داستان کوتاه

[Eshghe_door]

مرد همان طور که از پشت دیوار شیشه ای و گوشی تلفن اشک می ریخت به زنش گفت : مریم میدونم که هر بار می افتم زندان همین رو بهت میگم ، اما باور کن به خدا قسم این بار که ازاد بشم دیگه دست به قاچاق مواد مخدر نمیزنم .....
مریم خنده ای تلخ بر لب نشاند و گفت : مطمینم بیژن که این بار راست میگی .... وقت ملاقات که تمام شد مرد خوشحال بود که این بار زنش حرفش را باور کرده . بیرون از زندان اما ، مریم با خود زمزمه کرد : راست میگی ... دیگه دست به این کار کثیف نمیزنی..... اما ای کاش قبل از این که حکم اعدامت صادر میشد توبه می کردی !!!!

[Eshghe_door]

قصاب با ديدن سگي که به طرف مغازه اش نزديک مي شد حرکتي کرد که دورش کند اما کاغذي را در دهان سگ ديد .کاغذ را گرفت.روي کاغذ نوشته بود " لطفا ۱۲ سوسيس و يه ران گوشت بدين" . ۱۰ دلار همراه کاغذ بود.قصاب که تعجب کرده بود سوسيس و گوشت را در کيسه اي گذاشت و در دهان سگ گذاشت .سگ هم کيسه راگرفت و رفت . قصاب که کنجکاو شده بود و از طرفي وقت بستن مغازه بود تعطيل کرد و بدنبال سگ راه افتاد . سگ در خيابان حرکت کرد تا به محل خط کشي رسيد . با حوصله ايستاد تا چراغ سبز شد و بعد از خيابان رد شد.قصاب به دنبالش راه افتاد. سگ رفت تا به ايستگاه اتوبوس رسيد نگاهي به تابلو حرکت اتوبوس ها کرد و ايستاد .قصاب متحير از حرکت سگ منتظر ماند . اتوبوس امد, سگ جلوي اتوبوس امد و شماره انرا نگاه کرد و به ايستگاه برگشت .صبر کرد تا اتوبوس بعدي امد دوباره شماره انرا چک کرد اتوبوس درست بود سوار شد.قصاب هم در حالي که دهانش از حيرت باز بود سوار شد. اتوبوس در حال حرکت به سمت حومه شهر بود وسگ منظره بيرون را تماشا مي کرد .پس از چند خيابان سگ روي پنجه بلند شد و زنگ اتوبوس را زد .اتوبوس ايستاد و سگ با کيسه پياده شد.قصاب هم به دنبالش. سگ در خيابان حرکت کرد تا به خانه اي رسيد .گوشت را روي پله گذاشت و کمي عقب رفت و خودش را به در کوبيد .اينکار را بازم تکرار کرد اما کسي در را باز نکرد. سگ به طرف محوطه باغ رفت و روي ديواري باريک پريد و خودش را به پنجره رساند و سرش را چند بار به پنجره زد و بعد به پايين پريد و به پشت در برگشت. مردي در را باز کرد و شروع به فحش دادن و تنبيه سگ و کرد. قصاب با عجله به مرد نزديک شد و داد زد :چه کار مي کني ديوانه؟ اين سگ يه نابغه است .اين باهوش ترين سگي هست که من تا بحال ديدم. مرد نگاهي به قصاب کرد و گفت:تو به اين ميگي باهوش ؟اين دومين بار تو اين هفته است که اين احمق کليدش را فراموش مي کنه !!!

[Eshghe_door]

توی گوشش (( اشهد )) خواندند و به او فرصت دادند تا برای امتحان اماده شود .
زمین هفتاد بار دور خورشید چرخید و دوباره توی گوشش (( اشهد )) خواندند و .....
اما این بار باید می رفت تا کارنامه امتحان 70 ساله اش را بگیرد

[Eshghe_door]

دختركوچكی از من پرسيد:
پنج وارونه چه معنادارد؟
من به او خنديدم.
كمی آزرده و حيرتزده گفت:
روي ديوار و درختان ديدم.
باز هم خنديدم.
گفت:
ديروز خودم ديدم مهران پسر همسايه ،
پنج وارونه به مينو ميداد.
آنقدر خنده برم داشت كه طفلك ترسيدبغلش كردم و بوسيدم و
با خود گفتم:
بعدها وقتي بارش بي وقفه دردسقف كوتاه دلت را خم كرد
بی گمان می‌فهمیپنج وارونه چه معنا دارد!

[Eshghe_door]

این داستان من است برای هر کسی که دوست دارد بداند چگونه دیوانه شدم :

در روزهای بسیار دور و پیش از آنکه بسیاری از خدایان متولد شوند، از خواب عمیقی بر خواستم

و در یافتم که همه نقابهایم دزدیده شده است .

آن هفت نقابی که خود بافته بودم و در هفت دوره زندگانی بر روی زمین بر چهره زدم .

لذا بی هیچ نقابی در خیابان های شلوغ شروع به دویدن کردم و فریاد زدم:

دزدها ! دزدها! دزدهای لعنتی !

