پاسخ با نقل قولبه اين ترتيب پروژه‌هاي بسيار متعددي در زمينه ساختن محيط هاي بصري و آموزشي و وسايل سرگرمي و... انجام شد. ماحصل اين رشته فوق‌العاده بود، به گونه‌اي كه پنج شركت قراردادهايي را با دانشگاه كارنگي‌ملون امضا كردند كه پيشاپيش دانشجويان اين رشته را به استخدام خود درآورند. اين رشته به كشورهاي ديگر نيز منتقل شد. دانشگاه كارنگي ملون اين رشته را در كشورهايي مانند سنگاپور و ژاپن و استراليا نيز تأسيس كرد.
اما اين هنوز پايان راه رندي نبود. وي در سخنراني خود توضيح مي‌دهد كه مي خواست اثري بزرگ‌تر بگذارد و به دنبال چيزي بود كه بتواند رشد كند و بزرگ و بزرگ‌تر شود و به اين ترتيب وي پروژه آليس را بنا نهاد.
به وسيله برنامه آليس به كودكان آموزش داده مي‌شود كه چطور برنامه‌نويسي كنند، بدون آن‌كه متوجه بشوند در حال ياد گرفتن چه چيزي هستند. رندي يادآوري مي‌كند كه بچهها از ياد گرفتن، حتي يادگيري چيزهاي سخت، نيز لذت مي‌برند. وي مي‌گويد، احتمالاً براي نسخه سه نرم‌افزار آليس ديگر زنده نيست اما مي‌داند كه اين نرم‌افزار به نتايج درخشاني مي‌رسد.1
رندي در سخنراني خود با بيان داستان‌هاي كوتاه نكته‌هاي جالبي را بيان مي‌كند بعضي از اين نكته‌‌ها را در ادامه مي‌خوانيم.
«مواردي كه كمك مي‌كنند شما بتوانيد به آرزوهاي كودكيتان برسيد يا كاري كنيد كه ديگران به آرزوهايشان برسند، بسيار است، اما نخستين مورد پدر و مادر هستند. اين‌ها افرادي هستند كه به شما روحيه و انرژي مي‌دهند و اولين مدل و الگوي زندگي شما مي‌شوند. در ادامه، استادان شما هستند. آن‌ها كه شما را در راستاي هدفتان هدايت مي‌كنند. در زندگي به دنبال يافتن درس‌هاي تازه از محيط اطراف خود باشيد و در تمام لحظات زندگي از زندگي خود لذت ببريد.»
رندي تعريف مي‌كند، يكي از دوستانش قبل از اين سخنراني از او خواسته است كه به حاضرين بگويد از لحظات زندگي خود لذت ببرند. رندي در جواب اين دوست مي‌گويد كه اين كار را خواهد كرد، اما صحبت او مانند اين است كه يك ماهي درباره فوايد آب صحبت كند. رندي بدنش را راست نگه مي‌دارد و رو به حضار مي‌گويد: «من بلد نيستم كه لذت نبرم؛ من به زودي مي‌ميرم، اما دارم از زندگي‌ام لذت مي‌برم و تا روزي كه زنده‌ام لذت مي‌برم.»
او مي‌گويد: «رؤِياهاي كودكي خود را فراموش نكنيد، به ديگران كمك كنيد و يادتان باشد كه احترام يك جاده دوطرفه است، راستگو و صادق باشيد و نيكي ديگران را جبران كنيد. سرسخت باشيد و در انجام كارها از بقيه كمك بگيريد. همواره به آرزوها و خواسته هاي ديگران توجه كنيد. يادتان باشد هميشه به نظرات ديگران درباره خودتان و كارهايتان دقت كنيد. در يك زمينه مهارت كسب كنيد، به اين ترتيب بر ارزش شما افزوده مي‌شود.»
و به اين ترتيب دكتر رندي پاش آخرين سخنراني خود را به پايان رساند. در ادامه همين جلسه استيو سيبالت (Steve Seabolt) از Electronic Arts روي جايگاه قرار گرفت و اعلام كرد كه اين شركت به پاس زحمات دكتر پاش از اين به بعد هر ساله هزينه تحصيل بهترين دانشجوي دختري را كه در زمينه طراحي بازي در دانشكده علوم كامپيوتر دانشگاه كارنگي‌ملون فعاليت كند، پرداخت مي‌كند و اين جايزه به نام دكتر پاش شناخته خواهد شد. سپس Jim Foly از دانشگاه جورجيا تك روي جايگاه قرار گرفت و از طرف مؤسسه ACM به خاطر سال‌ها تدريس در زمينه علوم كامپيوتر از دكتر پاش قدرداني كرد.
دكتر كوهن (Jared Cohen) رياست دانشگاه كارنگي ملون، در جايگاه حاضر شد. وي ضمن تشكر از دكتر پاش به خاطر همه كارهايي كه براي دانشكده علوم كامپيوتر دانشگاه كارنگي ملون كرده بود، اعلام كرد، براي حفظ ياد و خاطره دكتر پاش و عملي كه وي انجام داد، پلي ميان دانشكده علوم كامپيوتر و دانشكده هنر احداث مي‌شود و اين پل به نام دكتر پاش نامگذاري مي‌شود.
