى زبان ساده اشعار بسته است
وقتى غروب جمعه رسد، بى‏تو، آفتاب
انگار بر گلوى خودش دار بسته است مى‏ترسم آخرش تو نيايى و پُر كنند
در شهر: شاعرى ز جهان، بار بسته است

[leila]

خود را اگرچه سخت، نگه‏دارى از گناه
گاهى شرايطى‏ست كه ناچارى از گناه
هر لحظه ممكن است كه با برق يك نگاه
بر دوش تو نهاده شود بارى از گناه
گفتم: گناه كردم اگر عاشقت شدم
گفتى: تو هم چه ذهنيتى دارى از گناه
سخت است اين‏كه دل بكنم از تو، از خودم
از اين نفس كشيدن اجبارى از گناه
بالا گرفته‏ام سر خود را اگرچه عشق
يك عمر، ريخت بر سرم آوارى از گناه
دارند پيله‏هاى دلم درد مى‏كشند
بايد دوباره زاده شوم - عارى از گناه

[leila]

غـروب، دهکـده، ساحل،مسـافـري ابــري
کــــنـار آبــــي امـواج :عـابـــري ابــــــــري

شکسته،گمشده،بي سرپـناه،ســرگردان
اســيرمــانده مـــيـان دوايــري ابــــــــــري

کنار دست سپيدش دو بـرگ کاغذ خيــس
و رو بــه روي نـگــاهش مناظــري ابــــري

چه سرنوشــت کبودي،چه قدر بـي پايان!
شبــيه هجــرت مـــرغ مهاجـري:ابـــــــري

بلــــند شـــد که بنــوشــد تمـــام دريـــا را
ومحــو گـشــت ميان جــزايــري ابــــــــري

و روزنـامه ي فردا نوشـت:«مرگ عجـيـب!
غروب،دهکـده،پايان شاعـري ابــــــري...»

[leila]

کاشانه ام کجاست ؟ کجاي جهان شعر؟
جا مانده ام غريــــبه و تنها ميان شعـــــر

يا راه خـــانه را به غزل هاي من ببخـــش
يا طعم مرگ را بچشان بر زبان شعـــــــر

گفتند: « آسياب به نوبت » و سالهاست
در نوبتيم و هــيچ نخورديم نان شعـــــــر

زنداني حصــــار تباهـــي منـــم ؛ قبـول ؛
اما قسم به جان رهايي،به جان شـــعرــ

روزي کـــلاغ شعر ســپيد تو مــي شــوم
تنها براي يک وجب از آسمان شعـــــــــر!

[aMiR HosSeiN]

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را زبلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پریدو پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان زآغاز به یکدگر نرسیدن بود

چه زیباست این غزل از استاد غزل معاصر،محمد منزوی

و من کاملش میکنم:
اگرچه هیچ گل مرده زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود..
گل شکفته خداحافظ،اگرچه لحظه ی دیدارت
شروع وسوسه ای در من به نام دیدن و چیدن بود

[leila]

ممنون از اینکه شعر رو کامل کردیبرای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

[leila]

تو کیستی که من بی تو این گونه بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

[leila]

آسمان را به تو مي دهم فقط به تو
به تو كه شبي مانند صاعقه به جانم زدي
و من هنوز در آتش عشقت
مي سوزم

و تو حتي مرا فوت هم نمي كني تا كمي خنك شوم