مردها و زنها به من خندیدند و برخی از آنان نیز به وحشت افتادند و به سوی خانه هایشان گریختند.

چون به میدان شهر رسیدم، ناگهان جوانی که بر بام یکی از خانه ها ایستاده بودفریاد بر آورد :

ای مردم ! این مرد دیوانه است !

سرم را بالا بردم تا او را ببینم اما خورشید برای نخستین بار بر چهره بی نقابم بوسهزد و این برای

نخستین بار بود که خورشید چهره بی نقاب مرا بوسید ، پس جانم درمحبت خورشید ملتهب شد

و دریافتم که دیگر نیازی به نقابهایم ندارم و گویی درحالت بی هوشی فریاد بر آوردم و گفتم :

مبارک باد ! مبارک باد آن دزدانی که نقابهایم را دزدیدند!

این چنین بود که دیوانه شدم اما آزادی و نجات را در این دیوانگی با هم یافتم :

آزادی در تنهایی و نجات از اینکه مردم از ذات من آگاهی یابند زیرا آنان که از ذات ودرون ما آگاه شوند،

می کوشند تا ما را به بندگی کشند اما نباید برای نجاتم بسیارمفتخر شوم زیرا دزد اگر بخواهد از

دزدان دیگر امنیت یابد باید در زندان باشد !

" جبران خلیل جبران "

[Eshghe_door]

امتحان خدا

چنانچه هسته باید نخست در دل خاك بشكافد تا راز دلش در آفتاب عریان شود. شما نیز باید رنج «شكافتن» را تجربه كنید تا به «شكفتن» در رسید.
«جبران خلیل جبران»

آهنگری بود كه با وجود رنج های متعدد و بیماری اش عمیقاً به خدا عشق می ورزید. روزی یكی از دوستانش كه اعتقادی به خدا نداشت از او پرسید: «تو چگونه می توانی خدایی را كه رنج و بیماری نصیبت می كند دوست داشته باشی؟»
آهنگر سر به زیر آورد و گفت:«وقتی كه می خواهم وسیله ای آهنی بسازم یك تكه آهن را در كوره قرار می دهم. سپس آن را روی سندان می گذارم و می كوبم تا به شكل دلخواهم درآید. اگر به صورت دلخواهم درآمد می دانم كه وسیله مفیدی خواهد بود اگر نه آن را كنار می گذارم. همین موضوع باعث شده است كه همیشه به درگاه خداوند دعا كنم كه خدایا! مرا در كوره های رنج قرار ده اما كنار نگذار!»

[Eshghe_door]

روزی دختركوچكی از مرغزاری می گذشت.
پروانه ای را دید بر سر تیغی گرفتار. با احتیاطتمام پروانه را آزاد كرد. پروانه چرخی زد. پر كشید و دور شد .
پس از مدتكوتاهی پروانه در جامه پری زیبایی در برابر دختر ظاهر شد و به وی گفت:
بهسبب پاكدلی و مهربانیت. آرزویی را كه در دل داری بر آورده می سازم. دختركپس از كمی تامل پاسخ داد: من می خواهم شاد باشم. پری خم شد و در گوش دختركچیزی زمزمه كرد و از دیده او نهان گشت. دخترك بزرگ می شود.
آن گونه كه درهیچ سرزمینی كسی به شادمانی او نیست. هربار كسی راز شادیش را می پرسد باتبسم شیرین بر لب می گوید: من به حرف پری زیبایی گوش سپردم. زمانی كه بهكهنسالی می رسد. همسایگان از بیم آنكه راز جادویی همراه او بمیرد. عاجزانهاز او می خواهند كه آن رمز را به ایشان بگوید: به ما بگو پری به تو چهگفت؟
دخترك كه اكنون زنی كهنسال و بسیار دوست داشتنی است.
لبخندی ساده برلب می آورد و می گوید:
پری به من گفت همه انسانها با همه احساس امنیتی كهبه ظاهر دارند. به هم نیازمندند!.

[Eshghe_door]

مردی که فقط می خواست بگوید سیب

می خواست برود، ولی چیزی او را پایبند کرده بود. می خواست بماند، ولی چیزی او را به سوی خود می کشید. می خواست بنویسد، قلمی نداشت، می خواست بایستد، چیزی او را وادار به نشستن می کرد.می خواست بگوید، لبان خشکیده اش نمی گذاشتند. می خواست بخندد، تبسم در صورتش محو می شد. می خواست دست بزند و شادی کند، ولی دستانش یاری نمی دادند. می خواست نفس عمیقی بکشد و تمام اکسیژن های هوا را ببلعد، اما چیزی راه تنفسش را بسته بود. می خواست آواز سر دهد، نغمه اش به سکوت مبدل شد. می خواست پنجره ی کلبه اش را باز کند و از دیدن زیباییها لذت ببرد ، اما با اینکه پنجره با او فاصله ای نداشت این کار برایش غیر ممکن بود. می خواست بی پروا همه چیز را تجربه کند ولی دیگر فرصتی وجود نداشت. می خواست پرنده ی زندانی در قفس را پرواز دهد ولی ناتوان بود. می خواست گلی بچیند و به کسی که به او خیره شده بود بدهد دستش جلو نمی رفت. می خواست به همه بگوید دوستشان دارد و عاشقشان است لبش گشوده نمی شد، می خواست ستاره های آسمان را بشمارد و هنگام عبور شهاب آرزو کند که کاش روزهای رفته بر گردند. آخر او عکسی در قابی کهنه بود که توان هیچ کاری را نداشت می خواست حداقل لبخندی به لب داشته باشد اما لبانش خشکیده بود. یادش افتاد کاش وقتی عکاس گفت "بگو سیب" از دنیا گله نمی کرد

