◄◄ اخبار و مباحث پیرامون پردازنده های Ivy Bridge ►►

[mohamad70]

چندین روز از خبر انتشار رسمی مشخصات پردازنده های IVB می گذرد. پردازنده هایی که همچنان با 4 هسته فیزیکی عرضه می شوند. اینتل اولین پردازنده 4 هسته ای واقعی

خود را در سال 2006 با اسم رمز Kentsfield معرفی کرد ( هر چند که این پردازنده در اصل از کنار هم قرار گرفتن دو پردازنده 2 هسته ای بر روی یک Package ساخته شده بود ) و حال

بعد از گذشت نزدیک به 6 سال از آن زمان تعداد هسته ها تغییر زیادی نکرده است و قطعا این سوال در ذهن بسیاری از کاربران ایجاد می شود که چرا پردازنده های IVB همچنان 4 هسته ای

هستند ؟؟


در ادامه پاسخ به این سوال را با ذکر 3 دلیل مهم بیان می کنیم:

1 بازاریابی ( Marketing ) :

همیشه عوامل فروش و بازایابی یکی از دلایل اصلی یک شرکت برای تعیین سیاست های ساخت و عرضه محصولات می باشد. اینتل در حال حاضر اقدام به عرضه پردازنده های قدرتمند SNB E کرده است . این غول های قدرتمند

به کمک استفاده از 6 هسته و مقادیر زیادی حافظه کش در حال حاضر در زمره بهترین و قدرتمندترین پردازنده های Desktop قرار دارند. حال اینتل با عرضه پردازنده های 6 هسته ای IVB علنا به عمر پردازنده های SNB E پایان می دهد

این در حالیست که در شرایط فعلی نیز تعداد کمی از کاربران به سمت پردازنده هایی این چنینی که قیمت بالایی نیز خواهند داشت می روند . پس با این سیاست اینتل با عرضه پردازنده های 4 هسته ای IVB جایگزینی برای پردازنده های

4 هسته ای SNB که نزدیک به 1 سال از عمر ان ها گذشته است ارائه می کند و بدین ترتیب SNB E تا زمان عرضه احتمالی IVB E در پایان سال 2012 یکه تاز رده High End خواهد بود.

2 تاکید بر تکامل ساختار پردازنده ( تبدیل CPU به ساختار SoC ) :

اما دلایل مهم دیگری نیز در این میان وجود دارد ، بله تاکید بر تکامل ساختار پردازنده . همواره مشخصات که روی کاغذ برتر هستند در عمل همان قدر موفق نمی شوند. در ابتدای این مطلب به عرضه اولین پردازنده 4 هسته ای اینتل در سال

2006 اشاره شد ، حال نگاهی به ساختار پردازنده ها از سال 2006 تاکنون می اندازیم :

t39444_a.JPG

t39446_b.JPG

در پردازنده های Kentsfield تنها 4 هسته و مقادیری حافظه کش L2 بر روی پردازنده قرار گرفته است

2 سال بعد در اوایل سال 2008 با معرفی معماری Nehalem مقادیری از حافظه کش L3 به ساختار پردازنده اضافه شد ، همچنین اینتل برای اولین بار کنترلر حافظه را نیز از چیپست مین بورد به داخل سیلیکون پردازنده انتقال داد

در ادامه روند تکامل در سال 2009 پردازنده هایی با اسم رمز Lynnfield معرفی شدند که علاوه بر موارد فوق ، کنترلر اسلات های PCI Express را نیز به اجزای پردازنده اضافه کردند .

در سال 2010 معماری Westmere با کوچکتر کردن ساختار Nehalem و تکامل جزئی آن بار دیگر معرفی شد که از ویژگی های اصلی آن اضافه کردن یک پردازنده گرافیکی به داخل Package پردازنده بود ( این هسته گرافیکی با ساختار

پردازنده مجتمع نشده بود) :

i39447_Capture.JPG

و در نهایت سال 2011 زمان اجتماع پردازنده گرافیکی به همراه پردازنده اصلی بر روی یک سیلیکون واحد بود که در نهایت منجر به معرفی نسل دوم معماری Core شده و این معماری جدید Sandy Bridge نامگذاری شد.

