جامع‌ترین راهنمای خرید تلویزیون: با انواع تلویزیون‌ها و فناوری‌های روز دنیا آشنا شوید و آگاهانه خرید کنید

اگر می‌خواهید در دنیایی که هر روز تکنولوژی‌های تازه‌ای عرضه می‌شود، باز هم یک خریدار آگاه و با اطلاعات باشید، با ما همراه باشید. شهرسخت‌افزار با کامل‌ترین راهنمای خرید تلویزیون در ایران در خدمت شماست! شما می‌توانید با مطالعه این راهنمای خرید با تمامی چیزهایی که در خرید یک تلویزیون هوشمند نیاز دارید، آشنا شوید. این راهنما شما را به یک کاربر با دانش و آگاه به تکنولوژی‌های روز تلویزیون در دنیا تبدیل می‌کند.

تلویزیون یکی از پراستفاده ترین لوازم خانه محسوب می شود و در روز مدت زمان زیادی از آن استفاده می کنیم. امروزه تقریباً در تمام خانه ها حداقل یک تلویزیون یافت می شود. از طرف دیگر تلویزیون جزء وسایلی است که معمولاً سالها و به طور مداوم از آن استفاده می شود، پس در هنگام خرید یک تلویزیون باید نهایت دقت خود را به کار ببریم تا انتخاب درستی داشته باشیم و مدتی پس از خرید، از انتخاب خود پشیمان نشویم. با توجه به پیشرفت فناوری و وجود برندهای مختلف در بازار، انتخاب تلویزیون مناسب کار سختی است. در این مطلب سعی داریم شما را با تلویزیون های پیشرفته ی امروزی و تکنولوژی های به کار رفته در آنها آشنا کنیم تا در هنگام خرید یک تلویزیون جدید بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید.

اگر قصد خرید تلویزیون جدید دارید شاید ابتدا سَری به خیابان جمهوری بزنید و انواع تلویزیون های خوش رنگ و لعاب را پشت ویترین مغازه ها ببینید. اما به هیچ وجه نباید فریب ظاهر جذاب و تا حدودی مصنوعی نمایشگرهای دمو را بخورید. تلویزیون های دمو که در ویترین مغازه ها خودنمایی می کنند روشن ترین حالت و پویا ترین تنظیمات ممکن را برای جذب مشتری دارند و فروشندگان هم با دست کاری تنظیمات مثل تنظیم روشنایی و کنتراست و همچنین بازی با رنگ ها و در نهایت پخش فیلم ها و انیمیشن های باکیفیت، رنگارنگ و با گرافیک سنگین سعی در فریب مشتری دارند.

دومین موردی که باعث می شود انتخاب درستی نداشته باشید حرف های فروشندگان و اصطلاحاتی است که برای ترغیب شما به کار می برند. وقتی وارد یک فروشگاه می شوید با انبوهی از اصطلاحات، نام ها، تکنولوژی ها و ویژگی ها مواجه می شوید که فروشنده تحویل شما می دهد اما آیا واقعاً این تکنولوژی ها به کار شما می آیند؟ آیا این ویژگی ها واقعاً به درد شما می خورند؟

امروزه برای اینکه بتوانید بهترین انتخاب را با توجه به بودجه خود داشته باشید باید قبل از اقدام برای خرید و مراجعه به فروشگاه اطلاعات لازم را در مورد محصول مورد نظر به دست آورید و با چشمانی باز و اطلاعات کامل در مورد محصول برای خرید اقدام کنید. همانطور که گفتیم نمی شود به تلویزیون های دمو اعتماد کرد و کیفیت تصویر این تلویزیون ها غیرواقعی است اما هنگام مراجعه به فروشگاه بدون ترس و خجالت به قسمت تنظیمات در دمو تلویزیون مورد نظر خود بروید و تنظیمات آن را دست کاری کنید.

ابتدا حالت تصویر را روی استاندارد قرار دهید و تنظیمات ارتقای کیفیت تصویر و پردازش تصویر را خاموش و سپس مدام تنظیمات روشنایی، کنتراست و رنگ را تغییر دهید تا حالت طبیعی تصویر را به دست آورید. در ضمن به جای انیمیشن ها و فیلم های باکیفیت یک برنامه زنده تلویزیونی پخش کنید. انجام این کارها باعث می شود تا شما کیفیت واقعی تلویزیونی که انتخاب کرده اید را مشاهده کنید و در خرید دچار اشتباه نشوید.

امروزه با توجه به تکنولوژی های مختلف و تنوع بی شمار، خرید مناسبترین تلویزیون براساس نیازهای ما کار بسیار سختی است. برای اینکه بتوانید از بین تمام برندها و محصولات بهترین گزینه ممکن را انتخاب کنید نیاز دارید تا اطلاعات کاملی در مورد تلویزیون های امروزی کسب کنید. وقتی به قصد خرید تلویزیون به بازار می روید مشاهده می کنید که در هر تلویزیون تکنولوژی های مختلفی به کار رفته است که هرکدام کارآیی خاص خود را دارند، اما آیا شما واقعاً به این تکنولوژی ها و قابلیت ها احتیاج دارید؟

شما باید اطلاعات کاملی از تکنولوژی های مختلف به کار رفته در تلویزیون ها داشته باشید تا بدانید کدام یک از آن ها برای شما کاربردی است و کدام یک اصلاً برای شما استفاده ای ندارد تا هزینه اضافی برای ویژگی هایی که برای شما کاربردی ندارند پرداخت نکنید. در این راهنمای خرید قصد داریم شما را با تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون های امروزی آشنا کنیم و نکاتی را که هنگام خرید یک تلویزیون باید به آن ها توجه کنید ذکر می کنیم.

 

تاریخچه پیدایش تلویزیون

در ابتدا تاریخچه مختصری از چگونگی پیدایش تلویزیون های امروزی را برای شما ذکر می کنیم. دانشمندان زیادی از جمله پائول نیپکو، بوریس روزینگ، ولادیمیر زورکین و فیلو فارنزورث در طول تاریخ در توسعه و تکامل فناوری تلویزیون نقش داشته اند اما کسی که در نهایت تکنولوژی تلویزیون را کامل و قابل استفاده کرد جان لاگی برد دانشمند و مخترع اسکاتلندی بود به همین دلیل از او به عنوان مخترع تلویزیون یاد می شود. جان در دوم اکتبر 1925 موفق شد اولین انتقال تصویر تلویزیونی را به نمایش بگذارد.

جان در سال 1928 توانست اولین تلویزیون رنگی مکانیکی را بسازد. البته این تلویزیون های اولیه کیفیت تصویر بسیار پایین و بدی داشتند و به هیچ وجه قابل مقایسه با تلویزیون های فعلی نبودند. در سال 1931 فیلو فارنزورث اولین تلویزیون تمام الکترونیکی جهان را در موسسه فرانکلین فیلادلفیا در معرض دید عموم قرار داد. اولین تلویزیون های رنگی در سال 1939 وارد بازار شدند. اما ورود تلویزیون به ایران در سال 1337 بود، در ساعت 5 بعد از ظهر جمعه یازدهم مهر ماه سال 1337 اولین برنامه از اولین فرستنده تلویزیونی ایران پخش شد. تلویزیون ها تا دو دهه اخیر سرعت پیشرفت کمی داشتند اما در دو دهه اخیر تلویزیون ها با سرعت بسیار زیادی پیشرفت کرده اند و تکنولوژی های زیادی به آنها اضافه شده است.

اصول اولیه: کیفیت تصویر، انتخاب سایز، تکنولوژی صفحه نمایش

به طور کلی برای خرید یک تلویزیون ابتدا باید 3 اصل اساسی را رعایت کنید:

1- کیفیت تصویر یک تلویزیون را نمی توان با مشخصات روی کاغذ تعیین کرد

وقتی قصد خرید یک تلویزیون دارید و برای آشنایی با تلویزیون ها نگاهی به کاتالوگ آن ها می اندازید با انبوهی از عبارات و اسامی تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون برخورد می کنید که هدف اصلی آن ها گیج کردن شماست. این کار را سازندگان برای ترغیب شما به خرید تلویزیون های گران قیمت انجام می دهند. به همین دلیل توصیه می کنیم که به هیچ وجه گول این کاتالوگ ها را نخورید و از خریدهای احساسی پرهیز کنید. البته مشخصات ذکر شده در این کاتالوگ ها چندان هم بی ارزش نیستند. برای مثال وزن دستگاه و پورت های ورودی و خروجی از اهمیت زیادی برخوردارند و حتماً به آن ها توجه کنید اما در کل این کاتالوگ ها شامل اطلاعات بی ارزشی هستند و در بعضی موارد هم ممکن است مقادیر نوشته شده در کاتالوگ غیرواقعی باشد.

یکی از مواردی که هنگام خرید از سوی فروشنده مورد تاکید قرار می گیرد و همین طور در کاتالوگ محصول با فونت درشت به آن اشاره می شود کنتراست و نرخ نوسازی محصول است که مبحثی پیچیده و مبهم است. به دلیل همین پیچیدگی است که سازندگان با دروغی فریبنده در این مورد قصد دارند خریدارن را به سمت تلویزیون های گرانتر بکشانند. در کارهای معمولی نرخ نوسازی هیچ تاثیر و کاربردی برای شما ندارد و فقط قیمت تلویزیون را زیاد می کند. اکثر اعدادی که برای CMR, TruMotion, Motion Flow و SPS ذکر می شود غیر واقعی هستند و همچنین عددی که برای زاویه دید LCD و LED-Backlit LCD آورده می شود نادرست است.

یکی از دروغ های بزرگی که هنگام خرید تلویزیون می شنویم این است که تلویزیون های LED کیفیت تصویر بهتری نسبت به تلویزیون های LCD دارند این درحالی است که LED یک فناوری متفاوت با LCD نیست و در اصل LED نوعی از LCD به شمار می آید که در ادامه بیشتر در این مورد توضیح می دهیم. این مورد مشابه دروغی است که هنگام خرید یک کابل HDMI می شنوید. در حال حاضر اگر بخواهید یک کابل HDMI شش فوتی خریداری کنید با قیمت هایی از 3.5 دلار تا 700 دلار! مواجه می شوید و تولیدکنندگان و فروشندگان برای توجیه کالاهای گرانتر به دروغ می گویند که کابلهای گرانتر کیفیت تصویر بهتری دارند در حالی که کابل های HDMI هیچ تفاوتی در کیفیت تصویری که ارائه می دهند ندارند.

بسته به اینکه چقدر به مشخصات موجود در کاتالوگ ها اعتماد دارید می توانید از آن ها برای مقایسه امکانات تلویزیون های مختلف استفاده کنید. مثلاً کدام تلویزیون هوشمند است و یا تعداد پورت های HDMI و USB کدام تلویزیون بیشتر است و مواردی مشابه اما استفاده و استناد به کاتالوگ ها برای تشخیص بهترین کیفیت تصویر، بدترین راه است. پس به هیچ عنوان از روی کاتالوگ یک تلویزیون اقدام به خرید آن نکنید.

2- هرچه بزرگتر بهتر؟

اگر قصد خرید تلویزیون دارید اولین موردی که باید به آن توجه کنید اندازه صفحه نمایش تلویزیون است. به طور کلی اگر تلویزیون را برای اتاق خواب می خواهید بهتر است اندازه آن حداقل 32 اینچ باشد و اگر برای پذیرایی منزل می خواهید حداقل 50 اینچ باشد البته اگر تلویزیون را برای یک محیط نسبتاً بزرگ می خواهید به شما توصیه می کنیم از تلویزیون های 60 اینچ به بالا استفاده کنید. اما باید توجه کرد که تمام این اعداد و ارقام می تواند با توجه به شرایط و مفهوم نسبی کوچک و بزرگی، متفاوت باشد.

در مورد اندازه تلویزیون یک قانون کلی وجود دارد و آن این است که «هرچه بزرگتر بهتر». آیا این قانون در همه موارد صادق است؟

در حقیقت اندازه تلویزیون از امکانات و ویژگی هایی مثل هوشمند بودن، سه بعدی بودن و نرخ نوسازی بالاتر مهمتر است. توصیه می کنیم بزرگترین تلویزیونی که با بودجه خود می توانید بخرید را تهیه کنید. یکی از مواردی که خریداران تلویزیون پس از مدتی از آن پشیمان می شوند این است که چرا تلویزیون بزرگتری نخریده اند. البته اندازه ی تلویزیون به فضای محیطی که قرار است در آن قرار گیرد بستگی دارد. در حال حاضر تلویزیون های LCD و LED در سایزهای 26 تا بیش از 100 اینچ و تلویزیون های پلاسما هم از سایز 42 تا 150 اینچ در بازار موجودند. بطور کلی می توان گفت هر چه اندازه تلویزیون بزرگتر باشد کیفیت تصویر و قیمت تلویزیون افزایش می یابد اما باید توجه داشته باشید که اندازه ی تلویزیون باید با فضایی که تلویزیون در آن قرار دارد متناسب باشد.

روش استانداردی برای انتخاب اندازه صفحه نمایش باتوجه به ابعاد اتاق وجود ندارد. براساس پژوهش های تجربی وبسایت CNET جدولی تهیه کرده است که حداقل و حداکثر فاصله تا یک صفحه نمایش با اندازه خاص را نشان می دهد. با توجه به این جدول می توانید فضای مورد نیاز برای اندازه های مختلف صفحه نمایش را به دست آورید و تلویزیونی با ابعاد مناسب را تهیه کنید.

در این بین فرمول هایی هم برای به دست آوردن اندازه تلویزیون براساس اندازه محیط ارائه شده است. یکی از معتبرترین فرمول ها برای پیدا کردن اندازه تلویزیون مناسب محیط این است فاصله شما از تلویزیون باید 4 برابر قطر آن باشد. مثلاً اگر قصد خرید یک تلویزیون 50 اینچی را دارید باید فضایی حدود 5 متر در جلوی آن وجود داشته باشد (هر اینچ 2.54 سانتی متر).

3- پلاسما را فراموش نکنید

امروزه دیگر کمتر به تلویزیون های پلاسما اهمیت داده می شود و پلاسماها به تدریج به سرنوشت تلویزیون های لامپی دچار می شوند. مطمئناً تعجب کردید که چرا می گوییم «پلاسما را فراموش نکنید»، اما باید بدانید که تلویزیون های پلاسما با قیمتی مناسبتر کیفیتی در حد تلویزیون های LCD و LED دارند. درواقع تلویزیون های LED همان تلویزیون های LCD هستند با این تفاوت که نور پس زمینه شان توسط دیودهای نوری (LED) تولید می شود.

زمانی که برای اولین بار کیفیت HD معرفی شد، پلاسما بهترین تکنولوژی صفحه تخت برای تماشای فیلم ها و مسابقات ورزشی بود. از آنجا که روشن و خاموش شدن پیکسل ها در تلویزیون های پلاسما سریعتر از تلویزیون های LED و LCD صورت می گیرد، این تلویزیون های صحنه های سریع را روانتر و بهتر نمایش می دهند.

پلاسما رنگ سیاه را عمیق تر از LED و LCD نشان می دهد و سایه های خاکستری بسیار دقیقی ایجاد می کند به طوری که شما می توانید تمام جزییات وحشتناکی را که در فیلم های ترسناک وجود دارند مشاهده کنید. رنگ ها در پلاسما دقیق تر از LCD است. خرید تلویزیون پلاسما به دلیل قیمت کمتر و تفاوت جزیی با تلویزیون های LCD به صرفه تر است.

یکی از دلایلی که خریداران به سراغ تلویزیون های پلاسما نمی روند مشکلی به نام Burn-in است. مشکل Burn-in جزء مشخصه های تلویزیون های پلاسما محسوب می شود. در صورتی که یک تصویر برای مدت طولانی بدون تغییر روی صفحه نمایش به صورت ثابت نمایش داده شود شبحی از آن روی تلویزیون باقی می ماند. این مشکل در اکثر موارد برای لوگوی شبکه ها که در گوشه تلویزیون دائماً در حال نمایش هستند اتفاق می افتد. البته تلویزیون های پلاسمایی که امروزه تولید می شوند پیشرفت های زیادی کرده اند و این مشکل تا حدود زیادی برطرف شده است.

از دلایل دیگر عدم استقبال از تلویزیون های پلاسما، قدیمی بودن تکنولوژی آن نسبت به LCD و LED است. تلویزیون های LED جدیدتر، باریکتر و سبکتر از پلاسما ها هستند اما پلاسما و LED هردو به بلوغ رسیده اند و کیفیت تصویر بسیار خوبی دارند و پلاسما ها هم امروزه باریکتر از گذشته شده اند. یک تلویزیون خوب و با کیفیت چیزی نیست که پس از گذشت دو سال یک محصول قدیمی و با کیفیت تصویر متوسط محسوب شود. با اینکه پلاسما از LCD و LED قدیمی تر است اما کیفیت تصویر آن اگر از LCD و LED بالاتر نباشد مطمئناً پایینتر نیست.

یکی از نکات منفی در مورد پلاسماها این است که تلویزیون های پلاسما در ابعاد کوچکتر از 42 اینچ تولید نمی شوند. بنابراین اگر تلویزیونی کوچک می خواهید باید به سراغ LCD و LED بروید. از دیگر نکات منفی پلاسماها روشنایی کمتر آن ها نسبت به LED است. اگر قرار است تلویزون در مکانی روشن یا در مجاورت نور خورشید باشد بهتر است از LED استفاده کنید. البته LCD و LED هم زیر نور خورشید کیفیت خوبی ندارند.

اگر در مناطق مرتفع و کوهستانی زندگی می کنید بهتر است پلاسما را کنار بگذارید. تلویزیون های پلاسما در ارتفاع بسیار زیاد عملکرد خوبی ندارند. از دیگر معایب پلاسماها مصرف برق بیشتر آن ها در مقایسه با LCD و LED است. البته مصرف برق بالاتر پلاسماها، بیشتر در اینچ های بالاتر خود را نشان می دهد. اما باید به این نکته هم توجه داشت که هزینه کمتر برای خرید پلاسما، می تواند هزینه مصرف برق بالاتر را به نوعی جبران کند.

در مورد پلاسما و سایر فناوری ها، در صفحات بعدی توضیحات دقیق تری را ارائه خواهیم کرد.

تکنولوژی های صفحه نمایش تلویزیون

یکی از مواردی که هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه کرد فناوری به کار رفته در صفحه نمایش تلویزیون است. هرکدام از این فناوری ها ویژگی های خاص خود را دارند و با توجه به این ویژگی ها و نیازهای خود باید یکی از این فناوری ها را انتخاب کنید. در دو دهه اخیر از فناوری های CRT، پروجکشن، پلاسما، LED، LCD و OLED در ساخت تلویزیون ها استفاده می شد اما امروزه تنها از تکنولوژی های پلاسما، LED، LCD و OLED در ساخت تلویزیون ها استفاده می شود و CRT و پروجکشن به تاریخ پیوسته اند. رقابت اصلی در این زمینه با توجه به قیمت بالای OLED بیشتر بین پلاسما، LCD و LED است. البته پلاسماهای امروزی باتوجه به قیمت مناسبتر و تفاوت اندک با LCD در حال از رده خارج کردن LCD هستند. در ادامه شما را با انواع تکنولوژی هایی که امروزه از آن ها در ساخت تلویزیون ها استفاده می شود آشنا می کنیم.

پلاسما

اگر قصد خرید یک تلویزیون نسبتاً بزرگ را دارید و می خواهید در کنار قیمت مناسب، کیفیت تصویر بالایی هم داشته باشد تلویزیون های پلاسما بهترین انتخاب برای شماست. صفحه نمایش های پلاسما کیفیت تصویر و کنتراست بالایی دارند و تصاویر زیبایی را خلق می کنند. علاوه بر این صفحه نمایش های پلاسما زاویه دید بالایی دارند. اما تلویزیون های پلاسما شفافیت کمتری نسبت به تلویزیون های LCD و LED دارند.

در حال حاضر کلیه تلویزیون های پلاسمای موجود در بازار دارای رزولوشن HD و FULLHD هستند. تلویزیون های پلاسمای موجود در بازار دارای سایزهای 42 تا 65 اینچ هستند البته تلویزیون های پلاسما تا اندازه 150 اینچ هم تولید شده که در بازار داخلی کشور موجود نیستند.

تلویزیون های پلاسما همانطور که از نامشان پیداست از یک گاز مخصوص که در حالت پلاسمایی قراردارد ساخته شده اند. در تلویزیون های پلاسما نور از سلول های منفرد ساطع می شود می تواند با ظرافت سایه های رنگ ها را با جزییات بیشتری نشان دهد. در تلویزیون های پلاسما تکنولوژی شکلگیری تصویر با آنچه در لامپهای فلوئورسنت اتفاق می افتد کاملاً متفاوت است.

صفحه نمایش های پلاسما از چندین سلول تشکیل شده است که بین دو صفحه شیشه ای مجزا محصور شده اند. در شکاف بین شیشه ها ترکیب گاز زئون و نئون قرار دارد که هنگام ساخت به صورت پلاسما درآمده اند. در هنگام روشن شدن تلویزیون پلاسمای باردار شده توسط الکترون ها تحریک می شود و نورهای قرمز، آبی و سبز تولید می کنند. فرآیند ایجاد تصویر در تلویزیون های پلاسما کاری پیچیده و مشکل است و به برق بیشتری نیاز دارد و نور کمتری هم نسبت به تلویزیون های دیگر تولید می کند اما به دلیل خاص بودن رنگ ها و نور تولید شده، تصویری با کیفیت و وضوح بالا تولید می شود.

                                             

LED TV

 Plasma TV

تلویزیون های پلاسما به دلیل تجزیه گازی که در آن ها اتفاق می افتد هنگام کار نسبت به LCD و LED گرمای بیشتری ایجاد می کنند و نسبت به آن ها ضخیم تر و سنگینتر هستند اما عمق رنگ بهتری ایجاد می کنند و زاویه دید بهتری نسبت به LCD ها دارند. علاوه بر این موارد کنتراست تصویر بالاتر، پلاسما را به بهترین انتخاب برای دوستداران فیلم تبدیل میکند.

 تکنولوژی‌های صفحه نمایش: (LCD (Liquid-Crystal Display

LCD یا Liquid Crystal Display یک نمایشگر نوری است که براساس خصوصیات نوری کریستال مایع در ولتاژهای مختلف ساخته شده است. کریستال مایع حالتی از ماده با خصوصیات دوگانه جامد و مایع است که بین صفحات شیشه ای پلاریزه شده قرار می گیرد و نور را با توجه به ولتاژی که به آن وارد می شود از خود عبور می دهد. کریستال مایع به کار رفته در صفحات LCD سمی است و در صورت تماس دست با کریستال مایع درون LCD شکسته باید سریعاً دست ها را با آب و صابون شست. نور مورد نیاز صفحات LCD توسط یک لامپ فلوئورسنت تامین می شود.

لازم است این مورد را مطرح کنیم که کریستال مایع اساساً در طبیعت یافت نمی شود ولی ماده ای که در تلویزیون ها به کار می رود خاصیتی با این مضمون دارد. کریستال مایع زمانی که نیروی الکتریسیته به آن وارد می شود، تغییراتی در قطب های مولکولی آن ایجاد می شود. بعد از کریستال های مایع، صفحات نامرئی فیلتر رنگی که مختص ایجاد رنگ های سبز، قرمز و آبی هستند وجود دارند. نوری که در پس زمینه توسط لامپ های فلوئورسنت ایجاد می شود از درون کریستال های مایع عبور می کند و در جهت قطب آن به فیلتر های رنگی نامرئی برخورد می کند. از اینجاست که به ازای هر پیکسل یک واحد نور داریم و ترکیب پیکسل ها در نهایت تصویر مورد نظر را ایجاد می کند. بازتاب نور خالص به فیلترها، تصویری با وضوح بی نظیر را در برابر چشمانتان ایجاد می کند و برخلاف تلویزیون های CRT (تلوزیون های منسوخ شده که لامپ تصویر داشتند)، هیچ گونه نوری مستقیماً به خارج از تلویزیون پرتاب نمی شود.

از نقاط قوت LCD امکان تولید آن در انواع سایزها است. صفحه نمایش های LCD تا کنون در سایزهای 1 تا 180 اینچ تولید شده اند. همین امر باعث شده که علاوه بر تلویزیون ها در لپ تاپ ها، تبلت ها و تلفن های همراه و در اندازه های متنوع از LCD استفاده شود. معمولاً وضوح تصویر LCD به دلیل پایین بودن میزان کنتراست رنگ آن از رقیب خود پلاسما پایین تر است. تلویزیون های LCD حدود 1 تا 2 اینچ از تلویزیون های پلاسما باریکتر هستند. از مشکلات بزرگ LCD ها زاویه دید محدود آن هاست به طوری که اگر مقداری زاویه شما از صفحه نمایش زیاد شود کیفیت تصویر به شدت افت می کند و اگر زاویه بیشتر شود دیگر نمی توانید چیزی مشاهده کنید اما در تلویزیون های پلاسما چنین مشکلی وجود ندارد.

