قشنگ ترین شعرهایی که خوندی!

[AMD>INTEL]

دست کوتاه من و دامن آن سرو بلند

سایه ی سوخته دل این طمع خام مبند

دولت وصل تو ای ماه نصیب که شود

تا از آن چشم خورد باده و زان لب گل قند

خوش تر از نقش توام نیست در آیینه ی چشم

چشم بد دور ، زهی نقش و زهی نقش پسند

خلوت خاطر ما را به شکایت مشکن

که من از وی شدم ای دل به خیالی خرسند

من دیوانه که صد سلسله بگسیخته ام

تا سر زلف تو باشد نکشم سر ز کمند

قصه ی عشق من آوازه به افلک رساند

همچو حسن تو که صد فتنه در آفاق افکند

سایه از ناز و طرب سر به فلک خواهم سود

اگر افتد به سرم سایه ی آن سرو بلند ..



هوشنگ ابتهاج

[M3RS4D 50062]

دوباره شاعره شد قلب بی سرو پایم

که شعر دست تو را داده دست رویایم

من و نگاه غریبت چقدر بی باکیم

چقدر ساده گره خورده با تو دنیایم

همین که قصه ی ما سرگرفته باید گفت

خدا تورا زده قرعه برای فردایم

چکیده ام به تنت از تباربارانم

به تو رسیده وجودم دوباره دریایم!

طلسم کن نفسم را درون شبهایت

که باتو زنده شوم، باتو ای مسیحاییم

[life24]

تا ماه شب افروزم پشت این پرده ها نهان است
باران دیده ام، همدم شبم یارِ آنچنان است
جان می لرزد که ای وای اگر دلم دیگر برنگردد
ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمان است

ای باران ای باران از غصه ام آگاهی
بزن نم به خاکش ز اشکم نپرسد چرا تنهایی
بگو به خاکم نشینه ماهی میباری بر مزارش خوش به حالت که بارانی
از قطره ات چون شکفد به خاکش سبزه همی
بوی ماهم کشان ابرِ خاکش، ابرِ باران

[AMD>INTEL]

غمگين مباش
يك روز صبح از خواب برمي خيزي
ستاره ها را ازگيسوانت پايين مي ريزي
ماه را درون صندوقچه ي اتاقت مي گذاري
از چشمانت رد شب را بيرون كن
امروز صبح ديگري ست
به لبهايت گلهاي سرخ بزن
گردن بندي از مرواريدهاي دريا
ناخن هايت را به رنگ دلم رنگ كن
امروز صبح ديگري ست
مطمئن باش من عاشق تو خواهم ماند
تا باز شب بيايد و
كهكشان راه شيري درون وجودت حلول كند

نزارقباني

[AMD>INTEL]

امسال بهار فهميدم
با تقدير نمي شود درافتاد
و با نگاه تو نمي شود درافتاد
و با آمدنت نمي شود درافتاد
اين که در آغوش تو خوابت را مي بينم
يعني مدام در سرنوشتم راه مي روي ؟
امسال بهار فهميدم
وقتي کنار هم راه مي رويم
باراني از شکوفه هاي شکوه بر سرمان مي بارد
امسال بهار ، برگ معجزه را از اين عشق تغزلي
نشانت مي دهم گل من
و برگ برنده را از نگاهت مي دزدم
امسال بهار هزاره ي عشقم را با تو جشن مي گيرم
و براي بودنت مي ميرم

عباس معروفي

[AMD>NVIDIA]

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از پیش تو اما عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان با دگران وای به حال دگران

شهریار

[AMD>INTEL]

ناز کمتر کن ، که من اهل تمنا نيستم
زنده با عشقم ، اسير سود و سودا نيستم

عا شق ديوانه اي بودم ، که بر دريا زدم
رهررو گمگشته اي هستم ، که بينا نيستم

اشک گرم و خلوت سرد مرا ناديده اي
تا بدا ني اينقدرها ، هم شکيبا نيستم

بسکه مشغولي به عيش و نوش هستي غافلي
از چو من بي دل ، که هستم در جهان ؛ يا نيستم

دوست مي داري زبان با زان باطل گوي را
در برت لب بسته از آنم ، کز آنها نيسنم

دل به دست آور شوي از مهربانيهاي خويش
ليکن آنروزي ، که من ديگر به دنيا نيستم

پاي بند آزخويشم ، مهلتي اي شمع عشق
من براي سوختن اکنون مهيا نيستم

هيچکس جاي مرا جاي ديگر نمي داند کجاست
آنقدر در عشق اوغرقم که پيدا نيستم

معيني کرمانشاهي

[AMD>NVIDIA]

چرخ که امشب که به کام دل ما خواست گشتن دامن وصف تو نتوان به رقیبان تو هشتن

نتوان از تو برای دل همسایه گذشتن شمع را باید از این خانه برون بردن و کشتن

تا که همسایه نداند که تو در خانه ی مایی...

سعدی این گفت و شد از گفته ی خود باز پشیمان!

که مریض طب عشق تو هدر گوید و حزیان

به شب تیره نهفتن نتوان ماه درخشان
کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیمان؟ پرتو روی تو گوید که تو در خانه ی مایی...

سعدی پیر حکمت

[AMD>INTEL]

شب‌ها می شود از کنار رودخانه به آغوش تو آمد
می شود کنار رودخانه را بوسید
آغوش تو را جاری کرد
می شود حتی آنقدر درون آغوش تو ماند
تا رودخانه ای جاری شود
شب‌ها می شود یک گره کور روی گردن خود زد
و درون رودخانه افتاد
اما وقتی که افتادی تازه خواهی فهمید که آغوش تو بوده
شب‌ها می شود از کافه تا خانه را سوار قایقی شد
که روی آغوش تو روان است
و آنقدر خیس شوی که رودخانه را هم حتی خیس کنی!
شب‌ها می شود
درون جریان تو پنهان شد
حتی اگر رودخانه ای خشک باشی.

"مارک استرند"

[AMD>NVIDIA]

الهی

همه را بیازمودم ، ز تو خوشترم نیامد
چو فرو شدم به دریا ، چو تو گوهرم نیامد

سر خُنب ها گشودم ، ز هزار خم چشیدم
چو شراب سرکش تو به لب و سرم نیامد


چه عجب که در دل من گل و یاسمن بخندد
که سمن بری ، لطیفی چو تو در برم نیامد



ز پی ات مراد خود را دو سه روز ترک کردم
چه مراد ماند زان پس ؟ که میسّرم نماند



دو سه روز شاهی ات را چو شدم غلام و چاکر
به جهان نماند شاهی که چو چاکرم نیامد


خردم بگفت بر پر ز مسافران گردون
چه شکسته پا نشستی که مسافرم نیامد
چو پرید سوی بامت ز تنم کبوتر دل
به فغان شدم چو بلبل که کبوترم نیامد
چو پی کبوتر دل به هوا شدم چو بازان
چه همای ماند و عنقا که برابرم نیامد ؟


برو ای تن پریشان ، تو و آن دل پشیمان
که ز هر دو تا نرستم ، دل دیگرم نیامد .


مولوی