کاریکلماتور

[soheyl]

کاریکلماتور نامی است که احمد شاملو بر نوشته‌های پرویز شاپور گذاشت. این کلمه ابتدا در سال ۱۳۴۷ در مجله خوشه به سردبیری شاملو به کاربرده شد و حاصل پیوند «کاریکاتور» و «کلمه» است. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

نمونه‌هایی از کاریکلماتورهای پرویز شاپور

• وقتی عکس گل محمدی در آب افتاد،ماهی‌ها صلوات فرستادند.
• اگر بخواهم پرنده را محبوس کنم،قفسی به بزرگی آسمان میسازم.
• به عقیده گیوتین،سر آدم زیادی است.
• به یاد ندارم نابینائی به من تنه زده باشد.
• قلبم پرجمعیت ترین شهر دنیاست.
• به نگاهم خوش آمدی.
• قطرهٔ باران، اقیانوس کوچکی است.
• هر درخت پیر، صندلی جوانی میتواند باشد.
• برای اینکه پشه‌ها کاملاً نا امید نشوند، دستم را از پشه بند بیرون می‌گزارم.
• گربه بیش از دیگران در فکر آزادی پرندهٔ محبوس است.
• روی همرفته زن و شوهر مهربانی هستند!
• غم، کلکسیون خنده ام را به سرقت برد.
• بلبل مرتاض، روی گل خاردار مینشیند!

گزینه کاریکلماتور های پرویز شاپور ، انتشارات مروارید ، چاپ اول ، 1371.