وي در ادامه در حالي كه صدايش مي‌لرزيد، گفت: «رندي! نسل جديدي از دانشجويان به اينجا خواهند آمد كه تو را نمي‌شناسند. آن‌ها از روي اين پل رد مي‌شوند و مي‌پرسند: «دكتر پاش كه بود؟» و افرادي كه تو را مي‌شناسند براي آن‌ها خواهند گفت كه تو چه كاري انجام دادي. من متأسفم كه آن‌ها وجود تو را تجربه نمي‌كنند، اما مطمئن هستم اثري را كه تو بر جا گذاشتي، تجربه مي‌كنند. براي همه كارهايي كه براي كارنگي‌ملون كردي سپاسگزاريم.» دنيايي كه به صدا درآمد
دكتر پاش در تمام لحظات به دنبال اين بود كه اثر بهتر و بزرگ‌تري روي دنيا و اطرافيان خود بگذارد. مسيري كه با پروژه‌اي در والت ديسني شروع شد و با درس اصول ساختن دنياهاي مجازي و رشته فناوري سرگرمي و در آخر پروژه آليس همراه بود. شايد دكتر پاش تا زمان كوتاهي بعد از آخرين سخنراني خود فكر مي‌كرد بزرگ‌ترين اثرش پروژه آليس خواهد بود، اما خدا مسير ديگري را براي دكتر پاش برگزيده بود.
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنیدطرح جلد کتاب آخرين سخنراني نوشته دکتر رندي پاش و جفري زاسلودر روز بعد از سخنراني، شخصي فيلم سخنراني را روي سايت‌هاي اشتراك فيلم قرار داد و بالغ بر يك ميليون نفر اين فيلم را در ماه اول ديدند. دو فيلم اين سخنراني بسيار مورد توجه قرار گرفت و افراد زيادي اعلام كردند كه از روش زندگي دكتر پاش بسيار ياد گرفته‌اند. به اين ترتيب دكتر پاش به يكي از برنامه‌هاي تلويزيوني رفت و دوباره قسمت‌هايي از سخنراني خود را تكرار كرد و باز هم ميليون‌ها نفر به طرفدارانش افزوده شد.
در ميان آرزوهاي كودكي دكتر پاش مواردي بودند كه وي نتوانسته بود به آن‌ها برسد، مانند بازي در ليگ فوتبال آمريكايي، اما با پخش شدن فيلم سخنراني وي، اعضاي تيم فوتبال شهر پيتزبورگ از وي دعوت كردند كه در تمرينات آن‌ها شركت كند كاري كه دكتر پاش عليرغم بيماري انجام داد.
با توجه به استقبال شديدي كه از سخنراني شد، وال استريت ژورنال پيشنهاد نوشتن كتابي در زمينه آخرين سخنراني دكتر پاش را به وي داد و به اين ترتيب كتابي با عنوان Last Lecture توسط دكتر پاش و گزارشگر مشهور وال‌‌استريت ژورنال يعني Jeff Zaslow نوشته شد و والت ديسني حق انتشار اين كتاب را به مبلغ 7/6 ميليون دلار خريد. اين كتاب در تيراژ بسيار بالا چاپ شد و در سرتاسر دنيا به فروش رفت.
تا ارديبهشت ماه سال 1387 شبكه‌هاي مختلف بارها و بارها با وي مصاحبه كردند و بسياري از افراد از سرتاسر جهان از وي سؤالات مختلفي را پرسيدند. تعداد نامه‌ها و ايميل‌هاي تشكرآميزي كه دكتر پاش و دانشگاه كارنگي ملون دريافت مي‌كردند هر روز رو به فزوني مي‌رفت و هر روز بر تعداد افرادي كه وضع جسماني رندي را از طريق سايت شخصي‌اش دنبال مي‌كردند، افزوده مي‌شد. 2
بسياري از مردم با نامه يا حتي تهيه فيلم و پخش آن روي سايت‌هاي اشتراك فيلم ضمن توضيح اين‌كه رندي چگونه بر زندگي آن‌ها تأثير گذاشت از وي تشكر كردند.
جنبه‌هاي ديگر زندگي رندي
با خود فكر كنيد اگر لحظه‌اي جاي رندي يا همسرش يا دوستانش بوديد چه كار مي‌كرديد؟ در اين بخش نگاهي كوتاه مي‌كنيم به جنبه‌هاي ديگري از زندگي دكتر رندي پاش.3
رندي در زندگي از مدل‌هاي بسيار خوبي تبعيت مي‌كرد. مادري كه به مناسبت جشن تولد هفتاد سالگي به پيست اتومبيل سواري كارتينگ مي‌رود و مسابقه مي‌دهد يا پدري كه در هشتاد سالگي در شهر بازي سوار ترن هوايي (Rollercoaster) مي‌شود، همه به رندي يك پيغام را مي‌دهند. شوق به زندگي.
