ظرف روزهای اخیر، کمپانی سامسونگ خود را در مرکز رسوایی بزرگی در رابطه با حریم خصوصی کاربران یافته، چرا که Parker Higgins، از فعالان EFF متوجه شده بخش مربوط به حریم خصوصی توافق نامه استفاده کاربر از تلویزیون‌های هوشمند سامسونگ بسیار شبیه به شاهکار جورج اورول، dystopia است.
ماجرا از آنجایی آغاز شد که در یکی از بندهای توافق نامه استفاده کاربر از تلویزیون‌های هوشمند سامسوگ آمده در صورت فعال بودن قابلیت تشخیص گفتار، نباید در نزدیک تلویزیون و یا کنترل از راه دور آن، اطلاعات خصوصی را بر سر زبان آورد. مشکل اصلی آنجاست هر صدایی که توسط تلویزیون به عنوان گفتار تشخیص داده شود، می‌تواند به صورت خودکار ضبط شده و برای تحلیل‌های بیشتر، به شرکت‌های ثانویه‌ای ارسال شود. در پاراگراف مورد بحث چنین آمده است:
«لطفاً توجه داشته باشید که اگر اطلاعات شخصی و یا مهمی را بر سر زبان بیاورید، این اطلاعات می‌توانند ثبت و به سرورهایی متعلق به شرکت‌های ثانویه‌ای ارسال شوند»
با انتشار این خبر، جنجال بالا گرفته و اکنون بسیاری از مردم می‌پرسند منظور از شرکت‌های ثانویه دقیقاً چه کسانی است و چرا باید به استراق سمع پردازند؟ با بالاگرفتن شدت انتقاد‌ها از سوی وبلاگ نویسان، فعالان و اصحاب رسانه، این کمپانی بیانه‌ای منتشر کرده و روشن ساخته در حال حاضر این اطلاعات می‌توانند برای شرکت Nuance Communications ارسال شوند. سامسونگ همچنین بند مورد بحث را بروزرسانی کرده و به طور صریح‌تر آن را تشریح کرده است.
«برای اینکه شما بتوانید از قابلیت تشخیص گفتار استفاده کنید، برخی فرمان‌های صوتی (در کنار اطلاعاتی در رابطه با دستگاه شما از جمله شناسه دستگاه) برای ارائه دهندگان ثانویه خدمات (در حال حاضر شرکت Nuance Communications) ارسال می‌شوند. این شرکت فرامین صوتی شما ارا به متن تبدیل می‌کند.»
سامسونگ همچنین تشریح ساخته که بر خلاف آنچه گفته می‌شود، تلویزیون‌های سامسونگ دائماً در حال گوش کردن به کاربر نیستند و ادعاهای مطرح شده، اغراق آمیز هستند. به گفته سامسونگ، تلویزون‌های این کمپانی تنها در هنگام فشردن دکمه فعال سازی جستجوی صوتی به شنود می‌پردازند.
منبع: softpedia
نظر خود را اضافه کنید.
برای ارسال نظر وارد شوید
ارسال نظر بدون عضویت در سایت