تو را «انسان» مي‌توان ناميد اگر...

[G E N E R A L ™]

اگر بتواني به خود متکي باشي، آنگاه که همه به تو بد گمانند و در رفتارهايشان اين بد گماني را بروز مي‌دهند؛ همه دنيا و هر آنچه در آن است از آنِ تو خواهد بود...

به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگي به نشاني نجوای درون آمده است: اگر بتواني گردن فراز داري، آنگاه که پيرامونت همه ناکامي‌هاي خود را از تو مي‌دانند و تو را مقصر مي‌شناسند

اگر بتواني شکيبا باشي و در شکيبايي‌ات پايداري کني يا در روزگار دورويي‌ها و ريا‌ها، دورويي نورزي و از ريا بپرهيزي يا منفور باشي و نفرت نيافريني و بکوشي که خرمندانه‌تر سخن بگويي

اگر بتواني رويا ببيني، اما برده حلقه بگوش روياهايت نشوي

اگر بتواني بينديشي، اما فقط انديشيدن را هدف زندگي نداني

اگر بتواني در برابر کاميابي‌ها و ناکامي‌ها؛ اين دو فريب کار زندگي، بي‌تفاوت بماني

اگر بتواني همه دستاوردهاي زندگي‌ات را يک جا جمع کني و در يک چشم بهم زدن همه را ببازي و ديگر بار از نو آغاز کني و از باخته‌ها شکوه نکني

اگر بتواني قلب و روح خويش را پس از آنکه دير زماني است که از تو گسسته‌اند به فرمان آوري و همچنان به فرمان داشته باشي، هرچند که جز اراده که مي‌گويدت "پايداري کن" هيچ نمانده باشد.

اگر بتواني با فرودستان سخن بگويي با فروتني...

اگر نه دشمنانت و نه دوستانت قادر به رنجاندنت نباشند، اگر همه به تو تکيه داشته باشند و تو به هيچکس...

آنگاه همه دنيا و هر آنچه در آن است از آنِ تو خواهد بود و فراتر از اين تو را «انسان» مي‌توان ناميد...