من و خدا

[Eshghe_door]

دوش مرغی به صبح می نالید /// عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش

یکی از دوستان مخلص را /// مگر آواز من رسید به گوش

گفت : «باور نداشتم که ترا /// بانگ مرغی ، چنین کند مدهوش!»

گفتم : «این شرط آدمیت نیست /// مرغ تسبیح گوی و من خاموش!»



گلستان سعدی