تصاویر بالا همگی شامل پردازنده های 4 هسته ای ( Quad Core ) می شود اما همانطور که مشاهده کردید و توضیح داده شد تکامل زیادی در ساختار پردازنده بوجود آمده است و این مهم در آینده نیز ادامه خواهد داشت کما اینکه

پردازنده های IVB تاکید زیادی بر تکامل معماری گرافیک مجتمع دارد.

در ابتدای عنوان این بخش از لفظ SoC استفاده کردیم (مخفف عبارت System On Chip ) که عموما در پردازنده های موبایل و تبلت استفاده می شود که به زبان ساده مفهوم انتقال تمام اجزای یک سیستم را بر روی یک چیپ

واحد در بر می گیرد که بدنبال آن تاخیر در ارتباط اجزای مختلف سیستم کاهش چشمگیری پیدا می کند و به خاطر مجتمع شدن قسمت های مختلف ، مصرف و ابعاد چیپ تا حدی زیادی کاهش می یابد. به طور مثال در ساختار معماری

ARM که در تلفن های هوشمند استفاده می شود بسیاری از اجزای سیستم از جمله پردازنده ، پردازنده گرافیکی ، حافظه ، بسیاری از کنترلر ها و .... همگی بر روی یک چیپ واحد مجتمع شده اند ، پردازنده های X86 نیز همان طور

که در قسمت بالا توضیح داده شده به سمت ساختار SoC پیش می روند.

[mohamad70]

3 کارایی (Performance) :

سومین دلیل ، مبحث کارایی یک پردازنده در برنامه های مختلف هست. این قسمت را با طرح یک سوال آغاز می کنیم: چه تعداد از برنامه ها می توانند از تمام هسته های پردازنده به خوبی استفاده نمایند؟

حرکت به سوی پردازنده های چند هسته ای از سال 2005 با معرفی پردازنده Athlon 64 X2 آغاز شد و تاکنون نیز ادامه داشته است . این حرکت ، انقلابی بزرگ درعملکرد پردازنده به وجود آورد اما آیا همواره افزایش

تعداد هسته ها بهبود کارایی را به دنبال خواد داشت؟

افزایش تعداد هسته ها تنها زمانی ارتقای کارایی را به دنبال خواهد داشت که برنامه مورد نظر توانایی استفاده از تمام هسته ها را داشته باشد به عبارت دیگر قابلیت چند رشته ای شدن را داشته باشد. به صورت تئوری

یک پردازنده 6 هسته ای نسبت به یک پردازنده 4 هسته ای با مشخصات برابر ، باید به مقدار 50% سریع تر باشد اما در عمل به ندرت این اتفاق می افتد و علت آن محدودیت بسیاری از برنامه ها و نرم افزارها به خصوص

در رده Desktop می باشد.

به تست های زیر توجه کنید:

c.JPG

فتوشاپ از جمله این برنامه هاست به طوریکه تفاوت خاصی بین یک پردازنده 6 هسته ای و 4 هسته ای ( 3960X و 2600K ) قائل نمی شود.

اکثر گیم ها نیز قابلیت چند رشته ای پایینی دارند و بیشتر توسط پردازنده گرافیکی GPU) ) محدود می شوند :

d.JPG

e.JPG

اما از طرف دیگر افزایش سرعت کلاک و اجرای دستورالعمل ها در هر کلاک ، جدای از قابلیت های برنامه مورد نظر می تواند کارایی عمومی یک پردازنده را افزایش چشمگیری دهد

که این امر تنها با کوچکتر ساختن تکنولوژی ساخت پردازنده و پیشرفته تر ساختن اجزای آن میسر می شود.

در کنار این مورد مسئله بحث توان مصرفی پردازنده هم پیش می آید بدین ترتیب که افزایش تعداد هسته ها ، توان مصرفی را افزایش داده و به همین خاطر سازندگان ناچار هستند سرعت

کلاک پردازنده را تا حدی کاهش دهند اما در قسمت قبل دیدیم که افزایش تعداد هسته ها بهبود کارایی را تضمین نمی کند اما افزایش سرعت کلاک پردازنده و بهبود سرعت اجرای دستورالعمل ها

به طور عموم کارایی پردازنده در هر برنامه ای را تا حدی افزایش می دهد ( اتفاقی که در نسل Sandy Bridge شاهد آن بودیم )

در کنار دلایل بالا می توان به نبود رقیبی مناسب در رده High End برای پردازنده های اینتل هم اشاره کرد. AMD حتی با عرضه بولدوزر هم نتوانست با پردازنده هایی چون Core i7 2600K یا Core i7 990X رقابت کند ،

پس اینتل دلیلی برای افزایش تعداد هسته ها ندارد کما اینکه با پردازنده های چهار هسته ای Ivy Bridge هم در رده High End یکه تاز خواهد بود. به همین خاطر در نسل Ivy Bridge تمرکز اصلی اینتل بر روی کم مصرف تر

ساختن پردازنده و افزایش پیچیدگی و قابلیت های گرافیک مجتمع می باشد که بدین ترتیب می تواند در رده پردازنده های Mobile هم تا حد زیادی نسبت به رقبا پیش تاز شود.