رندي در رابطه با مادرش تعريف مي‌كند: «هنگامي كه سعي مي‌كردم براي امتحانات پذيرش دوره دكترا درس بخوانم، كاري كه فكر مي‌كنم بعد از شيمي درماني سخت‌ترين كار زندگي‌ام بود، روزي در حالي كه ديگر داشتم ناله مي‌كردم، به مادرم گفتم، آخر اين سؤالات خيلي خيلي سخت هستند. مادرم با مهرباني دستي به پشت من زد و گفت: فرزندم ما همه تو را درك مي‌كنيم، اما به ياد داشته باش، هنگامي كه پدرت در سن تو بود در جنگ جهاني دوم با آلمان‌ها مشغول جنگ بود.»
رندي در بسياري از قسمت‌هاي مختلف كتاب «آخرين سخنراني» از پدرش ياد مي‌كند، مردي فداكار كه ساليان متمادي به دانشجويان بي‌بضاعتي كه در خوابگاه‌هاي تايلند سعي مي‌كردند درس بخوانند كمك مالي مي‌كرد، كاري كه بعدها رندي نيز انجام مي‌داد.
رندي روحيه‌اي نترس داشت، يكي از دانشجويانش از وي چنين ياد مي‌كند: «ميان دو موضوع پروژه كه يكي امن بود و مطمئناً من مي‌توانستم انجام دهم و ديگري كه مقداري ريسك عدم موفقيت در انجام داشت. دكتر پاش به من گفت، به سراغ موضوعي كه ريسك‌دار هست بروم، زيرا شكست خوردن در يك موضوع سخت بهتر از موفقيت در چيزي است كه مي‌داني به راحتي به دست مي‌آوري.»
رندي داستان بيماري خود را اين‌چنين تعريف مي‌كند: «روزي احساس سنگيني و كسالت كردم و در عرض چند روز پوستم به زردي گراييد، براي همين به دكتر رفتم، ابتدا فكر كردم شايد يرقان باشد، اما بعد از انجام عكس‌برداري معلوم شد كه من تومورهايي در پانكراس دارم. يادم هست كه دكترم به من گفت: «اين انصاف نيست.» اما من به او گفتم فكر نكن كه انصاف نيست، زيرا نسبت ما انسان‌ها به بيماري مثل اين است كه روي صفحه دارت قرار گرفتيم و هر از چندي اين دارت به يكي از ما اصابت مي‌كند، اينجا همه با هم برابريم.»
از رندي در رابطه با فلسفه مورد علاقه‌اش در زندگي سؤال كردند، وي به نوشته يك دختربچه اهل ويرجينيا اشاره كرد كه نوشته بود: «بابانوئل وجود دارد» او مي‌گويد: «فلسفه مورد علاقه من اين است، درست است كه خيلي چيزها ديده نشده‌اند يا اثبات نشده‌اند، اما به اين معني نيست كه اين‌ها وجود ندارند عشق، اميد و... از اين دست هستند.»
رندي درباره همسر و بچه‌هايش مي‌گويد: «اين موضوع كه من زمان زيادي ندارم تا پدر بودن را تجربه كنم، خيلي آزارم نمي‌دهد، اما اين واقعيت كه در آينده براي خانواده من، مشكلاتي پيش مي‌آيد و ممكن است از پرتگاه‌هايي سقوط كنند و من در آن زمان نيستم تا آن‌ها را بگيرم و از آن‌ها پشتيباني كنم بسيار براي من آزاردهنده است. من فقط چند ماه ديگر فرصت دارم. من مي‌توانم اين چند ماه را گريه كنم يا روي ساختن تورهايي كار كنم كه اگر يك روز خانواده من از پرتگاهي سقوط كردند، اين تورها آن‌ها را حفظ كند. من راه حل دوم را انتخاب كردم.»
در طي روند شيمي درماني، بدن رندي به تدريج ضعيف شد، خود وي مي‌گفت: «ديگر انگشتانم را حس نمي‌كنم نمي‌توانم دماي بدنم را بالا نگه دارم و فقط پنجاه درصد كليه‌هايم كار مي‌كنند، اما هنوز زنده‌ام.»
هنگامي كه به سايت شخصي وي مراجعه كنيد، با هر پست نمايشگرهاي وضعيت بدني رندي نيز قرار دارد زمان هر چقدر به جلو بيايد نشانگرها واقعيت را بهتر بيان مي‌كنند، اما قبل از نشانگرها نوشته‌‌هاي خود رندي است كه شايد بتوان آن‌ها را نشانگرهاي روحيه وي دانست قياس اين نشانگرها باهم در رابطه با رندي بسيار معنادار است.
رندي قبل از مرگ فيلم‌هايي از خودش براي بچه‌هايش ضبط كرد. فيلم‌هايي كه به قول خودش نشان‌دهنده روش و منش زندگي روزمره پدرشان است. فيلم‌هايي از موفقيت و اشتباهات پدرشان، چيزهايي كه فرزندان رندي بايد در روزي كه ديگر پدرشان زنده نيست، ياد بگيرند. رندي براي فرزندانش عروسك‌هاي بزرگي درست مي‌كرد و مي‌گفت: «من اين‌ها را با دست‌هاي خودم براي بچهها درست مي‌كنم، زيرا مي‌دانم در آينده از اين طريق مي‌توانم با بچهها ارتباط برقرار كنم.»