از طرفی در تلویزیون های  LCD مشکل سوختن لامپ تصویر وجود ندارد و تصاویر آن حتی در اتاق های خیلی روشن هم قابل دیدن است و به نرمی کار می کند و دمای آن هنگام کار بالا نمی رود و در نتیجه نیازی به فن های پر سروصدای تلویزیون های پلاسما ندارد. از مزایای دیگر LCD ها باریک و سبک بودن و حمل و نقل و جابجایی راحت تر آنهاست. برای مصارف عادی و معمولی LCD ها گزینه خوبی هستند اما اگر قصد انجام بازی های ویدیویی با فریم بالا را در تلویزیون دارید LCD ها انتخاب مناسبی نیستند. طول عمر صفحه نمایش های LCD حدود 60 هزار ساعت معادل 7 سال استفاده مداوم و شبانه روزی است. طول عمر یک نمایشگر مدت زمانی است که طول می کشد تا نور پس زمینه آن به نصف مقدار اولیه کاهش پیدا کند.

TFT

TFT مخفف Thin Film Transistor است و تکنولوژی به کار رفته در LCD ها برای نمایش تصاویر با کیفیت بالا است. این تکنولوژی امروزه تقریباً در تمام LCD ها اعم از: تلویزیون ها، مانیتورها، لپ تاپ ها، موبایل ها، تبلت ها، کنسول های بازی و محصولات مختلف دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. این تکنولوژی نحوه ارسال تصویر و آدرس دهی برای نمایش تصاویر روی LCD را بهبود می بخشد و به این ترتیب کیفیت تصاویر را تا حدودی افزایش می دهد.

در LCD های قدیمی در بیرونی ترین لایه صفحه نمایش از صفحات مات و غیر صیقلی استفاده می شد تا از انعکاس نور محیط به چشم بیننده جلوگیری شود و در نتیجه تصویر در مقابل نور بهتر دیده شود. این روش بسیار مفید بود اما اثرات جانبی زیادی داشت از جمله آنکه صفحات مات باعث پراکندگی و به هم ریختگی نور، تاری تصویر، کاهش کنتراست، شدت رنگ و زاویه دید می شدند. برای حل این مشکلات تولیدکنندگان به جای صفحه مات از یک صفحه صیقلی و براق در بیرونی ترین لایه صفحه نمایش استفاده کردند. این صفحه براق به شدت نور را بازتاب می کرد و تولیدکنندگان برای رفع این معضل یک لایه بسیار باریک مات روی صفحه براق کشیدند. البته با این حال باز هم قدری بازتاب نور اجتناب ناپذیر است. با این تکنولوژی اشباع رنگ و کنتراست بیشتر شد و در نهایت تصاویر نسبت به گذشته شفافتر و باکیفیت تر شدند.

پیکسل سوخته

پیکسل سوخته یا Dead Pixel اصطلاح عامیانه پدیده پیکسل های معیوب یا Defective Pixels است. پیکسل سوخته یعنی پیکسل هایی که ترانزیستور آن ها سوخته است و همواره رنگ ثابتی را نمایش می دهند و تغییر رنگ نمی دهند. البته در تلویزیون هایی که تراکم پیکسلی بالایی دارند این موضوع چندان به چشم نمی آید اما اگر مقدار پیکسل های سوخته زیاد شود می تواند ناراحت کننده باشد و همچنین بر کیفیت تویزیون تاثیر منفی بگذارد. مرکز استاندارد جهانی ISO استانداردی با عنوان ISO 13406-2 را برای میزان پیکسل های معیوب قابل قبول در نمایشگر های LCD تدوین کرده است تا به عنوان مرجعی برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان باشد. براساس این استاندارد 3 نوع پیکسل معیوب برای نمایشگرهای LCD در نظر گرفته شده است.

1. HOT Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت سفید رنگ باقی مانده اند گفته می شود.
2. Dead Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت تیره باقی مانده اند گفته می شود.
3. Stuck Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت به یکی از رنگ های سبز، آبی و قرمز باقی مانده اند گفته می شود.

برخی از تولیدکنندگان LCD تا 2 HOT Pixel و Dead Pixel و 5 Stuck Pixel را قابل چشم پوشی می دانند. با این حال هر یک از شرکت هایی که از LCD ها در محصولات خود استفاده می کنند تعدادی پیکسل معیوب را به عنوان حدنصاب تعویض محصول مشخص کرده اند. پس هنگام خرید یک تلویزیون LCD حتماً به گارانتی محصول توجه کنید و دقت کنید که تا چه تعداد پیکسل معیوب توسط شرکت گارانتی استاندارد اعلام شده است و از چه تعدادی پیکسل معیوب بیشتر شود کالا تعویض می شود. پس از خرید هم به دقت محصول را بررسی کنید تا تعداد پیکسل های معیوب آن بیشتر از حد معمول نباشد.

تقابل پلاسما و LCD؛ کدام یک؟

برتری های LCD نسبت به پلاسما

صفحه نمایش های LCD می توانند تعداد بیشتری پیکسل را نسبت به پلاسماهای هم اندازه خود نمایش دهند و علاوه بر این مصرف برق LCD ها حدود 30 درصد کمتر از پلاسما است. گذشته از اینها وزن تلویزیون های LCD بسیار کمتر از تلویزیون های پلاسما است و این مساله باعث می شود حمل و نقل تلویزیون های LCD و نصب دیواری آن ها راحت تر از تلویزیون های پلاسما باشد. از ضعف های اصلی پلاسما پدیده جا افتادگی تصویر یا Burn-in است که در مورد آن در ابتدا توضیحاتی دادیم و گفتیم که این مشکل در پلاسماهای جدید تا حد زیادی برطرف شده است.

به هر حال اگر در خرید تلویزیون مساله مالی برای شما اهمیت زیادی دارد و در عین حال به دنبال تکنولوژی بهتر هستید بدون شک پلاسما انتخاب بهتری است اما اگر مسائل مالی در اولویت های بعدی شما قرار دارند و جمع و جور بودن و حمل آسان و مصرف انرژی پایین برای شما اهمیت بیشتری دارند LCD بهترین انتخاب برای شماست. اگر هم می خواهید از تلویزیون در محیط های پرنور استفاده کنید تلویزیون های LCD به شما پیشنهاد می شود.

برتری های پلاسما نسبت به LCD

بزرگترین نقطه قوت پلاسما در واقع مهمترین ضعف LCD است! نمایش رنگ سیاه. هیچ یک از تلویزیون های LCD به اندازه ی تلویزیون های پلاسما رنگ مشکی را عمیق و خوب نشان نمی دهند. عدم نمایش خوب و کامل رنگ سیاه مهمترین نقطه ضعف LCD هاست. حتی پیشرفته ترین تلویزیون های LCD هم از نمایش کامل رنگ مشکی عاجزند و به هر حال مقداری از نور پس زمینه به محیط منتشر می شود.

اما برخلاف LCD در پلاسما چیزی به اسم نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خودش نور مورد نیازش را تامین می کند بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مورد نظر سطح مناسبی از رنگ مشکی ایجاد می شود. به همین دلیل است که کنتراست (اختلاف بین تاریک ترین و روشن ترین حالت نمایش رنگ ها در تلویزیون) در پلاسما ها بسیار بیشتر از LCD ها است و این موضوع باعث می شود کیفیت تصویر در تلویزیون های پلاسما بیشتر از تلویزیون های LCD باشد. البته همین امر باعث می شود که وضوح نمایشگرهای پلاسما زیر نور و در فضای آزاد کاهش یابد و دیدن تصاویر سخت تر شود. به همین جهت معمولاً از نمایشگرهای LCD یا LED به عنوان تابلوهای تبلیغاتی در فضای آزاد استفاده می شود.

از دیگر برتری های پلاسما نسبت به LCD زاویه دید بالاتر پلاسما است. زاویه دید هم از نقاط ضعف اساسی LCD ها است به طوری که هرچه زاویه شما با تلویزیون بیشتر شود کیفیت تصویر افت می کند تا جایی که دیگر هیچ چیز قابل مشاهده نیست اما شما از هر زاویه ای که به نمایشگرهای پلاسما نگاه کنید کیفیت تصویر تغییر چندانی نمی کند.

سومین مورد از برتری های پلاسما نسبت به LCD کیفیت بالای رنگ ها در پلاسما است. نشت نور پس زمینه در LCD ها باعث می شود که رنگ های به نمایش درآمده کیفیت پایین تری نسبت به پلاسما داشته باشند. البته این نکته را هم اینجا ذکر کنیم که تلویزیون های LCD قدیمی در پخش فیلم های سریع، کند عمل می کردند و سایه تصویر قبلی روی تصویر فعلی باقی می ماند اما در نسل جدید تلویزیون های LCD زمان پاسخگویی یا Response Time کاهش پیدا کرده و در نتیجه این مشکل تا حدودی رفع شده است البته با این تفاسیر هنوز هم LCD از پلاسما کندتر است.

یکی از ویژگی های صفحات پلاسما طول عمر بالای آنهاست. صفحه نمایش های LCD بین 30,000 تا 60,000 ساعت عمر می کنند در حالی که صفحه نمایش های پلاسمایی که امروزه تولید می شوند عمر مفیدشان بیش از 100,000 ساعت است و به این ترتیب طول عمر صفحه نمایش های پلاسما حدوداً 1.5 برابر نمایشگرهای LCD است. طول عمر یک صفحه نمایش مدت زمانی است که طول می کشد تا میزان نور صفحه نصف میزان اولیه شود.

و اما مهمترین برتری پلاسما نسبت به LCD چیزی نیست جز قیمت! پلاسماها به خصوص در ابعاد بزرگ قیمت بسیار کمتری نسبت به LCD ها دارند. مثلاً یک تلویزیون پلاسمای 42 اینچی با اینکه حدود 30 درصد بزرگتر از یک تلویزیون LCD سی و هفت اینچی است اما هردو قیمت یکسانی دارند. ساخت صفحه نمایش های پلاسما در ابعاد کوچک چندان به صرفه نیست به همین دلیل پلاسماها در ابعاد حداقل 42 اینچ تولید می شوند و از طرفی دیگر ساخت صفحه نمایش های LCD با ابعاد بزرگ هزینه زیادی دارد. به همین دلیل است که برای اندازه های زیر 40 اینچ، LCD و برای اندازه های بزرگتر از 60 اینچ پلاسما پیشنهاد می شود.

یکی از نقاط ضعف نمایشگرهای پلاسما عدم امکان استفاده از رزولوشن های بالا در صفحه نمایش های کوچک است. در LCD می توان به راحتی وضوح و رزولوشن های بالا را اندازه های کوچک استفاده کرد. مثلاً یک تلویزیون LCD با اندازه 60 اینچ می تواند دارای رزولوشن 4K باشد این درحالی است که یک تلویزیون پلاسما برای اینکه بتواند از رزولوشن 4K پشتیبانی کند باید اندازه آن بیش از 100 اینچ باشد.

به دلیل فناوری به کار رفته در تلویزیون های پلاسما عمق تصویر در این تلویزیون ها به مراتب از تلویزیون های LCD بیشتر است. تلویزیون های LCD معمولاً تصاویر را تخت و فلت نشان می دهند. البته این مسئله یک ضعف نیست و به سلیقه خریدار و نوع تلویزیون بستگی دارد.

تغییر ارتفاع در عملکرد تلویزیون های LCD اختلالی ایجاد نمی کند اما بر عملکرد پلاسماها تاثیرگذار است. به همین دلیل شرکت های هواپیمایی از نمایشگرهای LCD در هواپیماها استفاده می کنند. در ارتفاع های بالاتر از 6500 متر از سطح دریا با کم شدن فشار هوا نویزهایی در تلویزیون های پلاسما دیده می شود که چندان خوش آیند نیست و به همین دلیل در ارتفاع های بالا از تلویزیون های LCD استفاده می شود.

نمی شود به طور قطع گفت که LCD بهتر است یا پلاسما و اولویت های خریدار تعیین می کند که کدام نوع تلویزیون برای او مناسبتر خواهد بود. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی و جمع و جور هستید LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند و بیشتر به درد خانه هایی با سالن بزرگ و سالن های عمومی و کنفرانس می‌خورند.

تکنولوژی‌های صفحه نمایش: (LED (Light Emitting Diode

LED مخفف واژه Light Emitting Diod و به معنی دیود ساطع کننده نور است. LED ها از خانواده دیودها و دیودها نیز زیر مجموعه نیمه هادی ها هستند. خاصیتی که LEDها را از سایر نیمه هادی ها متمایز می کند این است که با عبور جریان از آن ها مقداری انرژی به صورت نور از آنها منتشر می شود. LEDها تا اواخر دهه گذشته تنها قادر به تولید سه نور آبی، سبز و قرمز بودند که این موضوع کاربرد آن ها را محدود می کرد. اما در دهه گذشته LED هایی با رنگ آبی تولید شدند که قادر بودند نور سفید با هاله ای از رنگ آبی تولید کنند. LED ها برخلاف سایر صنایع روشنایی پرتوهای مادون قرمز و فرابنفش ایجاد نمی کنند و به این ترتیب به سلامت محیط و چشم آسیب نمی رسانند.

LED های سفید می توانند همه رنگ ها را تولید کنند و علاوه بر این مصرف انرژی آنها از لامپ ها و LED های قدیمی کمتر است. به اعتقاد کارشناسان لامپ های LED نسبت به لامپ های فلوئورسنت و دیگر لامپ ها مزایای بیشتری دارند. از مهمترین مزایای LED برگشت پذیری به چرخه طبیعت است زیرا به جای جیوه از عناصر دیگری مثل گالیوم و آرسنیک در آن استفاده شده است.

در LCD های معمولی از لامپ های مختلفی به عنوان نور پس زمینه برای روشن کردن کریستال های مایع استفاده می شود. از جمله این لامپ ها می توان به لامپ های نور سفید (Incandescent Light Bulbs)، لامپ های فلوئورسنت سرد (Cold Cathode Fluorescent Lamps/CCFL) و لامپ های فلوئورسنت گرم (Hot Cathode Fluorescent Lamps/HCFL) اشاره کرد.

اما در تلویزیون های جدید LCD به جای لامپ های ذکر شده از لامپ های LED برای روشن کردن کریستال های مایع استفاده می شود. در اصل تلویزیون هایی که امروزه با نام LED شناخته می شوند همان تلویزیون های LCD هستند که نور پس زمینه شان LED است. در واقع تلویزیون های LED واقعی، نمایشگرهای استادیوم ها و تلویزیون های غول پیکر شهری و تبلیغاتی هستند و تلویزیون های خانگی که امروزه با نام LED شناخته می شوند در اصل LED-Backlit LCD هستند که اختصاراً به آن LED می گویند.

تلویزیون های LCD گرانتر از پلاسما بودند در حالی که از لحاظ کیفیت تصویر از پلاسماها ضعیف تر بودند. تولیدکنندگان صفحه نمایش های LCD برای عقب نماندن از پلاسماها و رسیدن به کیفیت تصویری در حد پلاسما فناوری LED-Backlit LCD را معرفی کردند. کیفیت تصویر این تلویزیون ها بیشتر از LCD های معمولی بود و تلویزیون های LED توانستند به سلطه پلاسما در کیفیت برتر تصویر خاتمه دهند. با این حال این فناوری و تلویزیون های مجهز به آن بسیار گران هستند. این در حالی است که قیمت تلویزیون های پلاسما تقریباً نصف تلویزیون های LED است اما از نظر کیفیت تصویر تفاوت چندانی با هم ندارند.

مقایسه نمایشگرهای LED و LCD

- تلویزیون های LED به دلیل بهینه سازی هایی که در سیستم نوردهی و آدرس دهی پیکسل های آن ها انجام شده است، مصرف انرژِی بسیار کمتری نسبت به سایر تلویزیون ها دارند.
- تصویردر تلویزیون های LED بسیار روشنتراست و کنتراست بسیار بهتری دارد و نقاط سیاه در این تلویزیون ها عمیق تر است.
- تلویزیون های LED ضخامت بسیار کمی دارند به طوری که تلویزیون های LED موجود در بازار حدود 25 میلیمتر ضخامت دارند.
- LEDها مصرف برق بسیار کمی دارند به طوری که یک تلویزیون LED مصرف برقش حدود 40 درصد کمتر از یک تلویزون LCD هم اندازه آن است.
- طیف رنگ ها در تلویزیون های LED وسیع تر است به خصوص اگر در تلویزیون از تکنولوژی نور دهی RGB-LED استفاده شده باشد.
- فرکانس تغییر تصویر در تلویزیون های LED بیشتر است.
- تلویزیون های LED آلودگی زیست محیطی کمتری ایجاد می کنند.
- تلویزیون های LED دارای Response Time یا زمان پاسخگویی کمتری نسبت به تلویزیون های LCD هستند که این امر باعث افزایش سرعت خاموش و روشن شدن تلویزیون می شود و همچنین زمان پاسخگویی پایین LED ها باعث می شود که در این تلویزیون ها در صحنه های سریع و پرتحرک تاری مشاهده نشود و کیفیت تصویر کاهش پیدا نکند.
- تلویزیون های LCD برای ایجاد تصاویر تیره باید کریستال ها بچرخانند و راه نوری را که از پشت صفحه می تابد مسدود کنند. این مسئله یکی از مشکلات عمده تلویزیون های LCD است زیرا با ممانعت از تابش نور، کنتراست تصویر هم کاهش می یابد و جزییات کمتری نمایش داده می شود. اما در تلویزیون های LED به دلیل استفاده از فناوری تیرگی موضعی (در ادامه در مورد این ویژگی به طور مفصل صحبت می کنیم)، میزان نور صفحه نمایش کنترل و این مشکل برطرف می شود. در واقع تلویزیون ها LED به جای ممانعت از تابش نور، آن را پشت تصاویر مشکی کم رنگ می کنند و به این ترتیب تصاویر تیره بهتری به دست می آید.
- همانطور که گفتیم طول عمر تلویزیون های LCD حدود 60 هزار ساعت است در حالی که سازندگان تلویزیون های LED ادعا می کنند که طول عمر این تلویزیون ها بیش از 100 هزار ساعت است. البته این ادعا هنوز به طور تجربی ثابت نشده است اما به هر حال می دانیم که دیودهای نوری طول عمر بالایی دارند.
- زاویه دید تلویزیون های LED و LCD باهم برابر است. همانطور که گفتیم از ضعف های اساسی تلویزیون های LCD زاویه دید بسیار پایین آن هاست. حتماً هنگام خرید به این موضوع دقت داشته باشید زیرا برخی از فروشندگان به اشتباه ادعا می کنند که زاویه دید تلویزیون های LED بیشتر از تلویزیون های LCD است اما همانطور که گفتیم تلویزیون های LED تنها در نور پس زمینه با تلویزیون های LCD تفاوت دارند و نور پس زمینه هم تاثیری بر زاویه دید ندارد. اگر تاکنون فکر می کردید تلویزیون های LED زاویه دید بهتری نسبت به تلویزیون های LCD دارند سخت در اشتباه بودید زیرا در بعضی موارد زاویه دید تلویزیون های LED حتی از تلویزیون های LCD هم کمتر است. بنابراین اگر زاویه دید از اولویت های اساسی شما برای خرید تلویزیون است بهترین انتخاب ممکن پلاسماها هستند که بیشترین زاویه دید را در بین تلویزیون های امروزی دارند.

انواع تلویزیون های LED

تلویزیون های LED انواع مختلفی دارند و براساس نوع پیکربندی نور پس زمینه به دو دسته چینش کامل (Full-Array/Full-LED) و نور از لبه (Edge-Lit/Edge-LED) تقسیم می شوند. تلویزیون های هردو دسته می توانند دارای قابلیت تاریکی موضعی یا Local Dimming و یا بدون این قابلیت باشند. قابلیت Local Dimming باعث می شود روشنایی منتشر شده از LED ها به نحوی کنترل شود که روشنایی و تاریکی موضعی امکان پذیر شود یعنی می توان روشنایی قسمت های مختلف صفحه نمایش را به صورت مستقل و جداگانه، کنترل و تنظیم کرد.

 تلویزیون های LED با نور پس زمینه چینش کامل (Full-Array/Full-LED)

در تلویزیون های LED که شیوه قرارگیری نور پس زمینه شان به روش چینش کامل است تعداد زیادی لامپ LED در پشت صفحه نمایش چیده شده اند تا نور مورد نیاز برای نمایش تصویر را تامین کنند. استفاده از این تکنولوژی در تلویزیون های LED این امکان را می دهد که در مناطقی از صفحه که تصویر سیاه است LED های آن قسمت خاموش شوند و در نتیجه شفافیت و کنتراست تصویر بیشتر می شود و رنگ مشکی پررنگ تر و اشباع رنگ نسبت به LCD های معمولی غنی تر می شود.

همانطور که گفتیم هرکدام از انواع تلویزیون های LED در دو مدل، یکی با فناوری تاریکی موضعی و دیگری بدون آن تولید می شوند. تلویزیون های LED از نوع چینش کامل و بدون فناوری تاریکی موضعی بسیار کم هستند و به دلیل کیفیت پایین تصویر در این پنل ها نسبت به انواع دیگر، معمولاً شرکت های تولید کننده در محصولات خود از این نوع استفاده نمی کنند. این نوع از پنل های LED به دلیل اینکه کیفیت تصویرشان تقریباً مانند پنل های LCD معمولی است زیاد مورد استقبال قرار نگرفته اند.

 

در مقابل تلویزیون های LED با نور پس زمینه Full-Array و بدون قابلیت Local Dimming، تلویزیون های LED با نور پس زمینه Full-Array و به همراه قابلیت تاریکی موضعی قرار دارند. پنل های Full-Array و بدون تاریکی موضعی را می توان بدترین پنل های LED دانست این در حالی است که پنل های Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی بدون شک بالاترین کیفیت تصویر را در بین انواع پنل های LED دارند. در حال حاضر اگر قصد خرید یک تلویزیون LED را دارید و کیفیت تصویر اولویت اول شماست بهترین انتخاب تلویزیون های LED از نوع Full-Array و دارای قابلیت تاریکی موضعی است. قابلیت تاریکی موضعی این امکان را فراهم می کند که LED های یک نقطه خاموش شوند و به این ترتیب رنگ سیاه عمیق تر و تاریکتری ایجاد می شود. سطح رنگ مشکی در این پنل ها از LCDها بالاتر و بهتر است اما در برخی مواقع نور LEDها پخش می شود و یا بیش از حد تابیده می شود و این امر تاثیر منفی بر نقاط کناری می گذارد و برخی پیکسل های مشکی خاکستری نشان داده می شوند البته این مشکل در تلویزیون های مختلف شدت متفاوتی دارد و در اکثر تلویزیون های رده بالای امروزی به قدری کم است که اصلاً قابل تشخیص نیست.

تلویزیون های LED با نور پس زمینه نور از لبه (Edge-Lit/Edge-LED)

در تلویزیون های LED نور از لبه، لامپ های LED دورتادور لبه های نمایشگر چیده شده اند. در این نوع تلویزیون ها نور تولید شده توسط LED ها به کمک هدایتگرهای نور به طور یکسان در تمام سطح نمایشگر پخش می شود. این نوع نمایشگرها به دلیل اینکه لامپ های LED در پشت صفحه نمایش قرار نمی گیرد بسیار باریک هستند و بدون تردید می توان گفت که این مدل از تلویزیون های LED باریک ترین و سبکترین تلویزیون های ساخته شده تاکنون هستند. البته این نوع از LEDها ضعف های خاص خود را دارند. نمایشگرهای LED نور از لبه به کمترین میزان Hot-Spotting نور هم حساس هستند که در نتیجه در تصاویر بسیار روشن مقداری غیر همنواختی در شدت نور و یا بریدگی و ناهمگون بودن رنگ های تیره در صحنه های تاریک دیده می شود. البته این ضعف ها در مقابل ضعف های LCDها بسیار ناچیز است و از طرفی خریداران مجذوب باریکی و زیبایی تلویزیون های نور از لبه می شوند و مقدار اندکی کیفیت تصویر پایینتر اصلاً برایشان اهمیتی ندارد.

این نوع از تلویزیون های LED هم در دو نوع با تاریکی موضعی و بدون تاریکی موضعی تولید می شوند. تلویزیون های LED نور از لبه که بدون قابلیت تاریکی موضعی هستند بیشترین سهم بازار LEDها را در اختیار دارند. این نوع از LEDها بسیار باریک و سبک هستند و به راحتی می توان آن ها را روی دیوار نصب کرد. کیفیت تصویر در این نوع از LED ها تفاوت چندانی با LCD های معمولی ندارد و برخی از تلویزیون هایی که از این نوع هستند دارای مشکلاتی نظیر عدم تابش یکسان نور به نقاط مختلف صفحه نمایش هستند یعنی میزان روشنایی در لبه های صفحه نمایش بیشتر از وسط آن است.

