نیمه شب آواره

[AMD>INTEL]

نیمه شب آواره و بی حس و حال
در سرم سودای جامی بی زوال
پرسه ای آغاز کردیم در خیال
دل بیاد آورد ایام وصال
از جدایی چندی می گذشت
چندی از عمر رفت و برنگشت
دل بیاد آورد اول بار را
خاطرات اولین دیدار را
آن نظر بازی آن اسرار را
آن دو چشم مست آهو وار را
همچو رازی مبهم و سر بسته بود
چون من از تکرار، او هم خسته بود
آمد و هم آشیان شد با من او
هم نشین و هم زبان شد با من او
خسته جان بودم که جان شد با من او
ناتوان بود و توان شد با من او
دامنش شد خوابگاه خستگی
این چنین آغاز شد دلبستگی
وای از آن شب زنده داری تا سحر
وای از آن عمری که با او شد به سر
مست او بودم ز دنیا بی خبر
دم به دم این عشق میشد بیشتر
آمد و در خلوتم دمساز شد
گفتگو ها بین ما آغاز شد
گفتمش در عشق پا بر جاست دل
گر گشایی چشم دل زیباست دل
گر تو زورق بان شوی دریاست دل
بی تو شام بی فرداست دل
دل ز عشق روی تو حیران شده
در پی عشق تو سرگردان شده
گفت در عشقت وفادارم بدان
من تو را بس دوست میدارم بدان
شوق وصلت را بسر دارم بدان
چون تویی مخمور، خمارم بدان
با تو شادی میشود غمهای من
با تو زیبا میشود فردای من
گفتمش عشقت به دل افزون شده
دل ز جادوی رخت افسون شده
جز تو هر یادی به دل مدفون شده
عالم از زیباییت، مجنون شده
بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش
طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش
در سرم جز عشق او سودا نبود
بهر کس جز او در این دل جا نبود
دیده جز بر روی او بینا نبود
همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود
خوبی او شهره ی آفاق بود
در نجابت در نکوهی پاک بود
روزگار، روزگار اما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی ما را نداشت
پیش پای عشق ما سنگی گذاشت
بی گمان از مرگ ما پروا نداشت
آخر این قصه هجران بود و بس
حسرت و رنج فراوان بود و بس
یار ما را از جدایی غم نبود
در غمش مجنون عاشق کم نبود
بر سر پیمان خود محکم نبود
سهم من از عشق جز ماتم نبود
با من دیوانه پیمان ساده بست
ساده هم آن عهد و پیمان را شکست
بی خبر پیمان یاری را گسست
این خبر ناگاه پشتم را شکست
آن کبوتر عاقبت از بند رست
رفت و با دلدار دیگر عهد بست
با که گویم او که همخون من است
خصم جان و تشنه ی خون من است
بخت بد بین وصل او قسمت نشد
این گدا مشمول آن رحمت نشد
آن طلا حاصل به این قیمت نشد
عاشقان را خوشدلی تقدیر نیست
با چنین تقدیر بد، تدبیر نیست
از غمش با دود و دم همدم شدم
باده نوش غصه ی او من شدم
مست و مخمور و خراب از غم شدم
ذره ذره آب گشتم، کم شدم
آخر آتش زد دل دیوانه را
سوخت بی پروا، پر پروانه را

عشق من از من گذشتی خوش گذر
بعد از این حتی تو اسمم را مبر
خاطراتم را تو بیرون کن ز سر
دیشب از کف رفت فردا را نگر
آخر این یکبار از من بشنو پند
بر من و بر روزگارم دل مبند
عاشقی را دیر فهمیدی چه سود
عشق دیرین گسسته تار و پود
گرچه آب رفته باز آید به رود
ماهی بیچاره اما ... مرده بود
بعد از این هم آشیانت هر کس است
باش با او، یاد تو ، ما را بس است

[nima_hl]

هر کاری کردم نتونستم جلوی خودم رو بگیرم که آف تاپیک نیام برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

ایول امید جان بسیار زیبا بود بسی حال کردم برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

از این کارا بازم بکن برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

[AMD>INTEL]

گاهی هم به جای سخت افزار و منطق و علم بذاریم دل هم حرکتی بکنه

[Trance]