با توجه به اين‌كه فرزندان رندي خيلي كوچك بودند، رندي توضيح مي‌دهد كه به فرزندانش نگفته است بيمار است، زيرا هنوز براي كودكانش تصوير يك مرد بيمار را ندارد، اما روزي كه در بستر بيافتد آن روز مي‌گويد كه بيمار است. آن‌وقت كودكانش چيزي را كه مي‌شنوند مطابق با تصويري كه مي‌بينند دريافت مي‌كنند و اين به درك كودكانش كمك مي‌كند. او مي‌گويد، هيچگاه به فرزندانش نمي‌گويد كه چه مسيري در انتظار اوست، زيرا آن‌وقت فرزندانش هر روز منتظر يك حادثه بد هستند و اين از سطح توان آن‌ها خارج است. رندي اواسط خرداد ماه براي بچهها توضيح داد كه وي بيمار است.
از رندي پرسيدند، درباره همسرش چه فكري مي‌كند. آيا دوست دارد كه بعدها او دوباره ازدواج كند؟ پاسخ رندي ساده بود: «من خوشبختي و خوشحالي همسرم را مي‌خواهم، اگر با ازدواج دوباره خوشبخت‌تر مي‌شود حتماً اين‌كار را انجام بدهد و اگر با ازدواج نكردن خوشبخت‌تر مي‌شود، اين‌كار را بكند، براي من فقط خوشحالي او مهم است.»
در ماه فروردين سال 1387 بعد از آخرين جلسه شيمي درماني، درحالي‌كه كليه‌هاي رندي به طور موقت كاملاً از كار افتادند و از آن به بعد خطر سكته قلبي تهديدش مي‌كرد، در مصاحبه‌اي اين‌چنين مي‌گويد: «وقتي كه ديگر دارم نفس نفس مي‌زنم و نمي‌توانم نفس بكشم، آن زمان براي من ترسناك مي‌شود و با خود فكر مي‌كنم، حالا ديگر سرطان همانند بوكسوري آنقدر من را زده كه ديگر به زانو افتاد‌ه‌ام و او هنوز ادامه مي‌دهد. از خودم مي‌پرسم تا كي ادامه پيدا مي‌كند تا وقتي كه به خاك بيفتم يا يك معجزه‌اي رخ مي‌دهد و من بلند مي‌شوم و دوباره مبارزه را ادامه مي‌دهم.» وي اعتراف مي‌كند گاهي اوقات هنگام استحمام در تنهايي خودش گريه مي‌كند.
رندي در يكي از آخرين مصاحبه‌هايش اين‌طور مي‌گويد: «بيماري همانند يك مسابقه فوتبال است، هنگامي كه بازي تمام مي‌شود و آن نتيجه‌اي كه مي‌خواهي روي تابلوي نتايج نباشد اگر همه تلا‌شت را كرده باشي تأسفي نمي‌خوري، چون گاهي اوقات حريف خيلي قوي‌تر است.»
رندي مي‌گويد: «اگر من فقط سه كلمه بتوانم نصيحت كنم، مي‌گويم "Tell The Truth" و اگر بتوانم سه كلمه ديگر هم نصيحت كنم، مي‌گويم: "All The Time" يا هميشه راست بگو.
آغاز راه دكتر رندي پاش
رندي روي اين كره خاكي 48 سال زندگي كرد، اما اين‌كه نام و اثر وي چند سال با انسان‌ها مي‌ماند سؤالي است كه در آينده جواب آن معلوم مي‌شود. دكتر پاش هميشه معتقد بود در همه چيز نكته‌هاي ريزي وجود دارد كه در آن‌ها آموزش‌هاي ديگري وجود دارد.
وي در آخر سخنراني «آرزوهاي كودكي خود را به دست بياوريد» رو به حضار گفت: «ميدانيد نكته مخفي اين سخنراني چه بود؟» و سپس خود جواب داد: «سخنراني درباره چگونگي به دست آوردن آرزوها نبود، بلكه درباره چگونگي زندگي كردن بود.» وي در ادامه گفت: «ميدانيد دومين نكته مخفي اين سخنراني چه بود؟ اين سخنراني براي شما نبود، بلكه براي فرزندانم بود.»!
عصر شبکه
نمایش نتایج 1 تا 2 از 2 مجموع
موضوع: ...و رندي پاش‌از پل‌گذر كرد؟
-
29-09-08 21:41 #1
عضو VIP شهرسختافزار
- تاریخ عضویت
- Apr 2007
- ارسالها
- 3,849
- تشکر
- 2,158
- 4,594 تشکر در 2,058 ارسال
...و رندي پاش‌از پل‌گذر كرد؟
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
زندگي امروز ما سرشار شده از سرعت و تلاش و گاهي آنقدر درگير سير حوادث مي‌شويم كه لحظاتي يادمان مي‌رود فقط مسافر كشتي‌اي هستيم كه در بستر رودخانه‌اي به نام زندگي در حركت است. يادمان مي‌رود كه لحظه‌اي از هياهوي درون اين كشتي فارغ شويم و از زاويه‌اي ديگر به زندگي نگاه كنيم. يادمان مي‌رود كه اطراف ما پر است از آدم‌هايي كه با ديدي متفاوت به زندگي نگاه مي‌كنند.