تلویزیون های LED نور از لبه که دارای قابلیت تاریکی موضعی هستند اولین بار در سال 2010 معرفی شدند. قابلیت تاریکی موضعی این امکان را می دهد که لامپ های LED قسمتی از صفحه به طور مجزا خاموش شوند. در این نوع از LED های نور از لبه هم مشکل یکسان نبودن روشنایی در لبه و وسط تلویزیون وجود دارد و کناره های صفحه روشن تر از وسط آن هستند. همانطور که گفتیم هیچ کدام از انواع LEDها کیفیت تصویر Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی را ندارند، حتی تلویزیون های نور از لبه با قابلیت تاریکی موضعی که جدیدتر هم هستند کیفیت تصویرشان از Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی پایین تر است. در پایان باید بگوییم که مشکل عدم یکنواختی روشنایی در تلویزیون های LED از نوع نور از لبه واقعاً جدی نیست. در نسل های جدید تلویزیون هایی که از نوع هستند این مشکل تاحدود زیادی برطرف شده است و دیگر با چشم قابل تشخیص نیست پس اکر قصد خرید تلویزیون هایی از این نوع را دارید اصلاً نگران این مشکل نباشید.

تاریکی موضعی (Local Dimming)

از این فناوری درحال حاضر تنها در تلویزیون های LED استفاده می شود و در تلویزیون های مجهز به این فناوری، لامپ های LED می توانند نور خود را براساس تصویر کم و زیاد کنند و یا حتی خاموش شوند. در تلویزیون های LED از نوع Full-Array به دلیل وجود لامپ های LED در سرتاسر صفحه این فناوری بیشتر خود را نشان می دهد و باعث می شود این نوع از تلویزیون ها کیفیت تصویر خارق العاده ای داشته باشند.

تصور کنید در حال تماشای یک فیلم سینمایی هستید و صحنه هایی از فیلم در محیطی تاریک است و یا مثلاً در حال تماشای مجموعه فیلم های بتمن  هستید که شخصیت اصلی فیلم سرتاپا سیاه است. در این حالت در تلویزیون هایی که دارای قابلیت تاریکی موضعی هستند لامپ های LED قسمت هایی از صفحه نمایش که تصاویر سیاه و تاریک را نشان می دهند خاموش می شوند، این در حالی است که لامپ های LED سایر نقاط همچنان روشن هستند و به این ترتیب کیفیت تصویر تا حد قابل توجهی افزایش می یابد. توانایی تاریک کردن بخش هایی از صفحه نمایش باعث کاهش مقدار نور نشت شده توسط LED های تاریک می شود و کمک می کند تصاویر تاریک و سیاه واقعی تر به نظر برسند و هرچه رنگ سیاه ایجاد شده در تلویزیون عمیق تر باشد سایر رنگ ها نیز برجسته تر نشان داده می شوند و کل تصویر، زنده تر و پویاتر به نظر می رسد.

فناوری تاریکی موضعی یک مشکل اساسی به نام Blooming دارد. این مشکل از آنجا ناشی می شود که نور LEDهای نقاط روشن به نقاط تاریک صفحه که LEDهای آن نقطه خاموش هستند نفوذ می کند. تاثیر Blooming در مدل های مختلف متفاوت است. این مشکل در تلویزیون های Full-Array که تمام صفحه از LED پوشیده شده است به مراتب بیشتر از تلویزیون های Edge-Lit است. مشکل Blooming با تعداد نقاطی که در یک تصویر در آن واحد تاریک می شوند ارتباط زیادی دارد.

البته این نکته را هم در نظر داشته باشید که هرچه رزولوشن تصویر یا تعداد پیکسل ها بیشتر باشد این مشکل کمتر به چشم می آید. مشکل Blooming مهمترین مشکل فناوری Local Dimming است اما آنقدر جدی نیست که شما را از خرید یک تلویزیون LED باز دارد. این مشکل در تلویزیون های امروزی تاحدود زیادی رفع شده است و اگر قصد خرید یک تلویزیون LED با فناوری تاریکی موضعی را دارید نگران این مشکل نباشید.

اگر می‌خواهید در دنیایی که هر روز تکنولوژی‌های تازه‌ای عرضه می‌شود، باز هم یک خریدار آگاه و با اطلاعات باشید، با ما همراه باشید. شهرسخت‌افزار با کامل‌ترین راهنمای خرید تلویزیون در ایران در خدمت شماست! شما می‌توانید با مطالعه این راهنمای خرید با تمامی چیزهایی که در خرید یک تلویزیون هوشمند نیاز دارید، آشنا شوید. این راهنما شما را به یک کاربر با دانش و آگاه به تکنولوژی‌های روز تلویزیون در دنیا تبدیل می‌کند.

تلویزیون یکی از پراستفاده ترین لوازم خانه محسوب می شود و در روز مدت زمان زیادی از آن استفاده می کنیم. امروزه تقریباً در تمام خانه ها حداقل یک تلویزیون یافت می شود. از طرف دیگر تلویزیون جزء وسایلی است که معمولاً سالها و به طور مداوم از آن استفاده می شود، پس در هنگام خرید یک تلویزیون باید نهایت دقت خود را به کار ببریم تا انتخاب درستی داشته باشیم و مدتی پس از خرید، از انتخاب خود پشیمان نشویم. با توجه به پیشرفت فناوری و وجود برندهای مختلف در بازار، انتخاب تلویزیون مناسب کار سختی است. در این مطلب سعی داریم شما را با تلویزیون های پیشرفته ی امروزی و تکنولوژی های به کار رفته در آنها آشنا کنیم تا در هنگام خرید یک تلویزیون جدید بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید.

اگر قصد خرید تلویزیون جدید دارید شاید ابتدا سَری به خیابان جمهوری بزنید و انواع تلویزیون های خوش رنگ و لعاب را پشت ویترین مغازه ها ببینید. اما به هیچ وجه نباید فریب ظاهر جذاب و تا حدودی مصنوعی نمایشگرهای دمو را بخورید. تلویزیون های دمو که در ویترین مغازه ها خودنمایی می کنند روشن ترین حالت و پویا ترین تنظیمات ممکن را برای جذب مشتری دارند و فروشندگان هم با دست کاری تنظیمات مثل تنظیم روشنایی و کنتراست و همچنین بازی با رنگ ها و در نهایت پخش فیلم ها و انیمیشن های باکیفیت، رنگارنگ و با گرافیک سنگین سعی در فریب مشتری دارند.

دومین موردی که باعث می شود انتخاب درستی نداشته باشید حرف های فروشندگان و اصطلاحاتی است که برای ترغیب شما به کار می برند. وقتی وارد یک فروشگاه می شوید با انبوهی از اصطلاحات، نام ها، تکنولوژی ها و ویژگی ها مواجه می شوید که فروشنده تحویل شما می دهد اما آیا واقعاً این تکنولوژی ها به کار شما می آیند؟ آیا این ویژگی ها واقعاً به درد شما می خورند؟

امروزه برای اینکه بتوانید بهترین انتخاب را با توجه به بودجه خود داشته باشید باید قبل از اقدام برای خرید و مراجعه به فروشگاه اطلاعات لازم را در مورد محصول مورد نظر به دست آورید و با چشمانی باز و اطلاعات کامل در مورد محصول برای خرید اقدام کنید. همانطور که گفتیم نمی شود به تلویزیون های دمو اعتماد کرد و کیفیت تصویر این تلویزیون ها غیرواقعی است اما هنگام مراجعه به فروشگاه بدون ترس و خجالت به قسمت تنظیمات در دمو تلویزیون مورد نظر خود بروید و تنظیمات آن را دست کاری کنید.

ابتدا حالت تصویر را روی استاندارد قرار دهید و تنظیمات ارتقای کیفیت تصویر و پردازش تصویر را خاموش و سپس مدام تنظیمات روشنایی، کنتراست و رنگ را تغییر دهید تا حالت طبیعی تصویر را به دست آورید. در ضمن به جای انیمیشن ها و فیلم های باکیفیت یک برنامه زنده تلویزیونی پخش کنید. انجام این کارها باعث می شود تا شما کیفیت واقعی تلویزیونی که انتخاب کرده اید را مشاهده کنید و در خرید دچار اشتباه نشوید.

امروزه با توجه به تکنولوژی های مختلف و تنوع بی شمار، خرید مناسبترین تلویزیون براساس نیازهای ما کار بسیار سختی است. برای اینکه بتوانید از بین تمام برندها و محصولات بهترین گزینه ممکن را انتخاب کنید نیاز دارید تا اطلاعات کاملی در مورد تلویزیون های امروزی کسب کنید. وقتی به قصد خرید تلویزیون به بازار می روید مشاهده می کنید که در هر تلویزیون تکنولوژی های مختلفی به کار رفته است که هرکدام کارآیی خاص خود را دارند، اما آیا شما واقعاً به این تکنولوژی ها و قابلیت ها احتیاج دارید؟

شما باید اطلاعات کاملی از تکنولوژی های مختلف به کار رفته در تلویزیون ها داشته باشید تا بدانید کدام یک از آن ها برای شما کاربردی است و کدام یک اصلاً برای شما استفاده ای ندارد تا هزینه اضافی برای ویژگی هایی که برای شما کاربردی ندارند پرداخت نکنید. در این راهنمای خرید قصد داریم شما را با تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون های امروزی آشنا کنیم و نکاتی را که هنگام خرید یک تلویزیون باید به آن ها توجه کنید ذکر می کنیم.

 

تاریخچه پیدایش تلویزیون

در ابتدا تاریخچه مختصری از چگونگی پیدایش تلویزیون های امروزی را برای شما ذکر می کنیم. دانشمندان زیادی از جمله پائول نیپکو، بوریس روزینگ، ولادیمیر زورکین و فیلو فارنزورث در طول تاریخ در توسعه و تکامل فناوری تلویزیون نقش داشته اند اما کسی که در نهایت تکنولوژی تلویزیون را کامل و قابل استفاده کرد جان لاگی برد دانشمند و مخترع اسکاتلندی بود به همین دلیل از او به عنوان مخترع تلویزیون یاد می شود. جان در دوم اکتبر 1925 موفق شد اولین انتقال تصویر تلویزیونی را به نمایش بگذارد.

جان در سال 1928 توانست اولین تلویزیون رنگی مکانیکی را بسازد. البته این تلویزیون های اولیه کیفیت تصویر بسیار پایین و بدی داشتند و به هیچ وجه قابل مقایسه با تلویزیون های فعلی نبودند. در سال 1931 فیلو فارنزورث اولین تلویزیون تمام الکترونیکی جهان را در موسسه فرانکلین فیلادلفیا در معرض دید عموم قرار داد. اولین تلویزیون های رنگی در سال 1939 وارد بازار شدند. اما ورود تلویزیون به ایران در سال 1337 بود، در ساعت 5 بعد از ظهر جمعه یازدهم مهر ماه سال 1337 اولین برنامه از اولین فرستنده تلویزیونی ایران پخش شد. تلویزیون ها تا دو دهه اخیر سرعت پیشرفت کمی داشتند اما در دو دهه اخیر تلویزیون ها با سرعت بسیار زیادی پیشرفت کرده اند و تکنولوژی های زیادی به آنها اضافه شده است.

اصول اولیه: کیفیت تصویر، انتخاب سایز، تکنولوژی صفحه نمایش

به طور کلی برای خرید یک تلویزیون ابتدا باید 3 اصل اساسی را رعایت کنید:

1- کیفیت تصویر یک تلویزیون را نمی توان با مشخصات روی کاغذ تعیین کرد

وقتی قصد خرید یک تلویزیون دارید و برای آشنایی با تلویزیون ها نگاهی به کاتالوگ آن ها می اندازید با انبوهی از عبارات و اسامی تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون برخورد می کنید که هدف اصلی آن ها گیج کردن شماست. این کار را سازندگان برای ترغیب شما به خرید تلویزیون های گران قیمت انجام می دهند. به همین دلیل توصیه می کنیم که به هیچ وجه گول این کاتالوگ ها را نخورید و از خریدهای احساسی پرهیز کنید. البته مشخصات ذکر شده در این کاتالوگ ها چندان هم بی ارزش نیستند. برای مثال وزن دستگاه و پورت های ورودی و خروجی از اهمیت زیادی برخوردارند و حتماً به آن ها توجه کنید اما در کل این کاتالوگ ها شامل اطلاعات بی ارزشی هستند و در بعضی موارد هم ممکن است مقادیر نوشته شده در کاتالوگ غیرواقعی باشد.

یکی از مواردی که هنگام خرید از سوی فروشنده مورد تاکید قرار می گیرد و همین طور در کاتالوگ محصول با فونت درشت به آن اشاره می شود کنتراست و نرخ نوسازی محصول است که مبحثی پیچیده و مبهم است. به دلیل همین پیچیدگی است که سازندگان با دروغی فریبنده در این مورد قصد دارند خریدارن را به سمت تلویزیون های گرانتر بکشانند. در کارهای معمولی نرخ نوسازی هیچ تاثیر و کاربردی برای شما ندارد و فقط قیمت تلویزیون را زیاد می کند. اکثر اعدادی که برای CMR, TruMotion, Motion Flow و SPS ذکر می شود غیر واقعی هستند و همچنین عددی که برای زاویه دید LCD و LED-Backlit LCD آورده می شود نادرست است.

یکی از دروغ های بزرگی که هنگام خرید تلویزیون می شنویم این است که تلویزیون های LED کیفیت تصویر بهتری نسبت به تلویزیون های LCD دارند این درحالی است که LED یک فناوری متفاوت با LCD نیست و در اصل LED نوعی از LCD به شمار می آید که در ادامه بیشتر در این مورد توضیح می دهیم. این مورد مشابه دروغی است که هنگام خرید یک کابل HDMI می شنوید. در حال حاضر اگر بخواهید یک کابل HDMI شش فوتی خریداری کنید با قیمت هایی از 3.5 دلار تا 700 دلار! مواجه می شوید و تولیدکنندگان و فروشندگان برای توجیه کالاهای گرانتر به دروغ می گویند که کابلهای گرانتر کیفیت تصویر بهتری دارند در حالی که کابل های HDMI هیچ تفاوتی در کیفیت تصویری که ارائه می دهند ندارند.

بسته به اینکه چقدر به مشخصات موجود در کاتالوگ ها اعتماد دارید می توانید از آن ها برای مقایسه امکانات تلویزیون های مختلف استفاده کنید. مثلاً کدام تلویزیون هوشمند است و یا تعداد پورت های HDMI و USB کدام تلویزیون بیشتر است و مواردی مشابه اما استفاده و استناد به کاتالوگ ها برای تشخیص بهترین کیفیت تصویر، بدترین راه است. پس به هیچ عنوان از روی کاتالوگ یک تلویزیون اقدام به خرید آن نکنید.

2- هرچه بزرگتر بهتر؟

اگر قصد خرید تلویزیون دارید اولین موردی که باید به آن توجه کنید اندازه صفحه نمایش تلویزیون است. به طور کلی اگر تلویزیون را برای اتاق خواب می خواهید بهتر است اندازه آن حداقل 32 اینچ باشد و اگر برای پذیرایی منزل می خواهید حداقل 50 اینچ باشد البته اگر تلویزیون را برای یک محیط نسبتاً بزرگ می خواهید به شما توصیه می کنیم از تلویزیون های 60 اینچ به بالا استفاده کنید. اما باید توجه کرد که تمام این اعداد و ارقام می تواند با توجه به شرایط و مفهوم نسبی کوچک و بزرگی، متفاوت باشد.

در مورد اندازه تلویزیون یک قانون کلی وجود دارد و آن این است که «هرچه بزرگتر بهتر». آیا این قانون در همه موارد صادق است؟

در حقیقت اندازه تلویزیون از امکانات و ویژگی هایی مثل هوشمند بودن، سه بعدی بودن و نرخ نوسازی بالاتر مهمتر است. توصیه می کنیم بزرگترین تلویزیونی که با بودجه خود می توانید بخرید را تهیه کنید. یکی از مواردی که خریداران تلویزیون پس از مدتی از آن پشیمان می شوند این است که چرا تلویزیون بزرگتری نخریده اند. البته اندازه ی تلویزیون به فضای محیطی که قرار است در آن قرار گیرد بستگی دارد. در حال حاضر تلویزیون های LCD و LED در سایزهای 26 تا بیش از 100 اینچ و تلویزیون های پلاسما هم از سایز 42 تا 150 اینچ در بازار موجودند. بطور کلی می توان گفت هر چه اندازه تلویزیون بزرگتر باشد کیفیت تصویر و قیمت تلویزیون افزایش می یابد اما باید توجه داشته باشید که اندازه ی تلویزیون باید با فضایی که تلویزیون در آن قرار دارد متناسب باشد.

روش استانداردی برای انتخاب اندازه صفحه نمایش باتوجه به ابعاد اتاق وجود ندارد. براساس پژوهش های تجربی وبسایت CNET جدولی تهیه کرده است که حداقل و حداکثر فاصله تا یک صفحه نمایش با اندازه خاص را نشان می دهد. با توجه به این جدول می توانید فضای مورد نیاز برای اندازه های مختلف صفحه نمایش را به دست آورید و تلویزیونی با ابعاد مناسب را تهیه کنید.

در این بین فرمول هایی هم برای به دست آوردن اندازه تلویزیون براساس اندازه محیط ارائه شده است. یکی از معتبرترین فرمول ها برای پیدا کردن اندازه تلویزیون مناسب محیط این است فاصله شما از تلویزیون باید 4 برابر قطر آن باشد. مثلاً اگر قصد خرید یک تلویزیون 50 اینچی را دارید باید فضایی حدود 5 متر در جلوی آن وجود داشته باشد (هر اینچ 2.54 سانتی متر).

3- پلاسما را فراموش نکنید

امروزه دیگر کمتر به تلویزیون های پلاسما اهمیت داده می شود و پلاسماها به تدریج به سرنوشت تلویزیون های لامپی دچار می شوند. مطمئناً تعجب کردید که چرا می گوییم «پلاسما را فراموش نکنید»، اما باید بدانید که تلویزیون های پلاسما با قیمتی مناسبتر کیفیتی در حد تلویزیون های LCD و LED دارند. درواقع تلویزیون های LED همان تلویزیون های LCD هستند با این تفاوت که نور پس زمینه شان توسط دیودهای نوری (LED) تولید می شود.

زمانی که برای اولین بار کیفیت HD معرفی شد، پلاسما بهترین تکنولوژی صفحه تخت برای تماشای فیلم ها و مسابقات ورزشی بود. از آنجا که روشن و خاموش شدن پیکسل ها در تلویزیون های پلاسما سریعتر از تلویزیون های LED و LCD صورت می گیرد، این تلویزیون های صحنه های سریع را روانتر و بهتر نمایش می دهند.

پلاسما رنگ سیاه را عمیق تر از LED و LCD نشان می دهد و سایه های خاکستری بسیار دقیقی ایجاد می کند به طوری که شما می توانید تمام جزییات وحشتناکی را که در فیلم های ترسناک وجود دارند مشاهده کنید. رنگ ها در پلاسما دقیق تر از LCD است. خرید تلویزیون پلاسما به دلیل قیمت کمتر و تفاوت جزیی با تلویزیون های LCD به صرفه تر است.

یکی از دلایلی که خریداران به سراغ تلویزیون های پلاسما نمی روند مشکلی به نام Burn-in است. مشکل Burn-in جزء مشخصه های تلویزیون های پلاسما محسوب می شود. در صورتی که یک تصویر برای مدت طولانی بدون تغییر روی صفحه نمایش به صورت ثابت نمایش داده شود شبحی از آن روی تلویزیون باقی می ماند. این مشکل در اکثر موارد برای لوگوی شبکه ها که در گوشه تلویزیون دائماً در حال نمایش هستند اتفاق می افتد. البته تلویزیون های پلاسمایی که امروزه تولید می شوند پیشرفت های زیادی کرده اند و این مشکل تا حدود زیادی برطرف شده است.

از دلایل دیگر عدم استقبال از تلویزیون های پلاسما، قدیمی بودن تکنولوژی آن نسبت به LCD و LED است. تلویزیون های LED جدیدتر، باریکتر و سبکتر از پلاسما ها هستند اما پلاسما و LED هردو به بلوغ رسیده اند و کیفیت تصویر بسیار خوبی دارند و پلاسما ها هم امروزه باریکتر از گذشته شده اند. یک تلویزیون خوب و با کیفیت چیزی نیست که پس از گذشت دو سال یک محصول قدیمی و با کیفیت تصویر متوسط محسوب شود. با اینکه پلاسما از LCD و LED قدیمی تر است اما کیفیت تصویر آن اگر از LCD و LED بالاتر نباشد مطمئناً پایینتر نیست.

یکی از نکات منفی در مورد پلاسماها این است که تلویزیون های پلاسما در ابعاد کوچکتر از 42 اینچ تولید نمی شوند. بنابراین اگر تلویزیونی کوچک می خواهید باید به سراغ LCD و LED بروید. از دیگر نکات منفی پلاسماها روشنایی کمتر آن ها نسبت به LED است. اگر قرار است تلویزون در مکانی روشن یا در مجاورت نور خورشید باشد بهتر است از LED استفاده کنید. البته LCD و LED هم زیر نور خورشید کیفیت خوبی ندارند.

اگر در مناطق مرتفع و کوهستانی زندگی می کنید بهتر است پلاسما را کنار بگذارید. تلویزیون های پلاسما در ارتفاع بسیار زیاد عملکرد خوبی ندارند. از دیگر معایب پلاسماها مصرف برق بیشتر آن ها در مقایسه با LCD و LED است. البته مصرف برق بالاتر پلاسماها، بیشتر در اینچ های بالاتر خود را نشان می دهد. اما باید به این نکته هم توجه داشت که هزینه کمتر برای خرید پلاسما، می تواند هزینه مصرف برق بالاتر را به نوعی جبران کند.

در مورد پلاسما و سایر فناوری ها، در صفحات بعدی توضیحات دقیق تری را ارائه خواهیم کرد.

تکنولوژی های صفحه نمایش تلویزیون

یکی از مواردی که هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه کرد فناوری به کار رفته در صفحه نمایش تلویزیون است. هرکدام از این فناوری ها ویژگی های خاص خود را دارند و با توجه به این ویژگی ها و نیازهای خود باید یکی از این فناوری ها را انتخاب کنید. در دو دهه اخیر از فناوری های CRT، پروجکشن، پلاسما، LED، LCD و OLED در ساخت تلویزیون ها استفاده می شد اما امروزه تنها از تکنولوژی های پلاسما، LED، LCD و OLED در ساخت تلویزیون ها استفاده می شود و CRT و پروجکشن به تاریخ پیوسته اند. رقابت اصلی در این زمینه با توجه به قیمت بالای OLED بیشتر بین پلاسما، LCD و LED است. البته پلاسماهای امروزی باتوجه به قیمت مناسبتر و تفاوت اندک با LCD در حال از رده خارج کردن LCD هستند. در ادامه شما را با انواع تکنولوژی هایی که امروزه از آن ها در ساخت تلویزیون ها استفاده می شود آشنا می کنیم.

پلاسما

اگر قصد خرید یک تلویزیون نسبتاً بزرگ را دارید و می خواهید در کنار قیمت مناسب، کیفیت تصویر بالایی هم داشته باشد تلویزیون های پلاسما بهترین انتخاب برای شماست. صفحه نمایش های پلاسما کیفیت تصویر و کنتراست بالایی دارند و تصاویر زیبایی را خلق می کنند. علاوه بر این صفحه نمایش های پلاسما زاویه دید بالایی دارند. اما تلویزیون های پلاسما شفافیت کمتری نسبت به تلویزیون های LCD و LED دارند.

در حال حاضر کلیه تلویزیون های پلاسمای موجود در بازار دارای رزولوشن HD و FULLHD هستند. تلویزیون های پلاسمای موجود در بازار دارای سایزهای 42 تا 65 اینچ هستند البته تلویزیون های پلاسما تا اندازه 150 اینچ هم تولید شده که در بازار داخلی کشور موجود نیستند.

تلویزیون های پلاسما همانطور که از نامشان پیداست از یک گاز مخصوص که در حالت پلاسمایی قراردارد ساخته شده اند. در تلویزیون های پلاسما نور از سلول های منفرد ساطع می شود می تواند با ظرافت سایه های رنگ ها را با جزییات بیشتری نشان دهد. در تلویزیون های پلاسما تکنولوژی شکلگیری تصویر با آنچه در لامپهای فلوئورسنت اتفاق می افتد کاملاً متفاوت است.

صفحه نمایش های پلاسما از چندین سلول تشکیل شده است که بین دو صفحه شیشه ای مجزا محصور شده اند. در شکاف بین شیشه ها ترکیب گاز زئون و نئون قرار دارد که هنگام ساخت به صورت پلاسما درآمده اند. در هنگام روشن شدن تلویزیون پلاسمای باردار شده توسط الکترون ها تحریک می شود و نورهای قرمز، آبی و سبز تولید می کنند. فرآیند ایجاد تصویر در تلویزیون های پلاسما کاری پیچیده و مشکل است و به برق بیشتری نیاز دارد و نور کمتری هم نسبت به تلویزیون های دیگر تولید می کند اما به دلیل خاص بودن رنگ ها و نور تولید شده، تصویری با کیفیت و وضوح بالا تولید می شود.