درانتها پس از ذکر این دلایل ، چهارهسته ای بودن پردازنده های Ivy Bridge به طور کامل توجیه می شود. بازهم یاد آوری می شوم که دو پردازنده ی Core2 Quad Q6600 و Core i7 2600 فقط در تعداد هسته ها مشابه اند در

صورتی که تفاوت های ساختاریه زیادی با یکدیگر دارند ، پس به هیچ عنوان اجازه ندهید که تعداد هسته شما را گمراه کند.

منبع : AnandTech.com

[mohamad70]

سرانجام اینتل قیمت پردازنده های Ivy Bridge را نیز اعلام کرد. در این لیست قیمتی ، پردازنده های جدید که به نوعی جایگزین

پردازنده های قدیمی تر و هم رده خود از سری Sandy bridge می شوند ، دارای قیمت اولیه ای برابر با آن ها هستند ، بطور مثال

پردازنده Core i7 3770K که به نوعی جایگزین Core i7 2700K محسوب می شود دارای قیمتی برابر با آن یعنی 332 دلار خواهد بود.

در جدول زیر قیمت پردازنده های جدید به همراه مشخصات آن ها درج شده است . در ستون آخر هم پردازنده های هم رده از سری

Sandy Bridge که در آینده توسط محصولات جدید جایگزین خواهند شد به همراه قیمت اولیه اشان مشخص شده اند:

80a.jpg

منبع : Techpowerup.com

[Moein]

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

[mohamad70]

سرانجام جزئیات بیشتری از خانواده Core i3 پردازنده های IVB آشکار می شود. بر طبق اطلاعات فاش شده ، این خانواده شامل 5 پردازنده در رده دسکتاپ می شود که 2 تای آن ها در رده محصولات Low Power ( با پسوند T ) قرار می گیرند.

هر پنج پردازنده دارای 2 هسته پردازشی فیزیکی هستند که به کمک تکنولوژی Hyper Threading قابلیت پردازش مجموعا 4 رشته پردازشی را نیز به طور همزمان دارند. این محصولات از قابلیت هایی چون Turbo Boost و کنترلر PCI Express 3.0

بی بهره اند و پشتیبانی از مجموعه دستورالعمل هایی چون ( AES - NI ( accelerates encryption و ( VT - D ( enhanced virtualization نیز در آن ها گنجاده نشده است.

تمامی مدل ها از گرافیک های مجتمع بهره می برند که در این میان محصولاتی که دارای عدد 5 در انتهای نام خود هستند از گرافیک های مجتمع قدرتمندتری ( HD 4000 ) بهره می برند.

برترین مدل این خانواده Core i3 3240 نام گرفته است که دارای سرعت کلاک پایه 3.4GHz بوده و از گرافیک مجتمع HD 2500 بهره می برد. Core i3 3225 با سرعت کلاک پایین تر 3.3GHz اما گرافیک مجتمع قوی تر HD 4000 در مرتبه دوم جای می گیرد.

و در نهایت ارزان ترین محصول این خانواده یعنی Core i3 3220 که از سرعت کلاک پایه 3.3GHz و گرافیک HD 2500 استفاده می کند. هر سه پردازنده نامبرده شده دارای توان مصرفی ای برابر با 55 وات می باشند. دو عضو کم مصرف دیگر این خانواده

( با پسوند T ) دارای توان مصرفی پایین تر 35 وات بوده که شامل دو پردازنده Core i3 3220T و Core i3 3240T می شوند.

