◄◄ اخبار و مباحث پیرامون پردازنده های Ivy Bridge ►►

با گذر زمان بیشتر ابعاد جدید تری از پردازنده های Ivy Bridge آشکار می شود. قبل هرچیز باید گفت که اینتل تاریخ عرضه احتمالی اولین سری این پردازنده ها رو ماه آوریل سال 2012 میلادی اعلام کرده است.

پردازنده ها در طول سه دوره و در هر دوره نیز 6 پردازنده معرفی و عرضه خواهد شد که در جدول زیر قابل مشاهده است :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

لیست کاملی از جزئیات پردازنده های مشخص شده برای عرضه ، نیز در ادامه قرار داده شده است:

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

نکته قابل توجه کاهش قابل ملاحظه TDP پردازنده ها نسبت به نسل قبل می باشد ( 77وات ) که به واسطه استفاده از ترانزیستورهای Tri Gate و تکنولوژی ساخت 22nm محقق شده است.

پشتیبانی از نسل جدید گرافیک های مجتمع اینتل ( HD 4000 ) اینبار با افزایش 60% کارایی نسبت به قبل و پشتیبانی دوکاناله از حافظه های DDR3 با سرعت 1600/1333 از سایر مشخصات

پردازنده های مندرج در جدول بالا می باشد.

اطلاعات بیشتر در مورد این پردازنده ها در صفحات قبلی همین تاپیک موجود می باشد.

منبع: Tomshardware.com

اینتل با انتشار اولین بنچمارک های رسمی و مقایسه آن ها با پردازنده های Sandy Bridge تا حدی به ابهامات در رابطه با میزان افزایش کارایی پردازنده های جدید پایان داد.

در این مقایسه ها از نرم افزارهای معروفی مثل 3D Mark Vantage ، SYSmark2012 و Cinebench 11.5 استفاده شده است.

2 سری بنچمارک از سوی اینتل منتشر شده است که در آن ها از یک نمونه پردازنده Core i7 3770 که از 4 هسته و 8 رشته پردازشی بهره می برد استفاده شده است.

به منظور مقایسه کارایی با نسل قبل ، از یک عدد پردازنده Core i7 2600 که دارای مشخصات مشابهی است استفاده شده و سرعت هر دو پردازنده در 3.4GHz ثابت شده است.

بنچمارک های سری اول که فقط شامل کارایی خود پردازنده در برنامه ها بوده :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

بنچمارک های سری دوم که عمدتا نشان دهنده کارایی گرافیک مجتمع پردازنده می باشد:

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]


نمودار های بالا نشان می دهند که پردازنده های IVB به طور متوسط 20% در قسمت پردازش عمومی و حداکثر 199% در قسمت گرافیک مجتمع نسبت به نسل پیشین سریع تر خواهند بود.

استفاده از ترانزیستورهای پیشرفته ی Tri Gate ، پشتیبانی از شتاب دهنده های بهینه شده ی AVX ، پشتیبانی گرافیک مجتمع از DirectX11 و افزایش تعداد واحدهای اجرایی آن از

عواملی هستند که این بهبود کارایی را توجیه می کنند.

به منظور مشاهده بنچمارک های بیشتر باید تا زمان عرضه این پردازنده ها یعنی ماه آوریل ( فرودین 91 ) صبر کرد.

منبع بنچمارک ها : Xbitlabs.com

چندین روز از خبر انتشار رسمی مشخصات پردازنده های IVB می گذرد. پردازنده هایی که همچنان با 4 هسته فیزیکی عرضه می شوند. اینتل اولین پردازنده 4 هسته ای واقعی

خود را در سال 2006 با اسم رمز Kentsfield معرفی کرد ( هر چند که این پردازنده در اصل از کنار هم قرار گرفتن دو پردازنده 2 هسته ای بر روی یک Package ساخته شده بود ) و حال

بعد از گذشت نزدیک به 6 سال از آن زمان تعداد هسته ها تغییر زیادی نکرده است و قطعا این سوال در ذهن بسیاری از کاربران ایجاد می شود که چرا پردازنده های IVB همچنان 4 هسته ای

هستند ؟؟


در ادامه پاسخ به این سوال را با ذکر 3 دلیل مهم بیان می کنیم:

1 بازاریابی ( Marketing ) :