                                             

LED TV

 Plasma TV

تلویزیون های پلاسما به دلیل تجزیه گازی که در آن ها اتفاق می افتد هنگام کار نسبت به LCD و LED گرمای بیشتری ایجاد می کنند و نسبت به آن ها ضخیم تر و سنگینتر هستند اما عمق رنگ بهتری ایجاد می کنند و زاویه دید بهتری نسبت به LCD ها دارند. علاوه بر این موارد کنتراست تصویر بالاتر، پلاسما را به بهترین انتخاب برای دوستداران فیلم تبدیل میکند.

 تکنولوژی‌های صفحه نمایش: (LCD (Liquid-Crystal Display

LCD یا Liquid Crystal Display یک نمایشگر نوری است که براساس خصوصیات نوری کریستال مایع در ولتاژهای مختلف ساخته شده است. کریستال مایع حالتی از ماده با خصوصیات دوگانه جامد و مایع است که بین صفحات شیشه ای پلاریزه شده قرار می گیرد و نور را با توجه به ولتاژی که به آن وارد می شود از خود عبور می دهد. کریستال مایع به کار رفته در صفحات LCD سمی است و در صورت تماس دست با کریستال مایع درون LCD شکسته باید سریعاً دست ها را با آب و صابون شست. نور مورد نیاز صفحات LCD توسط یک لامپ فلوئورسنت تامین می شود.

لازم است این مورد را مطرح کنیم که کریستال مایع اساساً در طبیعت یافت نمی شود ولی ماده ای که در تلویزیون ها به کار می رود خاصیتی با این مضمون دارد. کریستال مایع زمانی که نیروی الکتریسیته به آن وارد می شود، تغییراتی در قطب های مولکولی آن ایجاد می شود. بعد از کریستال های مایع، صفحات نامرئی فیلتر رنگی که مختص ایجاد رنگ های سبز، قرمز و آبی هستند وجود دارند. نوری که در پس زمینه توسط لامپ های فلوئورسنت ایجاد می شود از درون کریستال های مایع عبور می کند و در جهت قطب آن به فیلتر های رنگی نامرئی برخورد می کند. از اینجاست که به ازای هر پیکسل یک واحد نور داریم و ترکیب پیکسل ها در نهایت تصویر مورد نظر را ایجاد می کند. بازتاب نور خالص به فیلترها، تصویری با وضوح بی نظیر را در برابر چشمانتان ایجاد می کند و برخلاف تلویزیون های CRT (تلوزیون های منسوخ شده که لامپ تصویر داشتند)، هیچ گونه نوری مستقیماً به خارج از تلویزیون پرتاب نمی شود.

از نقاط قوت LCD امکان تولید آن در انواع سایزها است. صفحه نمایش های LCD تا کنون در سایزهای 1 تا 180 اینچ تولید شده اند. همین امر باعث شده که علاوه بر تلویزیون ها در لپ تاپ ها، تبلت ها و تلفن های همراه و در اندازه های متنوع از LCD استفاده شود. معمولاً وضوح تصویر LCD به دلیل پایین بودن میزان کنتراست رنگ آن از رقیب خود پلاسما پایین تر است. تلویزیون های LCD حدود 1 تا 2 اینچ از تلویزیون های پلاسما باریکتر هستند. از مشکلات بزرگ LCD ها زاویه دید محدود آن هاست به طوری که اگر مقداری زاویه شما از صفحه نمایش زیاد شود کیفیت تصویر به شدت افت می کند و اگر زاویه بیشتر شود دیگر نمی توانید چیزی مشاهده کنید اما در تلویزیون های پلاسما چنین مشکلی وجود ندارد.

از طرفی در تلویزیون های  LCD مشکل سوختن لامپ تصویر وجود ندارد و تصاویر آن حتی در اتاق های خیلی روشن هم قابل دیدن است و به نرمی کار می کند و دمای آن هنگام کار بالا نمی رود و در نتیجه نیازی به فن های پر سروصدای تلویزیون های پلاسما ندارد. از مزایای دیگر LCD ها باریک و سبک بودن و حمل و نقل و جابجایی راحت تر آنهاست. برای مصارف عادی و معمولی LCD ها گزینه خوبی هستند اما اگر قصد انجام بازی های ویدیویی با فریم بالا را در تلویزیون دارید LCD ها انتخاب مناسبی نیستند. طول عمر صفحه نمایش های LCD حدود 60 هزار ساعت معادل 7 سال استفاده مداوم و شبانه روزی است. طول عمر یک نمایشگر مدت زمانی است که طول می کشد تا نور پس زمینه آن به نصف مقدار اولیه کاهش پیدا کند.

TFT

TFT مخفف Thin Film Transistor است و تکنولوژی به کار رفته در LCD ها برای نمایش تصاویر با کیفیت بالا است. این تکنولوژی امروزه تقریباً در تمام LCD ها اعم از: تلویزیون ها، مانیتورها، لپ تاپ ها، موبایل ها، تبلت ها، کنسول های بازی و محصولات مختلف دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. این تکنولوژی نحوه ارسال تصویر و آدرس دهی برای نمایش تصاویر روی LCD را بهبود می بخشد و به این ترتیب کیفیت تصاویر را تا حدودی افزایش می دهد.

در LCD های قدیمی در بیرونی ترین لایه صفحه نمایش از صفحات مات و غیر صیقلی استفاده می شد تا از انعکاس نور محیط به چشم بیننده جلوگیری شود و در نتیجه تصویر در مقابل نور بهتر دیده شود. این روش بسیار مفید بود اما اثرات جانبی زیادی داشت از جمله آنکه صفحات مات باعث پراکندگی و به هم ریختگی نور، تاری تصویر، کاهش کنتراست، شدت رنگ و زاویه دید می شدند. برای حل این مشکلات تولیدکنندگان به جای صفحه مات از یک صفحه صیقلی و براق در بیرونی ترین لایه صفحه نمایش استفاده کردند. این صفحه براق به شدت نور را بازتاب می کرد و تولیدکنندگان برای رفع این معضل یک لایه بسیار باریک مات روی صفحه براق کشیدند. البته با این حال باز هم قدری بازتاب نور اجتناب ناپذیر است. با این تکنولوژی اشباع رنگ و کنتراست بیشتر شد و در نهایت تصاویر نسبت به گذشته شفافتر و باکیفیت تر شدند.

پیکسل سوخته

پیکسل سوخته یا Dead Pixel اصطلاح عامیانه پدیده پیکسل های معیوب یا Defective Pixels است. پیکسل سوخته یعنی پیکسل هایی که ترانزیستور آن ها سوخته است و همواره رنگ ثابتی را نمایش می دهند و تغییر رنگ نمی دهند. البته در تلویزیون هایی که تراکم پیکسلی بالایی دارند این موضوع چندان به چشم نمی آید اما اگر مقدار پیکسل های سوخته زیاد شود می تواند ناراحت کننده باشد و همچنین بر کیفیت تویزیون تاثیر منفی بگذارد. مرکز استاندارد جهانی ISO استانداردی با عنوان ISO 13406-2 را برای میزان پیکسل های معیوب قابل قبول در نمایشگر های LCD تدوین کرده است تا به عنوان مرجعی برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان باشد. براساس این استاندارد 3 نوع پیکسل معیوب برای نمایشگرهای LCD در نظر گرفته شده است.

1. HOT Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت سفید رنگ باقی مانده اند گفته می شود.
2. Dead Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت تیره باقی مانده اند گفته می شود.
3. Stuck Pixel که به پیکسل هایی که به طور ثابت به یکی از رنگ های سبز، آبی و قرمز باقی مانده اند گفته می شود.

برخی از تولیدکنندگان LCD تا 2 HOT Pixel و Dead Pixel و 5 Stuck Pixel را قابل چشم پوشی می دانند. با این حال هر یک از شرکت هایی که از LCD ها در محصولات خود استفاده می کنند تعدادی پیکسل معیوب را به عنوان حدنصاب تعویض محصول مشخص کرده اند. پس هنگام خرید یک تلویزیون LCD حتماً به گارانتی محصول توجه کنید و دقت کنید که تا چه تعداد پیکسل معیوب توسط شرکت گارانتی استاندارد اعلام شده است و از چه تعدادی پیکسل معیوب بیشتر شود کالا تعویض می شود. پس از خرید هم به دقت محصول را بررسی کنید تا تعداد پیکسل های معیوب آن بیشتر از حد معمول نباشد.

تقابل پلاسما و LCD؛ کدام یک؟

برتری های LCD نسبت به پلاسما

صفحه نمایش های LCD می توانند تعداد بیشتری پیکسل را نسبت به پلاسماهای هم اندازه خود نمایش دهند و علاوه بر این مصرف برق LCD ها حدود 30 درصد کمتر از پلاسما است. گذشته از اینها وزن تلویزیون های LCD بسیار کمتر از تلویزیون های پلاسما است و این مساله باعث می شود حمل و نقل تلویزیون های LCD و نصب دیواری آن ها راحت تر از تلویزیون های پلاسما باشد. از ضعف های اصلی پلاسما پدیده جا افتادگی تصویر یا Burn-in است که در مورد آن در ابتدا توضیحاتی دادیم و گفتیم که این مشکل در پلاسماهای جدید تا حد زیادی برطرف شده است.

به هر حال اگر در خرید تلویزیون مساله مالی برای شما اهمیت زیادی دارد و در عین حال به دنبال تکنولوژی بهتر هستید بدون شک پلاسما انتخاب بهتری است اما اگر مسائل مالی در اولویت های بعدی شما قرار دارند و جمع و جور بودن و حمل آسان و مصرف انرژی پایین برای شما اهمیت بیشتری دارند LCD بهترین انتخاب برای شماست. اگر هم می خواهید از تلویزیون در محیط های پرنور استفاده کنید تلویزیون های LCD به شما پیشنهاد می شود.

برتری های پلاسما نسبت به LCD

بزرگترین نقطه قوت پلاسما در واقع مهمترین ضعف LCD است! نمایش رنگ سیاه. هیچ یک از تلویزیون های LCD به اندازه ی تلویزیون های پلاسما رنگ مشکی را عمیق و خوب نشان نمی دهند. عدم نمایش خوب و کامل رنگ سیاه مهمترین نقطه ضعف LCD هاست. حتی پیشرفته ترین تلویزیون های LCD هم از نمایش کامل رنگ مشکی عاجزند و به هر حال مقداری از نور پس زمینه به محیط منتشر می شود.

اما برخلاف LCD در پلاسما چیزی به اسم نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خودش نور مورد نیازش را تامین می کند بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مورد نظر سطح مناسبی از رنگ مشکی ایجاد می شود. به همین دلیل است که کنتراست (اختلاف بین تاریک ترین و روشن ترین حالت نمایش رنگ ها در تلویزیون) در پلاسما ها بسیار بیشتر از LCD ها است و این موضوع باعث می شود کیفیت تصویر در تلویزیون های پلاسما بیشتر از تلویزیون های LCD باشد. البته همین امر باعث می شود که وضوح نمایشگرهای پلاسما زیر نور و در فضای آزاد کاهش یابد و دیدن تصاویر سخت تر شود. به همین جهت معمولاً از نمایشگرهای LCD یا LED به عنوان تابلوهای تبلیغاتی در فضای آزاد استفاده می شود.

از دیگر برتری های پلاسما نسبت به LCD زاویه دید بالاتر پلاسما است. زاویه دید هم از نقاط ضعف اساسی LCD ها است به طوری که هرچه زاویه شما با تلویزیون بیشتر شود کیفیت تصویر افت می کند تا جایی که دیگر هیچ چیز قابل مشاهده نیست اما شما از هر زاویه ای که به نمایشگرهای پلاسما نگاه کنید کیفیت تصویر تغییر چندانی نمی کند.

سومین مورد از برتری های پلاسما نسبت به LCD کیفیت بالای رنگ ها در پلاسما است. نشت نور پس زمینه در LCD ها باعث می شود که رنگ های به نمایش درآمده کیفیت پایین تری نسبت به پلاسما داشته باشند. البته این نکته را هم اینجا ذکر کنیم که تلویزیون های LCD قدیمی در پخش فیلم های سریع، کند عمل می کردند و سایه تصویر قبلی روی تصویر فعلی باقی می ماند اما در نسل جدید تلویزیون های LCD زمان پاسخگویی یا Response Time کاهش پیدا کرده و در نتیجه این مشکل تا حدودی رفع شده است البته با این تفاسیر هنوز هم LCD از پلاسما کندتر است.

یکی از ویژگی های صفحات پلاسما طول عمر بالای آنهاست. صفحه نمایش های LCD بین 30,000 تا 60,000 ساعت عمر می کنند در حالی که صفحه نمایش های پلاسمایی که امروزه تولید می شوند عمر مفیدشان بیش از 100,000 ساعت است و به این ترتیب طول عمر صفحه نمایش های پلاسما حدوداً 1.5 برابر نمایشگرهای LCD است. طول عمر یک صفحه نمایش مدت زمانی است که طول می کشد تا میزان نور صفحه نصف میزان اولیه شود.

و اما مهمترین برتری پلاسما نسبت به LCD چیزی نیست جز قیمت! پلاسماها به خصوص در ابعاد بزرگ قیمت بسیار کمتری نسبت به LCD ها دارند. مثلاً یک تلویزیون پلاسمای 42 اینچی با اینکه حدود 30 درصد بزرگتر از یک تلویزیون LCD سی و هفت اینچی است اما هردو قیمت یکسانی دارند. ساخت صفحه نمایش های پلاسما در ابعاد کوچک چندان به صرفه نیست به همین دلیل پلاسماها در ابعاد حداقل 42 اینچ تولید می شوند و از طرفی دیگر ساخت صفحه نمایش های LCD با ابعاد بزرگ هزینه زیادی دارد. به همین دلیل است که برای اندازه های زیر 40 اینچ، LCD و برای اندازه های بزرگتر از 60 اینچ پلاسما پیشنهاد می شود.

یکی از نقاط ضعف نمایشگرهای پلاسما عدم امکان استفاده از رزولوشن های بالا در صفحه نمایش های کوچک است. در LCD می توان به راحتی وضوح و رزولوشن های بالا را اندازه های کوچک استفاده کرد. مثلاً یک تلویزیون LCD با اندازه 60 اینچ می تواند دارای رزولوشن 4K باشد این درحالی است که یک تلویزیون پلاسما برای اینکه بتواند از رزولوشن 4K پشتیبانی کند باید اندازه آن بیش از 100 اینچ باشد.

به دلیل فناوری به کار رفته در تلویزیون های پلاسما عمق تصویر در این تلویزیون ها به مراتب از تلویزیون های LCD بیشتر است. تلویزیون های LCD معمولاً تصاویر را تخت و فلت نشان می دهند. البته این مسئله یک ضعف نیست و به سلیقه خریدار و نوع تلویزیون بستگی دارد.

تغییر ارتفاع در عملکرد تلویزیون های LCD اختلالی ایجاد نمی کند اما بر عملکرد پلاسماها تاثیرگذار است. به همین دلیل شرکت های هواپیمایی از نمایشگرهای LCD در هواپیماها استفاده می کنند. در ارتفاع های بالاتر از 6500 متر از سطح دریا با کم شدن فشار هوا نویزهایی در تلویزیون های پلاسما دیده می شود که چندان خوش آیند نیست و به همین دلیل در ارتفاع های بالا از تلویزیون های LCD استفاده می شود.

نمی شود به طور قطع گفت که LCD بهتر است یا پلاسما و اولویت های خریدار تعیین می کند که کدام نوع تلویزیون برای او مناسبتر خواهد بود. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی و جمع و جور هستید LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند و بیشتر به درد خانه هایی با سالن بزرگ و سالن های عمومی و کنفرانس می‌خورند.

تکنولوژی‌های صفحه نمایش: (LED (Light Emitting Diode

LED مخفف واژه Light Emitting Diod و به معنی دیود ساطع کننده نور است. LED ها از خانواده دیودها و دیودها نیز زیر مجموعه نیمه هادی ها هستند. خاصیتی که LEDها را از سایر نیمه هادی ها متمایز می کند این است که با عبور جریان از آن ها مقداری انرژی به صورت نور از آنها منتشر می شود. LEDها تا اواخر دهه گذشته تنها قادر به تولید سه نور آبی، سبز و قرمز بودند که این موضوع کاربرد آن ها را محدود می کرد. اما در دهه گذشته LED هایی با رنگ آبی تولید شدند که قادر بودند نور سفید با هاله ای از رنگ آبی تولید کنند. LED ها برخلاف سایر صنایع روشنایی پرتوهای مادون قرمز و فرابنفش ایجاد نمی کنند و به این ترتیب به سلامت محیط و چشم آسیب نمی رسانند.

LED های سفید می توانند همه رنگ ها را تولید کنند و علاوه بر این مصرف انرژی آنها از لامپ ها و LED های قدیمی کمتر است. به اعتقاد کارشناسان لامپ های LED نسبت به لامپ های فلوئورسنت و دیگر لامپ ها مزایای بیشتری دارند. از مهمترین مزایای LED برگشت پذیری به چرخه طبیعت است زیرا به جای جیوه از عناصر دیگری مثل گالیوم و آرسنیک در آن استفاده شده است.

در LCD های معمولی از لامپ های مختلفی به عنوان نور پس زمینه برای روشن کردن کریستال های مایع استفاده می شود. از جمله این لامپ ها می توان به لامپ های نور سفید (Incandescent Light Bulbs)، لامپ های فلوئورسنت سرد (Cold Cathode Fluorescent Lamps/CCFL) و لامپ های فلوئورسنت گرم (Hot Cathode Fluorescent Lamps/HCFL) اشاره کرد.

اما در تلویزیون های جدید LCD به جای لامپ های ذکر شده از لامپ های LED برای روشن کردن کریستال های مایع استفاده می شود. در اصل تلویزیون هایی که امروزه با نام LED شناخته می شوند همان تلویزیون های LCD هستند که نور پس زمینه شان LED است. در واقع تلویزیون های LED واقعی، نمایشگرهای استادیوم ها و تلویزیون های غول پیکر شهری و تبلیغاتی هستند و تلویزیون های خانگی که امروزه با نام LED شناخته می شوند در اصل LED-Backlit LCD هستند که اختصاراً به آن LED می گویند.

تلویزیون های LCD گرانتر از پلاسما بودند در حالی که از لحاظ کیفیت تصویر از پلاسماها ضعیف تر بودند. تولیدکنندگان صفحه نمایش های LCD برای عقب نماندن از پلاسماها و رسیدن به کیفیت تصویری در حد پلاسما فناوری LED-Backlit LCD را معرفی کردند. کیفیت تصویر این تلویزیون ها بیشتر از LCD های معمولی بود و تلویزیون های LED توانستند به سلطه پلاسما در کیفیت برتر تصویر خاتمه دهند. با این حال این فناوری و تلویزیون های مجهز به آن بسیار گران هستند. این در حالی است که قیمت تلویزیون های پلاسما تقریباً نصف تلویزیون های LED است اما از نظر کیفیت تصویر تفاوت چندانی با هم ندارند.

مقایسه نمایشگرهای LED و LCD

- تلویزیون های LED به دلیل بهینه سازی هایی که در سیستم نوردهی و آدرس دهی پیکسل های آن ها انجام شده است، مصرف انرژِی بسیار کمتری نسبت به سایر تلویزیون ها دارند.
- تصویردر تلویزیون های LED بسیار روشنتراست و کنتراست بسیار بهتری دارد و نقاط سیاه در این تلویزیون ها عمیق تر است.
- تلویزیون های LED ضخامت بسیار کمی دارند به طوری که تلویزیون های LED موجود در بازار حدود 25 میلیمتر ضخامت دارند.
- LEDها مصرف برق بسیار کمی دارند به طوری که یک تلویزیون LED مصرف برقش حدود 40 درصد کمتر از یک تلویزون LCD هم اندازه آن است.
- طیف رنگ ها در تلویزیون های LED وسیع تر است به خصوص اگر در تلویزیون از تکنولوژی نور دهی RGB-LED استفاده شده باشد.
- فرکانس تغییر تصویر در تلویزیون های LED بیشتر است.
- تلویزیون های LED آلودگی زیست محیطی کمتری ایجاد می کنند.
- تلویزیون های LED دارای Response Time یا زمان پاسخگویی کمتری نسبت به تلویزیون های LCD هستند که این امر باعث افزایش سرعت خاموش و روشن شدن تلویزیون می شود و همچنین زمان پاسخگویی پایین LED ها باعث می شود که در این تلویزیون ها در صحنه های سریع و پرتحرک تاری مشاهده نشود و کیفیت تصویر کاهش پیدا نکند.
- تلویزیون های LCD برای ایجاد تصاویر تیره باید کریستال ها بچرخانند و راه نوری را که از پشت صفحه می تابد مسدود کنند. این مسئله یکی از مشکلات عمده تلویزیون های LCD است زیرا با ممانعت از تابش نور، کنتراست تصویر هم کاهش می یابد و جزییات کمتری نمایش داده می شود. اما در تلویزیون های LED به دلیل استفاده از فناوری تیرگی موضعی (در ادامه در مورد این ویژگی به طور مفصل صحبت می کنیم)، میزان نور صفحه نمایش کنترل و این مشکل برطرف می شود. در واقع تلویزیون ها LED به جای ممانعت از تابش نور، آن را پشت تصاویر مشکی کم رنگ می کنند و به این ترتیب تصاویر تیره بهتری به دست می آید.
- همانطور که گفتیم طول عمر تلویزیون های LCD حدود 60 هزار ساعت است در حالی که سازندگان تلویزیون های LED ادعا می کنند که طول عمر این تلویزیون ها بیش از 100 هزار ساعت است. البته این ادعا هنوز به طور تجربی ثابت نشده است اما به هر حال می دانیم که دیودهای نوری طول عمر بالایی دارند.
- زاویه دید تلویزیون های LED و LCD باهم برابر است. همانطور که گفتیم از ضعف های اساسی تلویزیون های LCD زاویه دید بسیار پایین آن هاست. حتماً هنگام خرید به این موضوع دقت داشته باشید زیرا برخی از فروشندگان به اشتباه ادعا می کنند که زاویه دید تلویزیون های LED بیشتر از تلویزیون های LCD است اما همانطور که گفتیم تلویزیون های LED تنها در نور پس زمینه با تلویزیون های LCD تفاوت دارند و نور پس زمینه هم تاثیری بر زاویه دید ندارد. اگر تاکنون فکر می کردید تلویزیون های LED زاویه دید بهتری نسبت به تلویزیون های LCD دارند سخت در اشتباه بودید زیرا در بعضی موارد زاویه دید تلویزیون های LED حتی از تلویزیون های LCD هم کمتر است. بنابراین اگر زاویه دید از اولویت های اساسی شما برای خرید تلویزیون است بهترین انتخاب ممکن پلاسماها هستند که بیشترین زاویه دید را در بین تلویزیون های امروزی دارند.

انواع تلویزیون های LED

تلویزیون های LED انواع مختلفی دارند و براساس نوع پیکربندی نور پس زمینه به دو دسته چینش کامل (Full-Array/Full-LED) و نور از لبه (Edge-Lit/Edge-LED) تقسیم می شوند. تلویزیون های هردو دسته می توانند دارای قابلیت تاریکی موضعی یا Local Dimming و یا بدون این قابلیت باشند. قابلیت Local Dimming باعث می شود روشنایی منتشر شده از LED ها به نحوی کنترل شود که روشنایی و تاریکی موضعی امکان پذیر شود یعنی می توان روشنایی قسمت های مختلف صفحه نمایش را به صورت مستقل و جداگانه، کنترل و تنظیم کرد.

 تلویزیون های LED با نور پس زمینه چینش کامل (Full-Array/Full-LED)

در تلویزیون های LED که شیوه قرارگیری نور پس زمینه شان به روش چینش کامل است تعداد زیادی لامپ LED در پشت صفحه نمایش چیده شده اند تا نور مورد نیاز برای نمایش تصویر را تامین کنند. استفاده از این تکنولوژی در تلویزیون های LED این امکان را می دهد که در مناطقی از صفحه که تصویر سیاه است LED های آن قسمت خاموش شوند و در نتیجه شفافیت و کنتراست تصویر بیشتر می شود و رنگ مشکی پررنگ تر و اشباع رنگ نسبت به LCD های معمولی غنی تر می شود.

همانطور که گفتیم هرکدام از انواع تلویزیون های LED در دو مدل، یکی با فناوری تاریکی موضعی و دیگری بدون آن تولید می شوند. تلویزیون های LED از نوع چینش کامل و بدون فناوری تاریکی موضعی بسیار کم هستند و به دلیل کیفیت پایین تصویر در این پنل ها نسبت به انواع دیگر، معمولاً شرکت های تولید کننده در محصولات خود از این نوع استفاده نمی کنند. این نوع از پنل های LED به دلیل اینکه کیفیت تصویرشان تقریباً مانند پنل های LCD معمولی است زیاد مورد استقبال قرار نگرفته اند.

