زیباترین شعرهای نو (شعرهای کوتاه)

با خیالت زندگی می کنم
و با خودت عاشقی.
کاش دو بار زاده می شدم؛
یکی برای مردن در آغوش تو،
یکی برای تماشای عاشقی کردنت!

"عباس معروفی"

از برکه
به دریا بزن!
تنهایی‌اَت
بزرگ شده است مرد.

"رضا کاظمی"

گر میخواهی از حال من بدانی
سخت نیست
تصور کسی را که
هرروز چند بار
و هربار چند ساعت
روبروی پنجره می ایستد
و کسی که نیست را به خاطر می آورد

کسی که نیست
کسی که هست را از پای در می آورد

گروس عبدالملکیان

آدم های اینجا
هیچکدام شبیه تو نیستند ‏
دلتنگت که می شوم ‏
چشم هایم را می بندم ‏
باران را تجسّم می کنم ‏
تو زلال مهربانی ‏
مهربان زلالی ...‏

‏"دنیا غلامی"‏

سکوتِ کسی که دوستش داریم
جنایتی بی‌سروصدا است
طاهر بن جلون

یک دوست؛
کسی است که
همه چیز را
درباره شما می داند
و هنوز
به شما عشق می ورزد...

"آلبرت هوبارد"

روی در روی و
نگه بر نگه و
چشم به چشم!
حرف ما و تو
چه محتاج زبانست امروز؟

"وحشی بافقی"

دیگر نه آفتاب گُرگرفته
زبانم راروشن میکند
نه بال‌بال شب پره ای جانم را میشکافد
ونه شبنمی درقلبم آب میشود
بیادستم رابگیر
وخرده ریز این کلمات تباه شده را
ازپیشم جمع کن

شمس لنگرودی

زیر این گنبد نیلی ، زیر این چرخ کبود
توی یک صحرای دور، یه برج پیر و کهنه بود
یه روزی زیر هجوم وحشی بارون و باد
از افق، کبوتری تا برج کهنه پر گشود
برج تنها سرپناه خستگی شد
مهربونیش مرهم شکستگی شد
اما این حادثه ی برج و کبوتر
قصه ی فاجعه ی دلبستگی شد
اول قصه مونو تو می دونی تو می دونستی
من نمی تونم برم تو می تونی تو می تونستی

باد و بارون که تموم شد، اون پرنده پر کشید
التماس و اشتیاقو ته چشم برج ندید
عمر بارون عمر خوشبختی برج کهنه بود
بعد از اون حتی تو خوابم اون پرنده رو ندید
ای پرنده من، ای مسافر من
من همون پوسیده ی تنها نشینم


اردلان سرفراز

دروغ دیواری است
که هر روز صبح آجرهایش را می چینی
بنای بی حواس من!
در را فراموش کرده ای
گروس عبدالملکیان