همیشه عوامل فروش و بازایابی یکی از دلایل اصلی یک شرکت برای تعیین سیاست های ساخت و عرضه محصولات می باشد. اینتل در حال حاضر اقدام به عرضه پردازنده های قدرتمند SNB E کرده است . این غول های قدرتمند

به کمک استفاده از 6 هسته و مقادیر زیادی حافظه کش در حال حاضر در زمره بهترین و قدرتمندترین پردازنده های Desktop قرار دارند. حال اینتل با عرضه پردازنده های 6 هسته ای IVB علنا به عمر پردازنده های SNB E پایان می دهد

این در حالیست که در شرایط فعلی نیز تعداد کمی از کاربران به سمت پردازنده هایی این چنینی که قیمت بالایی نیز خواهند داشت می روند . پس با این سیاست اینتل با عرضه پردازنده های 4 هسته ای IVB جایگزینی برای پردازنده های

4 هسته ای SNB که نزدیک به 1 سال از عمر ان ها گذشته است ارائه می کند و بدین ترتیب SNB E تا زمان عرضه احتمالی IVB E در پایان سال 2012 یکه تاز رده High End خواهد بود.

2 تاکید بر تکامل ساختار پردازنده ( تبدیل CPU به ساختار SoC ) :

اما دلایل مهم دیگری نیز در این میان وجود دارد ، بله تاکید بر تکامل ساختار پردازنده . همواره مشخصات که روی کاغذ برتر هستند در عمل همان قدر موفق نمی شوند. در ابتدای این مطلب به عرضه اولین پردازنده 4 هسته ای اینتل در سال

2006 اشاره شد ، حال نگاهی به ساختار پردازنده ها از سال 2006 تاکنون می اندازیم :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

در پردازنده های Kentsfield تنها 4 هسته و مقادیری حافظه کش L2 بر روی پردازنده قرار گرفته است

2 سال بعد در اوایل سال 2008 با معرفی معماری Nehalem مقادیری از حافظه کش L3 به ساختار پردازنده اضافه شد ، همچنین اینتل برای اولین بار کنترلر حافظه را نیز از چیپست مین بورد به داخل سیلیکون پردازنده انتقال داد

در ادامه روند تکامل در سال 2009 پردازنده هایی با اسم رمز Lynnfield معرفی شدند که علاوه بر موارد فوق ، کنترلر اسلات های PCI Express را نیز به اجزای پردازنده اضافه کردند .

در سال 2010 معماری Westmere با کوچکتر کردن ساختار Nehalem و تکامل جزئی آن بار دیگر معرفی شد که از ویژگی های اصلی آن اضافه کردن یک پردازنده گرافیکی به داخل Package پردازنده بود ( این هسته گرافیکی با ساختار

پردازنده مجتمع نشده بود) :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

و در نهایت سال 2011 زمان اجتماع پردازنده گرافیکی به همراه پردازنده اصلی بر روی یک سیلیکون واحد بود که در نهایت منجر به معرفی نسل دوم معماری Core شده و این معماری جدید Sandy Bridge نامگذاری شد.

تصاویر بالا همگی شامل پردازنده های 4 هسته ای ( Quad Core ) می شود اما همانطور که مشاهده کردید و توضیح داده شد تکامل زیادی در ساختار پردازنده بوجود آمده است و این مهم در آینده نیز ادامه خواهد داشت کما اینکه

پردازنده های IVB تاکید زیادی بر تکامل معماری گرافیک مجتمع دارد.

در ابتدای عنوان این بخش از لفظ SoC استفاده کردیم (مخفف عبارت System On Chip ) که عموما در پردازنده های موبایل و تبلت استفاده می شود که به زبان ساده مفهوم انتقال تمام اجزای یک سیستم را بر روی یک چیپ

واحد در بر می گیرد که بدنبال آن تاخیر در ارتباط اجزای مختلف سیستم کاهش چشمگیری پیدا می کند و به خاطر مجتمع شدن قسمت های مختلف ، مصرف و ابعاد چیپ تا حدی زیادی کاهش می یابد. به طور مثال در ساختار معماری

ARM که در تلفن های هوشمند استفاده می شود بسیاری از اجزای سیستم از جمله پردازنده ، پردازنده گرافیکی ، حافظه ، بسیاری از کنترلر ها و .... همگی بر روی یک چیپ واحد مجتمع شده اند ، پردازنده های X86 نیز همان طور

که در قسمت بالا توضیح داده شده به سمت ساختار SoC پیش می روند.