افرادي كه سرشار از تجربياتي هستند كه ديگر نياز نيست ما آن‌ها را تجربه كنيم. پروفسور رندي پاش (Randy Pausch)، يكي از اين افراد بود؛ فردي كه سعي كرد تجربه‌هاي خود را با ديگر جهانيان تقسيم كند. وي در اين راه موفق شد لحظه‌اي به انسان‌هاي زيادي يادآوري كند كه از زاويه‌اي ديگر نيز مي‌توان نگاه كرد، اثر بزرگي كه دكتر پاش روي جهانيان گذاشت تا سال‌ها در ياد و خاطره بسياري مي‌ماند.
زندگي‌نامه
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
دکتر رندي پاش
دكتر رندي پاش در 23 اكتبر 1960 برابر با 11 آبان 1339 در شهر بالتيمور در ايالت مريلند ايالا‌ت‌متحده متولد شد. وي پس از تمام كردن دوره دبيرستان، در رشته علوم كامپيوتر ادامه تحصيل داد و در خرداد ماه سال 1360 از دانشگاهBrown موفق به كسب مدرك ليسانس شد و در سال 1366 توانست مدرك دكتراي خود را در رشته علوم كامپيوتر از دانشگاه كارنگي ملون (CMU) دريافت كند.
در سال 1367 به عنوان استاد يار در دانشگاه ويرجينيا مشغول به كار شد و تا سال 1376 نيز در دانشگاه ويرجينيا بود. وي در طي دوران مرخصي تحصيلي خود (هر استاد هر از چند سال، يك سال را براي انجام تحصيل و فعاليت‌هاي مربوط به آن صرف اموري غير از دانشگاه مي‌كند) در شركت الكترونيك آرتز EA روي بازي Sims كار مي‌كرد.
او براي مدتي در قسمت تخيلات والت ديسني مشغول به كار بود. در سال 1377 وي دوباره به دانشگاه كارنگي ملون رفت، اما اين‌بار به عنوان استاد و در زمينه طراحي ارتباط ميان انسان و ماشين شروع به فعاليت كرد. وي در آنجا براي نخستين‌بار با كمك Don Marinelli مركز ETC (سرنام Entertainment Technology Center) را در دانشگاه كارنگي ملون راه اندازي كرد و اصول درسي به نام «اصول ساختن دنياهاي مجازي» را تدوين كرد.
درسي كه براي ده سال يعني تا سال 1387 در دانشگاه كارنگي ملون به تدريس آن پرداخت. دكتر پاش، جدا از فعاليت‌هاي دانشگاهي خود با شركت گوگل در زمينه طراحي واسط كاربر و آزمايشگاه PARC و شركت MediaMatrix همكاري داشت. وي مبدع و اجراكننده پروژه نرم‌افزاري Alice بود.
در سال 1386 پاش به دليل سال‌ها تدريس كامپيوتر موفق به دريافت دو جايزه از سازمان ACM شد. شوراي شهر پيتزبورگ هشتم آذرماه سال 1386 را روز دكتر رندي پاش نامگذاري كرد و در ارديبهشت ماه سال 1387 مجله تايم، او را به عنوان يكي از صد نفر افرادي كه بيشترين تأثير را روي انسان‌ها در سال گذشته داشتند، برگزيد. دكتر پاش جمعه چهارم مردادماه سال 1387 به علت بيماري سرطان در گذشت.
سرطان
دكتر پاش در سال 1386 در سن 45 سالگي پي برد كه به سرطان پانكراس (لوزالمعده) دچار شده است و در تاريخ 29 شهريور همان سال عمل pancreaticoduodenectomy) Whipple procedure) را انجام داد. در اين عمل قسمتي از پانكراس و قسمتي از معده دكتر پاش برداشته شد، به اين اميد كه بتوان از پيشرفت سرطان جلوگيري كرد. در ادامه نيز درمان‌هاي شيمي درماني و راديوگرافي شروع شد. اما هيچ‌كدام از اين درمان‌ها مؤثر واقع نشد و بيماري سرطان در بدن دكتر پاش متاستاز كرد. در شهريور ماه سال 1386 دكترها به پروفسور پاش اعلام كردند كه فقط سه تا شش ماه براي زندگي فرصت دارد.
در 23 اسفند سال 1386 دكتر پاش در مجلس ايالا‌ت‌متحده حاضر شد و تقاضاي افزايش بودجه تحقيقاتي روي سرطان پانكراس را كرد و بنياد خيريه‌اي را هم در همين راه تأسيس كرد. وي در شرايطي اين كار را كرد كه بسيار ضعيف شده بود و حتي مطمئن نبود كه فردا زنده خواهد بود يا نه.
