زن فالگیر 5000 ساله با چشم مصنوعی و مرموز

[Âli rângêr]

آن زن که بلندقامت هم بوده، دارای قدرت های مرموز و توانایی دیدن آینده بوده است. آثار به جا مانده از شهر سوخته نشان می دهد که این شهر یک بار آتش گرفته و سه بار در زمان باستان بازسازی شده است و سرانجام به طور کامل در ۲۰۰۰ پیش از میلاد از بین رفته است. علت مرگ این زن مشخص نیست.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

بررسی های اخیر باستان شناسان درباره چشم مصنوعی یک زن مربوط به پنج هزار سال پیش، اطلاعات جدیدی را برملا کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل «بازتاب» به نقل از «فاکس نیوز» این چشم مصنوعی به وسیله باستان شناسان ایرانی و ایتالیایی کشف شده، زمانی متعلق به یک زن فالگیر یا کاهن در سرزمین باستانی پارس ها بوده است.
باستان شناسان گفته اند: این چشم کروی، باعث خیره شدن و چشم دوختن کسانی می شود که به او نگاه می کنند و این امر آنان را متقاعد کرده که آن زن که به نظر بلندقامت هم بوده، دارای قدرت های مرموز و توانایی دیدن آینده بوده است.
این چشم توسط منصور سجادی، مدیر تیم ایرانیان که ۹ سال است در بقایای شهر سوخته در مرز ایران و افغانستان در حال کاوش هستند، کشف شده است.
باستان شناسان ایتالیایی دیروز گفتند: این به ظاهر عنبیه، همراه با یک آینه دستی آرایشی برنزی دفن شده که احتمالا وی برای دیدن ظاهر خود از آن استفاده می کرده است.
آنان ادامه دادند: این چشم نیم کروی قطری بیش از یک اینچ داشت و از ماده ای سبک وزن که گمان می رود از نوعی قیر طبیعی مشتق شده باشد، ساخته شده است. سطح آن با دقت فراوان منقوش به اشکالی شامل یک دایره مرکزی به جای عنبیه و خطوط طلایی مانند اشعه های نور است.
«لورنزو کوستان تینی»، رهبر گروه ایتالیایی ها می گوید: در سطح چشم هنوز هم آثاری از طلا که به نظر رویه نازکی به روی چشم بوده دیده می شود. در هر دو سوی این چشم، دو سوراخ وجود دارد که یک نخ و احتمالا طلایی چشم را در جای خود نگه داشته است.
وی بیان کرد که قد این زن حدود ۲ متر بوده که سر و شانه هایش را بسیار بالاتر از زنان هم عصرش قرار می داده است. سن او بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. او پیشانی بلند و پوست تیره ای داشته است که حدس زده می شود از نژاد عرب بوده است.
فرهاد فروزانفر، باستان شناس ایرانی تأیید کرد: قامت بلند این زن و ساختار فیزیکی و ظاهری او، این احتمال را قوی می کند که وی اهل سرزمین های عربی بوده است.
«کوستان تینی» به Corriera della sera گفت: نخست گمان می رفت که این چشم پس از مرگ وی و دفن، در چشم او قرار گرفته، اما آزمایش های میکروسکوپی نشان داد که پیش از مرگ نیز از این چشم استفاده می شده است.
سجادی گفت: اسکلت وی متعلق به ۲۸۰۰ تا ۲۹۰۰ سال پیش از میلاد است؛ زمانی که شهر سوخته، شهری پررونق و ثروتمند و از مراکز تجاری شرق و غرب بوده است و احتمال دارد که این زن با کاروانی از عربستان به اینجا آمده باشد.
آثار به جا مانده از شهر سوخته نشان می دهد که این شهر یک بار آتش گرفته و سه بار در زمان باستان بازسازی شده است و سرانجام به طور کامل در ۲۰۰۰ پیش از میلاد از بین رفته است. علت مرگ این زن مشخص نیست.
کوستان تینی می گوید: استفاده از این چشم، هدف خاصی داشته و احتمالا برای تأیید قدرت های مرموز وی لازم بوده است.
باستان شناسان پیش از این، وسیله ای شبیه تخته نرد کشف کرده بودند که متشکل از شصت بخش فیروزه ای و عقیق و تخته ای مستطیلی از چوب آبنوس بود و احتمالا از هند وارد شده است.