سایر مشخصات در جداول زیر قرار داده شده است :

t39946_112a.jpg

t39947_112b.jpg

منبع جداول : Techpowerup.com

[mohamad70]

سرانجام یکی از اعضای سایت Expreview ، نتایج تست های انجام گرفته بر روی گرافیک مجتمع پردازنده Core i5 3570K را در اختیار عموم قرار داد. این پردازنده از خانواده Core i5 ها بوده که در نتیجه آن دارای 4 هسته فیزیکی با قابلیت پردازش همزمان 4 رشته پردازشی ، مقدار 6MB حافظه کش سطح 3 به همراه یک هسته گرافیکی مجتمع از خانواده HD 4000 می باشد. این پردازنده در آینده ای نزدیک جایگزین Core i5 2500k خواهد شد.
اما HD 4000 که در حال حاضر پیشرفته ترین گرافیک مجتمع ساخته شده توسط شرکت اینتل می باشد و تنها در پردازنده هایی چون Core i7 3770K ، Core i7 3770 و Core i5 3570K از آن استفاده خواهد شد.

تست های انجام گرفته :

این تست ها شامل گیم هایی چون Left 4 Dead ، Dirt 3 ، StarCraft II و برنامه معروف 3D Mark Vantage می شوند که نتایج حاصله با گرافیک مجتمع HD 3000 پردازنده Core i5 2500K و همچنین کارت گرافیکی nVIDIA GT 240 مقایسه شده اند. لازم به ذکر است که کلیه بنچمارک ها بر روی رزولوشن 1280x720 انجام شده اند :

152c.jpg

152a.jpg

152b.jpg

طبق نتایج بالا ، HD 4000 بطور میانگین حدود 67% سریع تر از HD 3000 و 36% کندتر از GT 240 ظاهر شده است که صحت ادعای اینتل مبنی بر بهبود 60% کارایی گرافیک مجتمع پردازنده های Ivy Bridge نسبت به نسل قبل را تایید می کند. متاسفانه در این تست ها از APU های شرکت AMD به منظور مقایسه بهتر استفاده نشده است.

توجه داشته باشید که همه چیز به اینجا ختم نمی شود و قابلیت های دیگری چون Quick Syns 2.0 و امکانات جدید در پخش فیلم های HD از جمله ابعاد دیگری هستند که در آینده ای نزدیک آشکار خواهند شد.

منبع تصاویر : Techpowerup

[mohamad70]

به تازگی یکی از اعضای سایت PC Watch ، نمایی شماتیک از چیپ به کار رفته در پردازنده های Ivy Bridge را تخمین زده است و اطلاعاتی پیرامون آن منتشر ساخته است. بر اساس اطلاعات منتشر شده چیپ به کار رفته دارای 1.48 میلیارد ترانزیستور بوده که به کمک تکنولوژی ساخت 22nm بر روی مساحتی به اندازه 160mm^2 مجتمع شده است. این اعداد با تعداد 1.16 میلیارد ترانزیستور به کار رفته در پردازنده های Sandy Bridge مقایسه می شود که بر روی مساحتی به اندازه 216mm^2 و به کمک فرآیند ساخت 32nm مجتمع شده است.

165a.jpg

165d.jpg

طبق تصویر ، چیپ به کار رفته ، دارای ساختاری مشابه با چیپ پردازنده های Sandy Bridge می باشد که شامل 4 هسته فیزیکی X86-64 ، مقدار 8MB حافظه کش L3 ، هسته گرافیکی مجتمع ( iGPU ) و بخش System Agent که خود شامل کنترلر PCI Express 3.0 با تعداد 16 مسیر (Lane ) ، رابط DMI که پردازنده را به چیپست مین بورد ( PCH ) متصل می نماید ، کنترلر حافظه Dual Channel و کنترلر Display می شود.

کلیه قسمت های اصلی که در بالا به آن اشاره شد به کمک گذرگاه ارتباطی موسوم به Ring Bus به یکدیگر متصل می شوند که وظیفه انتقال داده ها و دستورالعمل ها را بین قسمت های مختلف بر عهده دارد.

قسمت گرافیک مجتمع هم نسبت به قبل دارای مساحت بیشتری شده است که گواه پیچیدگی و بهبود ساختاری آن می باشد. این بخش ، خود شامل 16 واحد اجرایی ( EU ) با قابلیت برنامه ریزی می باشد که پردازش های گرافیکی رو به صورت موازی انجام می دهند و حتی قابلیت برنامه ریزی برای انجام محاسبات GPGPU را نیز دارا می باشند.