در دوازدهم ارديبهشت‌ماه سال 1387 با انجام اسكن از بدن دكتر پاش معلوم شد كه غده سرطاني ديگري با ابعاد حدوداً پنج ميليمتر روي شش راست او وجود دارد و از سوي ديگر سرطان به كبد نيز حمله كرده و اين اتفاقات شرايط ادامه درمان را براي دكتر پاش سخت و سخت‌تر كرد.
در ششم تيرماه سال 1387 پزشكان تصميم گرفتند شيمي درماني را متوقف كنند. درماني كه تا به امروز با هدف كم كردن سرعت رشد سرطان انجام مي‌شد، با توجه به عوارض جانبي شديد آن و افزايش احتمال حمله قلبي در اثر ادامه درمان نيز متوقف شد تا دكتر پاش به لحظات آخر زندگي خود نزديك و نزديك‌تر شود.
در طي روند بيماري، پاش شروع كرد به نوشتن وضعيت خود در سايت شخصي‌اش؛ اطلاعاتي كه هر سه تا هشت روز، به‌روزرساني مي‌شد. پاش ضمن دادن آخرين اخبار از وضعيت خود نتايج آخرين آزمايش‌هاي خود را نيز به‌طور منظم منتشر مي‌كرد.
سايت وي هر روز هزاران بازديدكننده داشت كه با نگراني شرايط جسماني وي را تعقيب مي‌كردند. هنگامي كه به سايت شخصي وي سر مي‌زنيد نوشته‌ها از تاريخ شانزدهم مهرماه سال 1386 شروع مي‌شود و روند نوشته‌ها به‌طور منظم پيش مي‌رود تا ششم تيرماه 1387 از آن به بعد ديگر پست جديدي نمي‌بينيد به راحتي مي‌توان حدس زد كه در اين زمان دكتر پاش ديگر توان تايپ كردن ندارد.
در روز سوم مردادماه سال 1387 يكي از دوستان دكتر پاش در سايت وي اين‌گونه مي‌نويسد: «نمونه‌برداري كه هفته قبل انجام شده است نشان مي‌دهد كه سرطان بسيار بيشتر از آنچه كه اسكن نشان مي‌داد، پيشرفت كرده است. رندي بسيار ضعيف و بيمار شده است. وي در خانه بستري است. من يكي از دوستان وي هستم كه به جاي وي اين سايت را به‌روزرساني مي‌كنم. زيرا ما مي‌دانيم افراد بسيار زيادي براي گرفتن خبر به اينجا مي‌آيند.» و اين دوست در روز بعد يعني چهارم مردادماه اين‌چنين مي‌نويسد: «رندي امروز صبح در اثر عوارض بيماري سرطان پانكراس فوت كرد.» و اين، آخرين پست سايت دكتر پاش بود.
اخلاق و روحيات
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید پاش در کنار سه فرزندش
پروفسور گابريل رابينز (Gabriel Robins)، از دوستان دكتر پاش در معرفي او قبل از سخنراني وي درباره مديريت زمان در دانشگاه ويرجينيا اين چنين مي‌گويد: «من رندي را به عنوان يك الگو از زماني كه در دانشگاه ويرجينيا به عنوان استاد در سال 1992 استخدام شدم، مي‌شناسم.
صداقت و شجاعت و مهرباني وي را از آن زمان به خاطر دارم. رندي به عنوان يك الگو تركيبي از يودا (شخصيت داناي فيلم جنگ ستارگان) و كاپيتان كرك (فرمانده يك كشتي فضايي در سريال «پيشتازان فضا» كه از قدرت مديريت فوق‌العاده‌اي برخوردار بود) و جيم كري (بازيگر فيلم‌هاي كمدي) است.
يك تركيب بي‌نظير از باهوشي و مديريت و طنز. رندي به عنوان يك الگو هميشه توصيه‌هاي صادقانه بي‌بديلي را براي همه داشته و اين مطلب از وي يك الگوي كامل ساخته است.
يك جمله مشهور هست كه مي‌گويد: «استعداد همان كاري را مي‌كند كه مي‌تواند انجام دهد، اما نبوغ همان كاري را مي‌كند كه بايد انجام دهد.» نبوغ رندي براي من و همه دوستانم در تمام اين سال‌ها دارايي ارزشمندي بود. رندي لذت بردن را به عنوان يك بعد ديگر از فعاليت‌هاي آكادميك به همه معرفي كرد و به همه نشان داد، كساني كه فكر مي‌كنند، درس خواندن و لذت بردن دو مقوله جدا از هم هستند، از هيچ‌كدام چيزي نمي‌دانند.»