 

در مقابل تلویزیون های LED با نور پس زمینه Full-Array و بدون قابلیت Local Dimming، تلویزیون های LED با نور پس زمینه Full-Array و به همراه قابلیت تاریکی موضعی قرار دارند. پنل های Full-Array و بدون تاریکی موضعی را می توان بدترین پنل های LED دانست این در حالی است که پنل های Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی بدون شک بالاترین کیفیت تصویر را در بین انواع پنل های LED دارند. در حال حاضر اگر قصد خرید یک تلویزیون LED را دارید و کیفیت تصویر اولویت اول شماست بهترین انتخاب تلویزیون های LED از نوع Full-Array و دارای قابلیت تاریکی موضعی است. قابلیت تاریکی موضعی این امکان را فراهم می کند که LED های یک نقطه خاموش شوند و به این ترتیب رنگ سیاه عمیق تر و تاریکتری ایجاد می شود. سطح رنگ مشکی در این پنل ها از LCDها بالاتر و بهتر است اما در برخی مواقع نور LEDها پخش می شود و یا بیش از حد تابیده می شود و این امر تاثیر منفی بر نقاط کناری می گذارد و برخی پیکسل های مشکی خاکستری نشان داده می شوند البته این مشکل در تلویزیون های مختلف شدت متفاوتی دارد و در اکثر تلویزیون های رده بالای امروزی به قدری کم است که اصلاً قابل تشخیص نیست.

تلویزیون های LED با نور پس زمینه نور از لبه (Edge-Lit/Edge-LED)

در تلویزیون های LED نور از لبه، لامپ های LED دورتادور لبه های نمایشگر چیده شده اند. در این نوع تلویزیون ها نور تولید شده توسط LED ها به کمک هدایتگرهای نور به طور یکسان در تمام سطح نمایشگر پخش می شود. این نوع نمایشگرها به دلیل اینکه لامپ های LED در پشت صفحه نمایش قرار نمی گیرد بسیار باریک هستند و بدون تردید می توان گفت که این مدل از تلویزیون های LED باریک ترین و سبکترین تلویزیون های ساخته شده تاکنون هستند. البته این نوع از LEDها ضعف های خاص خود را دارند. نمایشگرهای LED نور از لبه به کمترین میزان Hot-Spotting نور هم حساس هستند که در نتیجه در تصاویر بسیار روشن مقداری غیر همنواختی در شدت نور و یا بریدگی و ناهمگون بودن رنگ های تیره در صحنه های تاریک دیده می شود. البته این ضعف ها در مقابل ضعف های LCDها بسیار ناچیز است و از طرفی خریداران مجذوب باریکی و زیبایی تلویزیون های نور از لبه می شوند و مقدار اندکی کیفیت تصویر پایینتر اصلاً برایشان اهمیتی ندارد.

این نوع از تلویزیون های LED هم در دو نوع با تاریکی موضعی و بدون تاریکی موضعی تولید می شوند. تلویزیون های LED نور از لبه که بدون قابلیت تاریکی موضعی هستند بیشترین سهم بازار LEDها را در اختیار دارند. این نوع از LEDها بسیار باریک و سبک هستند و به راحتی می توان آن ها را روی دیوار نصب کرد. کیفیت تصویر در این نوع از LED ها تفاوت چندانی با LCD های معمولی ندارد و برخی از تلویزیون هایی که از این نوع هستند دارای مشکلاتی نظیر عدم تابش یکسان نور به نقاط مختلف صفحه نمایش هستند یعنی میزان روشنایی در لبه های صفحه نمایش بیشتر از وسط آن است.

تلویزیون های LED نور از لبه که دارای قابلیت تاریکی موضعی هستند اولین بار در سال 2010 معرفی شدند. قابلیت تاریکی موضعی این امکان را می دهد که لامپ های LED قسمتی از صفحه به طور مجزا خاموش شوند. در این نوع از LED های نور از لبه هم مشکل یکسان نبودن روشنایی در لبه و وسط تلویزیون وجود دارد و کناره های صفحه روشن تر از وسط آن هستند. همانطور که گفتیم هیچ کدام از انواع LEDها کیفیت تصویر Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی را ندارند، حتی تلویزیون های نور از لبه با قابلیت تاریکی موضعی که جدیدتر هم هستند کیفیت تصویرشان از Full-Array با قابلیت تاریکی موضعی پایین تر است. در پایان باید بگوییم که مشکل عدم یکنواختی روشنایی در تلویزیون های LED از نوع نور از لبه واقعاً جدی نیست. در نسل های جدید تلویزیون هایی که از نوع هستند این مشکل تاحدود زیادی برطرف شده است و دیگر با چشم قابل تشخیص نیست پس اکر قصد خرید تلویزیون هایی از این نوع را دارید اصلاً نگران این مشکل نباشید.

تاریکی موضعی (Local Dimming)

از این فناوری درحال حاضر تنها در تلویزیون های LED استفاده می شود و در تلویزیون های مجهز به این فناوری، لامپ های LED می توانند نور خود را براساس تصویر کم و زیاد کنند و یا حتی خاموش شوند. در تلویزیون های LED از نوع Full-Array به دلیل وجود لامپ های LED در سرتاسر صفحه این فناوری بیشتر خود را نشان می دهد و باعث می شود این نوع از تلویزیون ها کیفیت تصویر خارق العاده ای داشته باشند.

تصور کنید در حال تماشای یک فیلم سینمایی هستید و صحنه هایی از فیلم در محیطی تاریک است و یا مثلاً در حال تماشای مجموعه فیلم های بتمن  هستید که شخصیت اصلی فیلم سرتاپا سیاه است. در این حالت در تلویزیون هایی که دارای قابلیت تاریکی موضعی هستند لامپ های LED قسمت هایی از صفحه نمایش که تصاویر سیاه و تاریک را نشان می دهند خاموش می شوند، این در حالی است که لامپ های LED سایر نقاط همچنان روشن هستند و به این ترتیب کیفیت تصویر تا حد قابل توجهی افزایش می یابد. توانایی تاریک کردن بخش هایی از صفحه نمایش باعث کاهش مقدار نور نشت شده توسط LED های تاریک می شود و کمک می کند تصاویر تاریک و سیاه واقعی تر به نظر برسند و هرچه رنگ سیاه ایجاد شده در تلویزیون عمیق تر باشد سایر رنگ ها نیز برجسته تر نشان داده می شوند و کل تصویر، زنده تر و پویاتر به نظر می رسد.

فناوری تاریکی موضعی یک مشکل اساسی به نام Blooming دارد. این مشکل از آنجا ناشی می شود که نور LEDهای نقاط روشن به نقاط تاریک صفحه که LEDهای آن نقطه خاموش هستند نفوذ می کند. تاثیر Blooming در مدل های مختلف متفاوت است. این مشکل در تلویزیون های Full-Array که تمام صفحه از LED پوشیده شده است به مراتب بیشتر از تلویزیون های Edge-Lit است. مشکل Blooming با تعداد نقاطی که در یک تصویر در آن واحد تاریک می شوند ارتباط زیادی دارد.

البته این نکته را هم در نظر داشته باشید که هرچه رزولوشن تصویر یا تعداد پیکسل ها بیشتر باشد این مشکل کمتر به چشم می آید. مشکل Blooming مهمترین مشکل فناوری Local Dimming است اما آنقدر جدی نیست که شما را از خرید یک تلویزیون LED باز دارد. این مشکل در تلویزیون های امروزی تاحدود زیادی رفع شده است و اگر قصد خرید یک تلویزیون LED با فناوری تاریکی موضعی را دارید نگران این مشکل نباشید.

تکنولوژی‌های صفحه نمایش: OLED و انواع آن

 تکنولوژی‌های صفحه نمایش: (OLED (Organic Light Emitting Diod

OLED یا Organic Light Emitting Diod جدیدترین فناوری برای ساخت صفحه نمایش تلویزیون است. برای ایجاد تصویر در تلویزیون به سه نور قرمز، آبی و سبز نیاز است. در تلویزیون های OLED رنگ های سبز، آبی و قرمز از طریق عبور جریان الکتریسیته از مواد ارگانیک ایجاد می شوند. درواقع وقتی جریان الکتریسیته از مواد ارگانیکی مانند کربن عبور می کند این مواد از خود نورهای سبز، آبی و قرمز ساطع می کنند. هیچ کدام از تکنولوژی هایی که برای ساخت تلویزیون از آن ها استفاده می شود مانند OLED به طور مستقیم نور را ایجاد نمی کنند. تلویزیون های LCD، LED و پلاسما برای نمایش تصاویر به نور پس زمینه نیاز دارند اما OLED ها به هیچ گونه نور پس زمینه ای نیاز ندارند. مواد ارگانیک به کار رفته در تلویزیون های OLED ابعاد پیکسلی دارند و مستقیماً از تمام سطوحشان نور منتشر می شود. همین امر باعث می شود تصاویر در تلویزیون های OLED بسیار درخشان تر، غنی تر، عمیق تر و با اشباع رنگ بیشتر نسبت به سایر تلویزیون ها باشند.

مهمترین برتری OLED نسبت به پلاسما، LCD و LED عدم احتیاج به نور پس زمینه است که باعث کاهش مصرف انرژی و ضخامت و وزن کمتر OLED می شود. لایه های مختلف موجود در تلویزیون های LCD، LED و پلاسما از شدت نور پس زمینه کم می کنند و نشت نور به سلول های کناری باعث کاهش کنتراست تصویر می شود اما تلویزیون های OLED به دلیل تولید نور توسط هر سلول علاوه بر نداشتن مشکل زاویه دید مانند LCD، تصاویری شفاف و با کنتراست عالی نمایش می دهد.

علاوه بر این سرعت پاسخگویی OLED بسیار بالاست و مانند LCD مشکل تاری و محو شدن تصاویر در صحنه های سریع وجود ندارد. تلویزیون های OLED روشنایی بسیار زیادی دارند و برخلاف تلویزیون های پلاسما در محیط های روشن و زیر نور هم به راحتی قابل استفاده هستند. در تلویزیون های OLED هر پیکسل با خاموش شدن می تواند مشکی مطلقی را ایجاد کند که این یکی از خصوصیات منحصر به فرد OLED است که موجب ایجاد وضوح تصویر استثنایی می شود. از مزایای دیگر این تلویزیون ها می توان به درخشندگی زیاد، سرعت بازسازی بالای صفحه نمایش، واکنش سریعتر به تغییر سیگنال ها، مقاومت زیاد در برابر ضربه و خم شدن و کارایی بالا در تمامی دماها و شرایط نامناسب اشاره کرد.

تلویزیون های OLED تمام ویژگی های یک تلویزیون رویایی از جمله وضوح تصویر شگفت انگیز، نازکی باور نکردنی و مصرف انرژی اندک را دارند. همانطور که ملاحظه کردید تا اینجا در مورد انواع تکنولوژی های صفحه نمایش بسیار سخت گیرانه عمل کردیم و به کوچکترین عیب های این تلویزیون ها که حتی درحالت عادی قابل مشاهده نبودند اشاره کردیم و به عنوان نقطه ضعف از آن ها یاد شد اما در مورد OLED ها هرچه تلاش کردیم واقعاً نتوانستیم عیب یا مشکلی هر چند کوچک در آن پیدا کنیم. تنها مشکل تلویزیون های OLED قیمت بسیار بالای آنهاست. دلیل قیمت بالای تلویزیون های OLED این است که مواد اولیه مورد نیاز برای تولید این تلویزیون ها که مواد ارگانیک هستند بسیار کمیاب و گران قیمتند و اگر تولید کنندگان بتوانند موادی با خواص مشابه و ارزان قیمت تر را جایگزین کنند، قیمت این تلویزیون ها به طور چشمگیری کاهش خواهد یافت.

اولین شرکت هایی که به توسعه و استفاده از صفحه نمایش های OLED پرداختند سونی و لوه آلمان بودند. سونی توانست اولین تلویزیون OLED جهان را تولید کند و لوه آلمان هم اولین بار توانست فناوری OLED شفاف را معرفی کند. در این فناوری صفحه نمایش OLED پس از خاموش شدن مانند شیشه شفاف بود. اما این شرکت ها موفق به ادامه تحقیقات خود روی OLED نشدند. هردو شرکت در آن زمان با یک بحران مالی شدید دست و پنجه نرم می کردند و به همین دلیل فعالیتها و تحقیقات پیرامون OLED را به دلیل هزینه های بالایی که دربر داشت کنسل کردند. در آن زمان OLED فناوری شناخته شده ای نبود و به دلیل قیمت بالا و عدم تبلیغات کافی پیرامون آن، OLEDها کم کم داشتند به آخر خط می رسیدند تا اینکه دو شرکت مطرح و بزرگ در زمینه تولید تلویزیون یعنی ال‌جی و سامسونگ وارد گود شدند و OLED را دوباره احیا کردند.

این دو شرکت در سال 2013 موفق به تولید انبوه تلویزیون های 55 اینچی OLED شدند. CES 2012 را می توان مهمترین رویداد تاریخ OLED ها دانست. CES یکی از معتبرترین نمایشگاه های تکنولوژی در جهان است و شرکت ها در این نمایشگاه مهمترین فناوری های ساخته شده و یا دردست ساخت خود را معرفی می کنند. در CES 2012 دو شرکت ال‌جی و سامسونگ اقدام به معرفی تلویزیون های OLED خود کردند. نمایش ال‌جی و سامسونگ در CES بسیار عالی بود و از آنجا بود که نام OLED برسر زبان ها افتاد.

تلویزیون های ال‌جی و سامسونگ جوایز متعددی را کسب کردند برای مثال تلویزیون ال‌جی جایزه بهترین نمایش در CES را از سوی وبسایت CNET کسب کرد. موفقیت های ال‌جی و سامسونگ دیگر تولیدکنندگان هم ترغیب کرد تا به تولید تلویزیون های OLED روی آورند. این پایان کار نبود و ال‌جی و سامسونگ همچنان در حال کار روی OLED ها بودند. مدتی بعد ال‌جی یک تلویزیون OLED با اندازه 77 اینچ و رزولوشن UltraHD معرفی کرد.

 انواع تلویزیون های OLED

OLED های موجود در بازار براساس تکنولوژی به کار رفته در آنها به دو دسته RGB OLED و White OLED تقسیم می شوند. نوع RGB مشابه تلویزیون های پلاسما دارای پیکسل های سبز، آبی و قرمز مجزا است. به این معنی که هر پیکسل از سه عنصر به رنگ های سبز، آبی و قرمز تشکیل شده است. عملکرد White OLED کمی پیچیده تر است و در آن عناصر رنگ های سبز، آبی و قرمز باهم ترکیب شده اند. وقتی جریان الکتریسیته از منابع نور عبور می کنند این منابع برخلاف RGB OLED نور سفید تولید می کنند. این نورهای سفید با عبور از یک فیلتر رنگی نورهای سبز، آبی و قرمز تولید می کنند. تکنولوژی White OLED در نگاه اول بسیار عجیب به نظر می رسد.

چیزی که باعث تعجب می شود این است که چرا وقتی سه رنگ مورد نظر را داریم باید با ترکیبشان نور سفید بسازیم و با عبور نور سفید از فیلترهای رنگی دوباره آن سه رنگ را تولید کنیم؟ با این وجود این تکنولوژی چند مزیت دارد. نورهای تولید شده در این روش بسیار پایدارند و احتمال تغییر در آن ها بسیار کم است. از دیگر مزایای این روش هزینه کمتر آن است که باعث می شود قیمت تمام شده نیز کاهش یابد. همچنین با این روش ساخت نمایشگرهای OLED در سایزهای مختلف راحت تر می شود و وضوح تصویر در این نوع نمایشگرها بالاتر است.

به طور کلی OLEDها یک تکنولوژی نوظهور به حساب می آیند و برای تصمیم گیری در مورد این فناوری باید صبر کرد تا به بلوغ برسد و آن زمان می توان از هر نظر آن را بررسی کرد. در مورد طول عمر نمایشگرهای OLED اطلاعات دقیقی در دسترس نیست اما نگرانی زیادی در این مورد وجود دارد زیرا گفته می شود ماده ارگانیک به کار رفته در این نمایشگرها تنها 15 هزار ساعت دوام می آورد و پس از آن توانایی تابش نور را از دست می دهد و نمایشگر از کار می افتد. البته شرکت های مختلف تولیدکننده تلویزیون در حال رفع این مشکل هستند و برخی از آن ها مدعی شده اند که توانسته اند روشی پیدا کنند که طول عمر نمایشگرهای OLED را تا دو برابر بیشتر می کند. همانطور که گفتیم فناوری OLED در ابتدای راه است و باید صبر کرد تا به بلوغ برسد. همچنین گفته می شود که قطرات آب آسیب های جدی به نمایشگرهای OLED وارد می کنند.

تکنولوژی‌های صفحه نمایش: تلویزیون های منحنی (Curved TV)

بعد از نمایش خیره کننده ال‌جی در CES 2012 این شرکت با دستی پر به CES 2013 رفت و باز هم مثل سال قبل از آن توانست باعث حیرت حاضران شود. ال‌جی برای اولین بار در جهان موفق به ساخت تلویزیونی با صفحه نمایش منحنی شده بود و این ابتکار ال‌جی مورد استقبال بسیاری قرار گرفت و جوایز متعددی دریافت کرد. تنها تفاوت تلویزیون های منحنی با تلویزیون های OLED و LED معمولی انحنای موجود در لبه های آنهاست. در اصل تلویزیون های منحنی تکنولوژی جدیدی نیستند بلکه همان LEDها و OLED های معمولی هستند و عملکرد آنها هم دقیقاً مشابه است.

سوالی که ممکن است در ذهن شما ایجاد شده باشد این است که انحنای موجود در تلویزیون های منحنی اساساً به چه دردی می خورد؟ وقتی شما درحال تماشای یک فیلم در جلوی تلویزیون هستید فاصله شما تا تمام نقاط صفحه نمایش یکسان نیست و به همین دلیل کیفیت تصاویری که مشاهده می کنید در نقاط مختلف صفحه متفاوت است. بهترین کیفیت تصویر را در وسط تلویزیون می بینید و در کناره های صفحه به دلیل فاصله بیشتر شما کیفیت تصویر افت می کند. البته مهمترین دلیل افت وضوح کیفیت در کناره های تلویزیون زاویه بیشتر کناره ها با بیننده است. صفحه نمایش منحنی باعث بهبود کیفیت تصاویر دریافتی از چهار گوشه تلویزیون می شود و تصاویر با وضوح بیشتر و گسترده تر نمایش داده می شوند. انحنای موجود در تلویزیون های منحنی سبب می شود که فاصله تمام نقاط تصویر از چشم افراد یکسان باشد.

همانطور که گفتیم اولین تلویزیون منحنی جهان توسط ال‌جی ساخته شد و هم اکنون در بازار کشور موجود است اما پس از موفقیت های این تلویزیون دیگر شرکت ها هم دست به کار شدند و شروع به تولید تلویزیون های منحنی کردند. مدتی پس از عرضه تلویزیون منحنی ال‌جی به بازار، سامسونگ اولین تلویزیون منحنی خود را معرفی کرد تا از رقیب اصلی خود در زمینه تلویزیون ها عقب نیفتد.

به تدریج سایر تولیدکنندگان تلویزیون هم شروع به تولید تلویزیون های منحنی کردند. در حال حاضر شرکت های سازنده تلویزیون در حال توسعه این فناوری هستند و در همین راستا شرکت سامسونگ چند ماه قبل اولین تلویزیون منحنی جهان با رزولوشن UltraHD را معرفی کرد. در کل تلویزیون های منحنی همچنان در ابتدای راه هستند و قیمت بسیار بالایی دارند اما تماشای فیلم و برنامه های تلویزیونی در این تلویزیون ها تجربه متفاوتی است. در حال حاضر دو مدل از تلویزیون های منحنی با برند ال‌جی و سامسونگ در بازار کشور موجود هستند.

قواعد کلی کیفیت تلویزیون‌ها: تجربه چه می‌گوید؟

مهمترین و در عین حال پیچیده ترین و سخت ترین بخش، برای خرید یک تلویزیون کیفیت تصویر است. همانطور که در ابتدا گفتیم به هیچ وجه گول تلویزیون های دمو که در فروشگاه ها هستند را نخورید و همچنین به مشخصات کاتالوگ ها هم توجه نکنید. انتخاب تلویزیونی که بهترین کیفیت تصویر را داشته باشد کار بسیار سختی است به این دلیل که شرکت های مختلف از فناوری های متفاوتی در تلویزیون های خود استفاده می کنند تا کیفیت تصویر تا حد امکان بالا برود. متاسفانه کار از جایی سخت تر می شود که حتی تلویزیون های یک برند هم به دلیل استفاده از موتورهای پردازش تصویر متفاوت و فناوری های مختلف کیفیت تصویر مشابهی ندارند.

به این ترتیب هرکدام از مدل های یک برند هم کیفیت تصویر متفاوتی دارند و کار برای انتخاب بسیار سخت می شود. سازندگان برای افزایش کیفیت تصویر تلویزیون های خود از فناوری ها و تکنولوژی های متفاوتی استفاه می کنند. در بعضی از مواقع سازندگان هر کاری می کنند تا کیفیت تصویر محصول خود را بهتر نشان دهند و این کار باعث می شود که رنگ ها در تلویزیون غیرواقعی باشند. پس هنگام خرید گول زرق و برق های تصویر تلویزیون را نخورید و حتماً مطمئن شوید که رنگها در تلویزیون واقعی باشند. برای این کار به جای انیمیشن، فیلم ها و تصاویر واقعی را در تلویزیون پخش کنید و رنگ ها را با واقعیت مقایسه کنید.

قواعد کلی در رابطه با کیفیت تصویر تلویزیون ها

وبسایت معتبر CNET مدعی است که پس از 10 سال بررسی انواع تلویزیون ها، توانسته مجموعه ای از قواعد کلی در رابطه با کیفیت تصویر تلویزیون ها جمع آوری کند که خلاصه ای از آن را برای شما گردآوری کرده ایم:

- تصویری بهترین کیفیت را دارد که تا حد امکان به واقعیت نزدیک باشد. دقت کنید که تلویزیون شدت رنگ ها را بیشتر نکند یا آن ها را روانتر نشان ندهد.
- تلویزیون های پلاسما ایده آل تر از تلویزیون های LCD هستند، به خصوص برای کسانی که درست روبروی تلویزیون نمی نشینند.
- تلویزیون های LCD روشنایی بیشتری دارند اما تلویزیون های پلاسما هم برای اتاق هایی که زیادی روشن نیستند روشنایی قابل قبولی دارد.
- تلویزیون های LED-Backlit LCD با فناوری Local Dimming چه به صورت Edge-it و چه به صورت Full-array از LCD های معمولی کیفیت بهتری دارند.
- از مشکلات مهم تلویزیون های LCD یکنواخت نبودن کیفیت تصویر در سرتاسر نمایشگر است در حالی که پلاسماها چنین مشکلی ندارند.
- از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر کیفیت تصویر کنتراست یا تضاد بالا است. به عبارت دیگر هرچه تلویزیون رنگ سیاه را عمیقتر نشان بدهد کیفیت تصویر آن بالاتر است.
- شدت رنگ که مستقیماً تحت تاثیر کنتراست یا عمق رنگ سیاه است دومین عامل مهم در کیفیت تصویر است و پس از آن عامل مهم بعدی دقت بالا در نمایش رنگ هاست.
- در اتاق های بزرگ و پرنور بهتر است از تلویزیون هایی با پوشش مات روی صفحه نمایش استفاده کنید البته تلویزیون هایی که صفحه نمایش براق دارند رنگ سیاه را عمیقتر نشان می دهند و کنتراست بالاتری دارند و به همین دلیل کیفیت تصویر هم در تلویزیون های با صفحه نمایش براق بالاتر است.
- از مواردی که اهمیت کمتری دارند می توان به پردازش تصویر (120Hz, 240Hz و غیره)، حداکثر نور خروجی و رزولوشن نمایشگر (720p, 1080i و 1080p) اشاره کرد.
- اکثر کاربران هنگام تماشای تلویزیون متوجه اثر اپرای صابونی (Soap Opera Effect) نمی شوند و حتی وقتی آن را غیرفعال می کنند احساس می کنند کیفیت تصویر بهتر شده است. تلویزیون هایی که نرخ نوسازی بالایی دارند در صحنه های سریع و حرکات تند دچار لرزش تصویر می شوند. برای حل این مشکل از فناوری هایی برای روانتر کردن تصویر استفاده می شود که این فناوری ها باعث ایحاد اپرای صابونی می شوند. نحوه کار این فناوری ها به این صورت است که تعدادی فریم به فیلم اضافه می کنند و یا هر فریم را به چند فریم تقسیم می کنند که حرکات سریع بدون مشکل نمایش داده شوند اما این کار باعث می شود که تصاویر بیش از حد روان شود و بیننده متوجه مصنوعی بودن تصویر می شود و به همین علت تنظیمات مربوط به روانتر شدن تصویر را خاموش می کند.
- کیفیت تصویر یک تلویزیون خوب و پیشرفته ممکن است بدتر از کیفیت تصویر یک تلویزیون معمولی اما کالیبره و بهینه شده باشد.