منبع تصاویر : TechpowerUp

[mohamad70]

عرضه پردازنده های Ivy Bridge تاخیر خورد.

بر طبق اخبار قبلی قرار بود اینتل در تاریخ 8 آوریل سال جاری میلادی ، تعدادی از پردازنده های خانواده Ivy Bridge را عرضه و روانه بازار کند اما بنا به دلایلی ، برنامه های اینتل به صورت زیر تغییر کرد :

8 آوریل : در این تاریخ ، کمپانی های سازنده مین بورد ، محصولات خود مبتنی بر چیپست های Z77 ، Z75 ، H77 و B75 را معرفی و روانه بازار خواهند کرد.

29 آوریل : در این روز اینتل قصد دارد پردازنده های 4 هسته ای از خانواده های Core i5 و Core i7 را به طور رسمی عرضه کند که به دنبال آن نتایج بررسی های حاصله از عملکرد این پردازنده ها بر روی سایت های اینترنتی قرار خواهد گرفت.

3 ژوئن : و در نهایت در این تاریخ هم دو چیپست Q77 و Q75 توسط اینتل معرفی خواهند شد. همچنین ، پردازنده های 2 هسته ای ، Ultrabook ها و نوت بوک های مبتنی بر پردازنده های Ivy Bridge نیز به تدریج از ماه ژوئن رونمایی خواهند شد.

منبع : TechpowerUP.com

[mohamad70]

امروز سایت AnandTech در اقدامی غافل گیر کننده ، نتایج تست ها و بنچمارک های انجام گرفته بر روی پردازنده Core i7 3770K ( منعلق به معماری Ivy Bridge ) رو منتشر کرد. هرچند که این نتایج در حالی منتشر شده که هنوز این پردازنده ها به صورت رسمی از سوی اینتل عرضه نشده اند و فقط نمونه های اولیه ای در اختیار Partner های اینتل قرار گرفته است. به همین دلیل این نتایج صرفا جنبه یک Preview دارند و ممکن است در آینده دچار تغییراتی شوند.


در پست های گذشته همین تاپیک در ابتدا با استراتژی Tick Tock اینتل آشنا شدیم که بر طبق آن اینتل در هر سری ابتدا تکنولوژی ساخت پردازنده رو کوچکتر کرده ، میزان مصرف ( TDP ) را کاهش داده و تغییرات مختصری در ساختار پردازنده انجام می دهد ( مرحله Tick ) و سپس در سری بعدی با حفظ تکنولوژی ساخت قبلی به اعمال تغییرات اساسی در معماری پردازنده و Instruction Set های آن می پردازند و بدین ترتیب گامی بزرگ در افزایش کارایی پردازنده های خود بر میدارد.

همان طور که قبلا هم اشاره شد معماری Ivy Bridge در مرحله Tick قرار می گیرد ، اما اینتل آن را +Tick نامید و علت این امر هم اعمال تغییرات اساسی در ساختار گرافیک مجتمع ( IGP ) این سری از پردازنده هاست که قبلا به ویژگی های اصلی آن ها در همین تاپیک اشاره شده است. در واقع ما در بخش گرافیک مجتمع شاهد یک مرحله Tock هستیم ! در نهایت اینتل در اسلایدهایی که در نمایشگاه IDF سال گذشته منتشر کرد ، این معماری را نسل سوم معماری Core معرفی کرد.

حالا در این بخش به بررسی اجمالی نتایج تست های حاصله بر روی پردازنده Core i7 3770K می پردازیم که توسط سایت AnandTech منتشر شده است.
در این تست از یک نمونه اولیه مین بورد با چیپست Z77 ، متعلق به اینتل
مقدار 4x4GB 1600MHz Gskill حافظه رم
و یک عدد کارت گرافیکی HD5870 استفاده شده است.
از پردازنده های هم رده دیگری چون Core i7 2600K ، Core i7 3960X و AMD FX 8150 نیز به منظور مقایسه بهتر استفاده شده است.

به دلیل محدودیت تاپیک امکان قرار دادن تمامیه تست ها وجود ندارد و به همین دلیل به صورت اجمالی چندین تست را بررسی می کنیم.

به عنوان اولین تست ، نگاهی به نتایج حاصله از نرم افزار معروف Cinebench می اندازیم. این نرم افزار در دو حالت Single Thread و Multi Thread پردازنده را محک می زند :

Capture.JPG

Capture1.JPG

Core i7 3770K حدود 9% در حالت Single Thread و 11% در حالت Multi Thread سریع تر از همتای پیشین خود یعنی Core i7 2600K ، ظاهر شده است.