زندگي زيباست,انسان زيباست,ارتباطات انساني و عشق ورزي زيباست.صميميت و محبت زيباست. ولي در اين راه آرزوها و خواسته ها و کمبود ها و عقده ها سنت ها و بي مهري ها ظلم ها و هر چيز که به گذشته و آينده وابسته است, موانع بزرگي هستند و ما را دچار حالت مستي و خواب سنگيني مي کند.پديده هاي زندگي نبايد ما را از ياد خود غافل کنند.زندگي و تمام پديده هاي خوب و بدش، نبايد ما را از عشق و انسانيت و پاکي غافل کنند.تمام پديده ها بهانه اند.وسيله اند.به عشق فکر کنيد.با عشق روح خود را پاک تر و پاک تر کنيد.وجودتان مهم ترين است.زندگي و ارتباطاتتان و مسائل جانبي اهميت زيادي ندارند.راستي را از ياد مبريد.زندگي و تمام پديده هاي آن را به چشم وسيله ببينيد.وسيله اي براي به دست آوردن معصوميت از دست رفته.براي درک هر چه بيشتر عشق و رهايي و زندگي در آغوش عشق…رسيدن به شادي ي ملکوتي و جاويدان…

[mohsen_star]

چند روزه میبینم حالت امیدخان زده ناراحت
ما هم ناراحت میشیم
بابا خوش باش استاد

حدیث عشق من وتو .... حدیث ابر بهاریست
تو از قبیله لبخند .... من از قبیله اندوه
فضای فاصله صد آه .... فضای فاصله صد کوه
تو از سپیده و نوری .... من از شقایق گلگون

[AMD>INTEL]

رفتی

آخر دل مارا تو فنا کردی و رفتی
بيهوده مرا چشم براه کردی و رفتی
آن کاخ اميدی که بنا کردم از عشقت
خاکستری از آن تو بپا کردی و رفتی
تو که دانی همه ترس من از هجر تو بود
پس چرا شهر دلم را تو رها کردی و رفتی
در توانم نبود دوری و هجر تو عزيز
گو که خواب است که اينگونه جفا کردی و رفتی

[AMD>INTEL]

خالی ِ بی پایان

آه !
زیبای سوگوار !
عشق !
بر پهنه ی تیره و بی بهار دل
روشنای نگاهت
- گویی - خاموش
گشته است .
افسرده گلواژه ی نامت
در فصل های کتاب کهنه ی محراب
زیبای سوگوار !
بر کرانه ی شکسته ی قلبم
جلوه ای کن
تا خورشید و ماه
در طلوعی ساحرانه ببالند
نیستی
آه
من و این خالی ِ بی پایان

[mohsen_star]

رفتی

رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن
ابتدای یک پریشانیست حرفش را نزن
گفته بودی چشم بردارم من از چشمان تو
چشم هایم بی تو بارانیست حرفش را نزن
آرزو داری که دیگر برنگردم پیش تو
راهمان با اینکه طولانیست حرفش را نزن
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا
دل شکستن کار آسانیست حرفش را نزن
خورده ای سوگند روزی عهد ما را بشکنی
این شکستن نا مسلمانیست حرفش را نزن
حرف رفتن می زنی وقتی که محتاج توام
رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن

[AMD>INTEL]

خاطرات

گوشه چشمی از هوای بازگشت.
تکّه هایی از زمانی دور
در قعرِ وجودم :
خاطراتم.
خاطراتی پُر ز اُلفت
خاطراتی شاد.
خاطراتی پُر ز غربت
خاطراتی تار.
هر یک آبستنِ چیزی
حاصلِ همخوابیِ حسّ و حافظه
... در زمانِ حال.
... در زمانِ حالِ دیروز.
... در زمانِ حالِ امروز.
..........................................
و شاید
میهمان باشند
خاطراتِ تلخ و شیرین
در فضای دورِ فرداها ...
... و در آن ثانیه ی گم شده در آینده
می شکند : زمان
و می روید : احساس
و می خوابد : با حافظه
و می زاید : خاطراتی نو و کهنه
هر یک آبستنِ چیزی
حاصلِ همخوابیِ حسّ و حافظه
... در زمانِ حال.
... در زمانِ حالِ فرداها.
خاطراتی فارغ از بُعد :
... بعد ِ مکان ... بعد ِ جسم ... بعد ِ زمان.
خاطراتی در زمانِ حال :
... حالِ دیروز ... حالِ امروز ... حالِ فرداها.

[mohsen_star]

غصه تو براي من شادي من براي تو
دلت گرفت بگو خودم گريه کنم به جاي تو

روزاي خوب براي تو شباي بد براي من
نتهاي رنگي مال تو شعر غم انگيز مال من

بهار و عطرش مال تو برگاي پاييز مال من
قصه اول مال تو حرفاي اخر مال من

شوق سفر براي تو درد سفر براي من
رسيدناش براي تو فکر خطر براي من

لذت خنده مال تو بارون گريه مال من
اتيش عشقم مال تو کتاب سوختن مال من