3 کارایی (Performance) :

سومین دلیل ، مبحث کارایی یک پردازنده در برنامه های مختلف هست. این قسمت را با طرح یک سوال آغاز می کنیم: چه تعداد از برنامه ها می توانند از تمام هسته های پردازنده به خوبی استفاده نمایند؟

حرکت به سوی پردازنده های چند هسته ای از سال 2005 با معرفی پردازنده Athlon 64 X2 آغاز شد و تاکنون نیز ادامه داشته است . این حرکت ، انقلابی بزرگ درعملکرد پردازنده به وجود آورد اما آیا همواره افزایش

تعداد هسته ها بهبود کارایی را به دنبال خواد داشت؟

افزایش تعداد هسته ها تنها زمانی ارتقای کارایی را به دنبال خواهد داشت که برنامه مورد نظر توانایی استفاده از تمام هسته ها را داشته باشد به عبارت دیگر قابلیت چند رشته ای شدن را داشته باشد. به صورت تئوری

یک پردازنده 6 هسته ای نسبت به یک پردازنده 4 هسته ای با مشخصات برابر ، باید به مقدار 50% سریع تر باشد اما در عمل به ندرت این اتفاق می افتد و علت آن محدودیت بسیاری از برنامه ها و نرم افزارها به خصوص

در رده Desktop می باشد.

به تست های زیر توجه کنید:

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

فتوشاپ از جمله این برنامه هاست به طوریکه تفاوت خاصی بین یک پردازنده 6 هسته ای و 4 هسته ای ( 3960X و 2600K ) قائل نمی شود.

اکثر گیم ها نیز قابلیت چند رشته ای پایینی دارند و بیشتر توسط پردازنده گرافیکی GPU) ) محدود می شوند :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

اما از طرف دیگر افزایش سرعت کلاک و اجرای دستورالعمل ها در هر کلاک ، جدای از قابلیت های برنامه مورد نظر می تواند کارایی عمومی یک پردازنده را افزایش چشمگیری دهد

که این امر تنها با کوچکتر ساختن تکنولوژی ساخت پردازنده و پیشرفته تر ساختن اجزای آن میسر می شود.

در کنار این مورد مسئله بحث توان مصرفی پردازنده هم پیش می آید بدین ترتیب که افزایش تعداد هسته ها ، توان مصرفی را افزایش داده و به همین خاطر سازندگان ناچار هستند سرعت

کلاک پردازنده را تا حدی کاهش دهند اما در قسمت قبل دیدیم که افزایش تعداد هسته ها بهبود کارایی را تضمین نمی کند اما افزایش سرعت کلاک پردازنده و بهبود سرعت اجرای دستورالعمل ها

به طور عموم کارایی پردازنده در هر برنامه ای را تا حدی افزایش می دهد ( اتفاقی که در نسل Sandy Bridge شاهد آن بودیم )

در کنار دلایل بالا می توان به نبود رقیبی مناسب در رده High End برای پردازنده های اینتل هم اشاره کرد. AMD حتی با عرضه بولدوزر هم نتوانست با پردازنده هایی چون Core i7 2600K یا Core i7 990X رقابت کند ،

پس اینتل دلیلی برای افزایش تعداد هسته ها ندارد کما اینکه با پردازنده های چهار هسته ای Ivy Bridge هم در رده High End یکه تاز خواهد بود. به همین خاطر در نسل Ivy Bridge تمرکز اصلی اینتل بر روی کم مصرف تر

ساختن پردازنده و افزایش پیچیدگی و قابلیت های گرافیک مجتمع می باشد که بدین ترتیب می تواند در رده پردازنده های Mobile هم تا حد زیادی نسبت به رقبا پیش تاز شود.


درانتها پس از ذکر این دلایل ، چهارهسته ای بودن پردازنده های Ivy Bridge به طور کامل توجیه می شود. بازهم یاد آوری می شوم که دو پردازنده ی Core2 Quad Q6600 و Core i7 2600 فقط در تعداد هسته ها مشابه اند در

صورتی که تفاوت های ساختاریه زیادی با یکدیگر دارند ، پس به هیچ عنوان اجازه ندهید که تعداد هسته شما را گمراه کند.