موارد ذکر شده در بالا همیشه درست نیستند اما در اکثر موارد عملی است و کمک زیادی در انتخاب تلویزیون می کنند. اکثر تلویزیون های LCD که دارای نور پس زمینه LED هستند کیفیت تصویر بسیار بالایی دارند و حتی کیفیت تصویرشان از پلاسما هم بالاتر است. اما اگر قیمت پلاسما و LED را مقایسه کنید پلاسما مقرون به صرفه تر از LED است و تفاوت کیفیت تصویر پلاسما و LED به اندازه اختلاف قیمتشان نیست.

یک تلویزیون دارای فناوری Local Dimming می تواند از تلویزیونی که فاقد این فناوری است بدتر باشد و کیفیت تصویر یک تلویزیون که رنگ سیاه را عمیق تر نشان می دهد ممکن است کمتر از یک تلویزیون که رنگ سیاه را روشن تر نمایش می دهد باشد. به طور کلی کیفیت تصویر یک تلویزیون به عوامل مختلفی بستگی دارد و مثلاً کنتراست بالاتر یک تلویزیون دلیلی بر کیفیت تصویر بهتر آن نیست.

تکنولوژی و ویژگی‌های جانبی: تلویزیون‌های هوشمند (Smart TV)

امروزه تلویزیون ها بسیار پیشرفته تر از گذشته شده اند و علاوه بر تماشای تلویزیون کاربردهای دیگری هم دارند. مثلاً شما می توانید به وسیله تلویزیون به اینترنت متصل شوید و محتوای مورد نظر خود را دانلود کنید و یا به صورت آنلاین مشاهده کنید. در تلویزیون های موجود در بازار تکنولوژی های مختلفی به کار رفته است و اگر قصد خرید تلویزیون دارید باید با این تکنولوژی ها و کاربردشان آشنایی داشته باشید. معمولاً فروشندگان به تعریف از این فناوری ها می پردازند و آن ها را مهم جلوه می دهند اما وجود این تکنولوژی ها و امکانات در تلویزیون ضروری نیست.

قبل از خرید تلویزیون باید کار هریک از این تکنولوژی ها را بدانید و اگر برای شما کاربردی ندارند به سراغ تلویزیون های دارای آن ها نروید زیرا وجود هریک از این فناوری ها در تلویزیون باعث می شود قیمت آن به طور چشمگیری افزایش یابد و اگر این فناوری ها استفاده ای برای شما نداشته باشند فقط پول خود را دور ریخته اید. اگر قصد خرید یک تلویزیون پیشرفته دارید و قیمت آن برای شما مهم نیست باید توجه کنید که این فناوری ها و امکانات در تلویزیون مورد نظر شما وجود داشته باشد البته معمولاً تلویزیون های رده بالا اکثر فناوری های روز را در خود دارند و از این بابت جای نگرانی نیست. در ادامه مهمترین تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون ها را برای شما معرفی خواهیم کرد.

 تلویزیون های هوشمند (Smart TV)

برای تهیه این راهنمای خرید، سری به خیابان جمهوری تهران زدیم تا وضعیت بازار تلویزیون را از نزدیک مشاهده کنیم. اکثر تلویزیون های بازار از نوع تلویزیون های هوشمند هستند و هوشمند بودن تلویزیون از اولویت های اصلی خیلی از خریداران بود. البته فروشندگان هم با به کار بردن جملاتی مانند: «تلویزیون های هوشمند در آینده نقش زیادی در زندگی شما خواهند داشت»، «تلویزیون های هوشمند بهترین نوع از تلویزیون ها هستند»، «تلویزیون های هوشمند شما را از رایانه بی نیاز می کنند!» و جملاتی از این دست خریداران را به انتخاب این نوع از تلویزیون ها تشویق می کنند.

اما نکته مهم این است که آیا تلویزیون های هوشمند تا این حد کاربردی هستند؟ جواب این سوال منفی است در واقع اسمارت تی وی ها به این اندازه کاربردی نیستند. قابلیت اتصال به اینترنت، تبادل اطلاعات، دسترسی و به اشتراک گذاری محتوا در شبکه های اجتماعی و امکان نصب اپلیکیشن و بازی بسیاری از خریداران را برای خرید تلویزیون های هوشمند وسوسه می کند اما سرعت کم و محدودیت هایی که در اینترنت فعلی با آن روبرو هستیم باعث می شود که تقریباً هیچ کدام از این امکانات قابل استفاده نباشند و از طرفی هم این کارها را به راحتی می توان به وسیله رایانه یا حتی اسمارت فون انجام داد.

اپلیکیشن های کمی برای تلویزیون های هوشمند وجود دارد و کارکردن با آنها توسط کنترل تلویزیون چندان راحت نیست. درکل پیشنهاد می کنیم که گول جذابیت های تلویزیون های هوشمند را نخورید و هزینه اضافی بابت آن نپردازید. اگر هم واقعاً به یک تلویزیون هوشمند نیاز دارید بهتر است یک تلویزیون معمولی اما با کیفیت تصویر بهتر خریداری کنید سپس می توانید با استفاده از ابزارهای جانبی همچون Apple TV و کروم کست و محصولات Minix آن را به یک تلویزیون هوشمند تبدیل کنید. پس اگر این ویژگی‌ها برای شما اهمیت ندارد، خیلی به هوشمند بودن تلویزیون اهمیت ندهید و هزینه اضافی بابت آن پرداخت نکنید.

اکثر تلویزیون های موجود در بازار به پورت های گوناگونی نظیر DVI، USB و HDMI مجهز هستند که به وسیله آن ها می توانید تبلت، لپ تاپ و حتی کیس کامپیوتر خود را به تلویزیون متصل کنید. پس هوشمند بودن آن طور که گفته می شود کاربردی نیست و باید هنگام خرید تلویزیون به این نکته دقت کنید و کیفیت تصویر بهتر را فدای هوشمندی تلویزیون نکنید. به یاد داشته باشید که هدف اصلی شما برای خرید تلویزیون چیست و شما قرار است یک تلویزیون بخرید نه یک رایانه.

اصطلاح Smart TV ابتدا توسط سامسونگ معرفی شد و پس از آن ال‌جی و فیلیپس هم به استفاده و توسعه این فناوری روی آوردند. امروزه نیز همه تولیدکنندگان تلویزیون سعی می کنند این ویژگی را در تولیدات خود به کار ببرند و از آن به عنوان یک امتیاز یاد می کنند. اما همانطور که گفته شد، فراموش نکنید که این نیاز شماست که تعیین می کند تلویزیون مورد نظرتان از نوع اسمارت تی‌وی باشد یا خیر.

اکثر تلویزیون های هوشمند مجهز به پورت اترنت و وای-فای داخلی برای اتصال به اینترنت هستند و همچنین از استاندارد DLNA پشتیبانی می کنند که به وسیله آن می توانید عکس ها و ویدیو ها را بین تلویزیون و اسمارت فون خود به اشتراک بگذارید. شما توسط تلویزیون های هوشمند می توانید به وب سایت های اشتراک گذاری همچون یوتیوب دسترسی داشته باشید، صفحات وب را مرور کنید، ایمیل های خود را چک کنید و به دیگران ایمیل ارسال کنید، به شبکه های اجتماعی متصل شوید، اسناد Word یا Excel ایجاد و یا ویرایش کنید، به رادیوهای اینترنتی دسترسی داشته باشید، وضعیت لحظه ای آب و هوای مناطق مختلف را مشاهده کنید، از طریق نرم افزارهایی مثل Skype با دوستان خود تماس تصویری داشته باشید و روی تلویزیون نرم افزار و بازی نصب کنید و از سرویس هایی نظیر IPTV استفاده کنید.

در حال حاضر تقریباً تمام تلویزیون های موجود در بازار هوشمند هستند و اگر بخواهید تلویزیونی با کیفیت تصویر بالا خریداری کنید حتماً آن تلویزیون هوشمند خواهد بود زیرا تنها مدل های ارزان قیمت و با کیفیت تصویر پایین هوشمند نیستند. درست است که همه تلویزیون ها هوشمند هستند اما این بدین معنی نیست که همه آن ها ویژگی های یکسانی دارند. در حال حاضر اکثر تلویزیون های هوشمند برپایه یکی از سه پلتفرم تایزن، Web OS و اندروید هستند. هر یک از سه پلتفرم ویژگی های خاص خود را دارند اما در عمل همه آن ها نیازهای معمولی کاربران را رفع می کنند و می توان با آن ها به مرور صفحات وب یا نصب اپلیکیشن و بازی پرداخت. در ادامه هر یک از این پلتفرم ها را به اختصار معرفی می کنیم:

تایزن (Tizen)

تایزن پلتفرم اختصاصی سامسونگ برپایه لینوکس است پس فقط در محصولات این شرکت دیده می شود. این پلتفرم علاوه بر تلویزیون در سایر محصولات سامسونگ هم، مانند اسمارت فون ها، تبلت ها و ساعت های هوشمند و غیره دیده می شود اما در حال حاضر بیشتر روی تلویزیون های این شرکت استفاده شده است. از ویژگی های پلتفرم تایزن در تلویزیون های هوشمند می توان به رابط کاربری ساده و کاربر پسند و سرعت بالای آن اشاره کرد. برای ورود به دنیای تایزن در تلویزیون کافیست از دکمه ی Smart Hub موجود بر روی کنترل تلویزیون استفاده کنید. با این کار لیست برنامه های موجود در تلویزیون برای شما نمایش داده می شود. یکی از مهمترین بخش های هر تلویزیون هوشمند یا به عبارتی هر پلتفرم تلویزیون هوشمند مرورگر آن است. مرورگر تایزن بسیار خوب و روان عمل می کند و از سرعت مناسبی برخوردار است و با استفاده از ریموت کنترل تلویزیون به راحتی می توان اقدام به بازکردن صفحات وب کرد.

در کنار مرورگر بخش اصلی دیگر هر پلتفرم فروشگاه اپلیکیشن آن است. در حال حاضر اکثر اپلیکیشن های پرطرفدار و مهم مانند Netflix, Youtube, Hulu, Kodi, Spotify و غیره روی هر سه پلتفرم موجود هستند و می توان آنها را از فروشگاه اپلیکیشن های تلویزیون دانلود کرد. در این لینک می توانید لیست تمامی اپلیکشن های موجود در تلویزیون های مجهز به تایزن را مشاهده کنید. همانطور که می بینید در حال حاضر بیش از 1000 اپلیکیشن برای این پلتفرم در دسترس است که نسبت به سایر پلتفرم ها رقم قابل قبولی است. در فروشگاه اپلیکیشن های تایزن می توانید نرم افزارهای ایرانی همچون آپارات، بیپ تیونز و غیره را نیز پیدا کنید. بخش جست و جوی فروشگاه تایزن هم عملکرد خوبی دارد و همینطور دسته بندی های مختلف اپلیکیشن ها نیز به کاربر در پیدا کردن نرم افزار مورد نظر کمک می کند.

وب او اس (Web OS)

الجی هم همانند سامسونگ از پلتفرم اختصاصی خود با نام Web OS در تلویزیون هایش استفاده می کند. Web OS در ابتدا توسط کمپانی Palm برای استفاده در تلفن های هوشمند این شرکت توسعه یافت اما مدتی بعد شرکت HP این پلتفرم را خریداری کرد و پس از آنکه در بازار تلفن های هوشمند نتوانست در برابر حریفان قدری همچون اندروید و آی او اس دوام بیاورد شرکت الجی این پلتفرم را خریداری کرد و از آن در تلویزیون های هوشمند خود بهره گرفت. جدیدترین نسخه این پلتفرم Web OS 3.0 است و در تلویزیون های جدید این شرکت از آن استفاده می شود. رابط کاربری Web OS بسیار ساده و سریع است و پیچیدگی خاصی ندارد. با فشردن دکمه تعبیه شده روی ریموت کنترل نواری شامل نرم افزارهای نصب شده روی تلویزیون ظاهر می شود و برای دریافت نرم افزار جدید نیز می توانید روی آیکون فروشگاه نرم افزاری Web OS کلیک کنید تا وارد مارکت Web OS شوید. مرورگر Web OS بسیار سریع و ساده است و پشتیبانی خوبی هم از HTML 5 دارد.

فروشگاه اپلیکیشن های Web OS بسیار غنی است و علاوه براینکه تمام نرم افزارهای محبوب و پرطرفدار نظیر Netflix و Youtube را دارد بیش از 1000 نرم افزار مختلف دیگر نیز در آن یافت می شود. در مارکت Web OS نیز می توان اپلیکیشن های ایرانی همچون آپارات و فیلیمو را دریافت کرد. برای مشاهده لیست اپلیکیشن های Web OS می توانید به این لینک مراجعه کنید. فروشگاه اپلیکیشن های Web OS طوری طراحی شده است که به راحتی بتوانید اپلیکیشن مورد نظر خود را پیدا کنید. دسته بندی های اپلیکیشن ها و نرم افزارهای پیشنهادی و ویژه در صفحه اول فروشگاه Web OS مشاهده می شوند. با گزینه جست و جو نیز به راحتی می توان اپلیکیشن خاصی را پیدا و آن را نصب کرد. پس از دریافت اپلیکیشن از فروشگاه به صورت اتوماتیک اپلیکیشن نصب شده و می توانید از آن استفاده کنید.

اندروید (Android TV)

امروزه کمتر کسی است که نام اندروید را نشنیده باشد یا نداند که چیست. اندروید سیستم عاملی متن باز و برپایه لینوکس است که تقریباً در هر زمینه ای می توان آن را دید. از تلفن های هوشمند گرفته تا ساعت ها، تلویزیون ها و حتی اتومبیل ها اندروید به عنوان سیستم عاملی پرطرفدار حضور دارد. هم اکنون شرکت های سونی و شارپ از سیستم عامل اندروید گوگل در تلویزیون های خود بهره می برند. البته اندروید در تلویزیون ها با اندرویدی که روی تلفن های هوشمند و تبلت ها است تفاوت زیادی دارد. مهمترین تفاوت اندروید موجود در تلویزیون در تعداد اپلیکیشن های موجود است. درحالی که اندروید موجود در تلفن های هوشمند سرشار از برنامه ها و بازی های مختلف است اما اندروید موجود در تلویزیون های هوشمند دارای تعداد محدودی اپلیکیشن است. البته تعداد نرم افزارهای اندروید در تلویزیون های هوشمند تقریباً همانند سایر پلتفرم هاست و در مقایسه با آن ها کمبودی ندارد. برای مشاهده لیست نرم افزارهای اندروید تی وی می توانید به این لینک مراجعه کنید.

در مورد وبگردی باید گفت که در اندروید انتخاب های بیشتری پیش روی کاربر قرار دارد و کاربر می تواند از مرورگرهایی نظیر کروم یا اپرا استفاده کند که هردو برای وبگردی خوب و سریع هستند. همچنین جست و جوی صوتی نیز در اندروید تی وی قرار دارد و به کمک آن می توانید با استفاده از میکروفون روی ریموت کنترل به جست و جو بپردازید. تنها مشکل اندروید تی وی این است که کار با آن به سادگی تایزن و وب او اس نیست و محیط آن کمی شلوغ و گیج کننده است. برای دریافت نرم افزارها باید به گوگل پلی مراجعه کنید و نرم افزارهای مخصوص اندروید تی وی را دریافت کنید.

تکنولوژی‌ و ویژگی‌های جانبی: پشتیبانی از 4K/Ultra HD

تلویزیون های Ultra HD یا 4K با وضوح و کیفیت تصویر فوق العاده، حسابی چشم ها را به خود خیره کرده اند. اما این فناوری دقیقاً چیست و چگونه بر تصاویری که مشاهده می کنید اثر می گذارد؟

تلویزیون های Ultra HD وضوحی 4 برابر وضوح تلویزیون های Full HD معمولی دارند. 4K یا 4000 بیانگر تعداد پیکسل های خطی است که این تلویزیون ها توانایی نمایش آن را دارند. نمایشگرهای 4K دارای رزولوشن 4096 در 2160 هستند که البته در تلویزیون ها برای تناسب با نسبت تصویر استاندارد 16:9 رزولوشن 3840 در 2160 می باشد.

این تعداد پیکسل بالا در صورت تراکم پیکسلی مناسب، باعث ایحاد کیفیت تصویر خارق العاده ای می شود. البته در حال حاضر محتواهای 4K (تصاویر و فیلم‌های 4K) بسیار کم هستند و قیمت بالایی هم دارند. در تلویزیون های 4K با رزولوشن 3840 در 2160، 8.3 میلیون پیکسل قرار دارد این درحالی است که تلویزیون های Full HD تنها دارای 2 میلیون پیکسل هستند و به این ترتیب تصاویر در تلویزیون های Ultra HD با جزییات بیشتر، دقت بالاتر و کنتراست بهتر به نمایش در می آید.

یکی از سوالات مهم کاربران در خصوص تلویزیون های Ultra HD این است که آیا این تلویزیون ها قادر به پخش تصاویر غیر 4K هم هستند یا نه؟ همانطور که گفته شد در حال حاضر محتواهای 4K در کشور و حتی جهان بسیار کمیاب هستند و قیمت بالایی هم دارند. البته برخی از سرویس های آنلاین مثل یوتیوب و Netflix امکان پخش ویدیوهای 4K را دارند اما با این حال بازهم محتواهای 4K بسیار کم هستند.با این حال جای نگرانی نیست چون تلویزیون های 4K تمامی تصاویر را پخش می کنند. Upscaling یا ارتقای کیفیت و یا تبدیل مقیاس روشی است که تلویزیون ها برای تطبیق دادن محتواهایی که کیفیت پایینی دارند از آن استفاده می کنند.

تلویزیون های Full HD هم در حال حاضر از همین روش استفاده می کنند و کیفیت شبکه ها و یا محتواهای SD و HD را برای تطبیق با صفحه نمایش 1080p بهینه می کنند. تلویزیون های 4K هم از همین روش استفاده می کنند. به این نکته توجه داشته باشید که رزولوشن 4K بیشتر در تلویزیون های بزرگ کاربرد دارد و کمتر در تلویزیون های کوچکتر از 60 اینچ دیده می شود. اگر قصد خرید تلویزیون بزرگتر از 65 اینچ دارید بهتر است به تلویزیون های 4K هم فکر کنید، در غیر این صورت پیشنهاد می کنیم که یک تلویزیون Full HD تهیه کنید.

تکنولوژی و ویژگی‌های جانبی: تلویزیون های سه بعدی (3D)، نحوه کارکرد و انواع آن‌ها

تلویزیون های سه بعدی یا 3DTV تلویزیون هایی هستند که تصاویر را با استفاده از عینک های مخصوص به صورت برجسته نشان می دهند و با فریب چشم و مغز، بُعد سوم و عمق را به تصاویر اضافه می کند.

در اصل این تلویزیون ها دو تصویر جداگانه از یک صحنه را با زاویه متفاوت به طور همزمان به سمت بیننده می فرستد، یکی از این تصاویر برای چشم چپ و دیگری برای چشم راست ارسال می شود و این تصاویر به کمک عینک مخصوص و فریب دادن مغز، به صحنه بُعد سوم را می بخشند و تصاویر سه بعدی ایجاد می شود. به همین دلیل اگر هنگام مشاهده تصاویر سه بعدی با عینک مخصوص یکی از چشمان خود را ببندید تصویر حالت سه بعدی خود را از دست می دهد. تکنولوژی سه بعدی بستگی به نوع صفحه نمایش تلویزیون ندارد و می توان از این تکنولوژی در تلویزیون های پلاسما، LCD و LED و OLED استفاده کرد.

وقتی تصاویر سه بعدی را بدون عینک مخصوص مشاهده کنید، تصاویر تار و به هم ریخته ای می بینید اما وقتی عینک مخصوص را بزنید تصاویر به صورت سه بعدی درمی آیند. در تلویزیون های سه بعدی تصاویر عمیق تر از تلویزیون های دو بعدی به نظر می رسند. تصاویر در تلویزیون های سه بعدی بسیار زنده، پویا و هیجان انگیز هستند و هنگام تماشای صحنه های سه بعدی احساس می کنید که در آن محیط و از نزدیک در حال تماشا هستید.

این نکته مهم را همیشه به خاطر داشته باشید که تلویزیون های سه بعدی قابلیت پخش تصاویر دو بعدی را هم دارند. در اصل یک تلویزیون سه بعدی خوب، یک تلویزیون دو بعدی خوب نیز هست. این یعنی اینکه سه بعدی بودن یک قابلیت محسوب می شود و تلویزیون های سه بعدی نوع جدیدی از تلویزیون نیستند. تلویزیون های سه بعدی در واقع همان تلویزیون های پلاسما، LCD و LED هستند که این قابلیت به آنها اضافه شده است.

اگر قصد خرید یک تلویزیون سه بعدی را دارید باید توجه داشته باشید که در حال حاضر محتواهای سه بعدی هنوز به صورت گسترده موجود نیست. ما به شما پیشنهاد می کنیم که قبل از خرید یک تلویزیون سه بعدی حتماً با یک مدل از این تلویزیون ها کار کنید و به تماشای تصاویر سه بعدی بپردازید.

ذکر این نکته لازم است که تماشای طولانی مدت تصاویر سه بعدی در برخی افراد باعث خستگی چشم، سردرد، سرگیجه و حالت تهوع می شود. با تمام این توضیحات، اگر فکر می کنید قابلیت سه بعدی تلویزیون برای شما چندان کاربردی نیست، پیشنهاد می کنیم که به جای پرداخت پول اضافی برای خرید یک تلویزیون سه بعدی، تلویزیونی عادی با کیفیت تصویر بهتر و ابعاد بزرگتر خریداری کنید.

کیفیت تصویر تلویزیون های دو بعدی ارزان‌تر، مشابه تلویزیون های سه بعدی معمولی است و تلویزیون های 3D فقط به خاطر قابلیت سه بعدی بودن گرانتر از تلویزیون های دو بعدی هستند و از نظر کیفیت تصویر هیچ تفاوتی بین آنها نیست. همچنین به یاد داشته باشید فیلم های سه بعدی قیمت بالایی دارند. ضمن اینکه عینک های سه بعدی هم معمولاً قیمت بالایی دارند و در اکثر تلویزیون های سه بعدی تنها یک یا دو عدد عینک مخصوص وجود دارد و اگر قصد دارید با خانواده به تماشای فیلم های سه بعدی بنشینید باید مبلغ زیادی برای خرید عینک سه بعدی اضافی بپردازید.

عملکرد تلویزیون های سه بعدی چگونه است؟

چشم های انسان حدود 2.5 اینچ با یکدیگر فاصله دارند و این موضوع باعث می شود هر چشم با زاویه ای متفاوت تصاویر را مشاهده کند. دو تصویری هم که در تلویزیون های سه بعدی نمایش داده می شوند کمی اختلاف فاصله دارند و این دو تصویر توسط عینک مخصوص به هریک از چشم های ما فرستاده می شود و ترکیب این دو تصویر در ذهن انسان باعث ایجاد تصاویر سه بعدی و عمق دار می شود.

همانطور که می دانید در تلویزیون های معمولی برای ایجاد تصویر از نقاط کوچکی به نام پیکسل استفاده می شود. در تلویزیون های سه بعدی این پیکسل ها به دو قسمت تقسیم می شوند و از یک قسمت برای ایجاد یک تصویر استفاده می شود و قسمت دیگر هم تصویری مشابه تصویر قسمت اول ولی با اندکی تفاوت ایجاد می کند. در فاصله های دور و یا خیلی نزدیک دو تصویر ایجاد شده روی یکدیگر قرار می گیرند و تصویر نمایش داده شده نامشخص است.

وقتی که از عینک های پلاریزه کننده مخصوص استفاده می کنید این عینک ها دو تصویر را از هم تفکیک کرده و یکی را به چشم چپ و دیگری را به چشم راست می فرستند و با قرار گرفتن در فاصله مناسب از تلویزیون، مغز یک تصویر کاملاً سه بعدی را تشخیص می دهد. این دقیقاً مشابه همان اتفاقی است که موقع دیدن اجسام در مغز رخ می دهد. در اصل هنگام دیدن اجسام واقعی، تصویر چشم چپ و راست که اندکی باهم اختلاف زاویه دارند به نحوی در مغز ترکیب می شوند که در نهایت یک تصویر سه بعدی ایجاد می شود.

تلویزیون های سه بعدی این قابلیت را دارند که تمام پیکسل های تشکیل دهنده تصویر را برای ایجاد یک تصویر واحد اختصاص دهند و به سرعت بین تصاویر راست و چپ تغییر حالت دهند. اگر تغییر تصاویر برای چشم چپ و راست به اندازه کافی سریع باشد، مغز بیننده یک تصویر کاملاً سه بعدی را حس می کند.

از مهمترین دلایلی که باعث شده شرایط برای تولید فناوری سه بعدی مهیا باشد تعداد زیاد پیکسل ها در تلویزیون های HD و Full HD است. از سویی دیگر، از عوامل بسیار مهم که در تولید و توسعه تلویزیون های سه بعدی نقش زیادی داشته است، استفاده از فناوری Wobulation است. این فناوری اولین بار توسط شرکت HP  طراحی و پایه ریزی شد. در این فناوری برای دو برابر کردن پیکسل ها، آنها را با هم ادغام می کنند به این ترتیب که یک پیکسل به دو پیکسل مجزا تبدیل می شود. تلویزیون های مجهز به فناوری Wobulation از طریق یک هرم نوری، شدت نور را دو برابر کرده و تصاویر را به وسیله نیم پیکسل خلق می کنند. به طور کلی به وسیله این فناوری یک پیکسل که در حالت عادی به شکل مکعب است به دو پیکسل هرمی تبدیل می شود.

