سرگذشت دل من
زندگی نامه انسانی است
که لبش دوخته اند
زنده اش سوخته اند
و به دارش زده اند....
همانگونه که حاضریم (ناچاریم) به ماهیچههای بدن به ملایمت سخت بگیریم و با ورزش بسازیمشان و سلامت خود را تضمین کنیم در این عصر «تنبلی» بشر متمدن، باید قدری هم به «ماهیچههای روح»مان برسیم. «طلاق» و «جدائی» در جامعه ما دارد امری عادی میشود. شاید اگر قدری بر روی تنبلی و سستی «روح»مان کار کنیم و «سعی» کنیم یک رابطه را حفظ کنیم همانگونه که سعی میکنیم هر روز صدمتر بیشتر دور پارک بدویم شاید آنوقت ناچار نباشیم شاهد فروپاشی لبخندها در اطرافمان باشیم.






پاسخ با نقل قول
Bookmarks