منبع : AnandTech.com

سرانجام اینتل قیمت پردازنده های Ivy Bridge را نیز اعلام کرد. در این لیست قیمتی ، پردازنده های جدید که به نوعی جایگزین

پردازنده های قدیمی تر و هم رده خود از سری Sandy bridge می شوند ، دارای قیمت اولیه ای برابر با آن ها هستند ، بطور مثال

پردازنده Core i7 3770K که به نوعی جایگزین Core i7 2700K محسوب می شود دارای قیمتی برابر با آن یعنی 332 دلار خواهد بود.

در جدول زیر قیمت پردازنده های جدید به همراه مشخصات آن ها درج شده است . در ستون آخر هم پردازنده های هم رده از سری

Sandy Bridge که در آینده توسط محصولات جدید جایگزین خواهند شد به همراه قیمت اولیه اشان مشخص شده اند:

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

منبع : Techpowerup.com

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

سرانجام جزئیات بیشتری از خانواده Core i3 پردازنده های IVB آشکار می شود. بر طبق اطلاعات فاش شده ، این خانواده شامل 5 پردازنده در رده دسکتاپ می شود که 2 تای آن ها در رده محصولات Low Power ( با پسوند T ) قرار می گیرند.

هر پنج پردازنده دارای 2 هسته پردازشی فیزیکی هستند که به کمک تکنولوژی Hyper Threading قابلیت پردازش مجموعا 4 رشته پردازشی را نیز به طور همزمان دارند. این محصولات از قابلیت هایی چون Turbo Boost و کنترلر PCI Express 3.0

بی بهره اند و پشتیبانی از مجموعه دستورالعمل هایی چون ( AES - NI ( accelerates encryption و ( VT - D ( enhanced virtualization نیز در آن ها گنجاده نشده است.

تمامی مدل ها از گرافیک های مجتمع بهره می برند که در این میان محصولاتی که دارای عدد 5 در انتهای نام خود هستند از گرافیک های مجتمع قدرتمندتری ( HD 4000 ) بهره می برند.

برترین مدل این خانواده Core i3 3240 نام گرفته است که دارای سرعت کلاک پایه 3.4GHz بوده و از گرافیک مجتمع HD 2500 بهره می برد. Core i3 3225 با سرعت کلاک پایین تر 3.3GHz اما گرافیک مجتمع قوی تر HD 4000 در مرتبه دوم جای می گیرد.

و در نهایت ارزان ترین محصول این خانواده یعنی Core i3 3220 که از سرعت کلاک پایه 3.3GHz و گرافیک HD 2500 استفاده می کند. هر سه پردازنده نامبرده شده دارای توان مصرفی ای برابر با 55 وات می باشند. دو عضو کم مصرف دیگر این خانواده

( با پسوند T ) دارای توان مصرفی پایین تر 35 وات بوده که شامل دو پردازنده Core i3 3220T و Core i3 3240T می شوند.

سایر مشخصات در جداول زیر قرار داده شده است :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]


برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

منبع جداول : Techpowerup.com

سرانجام یکی از اعضای سایت Expreview ، نتایج تست های انجام گرفته بر روی گرافیک مجتمع پردازنده Core i5 3570K را در اختیار عموم قرار داد. این پردازنده از خانواده Core i5 ها بوده که در نتیجه آن دارای 4 هسته فیزیکی با قابلیت پردازش همزمان 4 رشته پردازشی ، مقدار 6MB حافظه کش سطح 3 به همراه یک هسته گرافیکی مجتمع از خانواده HD 4000 می باشد. این پردازنده در آینده ای نزدیک جایگزین Core i5 2500k خواهد شد.
اما HD 4000 که در حال حاضر پیشرفته ترین گرافیک مجتمع ساخته شده توسط شرکت اینتل می باشد و تنها در پردازنده هایی چون Core i7 3770K ، Core i7 3770 و Core i5 3570K از آن استفاده خواهد شد.