به عنوان تست بعدی از Encoder معروف X264 استفاده می کنیم که به خوبی قادر است از تمام توان یک پردازنده استفاده کند. در این تست عملیات تبدیل فرمت ویدئویی در دو مرحله ( Pass ) انجام می شود. در مرحله اول ، فایل ویدئویی به منظور اختصاص بهینه بیت ریت ، آنالیز شده و سپس در مرحله دوم عملیات تبدیل انجام می شود. به همین دلیل در Pass 2 شاهد استفاده بهینه تر از هسته های بیشتر هستیم :

Capture3.JPG

در هر دو مرحله 3770k سریع تر از پیشنیان خود ظاهر شده است ، هر چند که در Pass 2 به دلیل نیاز به هسته های پردازشی بیشتر ، محصولات خانواده Sandy Bridge E به مراتب سریع تر هستند.

نرم افزار فشرده ساز 7Zip به عنوان تست بعدی انتخاب شده است.

Capture4.JPG

در این تست Multi Thread هم شاهد افزایش 15% کارایی هستیم که جالب توجه است.

در ادامه هم نگاهی به عملکرد پردازنده در گیم ها می اندازیم به همین دلیل از یک عدد کارت گرافیکی مجزای HD 5870 استفاده شده است. ( عملکرد گرافیک مجتمع و قابلیت Quick Syns 2 را در قسمت بعدی بررسی می کنیم. )

مثل همیشه Crysis Warhead یکی از بهترین انتخاب ها برای تحت فشار قرار دادن پردازنده می باشد:

crysis.JPG

سریع تر از سایر رقبا !

Dirt 3 که یکی از عناوین جدید با موتور گرافیکی بر مبنای DirectX11 :

dirt3.JPG

و باز هم رتبه اول به Core i7 3770k اختصاص می یابد.

تست دیگر هم شامل بازی معروف و سنگین Metro 2033 بود که به دلیل محدودیت تاپیک امکان قرار دادن نتایج وجود نداشت. در این تست هم این محصول پیشتاز بود !

با یک نگاه ساده می توان دریافت که اینتل در بخش پردازنده بسیار موفق بوده است و توانسته است عملکرد معماری Ivy Bridge را بین 10 تا 15% نسبت به قبل افزایش دهد که این مورد عمدتا مدیون افزایش عامل مهم IPC ( تعداد متوسط دستوراتی که در هر کلاک اجرا می شود ) در این نسل می باشد. در واقع اینتل کارایی به ازای هر هسته را حدود 10% نسبت به قبل بهبود داده است و این دقیقا همان کاری بود که قبلا در معماری Sandy Bridge در سطحی بالاتر انجام شده بود و در نتیجه آن محصولاتی بی همتا را رقم زد.

در قسمت بعدی کارایی قسمت گرافیک مجتمع و همچنین میزان مصرف این پردازنده را بررسی خواهیم کرد.

[mohamad70]

در ادامه پست قبلی نگاهی بر عملکرد هسته گرافیکی مجتمع پردازنده Core i7 3770K یعنی HD 4000 ، می اندازیم.
اینتل ماه ها قبل در نمایشگاه IDF ، تبلیغات زیادی پیرامون گرافیک مجتمع انجام داده بود و اعلام کرده بود که تمرکز اصلی در این نسل از پردازنده ها بر روی این قسمت صورت گرفته است. دلیل این امر هم APU های شرکت AMD هستند که دارای گرافیک مجتمعی بسیار قدرتمندی بوده و می تواند نبض بازار را از دست اینتل بگیرد. در پردازنده های نسل قبلی اینتل ، HD 3000 توانست با پیشرفت قابل توجهی در کارایی به رقابت با کارت های گرافیکی Low End دو شرکت nVIDIA و AMD بپردازد.HD 4000 یک قدم گام را فراتر می گذارد و با پشتیبانی از ویژگی هایی چون DirectX11 ، تعداد بیشتر واحد اجرایی ( EU ) و بهبود عملکرد آن ها ، پشتیبانی از قابلیت Quick Syns 2.0 و همچنین کاهش توان مصرفی به واسطه تکنولوژی ساخت 22nm به رقیبی جدی تر مبدل می شود.

