3 کارایی (Performance) :
سومین دلیل ، مبحث کارایی یک پردازنده در برنامه های مختلف هست. این قسمت را با طرح یک سوال آغاز می کنیم: چه تعداد از برنامه ها می توانند از تمام هسته های پردازنده به خوبی استفاده نمایند؟
حرکت به سوی پردازنده های چند هسته ای از سال 2005 با معرفی پردازنده Athlon 64 X2 آغاز شد و تاکنون نیز ادامه داشته است . این حرکت ، انقلابی بزرگ درعملکرد پردازنده به وجود آورد اما آیا همواره افزایش
تعداد هسته ها بهبود کارایی را به دنبال خواد داشت؟
افزایش تعداد هسته ها تنها زمانی ارتقای کارایی را به دنبال خواهد داشت که برنامه مورد نظر توانایی استفاده از تمام هسته ها را داشته باشد به عبارت دیگر قابلیت چند رشته ای شدن را داشته باشد. به صورت تئوری
یک پردازنده 6 هسته ای نسبت به یک پردازنده 4 هسته ای با مشخصات برابر ، باید به مقدار 50% سریع تر باشد اما در عمل به ندرت این اتفاق می افتد و علت آن محدودیت بسیاری از برنامه ها و نرم افزارها به خصوص
در رده Desktop می باشد.
به تست های زیر توجه کنید:
فتوشاپ از جمله این برنامه هاست به طوریکه تفاوت خاصی بین یک پردازنده 6 هسته ای و 4 هسته ای ( 3960X و 2600K ) قائل نمی شود.
اکثر گیم ها نیز قابلیت چند رشته ای پایینی دارند و بیشتر توسط پردازنده گرافیکی GPU) ) محدود می شوند :
اما از طرف دیگر افزایش سرعت کلاک و اجرای دستورالعمل ها در هر کلاک ، جدای از قابلیت های برنامه مورد نظر می تواند کارایی عمومی یک پردازنده را افزایش چشمگیری دهد
که این امر تنها با کوچکتر ساختن تکنولوژی ساخت پردازنده و پیشرفته تر ساختن اجزای آن میسر می شود.
در کنار این مورد مسئله بحث توان مصرفی پردازنده هم پیش می آید بدین ترتیب که افزایش تعداد هسته ها ، توان مصرفی را افزایش داده و به همین خاطر سازندگان ناچار هستند سرعت
کلاک پردازنده را تا حدی کاهش دهند اما در قسمت قبل دیدیم که افزایش تعداد هسته ها بهبود کارایی را تضمین نمی کند اما افزایش سرعت کلاک پردازنده و بهبود سرعت اجرای دستورالعمل ها
به طور عموم کارایی پردازنده در هر برنامه ای را تا حدی افزایش می دهد ( اتفاقی که در نسل Sandy Bridge شاهد آن بودیم )
در کنار دلایل بالا می توان به نبود رقیبی مناسب در رده High End برای پردازنده های اینتل هم اشاره کرد. AMD حتی با عرضه بولدوزر هم نتوانست با پردازنده هایی چون Core i7 2600K یا Core i7 990X رقابت کند ،
پس اینتل دلیلی برای افزایش تعداد هسته ها ندارد کما اینکه با پردازنده های چهار هسته ای Ivy Bridge هم در رده High End یکه تاز خواهد بود. به همین خاطر در نسل Ivy Bridge تمرکز اصلی اینتل بر روی کم مصرف تر
ساختن پردازنده و افزایش پیچیدگی و قابلیت های گرافیک مجتمع می باشد که بدین ترتیب می تواند در رده پردازنده های Mobile هم تا حد زیادی نسبت به رقبا پیش تاز شود.
درانتها پس از ذکر این دلایل ، چهارهسته ای بودن پردازنده های Ivy Bridge به طور کامل توجیه می شود. بازهم یاد آوری می شوم که دو پردازنده ی Core2 Quad Q6600 و Core i7 2600 فقط در تعداد هسته ها مشابه اند در
صورتی که تفاوت های ساختاریه زیادی با یکدیگر دارند ، پس به هیچ عنوان اجازه ندهید که تعداد هسته شما را گمراه کند.
منبع : AnandTech.com






پاسخ با نقل قول

Bookmarks