تشدید های فازی متغیر های کلامی ای هستند که سبب ایجاد مجموعه های جدیدی (Secondary Set) با تابع عضویت متفاوت از مجموعه های فازی اولیه (Primary Set) می شوند. به عنوان مثال اگر ما مجموعه ی فازی افراد جوان را در اختیار داشته باشیم می توان از روی آن مجموعه افراد خیلی جوان و یا مجموعه ی افراد تا اندازه ای جوان را شکل دهیم که در آن عبارت های کلامی خیلی و تا اندازه ای تشدید محسوب می شوند. در این جا دو گونه تشدید معرفی خواهند شد:
- تمرکز (Concentration)
- انبساط (Dilation)
تمرکز: تمرکز مجموعه ی فازی A را با CON(A) نمایش می دهند که معادل با عبارت کلامی خیلی است. در صورتی که تابع عضویت مجموعه ی A برابر با μA(x) باشد، تابع عضویت تمرکز آن برابر با 2(μA(x است.
انبساط: انبساط مجموعه ی فازی A را با DIL(A) نمایش می دهند که معادل با عبارت کلامی تا اندازه ای است. در صورتی که تابع عضویت مجموعه ی A برابر با μA(x) باشد، تابع عضویت انبساط آن برابر با 0.5(μA(x است.
مثال: اگر دو مجموعه ی فازی جوان (A)و پیر (B)داشته باشیم، توابع عضویت عبارت های کلامی زیر عبارت خواهند بود از:
نه خیلی جوان و نه خیلی پیر
NOT(CON(A)) AND NOT(CON(B))
max( 1 - 2(μA(x , 1 - 2(μB(x )
تا اندازه ایپیرولی نه خیلی پیر
DIL(B) AND NOT(CON(B))
max( 0.5(μB(x , 1 - 2(μB(x )






پاسخ با نقل قول
Bookmarks