حال به منظور تست ابتدا از چند گیم محبوب و رایج میان کاربران استفاده می کنیم. در این تست ها به منظور مقایسه بهتر از کارت های دیگری همچون GT 440 ، HD 5450 ،GT 520 و HD 6550D ( گرافیک مجتمع پردازنده A8 3870K از نسل پردازنده های Llano ) نیز استفاده شده است.
در کلیه این تست ها از تنظمیات گرافیکی متوسط و رزولوشن های پایین تر که عمدتا در لپ تاپ ها موجود هست ، استفاده شده است:

Dirt3 igp.jpg

igp crysis.jpg

igp dirt.jpg

برتری 20 الی 40 درصدی گرافیک مجتمع در مقایسه با نسل قبلی ( HD 3000 ) در گیم ها به وضوح مشخص است که پیشرفت قابل ملاحظه ای برای اینتل محسوب می شود. به جرات می توان گفت در رزولوشن 1366x768 و تنظیمات گرافیکی متوسط می توان جدیدترین و سنگین ترین گیم های فعلی را بدون هیچ مشکلی اجرا کرد.
نکته حائز اهمیت دیگر برتری قابل توجه پردازنده های Llano در این رقابت و همچنین نزدیک شدن به زمان معرفی پردازنده های Trinity کمپانی AMD به همراه گرافیک های مجتمع HD 7000 می باشد که کار اینتل را سخت تر خواهد کرد.

بخش دیگر این بررسی مربوط به تست قابلیت Quick Syns 2.0 می باشد که به منظور تبدیل فرمت های ویدئویی از جمله H264 با سرعت بسیار بالا استفاده می شود. (نسخه اول این قابلیت ، اولین بار در معماری سندی بریج معرفی شد که جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید به تاپیک مربوطه مراجعه کنید.)
با وجود اینکه هنوز درایورهای نهایی برای Quick Syns از سوی اینتل ارائه نشده اند اما شاهد بهبود چشمگیری در تبدیل فرمت های ویدئویی هستیم ( نتایج بر حسب تعداد فریمی هستند که در هر ثانیه تبدیل می شوند ) :

Quicksyns 2.jpg

البته هنوز اطلاعات زیادی پیرامون Quick Syns 2.0 منتشر نشده است و باید تا زمان عرضه نهایی محصول صبر کنیم.


سرانجام در آخرین بخش ، نگاهی بر مصرف پردازنده در دو حالت Load و Idle می اندازیم. برای اندازه گیری حداکثر مصرف پردازنده از Encoder X264 استفاده کردیم که به راحتی 100% هسته های پردازنده را درگیر می کند:

power.jpg

در حالت Idle تفاوت فاحشی وجود ندارد اما در حالت Load پردازنده Core i7 3770K حدود 27 وات نسبت به Core i7 2600K برق کمتری مصرف کرد و این در حالیست که کارایی بسیار بالاتری را نیز ارائه کرده است. پس ما در این محصولات شاهد افزایش چشمگیر Performance Per Watt یا به عبارت دیگر یک معماریه بسیار بهینه از لحاظ مصرف خواهیم بود.

به عنوان سخن پایانی باید اقرار کرد که Ivy Bridge کاملا در حد انتظار و پیش بینی ها ظاهر شد و با توجه به اینکه از نظر قیمت و همچنین پلتفرم مورد نیاز ( سوکت 1155 ) با پردازنده های نسل پیشین خود یکسان هستند ، فروش بسیار خوبی را خواهند داشت. همچنین به واسطه مصرف پایین در کنار کارایی بالا و عملکرد راضی کننده گرافیک مجتمع ، بار دیگر نبض بازار محصولات Mobile را نیز در اختیار خواهد گرفت و این زنگ خطری برای کمپانی AMD و محصولات نه چندان راضی کننده آن به شمار می آید. اینتل برای مرحله بعدی یعنی Tock ، معماری Haswell را در نظر گرفته است که با ایجاد تغییرات اساسی در معماری Ivy Bridge و معرفی دستورالعمل های جدیدی مانند AVX2 ، وعده گامی بزرگ در افزایش سرعت و کارایی در قسمت پردازنده و گرافیک مجتمع را داده است.

در پایان خوش حال میشم دوستان نظراتشونو اعلام بفرمایند.

منبع تصاویر و بنچمارک ها : AnandTech.com