دلش می خواست اگر نمی تواند هیچ کاری بکند فقط بگوید سیب

[Eshghe_door]

خانهء آرزو

بسرکی بود بازیگوش و جسور .عاشق حیوانات خانگی و کوچک .آرام نمی نشست. مدام در بی یافته ای تازه می گشت نگاه می کرد اما بی تفاوت نبود. سر از با نمی شناخت برای رفتن به خانهء بدر بزرگ که باغی داشت بر از گل و درخت میوه. اما هیجانش برای گلها و درختان میوه نبود.در ذهنش تجسم می کرد بازی با مرغان و کبو تران باغ. بهار گذشت .تابستانی گرم و سوزان آمد او می دانست که آرزویش نزدیک بر آورده شدنست. هر سال تابستان میهمان بدر بزرگ مهربان و خوش مشرب بودند. صبحی بر خواست و خانه را متفاوت دید با هر روز.از مادر سوال کرد او خندید و جوابش را تا حدودی گرفت اما با حرف بدر مطمئن شد. (( زود باش آماده شو و شیطنتت را برای بدر بزرگ نگه دار)) بالاخره رسیدند.دیگر همان بسر بازیگوش بود و بدر بزرگ هیچ نمی گفت بس که او را دوست داشت. غروبی آمد با جعبه ای که بر از کرمهای بروانه بود .آنها را از لا به لای بیچک باغ جمع کرده بود. چه زحمتی !دستانش خراش بر داشته بودند. به خانه آمد بدر و مادرش اخمی کردند ولی فقط بدر بزرگ ناراحت شد .گفت اینها مال باغند برای شهر خلق نشده اند. اما گوش نکرد. به خانه بر گشتند.روزی چند تمام کرمها بیله بستند و بروانه آمدند بیرون .او همه را آزاد کرد. شب هنگام خواب صدای گریه ای بیدارش کرد او کوچکترین بروانه بود و می گریست. بسرک جویای حال شد.جواب داد(این چه باغیست که بارانش اشک یتیمانست.نسیمش آه زنان بیوه و داغدارست.مردانش همه شمشیر بدست باغبانش باغبان نیست همچوقصاب است) بروانه این را گفت و بیلهء تنگ و تا ریک خود را به دنیای بزرگ و رنگارنگ نور بسرک ترجیح داد. بسرک آن روز از حرفای بروانه هیچ نفهمیو اکنون بعد سالیان به بیله نگاه می کند فقط اشک می ریزد.ولی ته قلبش خوشحال است که آن بروانه فهمید و به خانهء آرزویش رفت

[Eshghe_door]

ارتور پیرمرد 67 ساله ای بود که بالغ بر 35 سال سرایدار بزرگترین ناقوس شهر بود. در طول این همه سال هرگز چیزی جز برای خوردن و سیر کردن شکمش از مسئول ناقوس که یک مرد فریبکار و ریا کار بود به او پرداخت نشده بود . یعنی خود ارتور هم چیزی طلب نمیکرد . اما .... کریسمس سال 2008 برای پیرمرد بسیار تلخ بود . همسرش که چهل سال شریک زندگی اش بود در بستر مرگ افتاده و نیازمند یک جراحی پیشرفته بود که حدود 4 هزار یورو هزینه اش میشد اما مسئول ریاکار ناقوس که هر سال بالغ بر 20 هزار یورو از کنار ارتور در می اورد حتی حاضر نشد یک سنت به پیرمردبدهد و ...درست چند ساعت مانده به نیمه شب و تحویل سال . مردم شهر که همگی ارتور را دوست داشتند از ماجرای بیماری بیماری زنش و رذالت مسئول ناقوس باخبر بودند و معلوم نشد اولین نفر چه کسی ان پیشنهاد را داد ؟؟ اما مهم این بود که همه مردم ان پیشنهاد را پذیرفتند ..... سال که با 24 ضربه ناقوس توسط ارتور تحویل شد نوبت به مردم رسید که قصد داشتند هر کدام یک بار طناب را بکشند( سنتی قدیمی در کشور اروپای غربی به این نیت که ارزویشان بر اورده شود ) با این تفاوت که هر کس هنگام به صدا در اوردن ناقوس یک اسکناس 5 یورویی نیز توی جعبه میانداخت و میرفت ...... و در ان شب حدود 3هزار نفر دعا یشان بر اورده شد