دكتر پاش شخصيتي بسيار خانواده دوست داشت. وي دو پسر شش و چهار ساله به نام‌هاي Dylon و Logon و يك دختر دوساله به نام Chole دارد. او اوقات‌فراغت خود را با خانواده‌اش سپري مي‌كرد. درباره كار بسيار سخت‌كوش بود و اصولاً مخالف تفكر كار كردن براي امرار معاش بود. او كار كردن را براي چيزي فراتر از امرار معاش انجام مي‌داد، خود وي تعريف مي‌كند يك بار كسي از وي پرسيد: «راز موفقيت شما چيست؟» او پاسخ داد: «روز جمعه ساعت ده شب با دفتر من تماس بگيريد تا به شما بگويم.»
وي سرشار بود از نكته‌سنجي و مزاح، ويژگي‌اي كه بسياري از دوستانش به همين خاطر شيفته اش شده بودند. او بيشتر مرد عمل بود تا مرد كتاب و اين را مي‌توان از نحوه درس دادنش نيز به راحتي مشاهده كرد. در اكثر كلاس‌هاي وي بحث پروژه و نمونه‌هاي عملي حرف اول را مي‌زدند. از ويژگي‌هاي بارز شخصيتي دكتر پاش مي‌توان به تلاش بسيار زياد او براي پيش‌بيني و آمادگي براي شرايط مختلف اشاره كرد. اين ويژگي در روزهاي آخر زندگي وي جايي كه نگران فرزندانش بود نيز بسيار هويدا بود؛ او تمام تلاش خود را كرد تا براي فرزندانش چيزي به جا بگذارد كه در زمان سختي هنگامي كه او در كنار فرزندانش نيست به كار آن‌ها بيايد.
آخرين سخنراني
آخرين سخنراني دكتر پاش با عنوان «واقعاً رؤِياهاي كودكيتان را به دست بياوريد» در تاريخ 28 شهريور 1386 در دانشگاه كارنگي‌ملون برگزار شد. اين سخنراني در حقيقت جوابي بود براي يك سؤال دانشجويان كه همگي مي‌پرسيدند: «آخرين توصيه شما به ما چيست؟»
در هر حال اين سخنراني با حضور بيش از چهارصد نفر از دانشجويان و اساتيد دانشگاه كارنگي ملون برگزار شد و مثل هميشه سخنراني پر بود از شوخي‌هاي مختلفي كه رندي در موارد مختلف مطرح مي‌كرد. پاش يا به قول دوستانش رندي سخنراني خود را اين‌چنين آغاز كرد: «همان‌طور كه در شكل، نتيجه اسكن من را مي‌بينيد من در كبدم اكنون بيش از ده تومور سرطاني دارم و دكترها سه تا شش ماه به من فرصت داده بودند و البته اين فرصت ماه پيش تمام شد و اين واقعيتي است كه هست و ما فقط مي‌توانيم تصميم بگيريم كه چگونه با آن برخورد كنيم. به هر حال اگر من امروز آن‌طور كه بايد افسرده و ناراحت به نظر نمي‌رسم، متأسفم كه شمارا مأيوس مي‌كنم!»
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنیددکتر پاش در حال ارائه آخرين سخنراني خود دانشگاه کارنگي ملون
رندي در ادامه ذكر مي‌كند كه كاملاً مي‌داند كه چه اتفاقي دارد مي‌افتد، به همين دليل منزلش را عوض كرده و به محله‌اي رفته بود كه نزديك خانواده همسرش باشد، زيرا مي‌دانست كه با فوت او همسر و سه فرزند خردسالش به كمك نياز دارند. پاش در ادامه براي اين‌كه به همه نشان بدهد كه چه روحيه‌اي دارد و هنوز خيلي مانده تا بخواهد در خانه بستري شود، روي جايگاه سخنراني شروع به شنا كردن مي‌كند و با هر شنا سعي مي‌كرد در هوا دست‌هايش را به هم بزند و دوباره شناي بعدي... و اين شروع سخنراني بود.
رندي در سخنراني درباره آرزوهاي كودكي‌اش صحبت مي‌كرد و با ذكر خاطرات مختلفي كه از افراد مختلف داشت نكته‌هاي متنوعي را بيان مي‌كرد. نكته‌هايي مانند بيان حقيقت، سخت‌كوشي، لذت بردن از تمام لحظات زندگي، كمك كردن به ديگران تا به آرزوهايشان برسند، به اصول و پايه‌هاي هر مطلب پاي‌بند بودن، نكته‌سنجي و پيدا كردن نكته‌هاي آموزشي كه هر روزه در اطراف ما وجود دارند و از آن‌ها مي‌توانيم چيزهاي زيادي به زندگي خود اضافه كنيم و... جزء مواردي هستند كه به آن‌ها اشاره مي‌كند.
آرزوهاي دوران كودكي رندي دقيقاً مانند آرزوهاي ساير پسربچه‌هاي كنجكاو و خوشحالي است كه در اطراف خود مي‌بينيم. بعضي بسيار سخت، بعضي بسيار ساده و بعضي بسيار عجيب؛ تجربه كردن جاذبه صفر، آرزوي بازي كردن در ليگ فوتبال آمريكايي، نوشتن مقاله براي دايره‌المعارف، ديدن كاپيتان كرك، برنده شدن عروسك‌هاي بزرگ و فعاليت به عنوان يك متخصص روِياپردازي در والت‌ديسني.
