اشنایی با دوچرخه

[SOHR@B]

این جوری نمیشه باید یکمی ساده تر بگم
واژۀ دوچرخه نخستین بار در فرانسه و حوالی سال 1860 باب شد. آن زمان دوچرخه ها وسایلی بودند نامأنوس که تعجّب فرانسوی ها را برانگیخته بودند، امّا کم کم این دوچرخه ها که تغییرات ظاهری زیادی هم داشتند در میان مردم پذیرفته شدند و آنها برای مردم به وسایل نقلیۀ رایجی تبدیل شدند.
البته باید پذیرفت که استفاده از دوچرخه بعد از سپری کردن یک سیر صعودی قابل ملاحظه چندین سال است که دیگر در مسیر رشد نبوده و دوچرخه ها دوباره به وسایلی با کاربردهای ویژه بدل شدند. دیگر نمی توان ادعا کرد که همه دوچرخه سوار می شوند و بسته به کارشان از آن استفاده می کنند.
دوچرخه ها حالا تنها وسایلی هستند که برای ورزش و تفریح با مدل هایی که بسیار تخصصی هستند استفاده می شوند.
چه کسی چه دوچرخه ای براند؟
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

برای انتخاب دوچرخه همواره باید به یاد داشته باشید که می خواهید کجا و برای چه موضوعی از دوچرخه استفاده کنید. عدّۀ زیادی از مردم دوچرخه های کوهستان را به خاطر استحکام بیشتر نسبت به سایر دوچرخه ها انتخاب و البته آنها را در مسیرهای غیر کوهستانی استفاده می کنند.
در صورتی که باید پذیرفت اگر فردی قصد دارد در مسیرهای آسفالت از دوچرخه استفاده کند، باید دوچرخۀ جادّه ای یا کورسی بگیرد. البته دوچرخه های چند منظوره ای با نام هایبرید هم طراحی شده که لاستیک آنها مابین کورسی و کوهستانی است که می توان در جاده های خاکی و آسفالت از آنها استفاده کرد. از سوی دیگر برخی فکر می کنند، وجود فنر در دوچرخه باعث کارآیی بالای دوچرخه می شود، در صورتی که وجود فنر در دوچرخه تنها برای مسیرهای سراشیبی مناسب است و در مسیرهای سربالایی انرژی زیادی از رکاب زن می گیرد.
اجزای مهم
مهمترین قسمت یک دوچرخه فنر آن است که باید مهکم بوده و طراحی اش به گونه ای باشد که انرژی دوچرخه سوار را هدر ندهد. تنه ها می توانند از جنس کرومولی (آهن)، آلومینیومی یا که کربنی باشند و باید توجّه داشت تقویت نقاط جوش بسیار پر اهمیت است.
هیچگاه فراموش نکنید که زین دوچرخه تان ژله ای باشد تا در مسافرت های طولانی باسن مبارکتان از فرم خارج نشود و البته کمردرد نگیرید.
شهری های همیشگی
دوچرخه های شهری که ما آن ها را به عنوان دوچرخه های لحاف دوزی می شناسیم یکی از پرطرفدارترین دوچرخه های موجود در دنیا هستند. این دوچرخه های بدون دنده هرچند راکب خود را در مسیرهای سربالایی با زحمت روبرو می کنند، اما با داشتن گلگیر بلند برای مهار آبهایی که معمولاً در سطح خیابان ها یافت می شود و امکان نصب سبد در پشت زین باعث شده هنوز هم طرفدار داشته باشند.
این دوچرخه ها کم کم فروش خود را با دوچرخه های دنده ای عوض کردند.
توریستی های خاص پسند
دوچرخه های هایبریدی، در مدل های توریستی در جلو و عقب کیف و گلگیر دارند. زمان و سیستم دنده آنها به انواع کوهستان شبیه است و برای جاده های آسفالت فوق العاده اند و به گونه ای طراحی شده اند که در جادۀ خاکی بدون سنگلاخ هم کارآیی خوبی داشته باشند. این دوچرخه ها برای آنهایی توصیه می شوند که می خواهند سفرهای بلند با دوچرخه را تجربه کنند.
تریال های نمایشی
این دوچرخه ها برای حرکات نمایشی استفاده می شوند و بهترین دوچرخه برای پرش از پلّه ها و موانع درشهر هاست. این دوچرخه ها از نظر سایز شبیه دوچرخه های بچگانه هستند و علّت کوچک بودنشان هم این است که تعادل بیشتری برای دوچرخه سوار ایجاد کنند، زین این دوچرخه ها نیز بسیار پایین قرار دارد.
کوهستانی های خشن
این دوچرخه ها دارای لاستیک های ضخیم و عاجداری هستند که باعث بالا رفتن اصطکاک با زمین و حرکت بهتر در محیط های کوهستانی شده و فرمان صاف آنها باعث کنترل بهتر، دید بیشتر و گرفتن ضربه های وارده به دستان دوچرخه سوار می شود.
دنده های زیاد این دوچرخه ها باعث حرکت آسان در شیب های تند می شود و ترمزهای این دوچرخه ها بسیار قوی است. کوهستانی ها خود به انواع "کراس کانتری" که ویژۀ صعود به سربالایی است، "دانهیل" که برای رفتن به سراشیبی های تند مناسب است و "فری راید" که دوچرخه ای مابین دو مدل قبلی است تقسیم می شوند.

یعدا
نوع لوازم یگونگی تشخیص اونم براتون توضیح میدم