نیمی از مجموعه پیکسل ها اولین تصویر را ارسال می کنند و سپس نیمی دیگر از پیکسل ها تصویر دوم را با فاصله زمانی یک صدوبیستم ثانیه پس از تصویر اول ایجاد می کنند. نتیجه این کار تداخل دو تصویر با یکدیگر و افزایش درجه شفافیت از یک میلیون پیکسل به دو میلیون پیکسل است. برای افزایش زاویه دید سه بعدی در تلویزیون های مجهز به این فناوری، تولیدکنندگان تلویزیون های سه بعدی را طوری طراحی می کنند که 12 جفت تصویر را از سمت راست و چپ ارسال کنند تا بیننده در هر موقعیتی از تلویزیون که قرارداشته باشد و از هر سمت که به تلویزیون نگاه کند تصاویر را به صورت سه بعدی مشاهده کند.

انواع تلویزیون های سه بعدی

در حال حاضر دو نوع تلویزیون سه بعدی در بازارهای جهانی و داخلی وجود دارد. تلویزیون های سه بعدی موجود در بازار یا از نوع Active و یا از نوع Passive هستند. همانطور که دو نوع تلویزیون سه بعدی وجود دارد، عینک های مخصوص برای دیدن تصاویر سه بعدی هم به دو دسته Active و Passive تقسیم می شوند. عینک های Passive قیمت کمتری نسبت به عینک های Active دارند اما در عوض تلویزیون های Passive به مراتب گران قیمت تر از تلویزیون های Active هستند.

تلویزیون های سه بعدی انفعالی (Passive)

تلویزیون های سه بعدی پسیو عملکردی مشابه سینماهای سه بعدی دارند. در تلویزیون های سه بعدی پسیو دو تصویر به صورت همزمان بر روی صفحه نمایش نشان داده می شود و در همان حال عینک های پلاریزه تصویر صحیح را برای هر چشم فیلتر می کنند و باعث ایجاد یک تصویر سه بعدی می شوند. این روش در مجموع تصویری روشن تر و زاویه دید بهتری نسبت به تلویزیون های سه بعدی اکتیو ایجاد می کند. مهمترین برتری تلویزیون های سه بعدی پسیو نسبت به اکتیو قیمت کمتر عینک های پسیو است. عینک های پسیو در بازار قیمتی بین 10 تا 30 دلار دارند و این در حالی است که قیمت عینک های اکتیو از 100 تا بیش از 150 دلار است. همانطور که گفتیم معمولاً تنها یک یا دو عدد عینک مخصوص به همراه تلویزیون های سه بعدی وجود دارد و اگر قصد تماشای تصاویر سه بعدی به همراه خانواده را دارید باید عینک های مخصوص اضافی تهیه کنید. پس قبل از خرید یک تلویزیون سه بعدی به این نکته توجه داشته باشید که عینک های پسیو بسیار ارزانتر از عینک های اکتیو هستند.

عینک های پسیو همان عینک های سه بعدی معمولی هستند که دو لنز غیر همرنگ دارند. این عینک ها که به نام ژرف‌نما یا آناگلیف (Anaglyph) معروف هستند از دو رنگ مختلف برای ایجاد اختلاف بین تصاویری که به هر چشم می رسد استفاده می کنند. اکثر عینک های پسیو از دو رنگ آبی و قرمز استفاده می کنند. تلویزیون های پسیو دارای تصاویری نامفهوم با سایه های آبی و قرمز هستند. چشمی که پشت لنز قرمز است تنها تصاویر آبی را می بیند و چشم دیگر که پشت لنز آبی است تصاویر قرمز را می بیند. به این ترتیب هر چشم تنها یک مجموعه از تصاویر را می بیند به همین دلیل مغز به اشتباه می افتد و فکر می کند که هر دو چشم تصاویر یکسانی را می بینند. در این حالت محل فوکوس برای هر دو چشم ثابت است ولی تقعری که هر چشم به خود می گیرد متفاوت است. همین امر باعث به وجود آمدن توهم عمیق بودن تصاویر می شود.

امروزه فناوری جدیدی به تلویزیون های سه بعدی اضافه شده است که از لنزهای پلاریزه استفاده می کند. اگر به صفحه نمایشی که از این فناوری استفاده می کند بدون عینک مخصوص نگاه کنید تصاویر نامفهوم و چند رنگی را می بینید. عینک های پسیو مخصوص این فناوری بعضی از شعاع های نوری را که در جهات خاصی منتشر می شوند را فیلتر می کنند و تنها نورهای پلاریزه از لنز این عینک ها عبور می کنند و به همین دلیل هر چشم تصاویر خاصی را می بیند. عینک های پسیو پلاریزه به دلیل اینکه رنگ تصاویر را واقعی تر نشان می دهند محبوبیت بیشتری دارند.

 تلویزیون های سه بعدی فعال (Active)

تلویزیون های اکتیو به گونه ای ساخته شده اند که شیشه های عینک با فرکانس مشخصی که متناسب با تصویر در حال پخش است خاموش و روشن می شود و در هر لحظه فقط یکی از چشمان ما قادر به دیدن تصاویر است. به این ترتیب مغز به اشتباه می افتد و تصاویر سه بعدی را در مقابل خود احساس می کنید. در واقع عینک های سه بعدی اکتیو به کمک لنزهایی که انرژی مورد نیاز خود را از باتری تامین می کنند دید هر چشم را همزمان با تلویزیونی که تصاویر ویژه چشم های چپ و راست را به تناوب نشان می دهد مسدود می کنند و به این ترتیب تصویری سه بعدی ایجاد می شود. به صورت معمول، وضوح و رزولوشن تصویر در تلویزیون های سه بعدی اکتیو بیشتر از تلویزیون های سه بعدی پسیو است.

لنز عینک های اکتیو دارای رنگ یا فیلتر خاصی نیست و عملکرد این عبنک ها بر پایه ایجاد تاخیر در زمان دیدن تصاویر توسط هر چشم است. این عینک ها از صفحات کوچک LCD برای ایجاد تصاویر سه بعدی استفاده می کنند. هر قسمت از لنز عینک دارای حسگرهای فروسرخ است که به صورت مستقیم با تلویزیون ارتباط برقرار می کند. زمانی که تصویر بر روی صفحه نمایش ایجاد می شود هر لنز عینک تصویر مشابهی را ایجاد می کند با این تفاوت که در نمایش تصاویر برای هر چشم تاخیر وجود دارد. در حقیقت هر کدام از لنزها بین حالت شفاف و غیرشفاف تغییر حالت می دهند. زمانی که تصویر لنز راست بر روی صفحه، نمایش داده می شود لنز چپ تاریک می شود و بالعکس زمانی که تصویر لنز چپ روی صفحه به نمایش درمی آید لنز راست تاریک می شود. این تغییر حالت با سرعتی بالا رخ می دهد که چشم انسان قدرت تشخیص آن را ندارد.

تلویزیون های پلاسما به دلیل تکنولوژی ساختشان فقط می توانند تصاویر سه بعدی اکتیو ایجاد کنند. علاوه بر این فناوری اکتیو بیشترین تناسب را با تلویزیون های پلاسما دارد و باید گفت اگر دنبال خرید یک تلویزیون سه بعدی اکتیو هستید بهتر است به سراغ انواع پلاسمای آن بروید زیرا تصاویر سه بعدی در تلویزیون های پلاسما میدان دید بیشتر و سایه و تیرگی کمتری دارند. تلویزیون های سه بعدی پلاسما واقعی ترین تصویر را ارائه می دهند و عمق تصویر بیشتر و سایه و محو شدگی کمتر در صحنه های سریع از دیگر ویژگی های تلویزیون های سه بعدی پلاسما است.

تکنولوژی و ویژگی‌های جانبی: Quantum Dot (نقطه کوانتومی)

اگر قصد خرید تلویزیون دارید و یا اخبار مرتبط با تلویزیون ها را دیده باشید حتماً نام Quantum Dot (نقطه کوانتومی) به گوشتان خورده است. احتمالاً پس از شنیدن اسم این تکنولوژی کنجکاو شده اید که بدانید کاربرد این فناوری چیست و چه کار می کند. اگر قصد خرید تلویزیون دارید حتماً این سوال برایتان پیش آمده است که کاربرد این فناوری در تلویزیون چیست و چه تاثیری بر روی آن دارد؟ به عبارت دیگر می خواهید بدانید آیا وجود این تکنولوژی فاکتور مهمی در خرید تلویزیون محسوب می شد یا خیر؟ در ادامه قرار است بیشتر با این فناوری آشنا شویم.

در ابتدا توضیحاتی در مورد تکنولوژی کوانتوم دات می دهیم تا بیشتر با این فناوری آشنا شوید. فناوری نقطه کوانتومی یا کوانتوم دات در زمینه های مختلفی از جمله پزشکی و صنعت کاربرد دارند و از آن برای تشخیص سرطان، درمان ناباروری، لیزرهای کوانتومی، ساخت کامپیوترهای کوانتومی و غیره استفاده می شود. اما این مطلب در مورد تلویزیون هاست و تنها به بخشی از کاربردهای نقطه کوانتومی که به صفحه نمایش ها مربوط می شود می پردازیم. فناوری نقطه کوانتومی شامل نانوکریستال های نیمه رسانایی است که ابعادی در حدود 2 تا 10 نانومتر یعنی معادل 10 تا 50 اتم دارند. این نانوکریستال ها با توجه به ابعاد بسیار کوچکشان رفتار متفاوتی دارند و همین موضوع باعث می شود که قابلیت های بسیار زیادی داشته باشند. یکی از قابلیت های آنها که در نمایشگرها مورد استفاده قرار می گیرد این است که یک نقطه کوانتومی می تواند نور یک طول موج را جذب کند و نور طول موج دیگری را از خود ساطع کند. به این ترتیب هر نقطه کوانتومی باتوجه به اندازه اش یک رنگ را منتشر می کند.

نقاط کوانتومی به دلیل اندازه کوچکشان اعضای منحصر به فردی از نیمه رساناها هستند. اهمیت نیمه رسانا بودن نقاط کوانتومی در این است که وضعیت رسانایی آنها را می توان به وسیله محرک های خارجی مثل میدان الکتریکی یا تابش نور تغییر داد. به این ترتیب نقاط کوانتومی می توانند از نارسانا به رسانا تبدیل شوند و مانند یک کلید عمل کنند.

ایده استفاده از فناوری نقطه کوانتومی به عنوان منبع نور ابتدا در دهه 90 میلادی مطرح شد و در ابتدا به منظور ساخت و توسعه آشکارسازهای مادون قرمز و LEDها از آن ها استفاده می شد. اما در اوایل سال 2000 بود که دانشمندان استفاده از پتانسیل نقطه کوانتومی در منابع نوری و صفحه نمایش را آغاز کردند. یکی از کاربردهای آن هم تلویزیون های مجهز به این فناوری هستند که امروزه مورد توجه اکثر تولیدکنندگان تلویزیون در جهان قرار گرفته است. در این فناوری از نیمه هادی هایی مانند سلنید کادمیوم و یا ایندیم استفاده می شود. کادمیوم فلزی بسیار سمی است که حتی مقدار کمی از آن برای بدن مضر می باشد به همین دلیل اکثر تولیدکنندگان تاکید دارند که در تلویزیون های خود از این ماده استفاده نمی کند. البته استفاده از کادمیوم باعث ایجاد رنگ های بهتری می شود و به همین دلیل برخی از تولیدکنندگان از این ماده استفاده می کنند.

نکته اصلی در مورد تلویزیون های کوانتوم دات این است که این تلویزیون ها در اصل همان تلویزیون های LCD هستند که در آنها از فناوری کوانتوم دات استفاده شده است. همانطور که احتمالاً می دانید تلویزیون های LED هم همان تلویزیون های LCD هستند که نور پس زمینه آنها توسط لامپ های LED تامین می شود. ساختار نمایشگرهای نقطه کوانتومی درست مشابه تلویزیون های LED است و در این تلویزیون ها تنها یک لایه به لایه های صفحه نمایش افزوده شده است. در اصل هدف ما از بیان این موضوع این است که بگوییم تلویزیون های کوانتوم دات دارای تمامی مزایا و معایب تلویزیون های LCD و LED هستند اما وسعت رنگ این تلویزیون ها بسیار بیشتر است.

لامپ های LED نوری آبی رنگ از خود ساطع می کنند که در تلویزیون های LED لایه ای با رنگ زرد فسفری جلوی لامپ های LED قرار دارد که باعث می شود نوری با رنگ سفید به پنل تلویزیون وارد شود اما در تلویزیون های مجهز به کوانتوم دات همان نور آبی رنگ به پنل منتقل می شود و به لایه ای از نقاط کوانتومی برخورد می کند و سه حالت پیش می آید، یا نور وارد شده به این لایه بدون تغییر رنگ از آن خارج می شود و یا نقاط کوانتومی نور را جذب و نوری با رنگ سبز یا قرمز ساطع می کنند. به این ترتیب هر سه رنگ اصلی قرمز، آبی و سبز تولید می شوند. به عبارت دیگر خود LED ها رنگ آبی را ایجاد می کنند و رنگ های سبز و قرمز هم توسط نقاط کوانتومی ایجاد می شوند. نکته اصلی اینجاست که رنگ های تولید شده توسط این روش بسیار باکیفیت تر از روشی است که در تلویزیون های LED یا LCD برای تولید رنگ استفاده می شود. در واقع رنگ قرمز و سبزی که نقاط کوانتومی ایجاد می کنند سبز و قرمز خالص است و به همین جهت طیف وسیع تری از رنگ ها را می توانند تولید کنند. تلویزیون های مجهز به فناوری کوانتوم دات رنگ های غنی تر و بیشری تولید می کنند و به همین دلیل کنتراست و به طبع آن کیفیت تصویر آنها بسیار بالاست.

اما سوالی که پیش می آید این است که تاثیر این فناوری چیست و چرا تولیدکنندگان از آن استفاده می کنند؟ در جواب این سوال باید گفت همه چیز در مورد کیفیت تصویر است و یکی از تعیین کننده ترین عناصر در کیفیت تصویر رنگ ها هستند. پنل های OLED به واسطه ایجاد رنگ هایی وسیع و داشتن طیف رنگی بالا توانسته اند بالاترین کیفیت تصویر را به نمایش بگذارند. اما فناوری OLED هزینه بسیار بالایی دارد و طبع آن قیمت محصولاتی که از این فناوری نیز استفاده می کنند بسیار گران است. به همین دلیل تولیدکنندگان تلویزیون تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا بتوانند تلویزیونی با کیفیت تصویر بالاتر و نمایش طیف وسیعتری از رنگ ها تولید کنند اما قیمت تمام شده آن طوری باشد که اقشار بیشتری توانایی خرید آن را داشته باشند. همین امر به ظهور تلویزیون های کوانتوم دات منجر شد. البته از تکنولوژی کوانتوم دات در صفحه نمایش مانیتورها، تلفن های همراه و تبلت ها نیز استفاده شده است اما همانند تلویزیون ها مورد استقبال قرار نگرفتند و در حال حاضر از این فناوری بیشتر در تلویزیون ها استفاده می شود.

به طور کلی تلویزیون های کوانتوم دات کیفیت تصویری نزدیک به تلویزیون های OLED دارند اما قیمت آن ها بسیار پایین تر از تلویزیون های OLED است. همین امر سبب شده است که در سال های اخیر استقبال از این فناوری بیشتر شود و طیف وسیعتری از تلویزیون ها از این تکنولوژی بهره ببرند. در ابتدا شرکت سونی در سال 2013 از فناوری نقطه کوانتومی تحت عنوان Triluminos استفاده کرد اما از سال 2015 با ورود شرکت های بزرگی همچون سامسونگ، الجی و TCL به این زمینه و تولید تلویزیون های مختلف با استفاده از فناوری کوانتوم دات، این تکنولوژی بیشتر مورد توجه و استقبال خریداران قرار گرفت. تلویزیون های کوانتوم دات از لحاظ تکنولوژی بسیار شبیه به تلویزیون های LED هستند و تفاوت چندانی در ساخت با هم ندارند و از طرفی فناوری نقطه کوانتومی چندان گران نیست اما شرکت های تولیدکننده تلویزیون تا به حال از این فناوری تنها در مدلهای گران قیمت و رده بالای خود استفاده کرده اند بنابراین اگر قصد خرید تلویزیونی با فناوری کوانتوم دات دارید باید کمی بیشتر هزینه کنید. اگر همچنان برای شما سوال است که آیا فناوری کوانتوم دات ارزش پرداخت هزینه بیشر را دارد یا نه باید بگوییم که جواب صد در صد مثبت است و تنها کافیست یک تلویزیون LED معمولی و یک تلویزیون مجهز به فناوری کوانتوم دات را که کنار هم قرار گرفته اند از نزدیک ببینید.

تکنولوژی و ویژگی‌های جانبی: قابلیت HDR

HDR نامی است که به تازگی وارد حوزه تلویزیون ها و به طور کلی حوزه تصویر شده است. البته پیش از این از نام HDR در صنعت عکاسی استفاده می شد اما در همین ابتدا باید بگوییم که HDR در تلویزیون و حوزه تصویر با HDR در عکاسی و دوربین ها متفاوت است و این دو علی رغم نام یکسانی که دارند در عمل کاملاً متفاوت هستند و نباید آن ها را یکسان دانست. به دلیل اینکه قابلیت HDR به تازگی وارد حوزه تلویزیون ها شده است اغلب کاربران اطلاعات زیادی در مورد این تکنولوژی و کاربردها و ویژگی های آن ندارند. در ادامه راهنمای خرید تلویزیون قرار است بیشتر با ویژگی ها و خصوصیات HDR آشنا شویم.

در ابتدا باید بگوییم که HDR مخفف عبارت High Dynamic Range است و معنای آن محدوده دینامیکی بالا (وسیع) است. محدوده دینامیکی در واقع اختلاف روشن ترین نقاط و تاریک ترین قسمت یک تصویر است. دامنه دینامیکی وسیع به این معناست که قسمت های تیره تصویر سیاه تر و قسمت های روشن تصویر نیز سفیدتر به نمایش درمی آیند. قابلیت HDR باعث می شود تصاویر را واقعی تر و طبیعی تر مشاهده کنیم و همچنین باعث افزایش کنتراست می شود. باتوجه به تعریف HDR شاید فکر کنید که HDR در اصل همان کنتراست است، اما باید بگوییم که این دو کاملاً باهم تفاوت دارند. کنتراست یک شاخص کلی است که با مقایسه سیاه ترین و سفیدترین رنگی که تلویزیون تولید می کند به دست می آید و به صورت یک نسبت مشخص می شود اما قابلیت HDR باعث افزایش روشنایی و تیرگی نقاط مختلف تصویر می شود.

به عبارت دیگر قابلیت HDR باعث افزایش و وسیع تر شدن طیف رنگ ها می شود و از طرفی عمق و کیفیت تصویر را نیز افزایش می دهد. قابلیت HDR حتی باعث می شود که شاهد تعداد رنگ های بیشتری در تصاویر پخش شده باشیم. HDR دارای دو استاندارد متفاوت است که در یکی از آن ها روشن ترین بخش تصویر باید 1000 نیت روشنایی داشته باشد و تیره ترین بخش تصویر نیز باید پنج صدم نیت روشنایی داشته باشد و در استاندارد دیگر نیز روشن ترین بخش دارای روشنایی 540 نیت و تیره ترین بخش دارای روشنایی پنج صدهزارم نیت است. تلویزیون های دارای HDR علاوه بر روشنایی بیشتر، گستره رنگی شان نیز از تلویزیون های بدون HDR بیشتر است و به این ترتیب می توانند رنگ های بیشتری به نمایش بگذارند. تلویزیون های معمولی فضای رنگی 8 بیتی دارند و این یعنی اینکه این تلویزیون ها تنها قادر به نمایش 16 میلیون رنگ هستند اما تلویزیون های مجهز به HDR فضای رنگی 10 یا 12 بیتی دارند و می توانند بیش از یک میلیارد رنگ تولید کنند.

در حال حاضر با توجه به پشتیبانی کنسول های بازی مانند PS4 Pro و XBOX OneS از قابلیت HDR و فراگیر شدن محتوای HDR با عرضه بازی هایی که از این قابلیت پشتیبانی می کنند، قابلیت HDR بیش از پیش مورد توجه خریداران قرار گرفته است. اما چیزی که باید خریداران به آن توجه داشته باشند این است که برای بهره گیری از قابلیت HDR باید پیش نیازهای آن را داشته باشند. در ابتدا باید گفت که برای تجربه HDR باید حتماً یک تلویزیون داشته باشید که از HDR پشتیبانی کند و همینطور محتوای مورد نظرتان چه فیلم باشد چه بازی باید دارای قابلیت HDR باشد. اگر هم محتوای مورد نظر شما به صورت دیسک است برای استفاده از HDR باید از یک پخش کننده با قابلیت پخش محتوای HDR استفاده کنید. خوشبختانه برای تجربه HDR نیازی به کابل مخصوص یا ابزار ارتباطی دیگری نیست و فقط باید از کابل های HDMI 2.0a استفاده کنید. البته در حال حاضر محتوای HDR و تلویزیون های مجهز به این قابلیت بسیار کم هستند اما با توجه به پتانسیل بالای HDR و علاقه فراوان تولید کنندگان محتوا به قابلیت HDR می توان گفت که تا چند سال آینده HDR بسیار فراگیر و متداول می شود. به طور کلی باید گفت که HDR قابلیتی است که ارزش هزینه کردن دارد و در صورتی که در میان گزینه های شما برای خرید تلویزیون، تلویزیونی با این قابلیت هست باید آن را جزو اولیت های اصلی خود برای خرید قرار دهید و شک نکنید که از خرید تلویزیونی با این قابلیت پشیمان نخواهید شد.

نکته دیگری که در مورد HDR وجود دارد این است که دو فرمت اصلی برای HDR وجود دارد که HDR10 و Dolby Vision نام دارند. این دو نوع از HDR علاوه بر تفاوت هایی که دارند روش کارشان نیز اندکی متفاوت است. اما چیزی که برای خریداران مهم است این است که کدامیک برتر است و در اصل کیفیت تصویر بهتری را ارائه می کند. در پاسخ به این سوال باید گفت که به طور قطع Dolby Vision بسیار بهتر از HDR10 است و HDR10 هیچ برتری در برابر آن ندارد. نکته مهمی که در این زمینه باید به آن اشاره کرد این است که محتوای ارائه شده برای هردو فرمت HDR نیز متفاوت است یعنی یک محتوای HDR باید قابلیت پشتیبانی از یکی از دو نوع HDR را داشه باشد. به بیان ساده تر محتوایی که برای Dolby Vision تولید شده است نیاز به یک تلویزیون مجهز به دالبی ویژن و یک پخش کننده با قابلیت پشتیبانی از دالبی ویژن دارد. در حال حاضر محتواها و دستگاه های پشتیبانی کننده از HDR10 بسیار بیشتر از دالبی ویژن هستند اما باید به این موضوع اشاره کرد که تمامی تلویزیون هایی که دارای استاندارد دالبی ویژن هستند از استاندارد HDR10 نیز پشتیبانی می کنند و به طور کلی این تلویزیون ها تمامی محتواهای HDR را پخش می کنند اما تلویزیون های مجهز به HDR10 قابلیت پخش محتواهای دالبی ویژن را ندارند.

یکی از مهمترین ویژگی های دالبی ویژن عمق رنگ 12 بیتی آن در مقابل عمق رنگ 10 بیتی HDR10 است که باعث می شود تلویزیون های مجهز به دالبی ویژن بتوانند بیش از 68 میلیارد رنگ تولید کنند درحالی که تلویزیون های مجهز به HDR10 کمتر از 1.1 میلیارد رنگ تولید می کنند. دومین اختلاف دالبی ویژن و HDR10 در اوج روشنایی است که اوج روشنایی تلویزیون های دالبی ویژن همواره 4000 نیت است درحالی که اوج روشنایی تلویزیون های HDR10 بین 1000 تا 4000 نیت است. دالبی ویژن و HDR10 از دو فرمت متفاوت برای استفاده از متادیتا بهره می برند. متادیتا اطلاعاتی اضافی برای توصیف جنبه های مختلف محتوا است که در کنار محتوا قرار دارد و کمک می کند که محتوا به بهترین شکل ممکن به نمایش درآید. دالبی ویژن از متادیتای پویا یا دینامیک و HDR10 از متادیتا استاتیک استفاده می کند. تفاوت متادیتا پویا و استاتیک در این است که اطلاعات متادیتا استاتیک تنها یکبار در طول پخش محتوا و آن هم در ابتدای پخش به تلویزیون داده می شود اما متادیتا پویا اطلاعات را فریم به فریم برای تلویزیون ارسال می کند. این به این معنی است که متادیتا استاتیک مرزهای روشنایی تصویر را برای کل محتوا به صورت یکسان ارسال می کند. به عنوان مثال متادیتا استاتیک در ابتدا مرز 0 تا 1000 نیت را برای کل فیلم در نظر می گیرد و در این صورت در کل فیلم این مرز تغییر نمی کند و این یعنی کنتراست هم یکسان می ماند و اگر در صحنه ای روشنایی بسیار زیاد باشد مانند نمایش نور خورشید، روشنایی همچنان تا مرز 1000 نیت است اما در متادیتا پویا در یک فریم مرز روشنایی بین 0 تا 1000 نیت است و در فریم دیگر می تواند بین 0 تا 4000 نیت باشد. همچنین دالبی ویژن نیازی استفاده از HDMI 2.0a ندارد و با HDMI 2.0 نیز سازگار است.