زندگي رندي نيز مانند هر انسان ديگري لحظات مأيوس‌كننده هم داشت. رندي تعريف مي‌كند، بعد از آن‌كه مدرك دكتراي خود را مي‌گيرد براي رسيدن به هدفش كه فعاليت در والت ديسني بوده است، بلافاصله رزومه خود را براي استخدام به آنجا مي‌فرستد. وي مي‌گويد، بعد از فارغ التحصيلي واقعاً مطمئن بودم كه در هر جا بخواهم كار كنم حتماً مرا مي‌پذيرند، اما ديسني‌لند در جواب نامه من نوشت: «متأسفانه ما هيچ موقعيت شغلي كه مناسب توانايي شما باشد براي شما نداريم.»
بله با وجود اين‌كه تخصص رندي در زمينه خلق دنياهاي مجازي بود، والت‌ديسني وي را نپذيرفت. رندي اين‌چنين ادامه مي‌دهد: «ديوارها و موانع اطراف ما براي اين نيستند كه ما را از هدفمان دور كنند. براي اين هستند كه شما نشان دهيد يك خواسته براي شما چقدر ارزشمند است. اين موانع به اين دليل وجود دارند تا ميان شما كه يك هدف را با تمام وجود مي‌خواهيد و بقيه فرق بگذارند.»
رندي در سال 1991 به عضويت والت‌ديسني درآمد و روي پروژه‌هاي مختلفي مانند دزدان درياي كارائيب و... كار كرد. بعد از انجام اين‌كار، وي تصميم گرفت حاصل تجربه‌هاي خود را در قالب درسي در دانشگاه كارنگي ملون به دانشجويان آموزش بدهد و به اين ترتيب وي درس اصول ساختن دنياهاي مجازي را پايه‌گذاري كرد.
وي توضيح مي‌دهد، در اين درس پنجاه دانشجو وجود دارند كه به صورت تصادفي به گروه‌هاي چهاره نفره تقسيم مي‌شوند و بايد پروژه‌اي را در دو هفته كاري انجام دهند و بعد دومرتبه گروه‌بندي جديد و پروژه جديد و اين روند تا آخر ترم وجود دارد. يعني پنج پروژه معادل با ده هفته.
رندي تعريف مي‌كند، در نخستين ترمي كه اين درس ارائه شد، مطمئن نبود كه نتيجه چگونه است، زيرا در والت ديسني امكانات خيلي بيشتر و قوي‌تر بودند، اما نتايج كاركرد دانشجويان آنقدر تحسين‌برانگيز بود كه رندي آن را غيرقابل پيش‌بيني مي‌دانست. درس با استقبال بي نظيري مواجه شد. دانشجويان با دوستان و حتي پدران و مادرانشان سر كلاس حاضر مي‌شدند.
رندي به خاطر مي‌آورد كه جلسه دوم كلاس، كلاسي كه فقط پنجاه دانشجو داشت، با 95 نفر دانشجوي حاضر برگزار شد. در جلسات ارائه پروژه دانشجويان، بزرگ‌ترين سالن دانشكده علوم كامپيوتر از جمعيت پر مي‌شد و حضار حتي ايستاده به تماشاي حاصل پروژه‌هاي دانشجويان مي‌پرداختند. نكته جالب اين بود كه حاضرين از همه دانشكده‌هاي ديگر مي‌آمدند. شما قطعاً مي‌توانيد حدس بزنيد كه چه شور و شعفي در ميان حاضرين وجود داشته است.
پاش در ادامه فعاليت‌هاي خود تصميم گرفت كه با كمك دكتر دان مارينلي (Don Marinelli) كه در رشته هنر و سينما در دانشگاه كارنگي‌ملون فعاليت مي‌كند مركز فناوري‌هاي سرگرمي Entertainment Technology Center را راه‌اندازي كند و به اين ترتيب براي مقطع فوق ليسانس در رشته فناوري سرگرمي دانشجو بگيرند.
به اين ترتيب براي نخستين بار در دنيا اين رشته تحصيلي تأسيس شد. موارد درسي كه در اين رشته وجود داشت، عملاً هيچ چيز نبود. فقط چهار ترم پروژه و پروژه و پروژه. در حقيقت، ترم اول خود از پنج پروژه كوچك‌تر تشكيل مي‌شد. نكته جالب اينجا بود كه عملاً دانشجويان اين رشته بايد همه خواندني‌هاي مورد نياز اين رشته را در دوران ليسانس خوانده باشند، زيرا در طول دوره، زماني براي خواندن وجود نداشت.
عصر شبکه
-
29-09-08 21:45 #2
عضو VIP شهرسختافزار
- تاریخ عضویت
- Apr 2007
- ارسالها
- 3,849
- تشکر
- 2,158
- 4,594 تشکر در 2,058 ارسال
پاسخ: ...و رندي پاش‌از پل‌گذر كرد؟
|
|
اطلاعات موضوع
کاربران در حال مشاهده موضوع
1 کاربر در حال مشاهده این موضوع. (0 عضو و 1 میهمان)
Bookmarks