تست های انجام گرفته :

این تست ها شامل گیم هایی چون Left 4 Dead ، Dirt 3 ، StarCraft II و برنامه معروف 3D Mark Vantage می شوند که نتایج حاصله با گرافیک مجتمع HD 3000 پردازنده Core i5 2500K و همچنین کارت گرافیکی nVIDIA GT 240 مقایسه شده اند. لازم به ذکر است که کلیه بنچمارک ها بر روی رزولوشن 1280x720 انجام شده اند :

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

طبق نتایج بالا ، HD 4000 بطور میانگین حدود 67% سریع تر از HD 3000 و 36% کندتر از GT 240 ظاهر شده است که صحت ادعای اینتل مبنی بر بهبود 60% کارایی گرافیک مجتمع پردازنده های Ivy Bridge نسبت به نسل قبل را تایید می کند. متاسفانه در این تست ها از APU های شرکت AMD به منظور مقایسه بهتر استفاده نشده است.

توجه داشته باشید که همه چیز به اینجا ختم نمی شود و قابلیت های دیگری چون Quick Syns 2.0 و امکانات جدید در پخش فیلم های HD از جمله ابعاد دیگری هستند که در آینده ای نزدیک آشکار خواهند شد.

منبع تصاویر : Techpowerup

به تازگی یکی از اعضای سایت PC Watch ، نمایی شماتیک از چیپ به کار رفته در پردازنده های Ivy Bridge را تخمین زده است و اطلاعاتی پیرامون آن منتشر ساخته است. بر اساس اطلاعات منتشر شده چیپ به کار رفته دارای 1.48 میلیارد ترانزیستور بوده که به کمک تکنولوژی ساخت 22nm بر روی مساحتی به اندازه 160mm^2 مجتمع شده است. این اعداد با تعداد 1.16 میلیارد ترانزیستور به کار رفته در پردازنده های Sandy Bridge مقایسه می شود که بر روی مساحتی به اندازه 216mm^2 و به کمک فرآیند ساخت 32nm مجتمع شده است.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ] برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید !برای عضویت اینجا کلیک کنید ]

طبق تصویر ، چیپ به کار رفته ، دارای ساختاری مشابه با چیپ پردازنده های Sandy Bridge می باشد که شامل 4 هسته فیزیکی X86-64 ، مقدار 8MB حافظه کش L3 ، هسته گرافیکی مجتمع ( iGPU ) و بخش System Agent که خود شامل کنترلر PCI Express 3.0 با تعداد 16 مسیر (Lane ) ، رابط DMI که پردازنده را به چیپست مین بورد ( PCH ) متصل می نماید ، کنترلر حافظه Dual Channel و کنترلر Display می شود.

کلیه قسمت های اصلی که در بالا به آن اشاره شد به کمک گذرگاه ارتباطی موسوم به Ring Bus به یکدیگر متصل می شوند که وظیفه انتقال داده ها و دستورالعمل ها را بین قسمت های مختلف بر عهده دارد.

قسمت گرافیک مجتمع هم نسبت به قبل دارای مساحت بیشتری شده است که گواه پیچیدگی و بهبود ساختاری آن می باشد. این بخش ، خود شامل 16 واحد اجرایی ( EU ) با قابلیت برنامه ریزی می باشد که پردازش های گرافیکی رو به صورت موازی انجام می دهند و حتی قابلیت برنامه ریزی برای انجام محاسبات GPGPU را نیز دارا می باشند.

منبع تصاویر : TechpowerUp

عرضه پردازنده های Ivy Bridge تاخیر خورد.

بر طبق اخبار قبلی قرار بود اینتل در تاریخ 8 آوریل سال جاری میلادی ، تعدادی از پردازنده های خانواده Ivy Bridge را عرضه و روانه بازار کند اما بنا به دلایلی ، برنامه های اینتل به صورت زیر تغییر کرد :

8 آوریل : در این تاریخ ، کمپانی های سازنده مین بورد ، محصولات خود مبتنی بر چیپست های Z77 ، Z75 ، H77 و B75 را معرفی و روانه بازار خواهند کرد.

29 آوریل : در این روز اینتل قصد دارد پردازنده های 4 هسته ای از خانواده های Core i5 و Core i7 را به طور رسمی عرضه کند که به دنبال آن نتایج بررسی های حاصله از عملکرد این پردازنده ها بر روی سایت های اینترنتی قرار خواهد گرفت.

3 ژوئن : و در نهایت در این تاریخ هم دو چیپست Q77 و Q75 توسط اینتل معرفی خواهند شد. همچنین ، پردازنده های 2 هسته ای ، Ultrabook ها و نوت بوک های مبتنی بر پردازنده های Ivy Bridge نیز به تدریج از ماه ژوئن رونمایی خواهند شد.

منبع : TechpowerUP.com