معرفی و آشنایی با اتصالات و انواع پورت های تلویزیون

بعد از تکنولوژی و کیفیت تصویر که به تفصیل به آن پرداختیم، دومین موردی که به هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه ویژه ای داشته باشید انواع و تعداد پورت های تلویزیون است. ممکن است در ابتدا تعداد و نوع ورودی و خروجی های تلویزیونی که قصد خرید آن را دارید برایتان مهم نباشد اما وقتی تعداد پورت های تلویزیونی که خریده اید جوابگوی نیاز شما نبود متوجه می شوید که چه اشتباه بزرگی کرده اید. متاسفانه اکثر افراد هنگام خرید تلویزیون گول ظاهر فریبنده و اعداد و ارقام غیر واقعی و بی ارزش را می خورند و به نکات مهمی چون پورت‌ها توجهی نمی کنند.

تمام تلویزیون ها به تعدادی ورودی و خروجی مجهز هستند که به وسیله آن ها می توانید انواع وسایل جانبی مثل پخش کننده های DVD یا Blu-Ray، گیرنده دیجیتال، سیستم های صوتی و سینماهای خانگی، کنسول های بازی و هارد اکسترنال و حافظه های فلش را به تلویزیون متصل کنید. این که هر تلویزیون چه ساپورتی از دستگاه های مختلف با کیفیت های متفاوت دارد بسیار مهم است. هنگام خرید دقت داشته باشید که تلویزیون مورد نظر شما حداقل 3 ورودی HDMI، دو ورودی USB و یک ورودی AVI داشته باشد.

وقتی تلویزیون شما مجموعه کاملی از پورت ها را داشته باشد، شما می توانید هر دستگاهی را هر چند قدیمی یا جدید به تلویزیون خود متصل کنید. مهمترین مساله ای که در مورد پورت های ورودی و خروجی تلویزیون باید به آن توجه کرد این است که چه وسایل و ابزارهایی را می خواهید به تلویزیون خود متصل کنید؟

در حال حاضر پرکاربردترین درگاه برای اتصال وسایل مختلف به تلویزیون پورت HDMI است. به وسیله کابل HDMI شما می توانید رایانه، لپ تاپ، کنسول بازی، گیرنده دیجیتال، سیستم های صوتی و تصویری، دستگاه پخش Blu-Ray، تبلت و وسایل مختلف دیگری که مجهز به خروجی HDMI هستند را جهت انتقال تصویر به تلویزیون متصل کنید. پیشنهاد می کنیم قبل از خرید تلویزیون جدید ابتدا وسایل مورد نیازتان که مجهز به این پورت هستند را بشمارید و هنگام خرید تلویزیون توجه داشته باشید که تلویزیون مورد نظر شما به اندازه کافی پورت HDMI داشته باشد. البته بهتر است تلویزیونی که قصد خرید آن را دارید یک یا دو پورت HDMI اضافی هم داشته باشد تا در آینده دچار مشکل نشوید.

اگر قصد دارید دستگاه پخش قدیمی خود را به تلویزیون متصل کنید مطمئن شوید که تلویزیون مورد نظر شما دارای درگاه ورودی کامپوزیت یا همان AV باشد. برخی از دستگاه ها نیز به درگاه HDCP نیازمندند که لازم است به آنها هم توجه کنید. پورت های USB و کارت خوان SD برای پخش و نمایش فیلم و عکس و موزیک بسیار مهم هستند. در ادامه انواع پورت ها و کاربردشان را برای شما شرح می دهیم:

پورت USB

مهمترین کاربرد پورت USB اتصال فلش و هارددیسک به تلویزیون و پخش فیلم و عکس و موزیک است. وجود پورت USB در تلویزیون بسیار مهم است ولی لازم نیست که تلویزیون شما تعداد زیادی پورت USB داشته باشد. معمولاً دو یا سه پورت USB در تلویزیون کافی است اما اگر نیاز به پورت USB بیشتری دارید پس بهتر است هنگام خرید تلویزیون به این مسئله دقت کنید. از طریق پورت USB می توانید نرم افزار تلویزیون خود را بروز رسانی کنید. اگر زیاد اهل فیلم یا آهنگ نیستید شاید فکر کنید که وجود این پورت در تلویزیون بیهوده است اما شما از طریق پورت USB می توانید دستگاه های مختلف مثل تلفن همراه، تبلت، کنسول های بازی قابل حمل و یا دسته کنسول بازی خود را شارژ کنید. البته ابتدا باید مطمئن شوید که تلویزیون شما توانایی شارژ دستگاه ها را داشته باشد.

پورت کامپوزیت (Composite) یا AV

این نوع ورودی دارای پایین ترین کیفیت اما بالاترین درجه سازگاری است. هر دستگاهی که دارای ورودی ویدیو باشد مطمئناً دارای ورودی کامپوزیت هم هست. شما با استفاده از یک سیم رابط 75 اهمی با جک RCA می توانید دستگاه مورد نظر خود را به تلویزیون متصل کنید. از این پورت برای انتقال سیگنال صوتی استریو و سیگنال تصویر استاندارد SD توسط کابل کامپوزیت استفاده می شود. سال های زیادی است که از پورت کامپوزیت استفاده می شود و تقریباً اکثر دستگاه ها را می توان به وسیله آن به تلویزیون متصل کرد.

امروزه با وجود HDMI دیگر کمتر از این پورت استفاده می شود اما دستگاه های قدیمی و بعضی از دوربین های فیلمبرداری فاقد خروجی HDMI هستند و فقط می توان توسط پورت کامپوزیت آنها را به تلویزیون متصل کرد. هنگام خرید تلویزیون نگران این پورت نباشید زیرا اکثر تلویزیون ها دارای این پورت هستند. کابل های کامپوزیت دارای سه فیش رنگی هستند که فیش زرد رنگ وظیفه انتقال سیگنال ویدیویی با کیفیت استاندارد یا SD را دارد و دو فیش قرمز و سفید هم دو کانال صوتی چپ و راست را انتقال می دهند تا صدای استریو در اختیار داشته باشید.

پورت کامپوننت (Component)

همانطور که گفتیم پورت کامپوزیت قادر به انتقال تصاویر با کیفیت HD نبود و پس از روی کار آمدن تلویزیون های HD به درگاهی برای انتقال تصاویر با کیفیت HD نیاز بود. اولین گزینه مطرح شده برای ارسال سیگنال های کیفیت بالای HD پورت کامپوننت بود. این پورت همانند پورت کامپوزیت از کابل های RCA برای انتقال صوت و تصویر استفاده می کند اما پورت کامپوننت دارای دو ورودی صدا و سه ورودی تصویر است. در کابل های کامپوننت هم فیش های سفید و قرمز ویژه صدا هستند و در کنار آنها فیش های آبی، قرمز و سبز برای انتقال ویدیویی HD قرار دارند.

پورت خروجی ویدیو (Video Out)

پورت های خروجی ویدیو یا صدا معمولاً به صورت یک پورت کامپوزیت هستند و برای ارسال محتوا از تلویزیون به سایر ابزارها از آنها استفاده می شود. به کمک این پورت می توان تصاویر پخش شده از تلویزیون را ضبط کرد و یا آنها را به دستگاه های دیگر منتقل کرد. مهمترین کاربرد پورت های خروجی این است که به وسیله آنها می توان تمامی تصاویر پخش شده از تلویزیون را توسط دستگاه های ضبط صدا و تصویر ذخیره کرد. البته می توانید با خرید کارت ویدیو برای کامپیوتر خود تصاویر تلویزیون را به رایانه منتقل کنید.

پورت (Separated Video (S-Video

از این پورت هم برای انتقال صوت و تصویر استفاده می شود و نسبت به پورت های کامپوزیت کیفیت بالاتری دارند و اغلب دستگاه ها به جز سیستم های VCR قدیمی دارای این پورت هستند. برخی از تلویزیون ها و ویدیو پروژکتورها و دستگاه های پخش DVD دارای پورت S-Video هستند.

این پورت کیفیت تصویر بهتری نسبت به پورت کامپوزیت دارد و به همین دلیل در مقطعی از زمان بسیار محبوب بودند. تا همین چند سال پیش هم پورت های S-Video در تمام کارت های گرافیک، دستگاه های پخش DVD و تلویزیون ها و پروژکتورها وجود داشتند اما این پورت مدت زیادی در اوج نماند و در چند سال اخیر پورت HDMI جای پورت S-Video را گرفته است. کیفیت S-Video پایین تر از HDMI است و به همین دلیل کمتر از پورت S-Video استفاده می شود. اگر می خواهید یک دستگاه قدیمی فاقد پورت HDMI را به تلویزیون خود متصل کنید قبل از خرید تلویزیون جدید حتماً از وجود این پورت در آن مطمئن شوید.

پورت (VGA (Video Graphics Adapter

از مدتها قبل، از پورت VGA بر روی کارت گرافیک برای اتصال به مانیتور و ویدیو پروژکتور استفاده می کردند. کیفیت تصویر انتقال یافته به وسیله پورت VGA نسبت به پورت های کامپوزیت، کامپوننت و S-Video بهتر است. پورت VGA برای انتقال هر نوع از سیگنال های تصویری از یک پین مجزا استفاده می کند. کانکتور VGA در کل 15 پین دارد و به آنها D-Sub یا D-Shell گفته می شود.

این پورت اطلاعات را توسط سیگنال های آنالوگ منتقل می کند در حالی که پورت های DVI و HDMI اطلاعات را به صورت دیجیتال منتقل می کنند و این امر باعث می شود تصویر منتقل شده به وسیله پورت های DVI و HDMI نسبت به تصویر منتقل شده توسط پورت VGA کیفیت بهتری داشته باشد. قبل از عرضه پورت VGA، پورت دیگری به نام RGB در دستگاه ها استفاده می شد که دقیقاً مشابه VGA سیگنال ها را منتقل می کرد. RGB از سه کابل مجزای تک رشته ای جهت انتقال اطلاعات استفاده می کرد در حالی که VGA تنها به یک کابل 15 رشته ای نیاز دارد. همین عوامل موجب شد تا کم کم VGA جای RGB را در بازار بگیرد.

پورت (DVI (Digital Video Interface

پورت های ویدیویی که تاکنون نام بردیم از سیگنال های آنالوگ جهت انتقال داده استفاده می کنند اما پورت های DVI و HDMI جهت انتقال تصاویر از سیگنال های دیجیتال استفاده می کنند. البته پورت DVI برای انتقال تصویر از هر دو سیگنال آنالوگ و دیجیتال استفاده می کند. DVI یکی از پرکیفیت ترین پورت های ورودی تصویر است. از مهمترین کاربردهای پورت DVI اتصال تلویزیون به رایانه است. لازم به ذکر است که پورت های VGA و DVI تنها تصاویر را منتقل می کنند و توانایی انتقال صدا را ندارند.

پورت Optical Audio/Digital Audio/TOSLINK

کابل های صوتی نوری یا Optical Audio اطلاعات را از طریق نور قرمز منتقل می کنند. از این پورت برای انتقال صدای دیجیتال بی عیب و نقص استفاده می شود و دیگر مشکل افت کیفیت که در کابل های معمولی آنالوگ وجود دارد در این کابل ها دیده نمی شود. این ورودی معمولاً به همراه ورودی HDMI مورد استفاده قرار می گیرد تا در کنار تصاویر با کیفیت HD صدای دیجیتال بسیار واضحی را هم در اختیار داشته باشید. خروجی صدای دیجیتال می تواند صدای دیجیتال را برای رسیور مرکزی سینمای خانگی ارسال کند تا صدای دیجیتال میان اسپیکرهای موجود تقسیم شود. این پورت صدای شفاف تری را برایتان فراهم می کند زیرا تقریباً هیچ نویز و نوسان بیرونی همانند کابل معمولی روی آن تاثیر نمی گذارد و صدای اضافی تولید نمی شود.

پورت (HDMI (High-Definition Multimedia Interface

پورت HDMI در واقع همان DVI است که صدای دیجیتال و لینک کنترل هم به آن اضافه شده است. از این پورت برای اتصال دستگاه های مختلف از جمله پخش کننده Blu-Ray به تلویزیون استفاده می شود. هنگام خرید تلویزیون باید توجه کنید که تلویزیون مورد نظر شما چه تعداد پورت HDMI دارد. همانطور که قبلاً هم گفته شد سعی کنید تلویزیونی که انتخاب می کنید حداقل 3 یا 4 پورت HDMI داشته باشد تا بتوانید به طور همزمان چند دستگاه مختلف را به تلویزیون متصل کنید.

با ورود این پورت، DVI و S-Video به تدریج از رده خارج شدند و امروزه اکثر گجت های مالتی مدیا به پورت HDMI مجهز هستند. از ویژگی های مهم این پورت سرعت بالای انتقال اطلاعات در آن است. اتصال HDMI از مکانیزمی به نام CFC پشتیبانی می کند که امکان کنترل وسایل الکترونیکی را از طریق این پورت فراهم می کند و از طریق این درگاه می توان به دستگاه مورد نظر فرمان داد.

پورت HDMI به دلیل پهنای باند زیادی که دارد می تواند رزولوشن های بالا را هم پشتیبانی کند. علاوه بر این HDMI توانایی انتقال داده های صوتی و تصویری را روی یک کابل دارد. پورت HDMI نسبت به سایر پورت ها اندازه کمتری دارد و استفاده از آن بسیار راحت تر است. HDMI از یک مکانیزم ضد کپی هم با نام HDCP برخوردار است که توسط اینتل برای این پورت توسعه داده شده است. با استفاده از HDMI می توان به سادگی هرچه تمام تر تصاویر HD و Full HD و چندین کانال صدا را بر روی یک کابل انتقال داد.

کابل های HDMI می توانند تا 10Gbps پهنای باند را ارائه دهند و این یعنی اینکه این کابلها می توانند حتی بیشتر از یک سیگنال ویدیو HD را به همراه هشت کانال صدای 24 بیت فشرده نشده با کیفیت بالا را انتقال دهند. هنگام انتقال اطلاعات توسط رابط HDMI هیچ تبدیلی (تبدیل آنالوگ به دیجیتال و برعکس) و یا هیچ فشرده سازی که باعث افت کیفیت یا تاثیر منفی بر روی سیگنال شود انجام نمی پذیرد و تمامی اطلاعات فقط بر روی یک کابل ارسال می گردند.

برای آشنایی بیشتر با رابط های تصویری توصیه می کنیم این مقاله از شهرسخت افزار را مطالعه کنید.

جمع بندی و توصیه های پایانی

در این راهنمای خرید سعی کردیم تا تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون ها و مهمترین نکاتی را که باید هنگام خرید تلویزیون رعایت کرد، ذکر کنیم تا اگر قصد خرید تلویزیون دارید بتوانید با توجه به بودجه خود بهترین انتخاب را داشته باشید. دانستن نکاتی که در این مقاله به آنها اشاره کردیم باعث می شود که هنگام خرید، فروشندگان نتوانند شما را با انواع اصطلاحات تخصصی و پیچیده بمباران کنند. اکثر فروشندگان اصطلاحاتی را به کار می برند که حتی خودشان هم اطلاعات کافی از آن ندارند و فقط برای ترغیب شما به خرید تلویزیون گران‌قیمت‌تر این اصطلاحات را به کار می برند. پس هنگام خرید تلویزیون باید اصطلاحات و تکنولوژی های اصلی در تلویزیون ها را بدانید تا برای انتخاب تلویزیون مناسب، خودتان تصمیم بگیرید نه فروشنده.

تا اینجا با مهمترین مواردی که هنگام خرید یک تلویزیون باید به آن توجه کرد آشنا شدیم. ممکن است هنگام خرید تلویزیون فروشندگان با گفتن ویژگی های کم‌ارزش شما را گمراه کنند. هنگامی که برای بررسی بازار تلویزیون به فروشگاه های مختلف رفتیم فروشنده به جای گفتن ویژگی های اساسی محصول مثل کیفیت تصویر یا نوع نوردهی پس زمینه در تلویزیون LED، ویژگی های کم ارزشی مثل امکان اتصال به اینترنت را بیان می کرد. پس همانطور که در ابتدای این راهنمای خرید ذکر کردیم هنگام خرید تلویزیون به حرف های فروشنده و برخی اعداد و ارقام تبلیغی کاتالوگ تلویزیون اهمیت ندهید.

مراحل خرید تلویزیون

1. در ابتدا حداکثر مبلغی که می خواهید برای خرید تلویزیون هزینه کنید را مشخص نمایید.

2. با استفاده از اینترنت یا رفتن به بازار، مدل هایی که با بودجه شما متناسب هستند را یادداشت نمایید. فقط به دنبال مدل هایی که قیمتشان دقیقاً به اندازه پول شماست نباشید و به مدل های ارزانتر هم توجه کنید. رفتن به بازار این مزیت را دارد که اندازه تلویزیون ها را می توانید از نزدیک مشاهده کنید و ببینید کدام سایز برای محلی که قرار است تلویزیون در آنجا باشد مناسب است.

3. در نهایت لیستی از تلویزیون های مناسب با بودجه خود تهیه کنید. از سوال کردن نترسید و وانمود کنید که برای خرید تلویزیون مصمم هستید و اطلاعات کاملی از تلویزیون های مورد نظر به دست آورید.

4. به فروشگاه ها و مغازه های مختلف بروید و تنها به یک مغازه اکتفا نکنید. با جست و جو بین فروشگاه های مختلف می توانید اطلاعات کامل تری به دست آورید و همچنین بهترین فروشگاه را برای خرید انتخاب کنید.

5. ضمن مشاهده مدل های مختلف سعی کنید آنها را از نزدیک با هم مقایسه کنید.

6. برای خرید عجله نکنید و پس از تهیه لیست تلویزیون های مناسب با بودجه خود، به خانه برگردید!

7. با دقت هر یک از مواردی که لیست کرده اید را بررسی کنید.

8. ابتدا از محل قرارگیری تلویزیون شروع کنید. یادتان هست که گفتیم به سایزهای مختلف تلویزیون از نزدیک و بادقت نگاه کنید تا فضایی که اشغال می کنند را بدانید. حال با توجه به این موضوع و نکاتی که در صفحات ابتدایی این راهنمای خرید ذکر کردیم اندازه تلویزیون را متناسب با محل قرارگیری آن مشخص کنید.

9. پس از انتخاب اندازه مناسب، نوع صفحه نمایش تلویزیون را انتخاب کنید. در مورد انواع تکنولوژی های صفحه نمایش تلویزیون مفصلاً در این راهنما صحبت کردیم. هر یک از انواع تلویزیون ها محاسن و معایب خاص خود را دارند و انتخاب یکی از آنها به عنوان بهترین نوع امکان پذیر نیست. انتخاب نوع تلویزیون مهمترین مرحله در هنگام خرید تلویزیون است. شما باید با توجه به نیازهایتان و ویژگی های هر یک از انواع تلویزیون ها، مناسب ترین گزینه را انتخاب کنید. از آنجایی که انتخاب نوع تلویزیون از اهمیت بالایی برخوردار است در ادامه نکات مهمی را دراین مورد بیان می کنیم.

10. پس از آنکه نوع تلویزیون را انتخاب کردید به رزولوشن تلویزیون ها هم توجه کنید. اکثر تلویزیون های موجود در بازار دارای رزولوشن های 720p، 1080p، 1080i و Ultra HD هستند. اگر کاربری شما ایجاب می کند و از پس قیمت بالای تلویزیون های 4K برمی آیید پس بدون شک تلویزیون هایی با این رزولوشن را انتخاب کنید اما در غیر اینصورت پیشنهاد می کنیم تلویزیونی با رزولوشن 1080p را انتخاب کنید. تلویزیون های 720p و 1080p اختلاف قیمت کمی دارند پس بهتر است تلویزیون هایی با رزولوشن FHD 1080p را انتخاب کنید.

11. از مهمترین نکاتی که در انتخاب تلویزیون باید به آن توجه کرد تعداد پورت ها است. همانطور که گفتیم مهمترین پورت HDMI است و باید به تعداد کافی از این پورت در تلویزیون وجود داشته باشد. به تعداد پورت های USB هم توجه داشته باشید.

12. پس از مشخص کردن موارد بالا، تلویزیون هایی که مشخصات مورد نیاز شما را ندارند از لیست حذف کنید.

13. مدل های باقی مانده را در اینترنت جست و جو کنید و نظرات و بررسی های کاربران را در مورد آنها بخوانید. مشخصات و تکنولوژی های به کار رفته در تلویزیون ها را باهم مقایسه کنید و هرکدام که امکانات بیشتری داشت را در اولویت اول قرار دهید.

14. از مواردی که هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه داشت شرکت گارانتی کننده تلویزیون است. بهتر است قبل از خرید تلویزیون اطلاعاتی در مورد شرکت گارانتی کننده و خدماتی که ارائه می دهد و همچنین مواردی که شامل گارانتی می شود به دست آورید. برای مشاهده تجربیات مردمی از خدمات گارانتی ها می توانید به دیتابیس گارانتی های شهرسخت‌افزار مراجعه کنید.

15. با توجه به موارد فوق بهترین مدل را از بین تلویزیون هایی که لیست کردید انتخاب کنید و با خیال راحت برای خرید آن به بازار بروید.

همانطور که اشاره کردیم نوع تلویزیونی که قصد خرید آن را داریم بسیار مهم است. توضیحات زیادی در مورد انواع تلویزیون ها داده شد و گفتیم که تلویزیون های موجود در بازار از نظر تکنولوژی ساخت صفحه نمایش به 4 نوع پلاسما، LED، LCD و OLED تقسیم می شوند که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند و باید براساس نیازهایی که داریم یکی را انتخاب کنیم. در ادامه نکاتی را در مورد انتخاب نوع تلویزیون مطرح می کنیم:

در حال حاضر رقابت اصلی بین پلاسما و LED است که البته LED سهم بیشتری از بازار دارد. تلویزیون های LCD درحال خروج از بازار هستند و دیگر طرفداری ندارند. همانطور که گفتیم تلویزیون های LCD مشکلات عمده ای نظیر کیفیت تصویر پایین و زاویه دید کم دارند و تلویزیون های OLED هم به قدری گران قیمت هستند که هرکسی توانایی خرید آن را ندارد.

تلویزیون های OLED به جز قیمت بالا مشکل جدی دیگری ندارند و در بین انواع تلویزیون ها از همه بهتر و کم نقص تر هستند پس اگر مشکل مالی ندارید بدون شک OLED بهترین انتخاب برای شماست. اگر هم محدودیت مالی دارید و نیازی هم به امکانات غیر ضروری در تلویزیون ها ندارید پلاسما بهترین گزینه موجود به شمار می رود. البته تلویزیون های پلاسما در ابعاد کمتر از 42 اینچ تولید نمی شوند پس اگر به یک تلویزیون کوچک و ارزان نیاز دارید LCD گزینه مناسبی است.

تلویزیون های LED روشنایی زیاد و مصرف انرژی کمی دارند و بسیار سبک، باریک و زیبا هستند اما این تلویزیون ها قیمت بالایی دارند و از طرفی همانند تلویزیون های LCD مشکل زاویه دید دارند. تلویزیون های پلاسما غلظت رنگ، سرعت و کیفیت تصویر بالایی دارند. مهمترین ویژگی مثبت پلاسماها قیمت پایین و همچنین زاویه دید زیاد آنها است. اما این تلویزیون ها مصرف انرژی بالایی دارند، ضخیم تر هستند و تماشای آنها در محیط های بسیار روشن کمی آزاردهنده است.

در پایان امیدواریم این راهنمای خرید بتواند در انتخاب تلویزیون مناسب به شما کمک کند. فقط به عنوان آخرین توصیه یادآوری می کنیم که حتماً پس از خرید تلویزیون به طور کامل آن را تست کنید و از صحت عملکرد آن مطمئن شوید. ابتدا در تلویزیون تصاویر مختلف پخش کنید و مطمئن شوید تعداد پیکسل های معیوب آن بیشتر از حد مجاز نباشد و سپس اسپیکرها، کنترل تلویزیون و پورت های آن را تست کنید.

همچنین از شما دعوت می کنیم برای آگاهی از قیمت انواع تلویزیون‌ها و دریافت مشاوره تخصصی خرید، به مطلب زیر مراجعه کنید:

« کامل ترین لیست قیمت تلویزیون + مشاوره تخصصی رایگان برای خرید »